Κυριακή 18 Απριλίου 2010

Ο δρόμος προς την άλλη όχθη…

ΚΥΡΙΑΚΗ 18/04/2010
Το μόνο ζητούμενο πλέον, ήταν το πότε ακριβώς και πού θα εξαντλούντο και οι ψυχολογικές και κοινωνικές αντοχές ολόκληρης της χώρας.
Zούσαμε πλέον  αγκαλιά με τα …spreads, κοιμόμασταν  με την αγωνία των εκλογών  στη Ρηνανία-Βεστφαλία και ...ξυπνούσαμε  με τον «εφιάλτη» του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Το κατά πόσο θα μπορούσε να αντέξει και να επιβιώσει  ακόμη αυτού του θρίλερ η ελληνική οικονομία είχε ήδη απαντηθεί από τις αγορές που το πρωί έστειλαν ξανά τα …συμπαθή spreads πάνω από τις 420 μονάδες. Το μόνο ζητούμενο πλέον, ήταν το πότε ακριβώς και πού θα εξαντλούντο και οι ψυχολογικές και κοινωνικές αντοχές ολόκληρης της χώρας.
Η απάντηση είναι μάλλον εξίσου προφανής μετά το – «διερευνητικό» έστω – ελληνικό αίτημα για ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης ευρωζώνης και ΔΝΤ. Ένα αίτημα, που δεν ήταν πλέον παρά μονόδρομος: Οι αγορές μας έδειχναν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο πως ουδεμία διάθεση είχαν να δώσουν πίστωση χρόνου στις καλές προθέσεις  – και το, ενδεχομένως, εξίσου καλό Πρόγραμμα Σταθερότητας – της κυβέρνησης, οι διεθνείς οίκοι τύπου Fitch και Moody’s μας παρέπεμαν ευθέως στην ενεργοποίηση του μηχανισμού και, κατά τις πληροφορίες από υψηλόβαθμους οικονομικούς παράγοντες, λίγοι πρόθυμοι πιστωτές είχαν εντοπιστεί σε ευρωπαϊκά και αμερικανικά πέριξ.
Μας το έλεγε ήδη από το πρωί, καθόλου προφητικά αλλά με βάση την απολύτως κοινή λογική, στο «ellispoint στον Flash», και ο γενικός διευθυντής του ΙΟΒΕ Γιάννης Στουρνάρας: Ότι έχουμε μεν όλες τις προδιαγραφές για να επιτύχουμε στην εφαρμογή του Προγράμματος Σταθερότητας, αλλά χρόνο δεν έχουμε. Και ότι πρέπει να προσφύγουμε άμεσα στον, «οπλισμένο» πλέον, μηχανισμό στήριξης ΕΕ και ΔΝΤ προκειμένου να ξεπεράσουμε ασφαλώς τον κρίσιμο σκόπελο δανεισμού του Μαίου.
Η επιβεβαίωση ήρθε μόλις λίγες ώρες αργότερα, με την επιστολή που έστειλε ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου σε Κομισιόν, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και ΔΝΤ. Επιστολή-μονόδρομος και αυτή, καθ’ ότι εδώ που φτάσαμε, το καθημερινό «μαρτύριο της σταγόνας»,  ελάχιστα είχε πλέον να προσφέρει και στην επιβίωση της ελληνικής οικονομίας και στη δική μας επίσης.
Και τώρα απλώς ξορκίζουμε παλιούς «δαίμονες» και «φαντάσματα» και ετοιμαζόμαστε να υποδεχθούμε την Δευτέρα τους φίλτατους συνεργάτες των κ.κ. Ντομινίκ Στρος-Καν, Τρισέ και Μπαρόζο. Προσβλέποντας και δίνοντας τη μάχη για την καλύτερη δυνατή διαπραγμάτευση στους όρους στήριξης.
Διότι αυταπάτες δεν έχουμε - το τι μας περιμένει, άλλωστε, το έχουμε πια εμπεδώσει άπαντες. Διότι δεν είναι ο ρεαλισμός και η ψυχραιμία που μας λείπει – εκείνο που μας λείπει είναι το στέρεο έδαφος για να περάσουμε όρθιοι στην άλλη όχθη. Στην όχθη από την οποία, εκ των πραγμάτων, θα πορευτούμε όλοι μαζί προς τα δύσκολα χρόνια που έρχονται.

Δεν υπάρχουν σχόλια: