ΠΕΜΠΤΗ 22 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2009
του Δημητρίου Μοσχοτέλια (ΠΙΕΡΙΚ.ΑΝΤΙΛΑΛ)
- Η κ. Ιωάννα Κωνσταντινίδου - Ιωαννίδη με την παρακάτω επιστολή της εκφράζει απόψεις, οι οποίες είναι ολοφάνερο ότι ξεχειλίζουν από οργή.
Τι ακριβώς συμβαίνει δεν γνωρίζω. Ούτε είμαι βέβαιος ποιο πρόσωπο αφορά η κριτική της και τι ακριβώς ελέχθη.
Γενικά το περιεχόμενο της επιστολής της θίγει όσους ευρισκόμενους σε πλεονεκτική θέση έκφρασης γνώμης, παρασύρονται σε ακρότητες και επιτιμητικές εκφράσεις.
Αν μου επιτραπεί, θα πω ότι προτιμώ να ακούω ακόμη και αυτούς που με βρίζουν ή συκοφαντούν ή λοιδορούν ή καθοιονδήποτε τρόπο προσπαθούν να μειώσουν την προσωπικότητά μου, απ' αυτούς που σιωπούν δημόσια και κινούμενοι στο σκοτάδι δημιουργούν προβλήματα.
Όσες φορές αντιμετώπισα........ δύσκολες καταστάσεις στη ζωή μου ήταν απ' ανθρώπους του σκότους, που κοινά λέμε «ρουφιάνους».
Όσοι δημόσια είπαν ότι είμαι άθεος. Όσοι είπαν ότι είμαι φασίστας ή κομμουνιστής. Όσοι είπαν ότι είμαι ανθέλληνας ή οτιδήποτε άλλο, είμαι βέβαιος ότι με βοήθησαν.
Μου έδωσαν να καταλάβω πώς σκέφτονται οι άλλοι για μένα και ποιο είναι το επίπεδό τους.
Λιγότερη λοιπόν οργή εναντίον όσων δημόσια εκφράζονται, έστω και αν μας πικραίνουν.
Στο κάτω - κάτω όσοι τολμούν δημόσια να εκφράζονται και προ παντός να ασκούν δυσμενή κριτήρια, να είναι έτοιμοι για όλα.
«Βρε Δήμμο γεια σου ξανά και ξανά, επειδή σπάνια βρίσκεις στις μέρες μας δημοσιογράφο που να δέχεται και τις δέχεται και τις διαφορετικές έως αντίθετες απόψεις και κριτικές των απέναντί του και μάλιστα πολλές φορές των εχθρικώς κειμένων προς αυτόν, θέλω σε παρακαλώ πολύ να δημοσιεύσεις ένα τελευταίο editorial αφιερωμένο από μένα - το οποίο πιστεύω ότι εγκρίνεις και εσύ - στον δημοσιογράφο του τοπικού καναλιού, τους επαΐοντες για μένα, γι' αυτόν όμως τους πνευματικούς ανθρώπους που δυστυχώς είναι οι έχοντες δανεικό το υπεροπτικό ύφος και είναι επίσης οι μη κατέχοντες την ταπεινοφροσύνη αλλά οι κατέχοντες την ταπεινοσχημία και τους οποίους νομίζει ότι «ζηλεύουμε απλά και μόνο για τη θέση τους χωρίς να τους γνωρίζω εγώ και κάποιοι ΧΑ! ΧΑ! ΧΑ! προσωπικά». Είδα την Πέμπτη και την Παρασκευή 8 και 9 Οκτωβρίου τις εκπομπές του. Δεν μπορούσε να κρυφτεί ο εκνευρισμός του κάτω από το αρχαίο-λατινικά ρητά, την προτροπή του για την ανάγνωση των μύθων του Αισώπου και τον δηκτικό τρόπο του.
Λοιπόν έχουμε και λέμε:
1) Έχει στα χέρια του επιστολές μου, στις οποίες επικροτώ και συμφωνώ με παρεμβάσεις και απόψεις και υποδείξεις του σε διάφορα θέματα καθώς επίσης και επιστολές στις οποίες σαν ελεύθερος πολίτης που ψηφίζει και που λούζεται τις αδικίες αυτός και οι όμοιοί του διαφωνώ κάθετα. Άρα δεν του πάω κόντρα ετσιθελικά.
2) Ο Δημ(μ)ογεροντισμός δεν χρειάζεται να ξέρει το H2O, ξέρει καλύτερα απ' τον καθένα την αξία του νερού σταγόνα - σταγόνα. Και ο Αϊνστάιν, ντουβάρι ήταν στα μαθηματικά, όντας τελειόφοιτος στις δύο τελευταίες τάξεις πήρε μπρος, χώρια που οικειοποιήθηκε τις εργασίες του Καραθεοδωρή.
3) Όλοι αυτοί οι πνευματικοί τύποι που έρχονται αντιμέτωποι μέσα στην καλή χαρά με τους κατώτερούς τους στο πρόσωπο, στα λεφτά, στην κοινωνική θέση, τη μεγάλη προσφορά προς τον συνάνθρωπο!!! Τι καταδεκτικότητα!!! Για μένα έχουν ιδρύσει μια νοητή Σπιναλόγκα, όπου αντί να μπουν οι ίδιοι μέσα με τις σαπισμένες ψυχές τους και την αμετανοησία τους για να μην μολύνουν τους λίγους κατώτερούς τους, προσπαθούν να πνίξουν με την μπόχα της ψυχής, της έκφρασής τους, των λόγων τους τις αντικαθεστωτικές και αντισυμβατικές φωνές. Και όλα αυτά υπό το πρίσμα του νεοφιλελευθερισμού.
4) Το βιβλίο των μύθων του Αισώπου το' χω από 6 ετών όταν πήγα πρώτη Δημοτικού - κέρδισα χρόνο - οπότε το' χω ξεσκονίσει. Και εγώ του αφιερώνω με αγάπη τον παρακάτω ΙΝΔΙΚΟ ΜΥΘΟ.
5) Η αντίθετη ή κακή κριτική ποτέ δεν βλάφτει! Δεν βλάφτει εκείνους που έχουν καλλιεργήσει την αυτοκριτική, εκείνους που έχουν μέσα τους την κατάφαση της ζωής! Και φαίνεται από, την αυτοκυριαρχία τους, το ύφος και την δεκτικότητά τους! Άλλωστε και αν η κριτική μου είναι μωρή, το ύφος μου οξύ τι έχουν τάχα να πάθουν οι πνευματικοί άνθρωποι; Αν δεν έχουν την ικανότητα να ζυγίσουν το περιεχόμενό της;
ΙΝΔΙΚΟΣ ΜΥΘΟΣ
Αφιερωμένος με αγάπη προς τον δημοσιογράφο και όλους αυτούς που υπερασπίζεται με σθένος. Είναι πράγματι πιστός και σταθερός στις επιλογές και τα θέλω του. ΤΟΝ ΣΥΓΧΑΙΡΩ.
Κάποτε το γουρούνι τσακώθηκε με το λιοντάρι. Και αποφάσισαν να μονομαχήσουν το επόμενο πρωί. Άμα πέρασε η πρώτη έξαψη του καυγά και γύρισε το γουρούνι στο σπίτι του, άρχισε να συναισθάνεται την απελπιστική του θέση. Τα πράγματα δεν ήταν καθόλου απλά. Η γουρούνα και τα γουρουνόπουλα θρηνούσαν απαρηγόρητα. Το γουρούνι κάθισε τότε και βυθίστηκε σε συλλογή. Κι έπειτα πήρε την απόφαση του, βρήκε ένα λάκκο, όλο βούρκο και χώμα και κοπριά και πλατσούριζε όλη νύχτα. Το πρωί, με το ευώδες αυτό χρίσμα σ' όλο του το κορμί ξεκίνησε να βρει το λιοντάρι. Ο Βασιλιάς της ερήμου το περίμενε, αλλά μόλις το είδε και έφτασε ως τα ρουθούνια του η καταπληκτική εκείνη ευωδιά, το λιοντάρι έστριψε με μεγαλοπρέπεια τη ράχη του και απομακρύνθηκε απ' το πεδίο του αγώνα...
Το να αφήνεις την οργή σου να ξεθυμάνει απειλώντας θεούς και δαίμονες είτε με λόγια είτε με μηνύσεις είναι πράγμα απλούστατο όταν κριτικάρεσαι όντας δημόσιο πρόσωπο σε τοπικό ή πανελλαδικό επίπεδο. Το να αυτοπειθαρχείσαι είναι δύσκολο.
Τι ακριβώς συμβαίνει δεν γνωρίζω. Ούτε είμαι βέβαιος ποιο πρόσωπο αφορά η κριτική της και τι ακριβώς ελέχθη.
Γενικά το περιεχόμενο της επιστολής της θίγει όσους ευρισκόμενους σε πλεονεκτική θέση έκφρασης γνώμης, παρασύρονται σε ακρότητες και επιτιμητικές εκφράσεις.
Αν μου επιτραπεί, θα πω ότι προτιμώ να ακούω ακόμη και αυτούς που με βρίζουν ή συκοφαντούν ή λοιδορούν ή καθοιονδήποτε τρόπο προσπαθούν να μειώσουν την προσωπικότητά μου, απ' αυτούς που σιωπούν δημόσια και κινούμενοι στο σκοτάδι δημιουργούν προβλήματα.
Όσες φορές αντιμετώπισα........ δύσκολες καταστάσεις στη ζωή μου ήταν απ' ανθρώπους του σκότους, που κοινά λέμε «ρουφιάνους».
Όσοι δημόσια είπαν ότι είμαι άθεος. Όσοι είπαν ότι είμαι φασίστας ή κομμουνιστής. Όσοι είπαν ότι είμαι ανθέλληνας ή οτιδήποτε άλλο, είμαι βέβαιος ότι με βοήθησαν.
Μου έδωσαν να καταλάβω πώς σκέφτονται οι άλλοι για μένα και ποιο είναι το επίπεδό τους.
Λιγότερη λοιπόν οργή εναντίον όσων δημόσια εκφράζονται, έστω και αν μας πικραίνουν.
Στο κάτω - κάτω όσοι τολμούν δημόσια να εκφράζονται και προ παντός να ασκούν δυσμενή κριτήρια, να είναι έτοιμοι για όλα.
«Βρε Δήμμο γεια σου ξανά και ξανά, επειδή σπάνια βρίσκεις στις μέρες μας δημοσιογράφο που να δέχεται και τις δέχεται και τις διαφορετικές έως αντίθετες απόψεις και κριτικές των απέναντί του και μάλιστα πολλές φορές των εχθρικώς κειμένων προς αυτόν, θέλω σε παρακαλώ πολύ να δημοσιεύσεις ένα τελευταίο editorial αφιερωμένο από μένα - το οποίο πιστεύω ότι εγκρίνεις και εσύ - στον δημοσιογράφο του τοπικού καναλιού, τους επαΐοντες για μένα, γι' αυτόν όμως τους πνευματικούς ανθρώπους που δυστυχώς είναι οι έχοντες δανεικό το υπεροπτικό ύφος και είναι επίσης οι μη κατέχοντες την ταπεινοφροσύνη αλλά οι κατέχοντες την ταπεινοσχημία και τους οποίους νομίζει ότι «ζηλεύουμε απλά και μόνο για τη θέση τους χωρίς να τους γνωρίζω εγώ και κάποιοι ΧΑ! ΧΑ! ΧΑ! προσωπικά». Είδα την Πέμπτη και την Παρασκευή 8 και 9 Οκτωβρίου τις εκπομπές του. Δεν μπορούσε να κρυφτεί ο εκνευρισμός του κάτω από το αρχαίο-λατινικά ρητά, την προτροπή του για την ανάγνωση των μύθων του Αισώπου και τον δηκτικό τρόπο του.
Λοιπόν έχουμε και λέμε:
1) Έχει στα χέρια του επιστολές μου, στις οποίες επικροτώ και συμφωνώ με παρεμβάσεις και απόψεις και υποδείξεις του σε διάφορα θέματα καθώς επίσης και επιστολές στις οποίες σαν ελεύθερος πολίτης που ψηφίζει και που λούζεται τις αδικίες αυτός και οι όμοιοί του διαφωνώ κάθετα. Άρα δεν του πάω κόντρα ετσιθελικά.
2) Ο Δημ(μ)ογεροντισμός δεν χρειάζεται να ξέρει το H2O, ξέρει καλύτερα απ' τον καθένα την αξία του νερού σταγόνα - σταγόνα. Και ο Αϊνστάιν, ντουβάρι ήταν στα μαθηματικά, όντας τελειόφοιτος στις δύο τελευταίες τάξεις πήρε μπρος, χώρια που οικειοποιήθηκε τις εργασίες του Καραθεοδωρή.
3) Όλοι αυτοί οι πνευματικοί τύποι που έρχονται αντιμέτωποι μέσα στην καλή χαρά με τους κατώτερούς τους στο πρόσωπο, στα λεφτά, στην κοινωνική θέση, τη μεγάλη προσφορά προς τον συνάνθρωπο!!! Τι καταδεκτικότητα!!! Για μένα έχουν ιδρύσει μια νοητή Σπιναλόγκα, όπου αντί να μπουν οι ίδιοι μέσα με τις σαπισμένες ψυχές τους και την αμετανοησία τους για να μην μολύνουν τους λίγους κατώτερούς τους, προσπαθούν να πνίξουν με την μπόχα της ψυχής, της έκφρασής τους, των λόγων τους τις αντικαθεστωτικές και αντισυμβατικές φωνές. Και όλα αυτά υπό το πρίσμα του νεοφιλελευθερισμού.
4) Το βιβλίο των μύθων του Αισώπου το' χω από 6 ετών όταν πήγα πρώτη Δημοτικού - κέρδισα χρόνο - οπότε το' χω ξεσκονίσει. Και εγώ του αφιερώνω με αγάπη τον παρακάτω ΙΝΔΙΚΟ ΜΥΘΟ.
5) Η αντίθετη ή κακή κριτική ποτέ δεν βλάφτει! Δεν βλάφτει εκείνους που έχουν καλλιεργήσει την αυτοκριτική, εκείνους που έχουν μέσα τους την κατάφαση της ζωής! Και φαίνεται από, την αυτοκυριαρχία τους, το ύφος και την δεκτικότητά τους! Άλλωστε και αν η κριτική μου είναι μωρή, το ύφος μου οξύ τι έχουν τάχα να πάθουν οι πνευματικοί άνθρωποι; Αν δεν έχουν την ικανότητα να ζυγίσουν το περιεχόμενό της;
ΙΝΔΙΚΟΣ ΜΥΘΟΣ
Αφιερωμένος με αγάπη προς τον δημοσιογράφο και όλους αυτούς που υπερασπίζεται με σθένος. Είναι πράγματι πιστός και σταθερός στις επιλογές και τα θέλω του. ΤΟΝ ΣΥΓΧΑΙΡΩ.
Κάποτε το γουρούνι τσακώθηκε με το λιοντάρι. Και αποφάσισαν να μονομαχήσουν το επόμενο πρωί. Άμα πέρασε η πρώτη έξαψη του καυγά και γύρισε το γουρούνι στο σπίτι του, άρχισε να συναισθάνεται την απελπιστική του θέση. Τα πράγματα δεν ήταν καθόλου απλά. Η γουρούνα και τα γουρουνόπουλα θρηνούσαν απαρηγόρητα. Το γουρούνι κάθισε τότε και βυθίστηκε σε συλλογή. Κι έπειτα πήρε την απόφαση του, βρήκε ένα λάκκο, όλο βούρκο και χώμα και κοπριά και πλατσούριζε όλη νύχτα. Το πρωί, με το ευώδες αυτό χρίσμα σ' όλο του το κορμί ξεκίνησε να βρει το λιοντάρι. Ο Βασιλιάς της ερήμου το περίμενε, αλλά μόλις το είδε και έφτασε ως τα ρουθούνια του η καταπληκτική εκείνη ευωδιά, το λιοντάρι έστριψε με μεγαλοπρέπεια τη ράχη του και απομακρύνθηκε απ' το πεδίο του αγώνα...
Το να αφήνεις την οργή σου να ξεθυμάνει απειλώντας θεούς και δαίμονες είτε με λόγια είτε με μηνύσεις είναι πράγμα απλούστατο όταν κριτικάρεσαι όντας δημόσιο πρόσωπο σε τοπικό ή πανελλαδικό επίπεδο. Το να αυτοπειθαρχείσαι είναι δύσκολο.
ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΦΙΛΙΚΑ
Η ζηλεύουσα ή καλύτερα η φθονούσα τις θέσεις και τα αξιώματα των επαϊόντων και ειδημόνων προσώπων κύρους της πόλης μας.
ΙΩΑΝΝΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ - ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ
ΚΡΑΧΤΗΣ (kraxtis-gr.blogspot.com)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου