Τριτη 12 Ιουλίου 2011
Η επέκταση της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη, από πρόβλεψη, έχει αρχίσει σταδιακά να γίνεται πραγματικότητα. Η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS) λ.χ. προειδοποιεί τις τράπεζες - μέλη της ότι η ευρωπαϊκή κρίση...
έρχεται και να αποφεύγουν τα κρατικά ομολόγα της Ευρωζώνης. Οι περισσότεροι ειδικοί αναλυτές κάνουν τις ίδιες προβλέψεις. Οι Financial Times το πάνε το πράγμα ακόμα πιο μακριά, γράφοντας στη γνωστή στήλη LEX "αντί οι Ευρωπαίοι ηγέτες να αποτρέπουν το αναπόφευκτο για την Ελλάδα πιστωτικό γεγονός, το επείγον είναι να σταματήσει η μετάδοση της κρίσης στην Ιταλία, την Ισπανία και στο Βέλγιο"! Ας μην τα παίρνουμε όλα "τοις μετρητοίς", αλλά αυτό είναι το κλίμα, καθώς το παιχνίδι με τα spreads των ιταλικών ομολόγων έχει αρχίσει για τα καλά... Από την άλλη μεριά, ακόμα και η κ. Μέρκελ δηλώνει τώρα επισήμως την ανάγκη για μια γρήγορη απόφαση βοήθειας προς την Ελλάδα. Ομως το "γαϊτανάκι" της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους, που τόσο καιρό δεν ήθελαν να δουν οι ευρωπαϊκές ελίτ, έχει ήδη αρχίσει. Ολο αυτό το διάστημα καθυστερούσαν. Ηταν πάντα "δύο βήματα" πίσω από κάθε φάση. Δεύτερον, η πολιτική γραμμή τους ήταν να "μεταθέτουν" το πρόβλημα για αργότερα. Ετσι, μη λύνοντάς το, το έκαναν χειρότερο! Τρίτον, η αναποφασιστικότητά τους οδηγούσε σε επιδερμικά "σχέδια λύσης", μεσοβέζικα και θνησιγενή, που αλλάζουν, προ διαφόρων αδιεξόδων, κάθε τόσο και λιγάκι. Και βέβαια δεν υπήρξε ποτέ ένα σαφές κέντρο αποφάσεων με καθαρές και ρεαλιστικές θέσεις, που να δίνουν "ισχυρά μηνύματα" στις αγορές. Και οι "αγορές" δεν παίζουν. Είναι σκληρά συστήματα συμφερόντων, με πολλούς μοχλούς πίεσης προς τα πολιτικά πρόσωπα, τα οποία όταν δεν τα έχουν "εξαρτήσει" εύκολα τα "καπελώνουν". Η επαναχάραξη ορίων και ισορροπιών μεταξύ πολιτικού και οικονομικού συστήματος είναι προφανής ανάγκη, καθώς το πράγμα έχει "τουμπάρει" επικίνδυνα! Επίσης είναι σαφές ότι το "ευρώ", χωρίς ενιαία οικονομική διακυβέρνηση και άλλη θεσμική αρχιτεκτονική, δεν μπορεί να ξεπεράσει τα συστημικά του προβλήματα.
Προς το παρόν, εκτός από τις μεσοπρόθεσμες θεσμικές κινήσεις πρέπει άμεσα να ενισχύσουν με νέα κεφάλαια τον προσωρινό μηχανισμό στήριξης και να μειώσουν το ελληνικό χρέος μέσω ενός "συστήματος" επαναγοράς από τη δευτερογενή αγορά σε συνδυασμό με ένα σχέδιο ευρωομολόγου. Δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλες "μεσοβέζικες" λύσεις. Ούτε είναι "σώφρον" να "παίζουν" με τα όρια μιας κοινωνίας αγανακτισμένης που διοικείται από ένα "πολιτικό σύστημα" που βρίσκεται σε κακό χάλι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου