Για τον Ν. Κοτζιά, το παρελθόν του και τις πολιτικές του περιπλανήσεις, έχουν γραφτεί πολλά. Ως εκ τούτου το επί πλέον είναι περιττό. Ενδιαφέρον..
παρουσιάζει όμως η ιδιαίτερη σχέση που απέκτησε τελευταία με το άμεσο περιβάλλον του προέδρου Πούτιν και ειδικότερα με συμβούλους του που εκπόνησαν την πολιτική του ορθόδοξου τόξου και την πολιτική διείσδυσης των ρωσικών συμφερόντων μέσω των ακροδεξιών ευρωπαϊκών κομμάτων. Μάλιστα το κόμμα της Λεπέν – που "παραδόξως" υποστήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ στις προχθεσινές εκλογές– χρηματοδοτήθηκε με 40 εκατ. ευρώ από ρωσικά κεφάλαια. Τι σημαίνει λοιπόν η ανάληψη του υπουργείου εξωτερικών από τον Ν. Κοτζιά; Σημαίνει αναπροσανατολισμό ή απόπειρα αναπροσανατολισμού της εξωτερικής μας πολιτικής; Μιάς εξωτερικής πολιτικής στέρεης εδώ και 70 χρόνια. Η απάντηση μου είναι, ναι. Θα επιχειρηθεί σταδιακός αναπροσανατολισμός συντονισμένος με την ένταση που θα προκύψει στις σχέσεις μας με τους εταίρους και δανειστές. Ο συνδυασμός αυτής της ρήξης και της προσέγγισης με τους ρώσους είναι ο διαφαινόμενος άξονας της νέας μας εξωτερικής πολιτικής. Είναι κοινός τόπος πως κάθε πρόσωπο σηματοδοτεί και μία πολιτική, ιδίως όταν είναι σήμα κατατεθέν της. Ετσι η παρουσία του Ν. Κοτζιά στο ΥΠ. ΕΞ. δεν μπορεί να σημαίνει τίποτε άλλο από την υλοποίηση των απόψεων του και την αξιοποίηση των επαφών του.
Στην ερώτηση, μα δεν θα υπάρξουν αντιδράσεις από τις ΗΠΑ, την ΕΕ, η απάντηση είναι πως θα υπάρξουν, το γνωρίζουν οι του ΣΥΡΙΖΑ και δεν τους ενδιαφέρει. Όπως πιστεύουν πως θα αλλάξουν την ελληνική κοινωνία, όπως πιστεύουν πως θα αλλάξουν την Ευρώπη, έτσι πιστεύουν πως θα αλλάξουν και τον εξωτερικό προσανατολισμό της χώρας. Και όλα αυτά βέβαια, σύμφωνα με την κοσμοθεωρία τους θα γίνουν με ρήξεις, με τομές, με ασυνέχειες, με συγκρούσεις. Όταν η ιδεολογία τους συγκρούεται με την πραγματικότητα επιβάλλεται να αλλάξει η πραγματικότητα. Αυτός ο άκρατος βολονταρισμός είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα των λενινιστικών κομμάτων.
Βέβαια στην εξωτερική πολιτική, όπως γενικότερα στην πολιτική, εκείνο που μετρά είναι ο συσχετισμός των δυνάμεων, ο οποίος τσακίζει ιδεολογίες, ιδεοληψίες και κάθε λογής πολιτικές που δεν τον λαμβάνουν υπ΄όψιν. Αν επιχειρηθεί η αναθεώρηση της πάγιας εξωτερικής πολιτικής της χώρας που πιθανώς θα συμπορευθεί με ρήξη με τους δανειστές μας, τότε βαδίζουμε προς εθνική περιπέτεια γιατί αυτούς που θα έχουμε απέναντί μας στον συσχετισμό δυνάμεων έχουν την απόλυτη υπεροπλία. Συνεπώς δεν νομίζω πως ο Γ. Βαρουφάκης πριν λίγες μέρες μίλησε τυχαία για το "νέο όχι", για την εθνική αξιοπρέπεια και αυτοεκτίμηση, παραπέμποντας στον αγώνα της αδύναμης Ελλάδας κατά των πάνοπλων Ιταλών. Οι καλοπροαίρετοι και οι εύπιστοι άς προετοιμάζονται, γιατί μάλλον θα ζήσουμε καταστάσεις που ούτε τις φανταζόμαστε.
Ένα άλλο ενδιαφέρον σημείο που αφορά την εξωτερική πολιτική της χώρας μας είναι αν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα εξακολουθήσει να στηρίζει το τετράγωνο Ελλάδα – Ισραήλ – Κύπρος – Αίγυπτος, ένα τετράγωνο άμεσα συνυφασμένο με την ΑΟΖ και την εθνική μας ασφάλεια. Οι προνομιακές σχέσεις συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ με τη Χαμάς και η πιθανολογούμενη αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους από την Ελλάδα, πολύ φοβούμαι πως θα εξασθενίσουν την ισχύ αυτού του τετραγώνου.
Νομίζω πως η παρουσία του Ν. Κοτζιά στο ΥΠ.ΕΞ θα πρέπει να μας ανησυχήσει ιδιαίτερα στο βαθμό που δεν είναι απόρροια ούτε εσωκομματικών συσχετισμών, ούτε των εξειδικευμένων γνώσεων του για τα ευρωπαϊκά θέματα αλλά των απόψεων του για τη γεωστρατηγική θέση της χώρας μας. Δηλαδή για την αλλαγή πορείας, μιας πορείας που χαράχθηκε, χωρίς να αμφισβητηθεί ποτέ, από το 90% του ελληνικού λαού εδώ και 70 χρόνια. Όταν οι συγκυρίες εκτόξευσαν το 10% στο 37% και το οδήγησαν στην διακυβέρνηση της χώρας, είναι λογικό αυτό το 37% να εγκύψει στην ιστορική του κιβωτό και στις εντολές της.
Τελειώνοντας οφείλω να υπενθυμίσω μια ρήση του Κωνσταντίνου Καραμανλή: "Αστοχίες στην εσωτερική πολιτική μας πηγαίνουν μερικά χρόνια πίσω. Αστοχίες στην εξωτερική μας πολιτική μας πηγαίνουν πίσω πολλές δεκαετίες".
* Ο κ. Σάκης Μουμτζής είναι συγγραφέας Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου