Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
Φέρνοντας στη μνήμη μας τα μαθητικά μας χρόνια, αναλογιζόμαστε την αγωνία και το άγχος όλων των μαθητών, που αυτή την εποχή και για μια μακρά περίοδο, υπόκεινται σε μια βασανιστική, εξεταστική δοκιμασία.
Τα μαθήματα πολλά. Η εξεταστική ύλη άφθονη, φορτωμένη πέραν της.. δέουσας προσοχής και ουσίας. Μια ουσία που χάνεται πολλές φορές μέσα στους τέσσερις τοίχους ενός δωματίου όπου γίνεται η μάχη για να κατακτηθεί η πρωτιά και κατόπιν να εμφυτευτεί η γνώση. Κι αυτό το δωμάτιο μοιάζει αληθινά πολύ μικρό για να χωρέσει το μυαλό των μαθητών την πλούσια εξεταστέα ύλη, υπό την ασφυκτική πίεση της επιτυχίας.
Η γνώση και η μάθηση έρχονται συχνά σε δεύτερη μοίρα γιατί το προβάδισμα κατέχει πάντα η βαθμοθηρία, η υψηλή απόδοση. Κι εδώ προκύπτουν πολλά ερωτηματικά. Ποιο είναι το αποτέλεσμα που επιδιώκει η παιδεία στη χώρα μας από ένα μακρύ εξεταστικό σύστημα; Ποιες είναι οι παιδαγωγικές, μαθησιακές μεταρρυθμίσεις και μετατροπές του σφικτού και εν μέρει καταπιεστικού εκπαιδευτικού συστήματος που θα δώσει μια καινούργια διάσταση, μια ουσιαστική γνώση στα νέα παιδιά; Υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να γίνουν βίωμα σε ένα μαθητή πρώτα η μόρφωση και μετά ο σωστός επαγγελματικός προσανατολισμός;
Φαντάζει απίθανο μετά από συνεχείς αλλαγές στην ύλη, στις εξετάσεις και χωρίς μια σταθερή βάση, μια κοινή στρατηγική να ανθίσει κάτι θετικό στην εκπαιδευτική κοινότητα. Βέβαια δεν θα πρέπει να τα ισοπεδώσουμε όλα, παραμερίζοντας τα θετικά σημεία που είναι ορατά, κατά καιρούς, αλλά δυστυχώς είναι πρόσκαιρα, προσωρινά. Σίγουρα όμως αυτή η εξεταστική περίοδος μοιάζει με ένα κόμπο στο λαιμό, με μια πύλη που πρέπει να ανοίξει επιτακτικά, γιατί η ζωή έχει απαιτήσεις. Μια ζωή όμως που δεν κάνει διακρίσεις ανάμεσα σε κακούς, μέτριους, καλούς και άριστους μαθητές.
Στις κρίσιμες οικονομικές και κοινωνικές συγκυρίες που ζει σήμερα η χώρα μας ο άριστος μαθητής μπορεί να μείνει στο περιθώριο γιατί το άριστο απολυτήριο δεν επαρκεί για να ανταποκριθεί στις ανάγκες των καιρών. Πολλοί άριστοι μαθητές, αμέτρητοι απόφοιτοι ανώτατων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, με μεταπτυχιακές σπουδές και διδακτορικό, έχουν εγκλωβιστεί σε μια ατελείωτη ουρά αναμονής για την επαγγελματική τους αποκατάσταση.
Η καλή και η άριστη απόδοση στο σχολείο, μετριέται αυστηρά και ψυχρά στο στίβο της ζωής. Γι’ αυτό πολλές μικρές μάχες θα πρέπει να κερδηθούν από νωρίς μέσα στις σχολικές αίθουσες, όπου η γνώση από ξύλινη και στεγνή επιβάλλεται να μετατραπεί σε μια μηχανή που θα παράγει ουσιαστικά εφόδια για το μέλλον των νέων ανθρώπων.
Πρέπει επιτέλους οι απολυτήριες και οι Πανελλαδικές εξετάσεις να μην αποτελούν ένα απλό πέρασμα από τη μια τάξη στην άλλη, από το σχολείο στο πανεπιστήμιο. Οι εξετάσεις στο σχολείο θα πρέπει να εφοδιάζουν το νου και το πνεύμα των μαθητών για να φανούν προετοιμασμένοι και στις δύσκολες εξετάσεις της ζωής.
Μεγάλη η απόσταση ανάμεσα στη θεωρία και στην πράξη. Κάτι όμως θα πρέπει να αλλάξει κάποτε. Άραγε θ’ αλλάξει;(ΤΟΠΙΚΗ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου