Πολιτικό Σχόλιο
Γράφει ο Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
giorgis@massavetas.gr
Γενιές ολόκληρες, το όνειρο κάθε ελληνικής οικογένειας ήταν -και παραμένει- να σπουδάσει τα παιδιά της. Να έχουν "ένα χαρτί στα χέρια τους" που θα τους εξασφάλιζε μια καλύτερη ζωή. "Να μη φάνε τη ζωή τους σαν εμάς". Μακριά από τα χωράφια, μακριά από τη "μουτζούρα" της ..."μαστοράντζας", μακριά από το άγχος επιβίωσης του μικρομάγαζου.
Όλα αυτά σε μιας υγιώς αναπτυσσόμενη οικονομία, αλλά και με την προϋπόθεση ότι το περιπόθητο "χαρτί" έχει πραγματική αξία, δηλαδή είναι αποτέλεσμα σωστών σπουδών, σε τομείς που αναπτύσσεται ζήτηση στελεχικού δυναμικού, θα μπορούσαν να οδηγήσουν πράγματι τους απογόνους μας σε καλύτερες μέρες.
Τι συμβαίνει όμως στην πραγματικότητα στη χώρα μας; Η επιστημονική έρευνα που διεξήγαγε το Οικονομικό Επιμελητήριο, καταγράφει μια τελείως διαφορετική πραγματικότητα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας αυτής, σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε παλιότερα, αυξάνεται η παραγωγή ανθρώπων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, όχι εκεί που την ξέραμε, δηλαδή στις αγροτικές περιοχές και τις πολύ μεγάλες ηλικίες, αλλά στα αστικά κέντρα και τους νέους.
Νέοι με πτυχία, με ουσιαστικά ή τυπικά προσόντα, είναι, κατά κύριο λόγο, εκείνοι που προστίθενται με εφιαλτικούς ρυθμούς τις λίστες των "νεόπτωχων", των ανέργων, των ημιαπασχολούμενων και υποαπασχολούμενων και των αθλίως αμειβόμενων. Ενώ αντιθέτως οι θεωρούμενοι ως "μουντζούρηδες", της ίδιας γενιάς, όπως οι υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι, τεχνίτες αυτοκινήτων κλπ, βρίσκουν ευκολότερα δουλειά και έχουν καλύτερες αμοιβές.
Το δόγμα "μάθε παιδί μου γράμματα" κλυδωνίζεται. Ειδικά όταν τα "γράμματα" αυτά είτε είναι αποτέλεσμα πανεπιστημιακών σπουδών σε κορεσμένους κλάδους (νομικά, αρχιτεκτονική, οικονομικές επιστήμες κλπ) είτε σε πολυδιαφημισμένα "δυναμικά επαγγέλματα" στα οποία ανθούν πανάκριβα ιδιωτικά "κολέγια" και κέντρα ελευθέρων σπουδών με πομπώδεις επωνυμίες.
Γέμισε ο τόπος από πτυχιούχους "διοίκησης επιχειρήσεων", δημοσιογραφίας και δημοσίων σχέσεων, βιολογίας και περιβαλλοντολογίας και άλλων ειδικοτήτων, που φτάσαμε στο σημείο να θεωρούνται τυχεροί αν ξέρουν και έχουν μηχανάκι για να κάνουν διανομές σε πιτσαρίες και σουβλατζίδικα, η να είναι "εμφανίσιμοι" για προσληφθούν σε μπαράκια και καφετέριες, η εταιρίες που κάνουν διανομές και πωλήσεις "πόρτα - πόρτα".
Η μεγαλύτερη διαρθρωτική αλλαγή που χρειάζεται ο τόπος είναι η αλλαγή προσανατολισμών στο χώρο της εκπαίδευσης. Αλλά το καθηγητικό κατεστημένο, καλά κρατεί. Και κραυγάζει δυναμικώς "μη μου τους -φαύλους- κύκλους τάρατε".
 |
giorgis@massavetas.gr
Γενιές ολόκληρες, το όνειρο κάθε ελληνικής οικογένειας ήταν -και παραμένει- να σπουδάσει τα παιδιά της. Να έχουν "ένα χαρτί στα χέρια τους" που θα τους εξασφάλιζε μια καλύτερη ζωή. "Να μη φάνε τη ζωή τους σαν εμάς". Μακριά από τα χωράφια, μακριά από τη "μουτζούρα" της ..."μαστοράντζας", μακριά από το άγχος επιβίωσης του μικρομάγαζου.
Όλα αυτά σε μιας υγιώς αναπτυσσόμενη οικονομία, αλλά και με την προϋπόθεση ότι το περιπόθητο "χαρτί" έχει πραγματική αξία, δηλαδή είναι αποτέλεσμα σωστών σπουδών, σε τομείς που αναπτύσσεται ζήτηση στελεχικού δυναμικού, θα μπορούσαν να οδηγήσουν πράγματι τους απογόνους μας σε καλύτερες μέρες.
Τι συμβαίνει όμως στην πραγματικότητα στη χώρα μας; Η επιστημονική έρευνα που διεξήγαγε το Οικονομικό Επιμελητήριο, καταγράφει μια τελείως διαφορετική πραγματικότητα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας αυτής, σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε παλιότερα, αυξάνεται η παραγωγή ανθρώπων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, όχι εκεί που την ξέραμε, δηλαδή στις αγροτικές περιοχές και τις πολύ μεγάλες ηλικίες, αλλά στα αστικά κέντρα και τους νέους.
Νέοι με πτυχία, με ουσιαστικά ή τυπικά προσόντα, είναι, κατά κύριο λόγο, εκείνοι που προστίθενται με εφιαλτικούς ρυθμούς τις λίστες των "νεόπτωχων", των ανέργων, των ημιαπασχολούμενων και υποαπασχολούμενων και των αθλίως αμειβόμενων. Ενώ αντιθέτως οι θεωρούμενοι ως "μουντζούρηδες", της ίδιας γενιάς, όπως οι υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι, τεχνίτες αυτοκινήτων κλπ, βρίσκουν ευκολότερα δουλειά και έχουν καλύτερες αμοιβές.
Το δόγμα "μάθε παιδί μου γράμματα" κλυδωνίζεται. Ειδικά όταν τα "γράμματα" αυτά είτε είναι αποτέλεσμα πανεπιστημιακών σπουδών σε κορεσμένους κλάδους (νομικά, αρχιτεκτονική, οικονομικές επιστήμες κλπ) είτε σε πολυδιαφημισμένα "δυναμικά επαγγέλματα" στα οποία ανθούν πανάκριβα ιδιωτικά "κολέγια" και κέντρα ελευθέρων σπουδών με πομπώδεις επωνυμίες.
Γέμισε ο τόπος από πτυχιούχους "διοίκησης επιχειρήσεων", δημοσιογραφίας και δημοσίων σχέσεων, βιολογίας και περιβαλλοντολογίας και άλλων ειδικοτήτων, που φτάσαμε στο σημείο να θεωρούνται τυχεροί αν ξέρουν και έχουν μηχανάκι για να κάνουν διανομές σε πιτσαρίες και σουβλατζίδικα, η να είναι "εμφανίσιμοι" για προσληφθούν σε μπαράκια και καφετέριες, η εταιρίες που κάνουν διανομές και πωλήσεις "πόρτα - πόρτα".
Η μεγαλύτερη διαρθρωτική αλλαγή που χρειάζεται ο τόπος είναι η αλλαγή προσανατολισμών στο χώρο της εκπαίδευσης. Αλλά το καθηγητικό κατεστημένο, καλά κρατεί. Και κραυγάζει δυναμικώς "μη μου τους -φαύλους- κύκλους τάρατε".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου