Χιλιάδες οδηγοί άφησαν την τελευταία τους πνοή στο φονικό πέταλο, όπως ο Τύπος και τα ΜΜΕ το απέδιδαν. Εκεί, μεταξύ Αγίου...Κωνσταντίνου και Στυλίδας, πέθανε κόσμος και κοσμάκης. Οπως συμβαίνει ακόμη στην Κορίνθου- Πατρών και μέχρι πριν από λίγα χρόνια συνέβαινε σε ολόκληρο το εθνικό δίκτυο της χώρας.
O σοι παρακολουθούν την εξέλιξη των πραγμάτων θυμούνται ότι έπειτα από μεγάλα δυστυχήματα, όπως εκείνα των μαθητών της Φαρκαδώνας Τρικάλων στον Αγιο Κωνσταντίνο και του Μακρυχωρίου Ημαθίας στα Τέμπη, υπό την πίεση της κοινής γνώμης ξεκίνησαν διαδικασίεςεξπρές για την ανακατασκευή του εθνικού οδικού δικτύου στη ζώνη του Μαλιακού και των Τεμπών.
Τότε δημοπρατήθηκαν τα φονικά τμήματα των δρόμων και αργότερα είτε με εθνικούς πόρους είτε με συμβάσεις παραχώρησης ξεκίνησαν τα έργα, ορισμένα από τα οποία ολοκληρώθηκαν και άλλα κατασκευάζονται ακόμη. Χωρίς κατ΄ ανάγκην να ήταν δεσμευμένοι οι εξασφαλισμένοι οι απαιτούμενοι πόροι. Εστω και έτσι, αυτή τη στιγμή το μεγαλύτερο τμήμα της Πατρών - Αθηνών- Θεσσαλονίκης- Ευζώνων είναι ασφαλέστερο και ταυτόχρονα λειτουργεί ολοκληρωμένη η Εγνατία οδός από την Ηγουμενίτσα ως την Αλεξανδρούπολη.
Θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς ότι υπήρξαν καθυστερήσεις, υπερτιμολογήσεις και άλλα τόσα.
Ουδείς ωστόσο μπορεί να αρνηθεί ότι οι δρόμοι έχουν βελτιωθεί σε μεγάλο βαθμό και ότι οι Ελληνες δεν σκοτώνονται πια στο εθνικό δίκτυο με την ίδια συχνότητα, όπως στο πρόσφατο παρελθόν.
Ομως πολλοί ξεχνούν ότι για να βελτιωθούν οι δρόμοι και να γίνουν αξιόπιστοι και ασφαλέστεροι ξοδεύθηκαν χρήματα, ανελήφθησαν υποχρεώσεις, συμφωνήθηκαν δάνεια και τέλος πάντων κάποιοι εγγυήθηκαν την κατασκευή τους, έναντι κάποιου αντιτίμου, το οποίο είτε θα το προσέφερε η Πολιτεία είτε οι χρήστες των δρόμων. Και της Πολιτείας, όπως απεδείχθη, δεν της περίσσευαν, υπερχρεώθηκε για αυτά τα έργα και οι ιδιώτες, όσοι ανέλαβαν να τα κατασκευάσουν, υπέγραψαν συμβάσεις με διεθνείς τράπεζες και χρηματοδοτικούς οργανισμούς. Οποια εκμετάλλευση των συνθηκών και αν έκαναν, το αποτέλεσμα παραμένει αδιάψευστο, το συναντά ο καθένας όταν ταξιδεύει. Κακά τα ψέματα, οι δρόμοι δεν έγιναν μόνοι τους, ούτε το κράτος μπορούσε να τους κατασκευάσει μόνο του, χωρίς τη συμβολή του ιδιωτικού τομέα και χωρίς να χρεωθεί.
Αρα τα διόδια στην περίπτωσή μας ήταν και είναι επιβεβλημένα. Μπορεί πιθανώς να είναι πολύ ακριβά, να μην είναι ορθά κατανεμημένα και να χρειάζεται επαναξιολόγηση και επαναδιαπραγμάτευση. Αλλά απ΄ αυτό το σημείο μέχρι εκείνο της άρνησης καταβολής και κατάργησής τους υπάρχει άβυσσος. Εκτός κι αν παραλογιζόμαστε ομαδικώς και πιστεύουμε ακόμη και τώρα, μετά τα όσα μας αφήνει η κρίση, ότι μπορούμε να έχουμε εξασφαλισμένη δωρεάν ευημερία και πρόοδο.
http://www.tovima.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου