ΚΥΡΙΑΚΗ 18-4-2010
της Νικόλ Λειβαδάρη
Η ένοχη λιποταξία είναι μια βολική λύση και η επιλεκτική αμνησία μπορεί να είναι ακόμη πιο βολική. Ειδικά σε περιπτώσεις φοβισμένων και ανασφαλών επιγόνων.
Κι εάν ο φόβος και η ανασφάλεια είναι λογικό προϊόν του – χαριτωμένου ομολογουμένως – χάους της γαλάζιας Πολυκατοικίας, τότε εξίσου λογική ήταν και η επιλεκτική αμνησία του Αντώνη Σαμαρά στο πρωινό «μπρα-ντε-φερ» της Βουλής.
Όταν φοβάσαι, δηλαδή, ν’ αγγίξεις ακόμη και την πιο ένοχη σκιά του ονόματος «Καραμανλή», τότε ναι, κατακεραυνώνεις τον όποιον.... Παπανδρέου επειδή «του έσκασε στα χέρια το πιστόλι του ΔΝΤ».
Όταν δεν έχεις αποτολμήσει ούτε καν να κατονομάσεις εκείνους που έφεραν και την παράταξή σου και – κυρίως – τη χώρα σου στην αγκαλιά των κ.κ. Στρος-Καν και Τρισέ, τότε ναι, καλείς τον όποιον μη φυγόμαχο Πρωθυπουργό «να αναλάβει τις ευθύνες του και να μην ψάχνει για άλλοθι».
Όταν δεν έχεις ακόμη αποφασίσει εάν αντιπολιτεύεσαι την κυβέρνηση ή τον Γιώργο Καρατζαφέρη, τότε ναι, μπορεί κι ο Πάνος Παναγιωτόπουλος να διακηρύττει την «εμπιστοσύνη του στις δυνάμεις του ελληνικού λαού» και να ξορκίζει τον εφιάλτη του ΔΝΤ. Αντιπροτείνοντας «να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας» (ωραία ιδέα, πράγματι) συνεπικουρούμενοι από το περίφημο – όσο και εξαιρετικά …σαφές – «νέο μείγμα οικονομικής πολιτικής». Προφανώς, για να πάμε όλοι μαζί, κι εμείς και το «μείγμα», χέρι-χέρι στη στάση πληρωμών.
Κι όταν αγωνιάς περισσότερο για την απωλεσθείσα «ψυχή της παράταξης» αντί για την τύχη της χώρας, τότε ναι, φωνάζεις από το βήμα της Βουλής πως «τόσο στο ΔΝΤ όσο και στην ΕΚΤ προϊστανται σοσιαλιστές». Διότι, εξίσου προφανώς, εάν ήταν επικεφαλής του ΔΝΤ η Χριστιανοδημοκράτης κυρία Μέρκελ και ο Φιλελεύθερος κ. Βεστερεβέλε θα μας έδειχναν μια τρυφερότητα παραπάνω…
Κρίμα κύριε Σαμαρά, διότι ουδείς είπε πως η αξιωματική αντιπολίτευση «δεν δικαιούται να ομιλεί» - πολύ περισσότερο δε, ουδείς είπε πως σας βαραίνει προσωπικά η παραμικρή ενοχή για τα πεπραγμένα, και κυρίως τω μη πεπραγμένα, των προκατόχων σας. Αντίθετα, να μιλήσετε σας ζήτησε ο κόσμος που σας ψήφισε, να μιλήσετε μ’ έναν λόγο ειλικρινή, διαφορετικό και γόνιμο. Ακριβώς σαν εκείνον με τον οποίο δεν μίλησαν ποτέ οι προκάτοχοί σας.(ellispoint.gr)
http://kraxtis-gr.blogspot.com/
Όταν φοβάσαι, δηλαδή, ν’ αγγίξεις ακόμη και την πιο ένοχη σκιά του ονόματος «Καραμανλή», τότε ναι, κατακεραυνώνεις τον όποιον.... Παπανδρέου επειδή «του έσκασε στα χέρια το πιστόλι του ΔΝΤ».
Όταν δεν έχεις αποτολμήσει ούτε καν να κατονομάσεις εκείνους που έφεραν και την παράταξή σου και – κυρίως – τη χώρα σου στην αγκαλιά των κ.κ. Στρος-Καν και Τρισέ, τότε ναι, καλείς τον όποιον μη φυγόμαχο Πρωθυπουργό «να αναλάβει τις ευθύνες του και να μην ψάχνει για άλλοθι».
Όταν δεν έχεις ακόμη αποφασίσει εάν αντιπολιτεύεσαι την κυβέρνηση ή τον Γιώργο Καρατζαφέρη, τότε ναι, μπορεί κι ο Πάνος Παναγιωτόπουλος να διακηρύττει την «εμπιστοσύνη του στις δυνάμεις του ελληνικού λαού» και να ξορκίζει τον εφιάλτη του ΔΝΤ. Αντιπροτείνοντας «να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας» (ωραία ιδέα, πράγματι) συνεπικουρούμενοι από το περίφημο – όσο και εξαιρετικά …σαφές – «νέο μείγμα οικονομικής πολιτικής». Προφανώς, για να πάμε όλοι μαζί, κι εμείς και το «μείγμα», χέρι-χέρι στη στάση πληρωμών.
Κι όταν αγωνιάς περισσότερο για την απωλεσθείσα «ψυχή της παράταξης» αντί για την τύχη της χώρας, τότε ναι, φωνάζεις από το βήμα της Βουλής πως «τόσο στο ΔΝΤ όσο και στην ΕΚΤ προϊστανται σοσιαλιστές». Διότι, εξίσου προφανώς, εάν ήταν επικεφαλής του ΔΝΤ η Χριστιανοδημοκράτης κυρία Μέρκελ και ο Φιλελεύθερος κ. Βεστερεβέλε θα μας έδειχναν μια τρυφερότητα παραπάνω…
Κρίμα κύριε Σαμαρά, διότι ουδείς είπε πως η αξιωματική αντιπολίτευση «δεν δικαιούται να ομιλεί» - πολύ περισσότερο δε, ουδείς είπε πως σας βαραίνει προσωπικά η παραμικρή ενοχή για τα πεπραγμένα, και κυρίως τω μη πεπραγμένα, των προκατόχων σας. Αντίθετα, να μιλήσετε σας ζήτησε ο κόσμος που σας ψήφισε, να μιλήσετε μ’ έναν λόγο ειλικρινή, διαφορετικό και γόνιμο. Ακριβώς σαν εκείνον με τον οποίο δεν μίλησαν ποτέ οι προκάτοχοί σας.(ellispoint.gr)
http://kraxtis-gr.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου