Είναι θεμιτό και λογικό, στην πολιτική ζωή μίας χωρας, τα φώτα να συγκεντρώνονται στις δράσεις της εκάστοτε κυβέρνησης. Αυτό συμβαίνει παντού στον κόσμο, και η χώρα μας δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Ωστόσο, όταν ένα από τους δυο βασικούς πυλώνες του... πολιτικού συστήματος, αντιμετωπίζει εσωτερικά προβλήματα που φτάνουν στα όρια της διάσπασης, τότε το γεγονός δεν μπορεί –και δεν πρέπει- να περνά απαρατήρητο. Η ισορροπία του πολιτικού συστήματος που βασίζεται –ευτυχώς– στον δικομματισμό, εξαρτάται από την πορεία και των δυο μεγάλων πολιτικών κομμάτων που εκπροσωπούν τις κυρίαρχες τάσεις του εκλογικού σώματος: Την κεντροαριστερά και την κεντροδεξιά.
Στην Ελλάδα, ένα χρόνο περίπου μετά από τις τελευταίες εθνικές εκλογές, η κεντροδεξιά «παλεύει» ακόμη να βρει τον βηματισμό της. Για πρώτη φορά από τη μεταπολίτευση, ο συγκεκριμένος ιδεολογικός και πολιτικός χώρος έχει τρεις εκφραστές μέσα στην Βουλή. Προφανώς όχι ισοδύναμους, αλλά αυτό δεν αρκεί για την επίλυση των προβλημάτων. Η ΝΔ που παραμένει σαφώς ο πλέον ισχυρός εκφραστής των ψηφοφόρων που αυτό-προσδιορίζονται ως «κεντροδεξιοί – δεξιοί», ταλαντεύεται μεταξύ της πολιτικής κατά του μνημονίου και της υπεράσπισης θέσεων που το ίδιο το κόμμα προέβαλε ως κυβέρνηση.
Η ΝΔ ζητά αλλαγή μίγματος πολιτικής, καταψηφίζει τον προϋπολογισμό, αλλά την ίδια ώρα, οι βουλευτές της -προκειμένου να είναι συνεπείς με τις ιδεολογικές διακηρύξεις- υπερψηφίζουν βασικές κυβερνητικές επιλογές, όπως το νομοσχέδιο για τις ΔΕΚΟ και, ταυτόχρονα, προαναγγέλλουν ότι θα στηρίξουν και το άνοιγμα των «κλειστών επαγγελμάτων».
Ο κ. Γ. Καρατζαφέρης, αν και ψήφισε το μνημόνιο, τώρα εξελίσσεται σε έναν από τους βασικούς πολέμιους της κυβέρνησης και καλεί τον πρωθυπουργό να παραιτηθεί εφ’ όσον δεν τα καταφέρνει.
Η κυρία Ντ. Μπακογιαννη, προσπαθεί να βρει χώρο να «αναπνεύσει» πολιτικά. Μεχρι στιγμής, όμως, δεν έχει καταφέρει να πείσει ότι κομίζει κάτι καινούργιο, καθώς και η ίδια ήταν μέχρι πριν από λίγους μήνες μέρος του συστήματος που σήμερα καταγγέλλει.
Στον χώρο της κεντροδεξιάς υπάρχει ένας ακόμη κρίσιμος «παίκτης». Ο Κ. Καραμανλής που εξακολουθεί να σιωπά, δείχνοντας ότι ενδιαφέρεται περισσότερο να προστατεύσει την δική του πολιτική εικόνα, παρά τον διάδοχο του στη ΝΔ.
Τα στοιχεία αυτά συνθέτουν εν ολίγοις την εικόνα που εμφανίζει σήμερα η κεντροδεξιά στην χώρα. Η κρίση ήταν αναμενόμενη, μετά από την εκλογική συντριβή του 2009, όχι όμως και η διάρκεια της.
Όσο αυτή η εικόνα παραμένει, τόσο θα απουσιάζει ο ουσιαστικός έλεγχος των κυβερνητικών πράξεων, αλλά και η προβολή μιας αξιόπιστης εναλλακτικής πρότασης εξουσίας, που είναι αναγκαία για την ισορροπία του πολιτικού συστήματος της χώρας, σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη χρονική στιγμή. (ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΑΡΑΝΤΑΚΟΣ - aixmi.gr)
Στην Ελλάδα, ένα χρόνο περίπου μετά από τις τελευταίες εθνικές εκλογές, η κεντροδεξιά «παλεύει» ακόμη να βρει τον βηματισμό της. Για πρώτη φορά από τη μεταπολίτευση, ο συγκεκριμένος ιδεολογικός και πολιτικός χώρος έχει τρεις εκφραστές μέσα στην Βουλή. Προφανώς όχι ισοδύναμους, αλλά αυτό δεν αρκεί για την επίλυση των προβλημάτων. Η ΝΔ που παραμένει σαφώς ο πλέον ισχυρός εκφραστής των ψηφοφόρων που αυτό-προσδιορίζονται ως «κεντροδεξιοί – δεξιοί», ταλαντεύεται μεταξύ της πολιτικής κατά του μνημονίου και της υπεράσπισης θέσεων που το ίδιο το κόμμα προέβαλε ως κυβέρνηση.
Η ΝΔ ζητά αλλαγή μίγματος πολιτικής, καταψηφίζει τον προϋπολογισμό, αλλά την ίδια ώρα, οι βουλευτές της -προκειμένου να είναι συνεπείς με τις ιδεολογικές διακηρύξεις- υπερψηφίζουν βασικές κυβερνητικές επιλογές, όπως το νομοσχέδιο για τις ΔΕΚΟ και, ταυτόχρονα, προαναγγέλλουν ότι θα στηρίξουν και το άνοιγμα των «κλειστών επαγγελμάτων».
Ο κ. Γ. Καρατζαφέρης, αν και ψήφισε το μνημόνιο, τώρα εξελίσσεται σε έναν από τους βασικούς πολέμιους της κυβέρνησης και καλεί τον πρωθυπουργό να παραιτηθεί εφ’ όσον δεν τα καταφέρνει.
Η κυρία Ντ. Μπακογιαννη, προσπαθεί να βρει χώρο να «αναπνεύσει» πολιτικά. Μεχρι στιγμής, όμως, δεν έχει καταφέρει να πείσει ότι κομίζει κάτι καινούργιο, καθώς και η ίδια ήταν μέχρι πριν από λίγους μήνες μέρος του συστήματος που σήμερα καταγγέλλει.
Στον χώρο της κεντροδεξιάς υπάρχει ένας ακόμη κρίσιμος «παίκτης». Ο Κ. Καραμανλής που εξακολουθεί να σιωπά, δείχνοντας ότι ενδιαφέρεται περισσότερο να προστατεύσει την δική του πολιτική εικόνα, παρά τον διάδοχο του στη ΝΔ.
Τα στοιχεία αυτά συνθέτουν εν ολίγοις την εικόνα που εμφανίζει σήμερα η κεντροδεξιά στην χώρα. Η κρίση ήταν αναμενόμενη, μετά από την εκλογική συντριβή του 2009, όχι όμως και η διάρκεια της.
Όσο αυτή η εικόνα παραμένει, τόσο θα απουσιάζει ο ουσιαστικός έλεγχος των κυβερνητικών πράξεων, αλλά και η προβολή μιας αξιόπιστης εναλλακτικής πρότασης εξουσίας, που είναι αναγκαία για την ισορροπία του πολιτικού συστήματος της χώρας, σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη χρονική στιγμή. (ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΑΡΑΝΤΑΚΟΣ - aixmi.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου