ΤΕΤΑΡΤΗ 24 Μαρτίου 2010
Του Ι. Κ. Πρετεντέρη
ΘΑ ΕΙΝΑΙ προφανώς ευτύχημα αν το αυριανό Ευρωπαϊκό Συμβούλιο προχωρήσει λίγο περισσότερο από την έκφραση μιας νέας «πολιτικής στήριξης» στην Ελλάδα. Μόνο που αυτήν τη στιγμή κανείς δεν γνωρίζει αν το «κάτι παραπάνω» που ζητάει η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να επιτευχθεί.
ΟΙ ΟΡΟΙ της ....διαπραγμάτευσης είναι λίγο πολύ γνωστοί και δεν χρειάζεται να τα ξαναλέμε. Αντιθέτως, αυτό που χρειάζεται να επαναλαμβάνουμε είναι ότι αποτελεί επείγουσα ανάγκη να σταματήσει επιτέλους η περιφορά του «ελληνικού προβλήματος» στις πρωτεύουσες και τα πρωτοσέλιδα της υφηλίου.
ΕΝΤΑΞΕΙ, Η χώρα έχει δυσκολίες. Εντάξει, χρειάζεται να ανακτήσει την αξιοπιστία της. Εντάξει, οφείλει να πείσει και να διαπραγματευτεί. Αλλά πολλή κουβέντα, βρε αδελφέ.
ΤΗΝ ΙΔΙΑ στιγμή θα μπορούσε, ας πούμε, να είχε ετοιμαστεί πολύ νωρίτερα το φορολογικό νομοσχέδιο. Ή να είχε μελετηθεί καλύτερα ώστε να μην κόβεται και ράβεται στο πόδι, όπως συμβαίνει τώρα. Ή να είχαν παρουσιαστεί κάποια αναπτυξιακά αντίβαρα σε μια οικονομία που κινδυνεύει να βυθιστεί στην ύφεση.
ΤΙ ΣΧΕΣΗ έχει το ένα με το άλλο; θα με ρωτήσετε. Τεράστια. Διότι για άλλη μια φορά θα σημειώσω ότι το πραγματικό πρόβλημα της χώρας δεν είναι η έλλειψη μηχανισμού στήριξης από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι οι διεθνείς παράγοντες δεν έχουν πειστεί ότι τα μέτρα που ανακοινώθηκαν θα εφαρμοστούν και θα αποδώσουν.
ΟΙ ΠΙΟ καλοπροαίρετοι περιμένουν να δουν. Οι πιο κακοπροαίρετοι προεξοφλούν την αποτυχία. Και η γενική έλλειψη εμπιστοσύνης είναι που κυρίως αποτυπώνεται στα υψηλά επιτόκια και στον δυσχερή δανεισμό. Οι άνθρωποι δεν είναι καθόλου βέβαιοι ότι ξαφνικά σοβαρευτήκαμε.
ΜΕ ΑΛΛΑ λόγια, αυτή η δυσπιστία είναι ο μεγάλος μας αντίπαλος- ούτε η Μέρκελ, ούτε οι κερδοσκόποι... Ό,τι τη συντηρεί, βλάπτει τη χώρα. Και οι καθυστερήσεις, οι αντιφάσεις, οι ολιγωρίες, οι προχειρότητες βλάπτουν γι΄ αυτόν ακριβώς τον λόγο: επειδή ενισχύουν τις αμφιβολίες αν αυτά που λέμε τα εννοούμε, αν αυτά που εννοούμε θα τα κάνουμε και αν αυτά που θα κάνουμε αρκούν για να φτιάξουν την κατάσταση. ΑΝΤΕ ΤΩΡΑ να εξηγήσεις στον δύσπιστο Γερμανό ότι η κυβέρνηση χρειάστηκε έξι μήνες για να φτιάξει ένα φορολογικό νομοσχέδιο. Ότι χρειάζεται έναν έβδομο για να το ψηφίσει. Κι ότι μετά τα τόσα πηγαινέλα και τις προσθαφαιρέσεις, όσα τελικώς προβλέπονται και θα εφαρμοστούν και θα αποδώσουν. Να πιστέψει, δηλαδή, ο Γερμανός ότι οσονούπω θα τον παραλαμβάνουν στο αεροδρόμιο ταξί με ταμειακές μηχανές!
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ απλό ούτε εύκολο. Και, ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν έχει να κάνει με κανέναν ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης. Αλλά με την προσπάθεια μιας ολόκληρης χώρας.
ΟΙ ΟΡΟΙ της ....διαπραγμάτευσης είναι λίγο πολύ γνωστοί και δεν χρειάζεται να τα ξαναλέμε. Αντιθέτως, αυτό που χρειάζεται να επαναλαμβάνουμε είναι ότι αποτελεί επείγουσα ανάγκη να σταματήσει επιτέλους η περιφορά του «ελληνικού προβλήματος» στις πρωτεύουσες και τα πρωτοσέλιδα της υφηλίου.
ΕΝΤΑΞΕΙ, Η χώρα έχει δυσκολίες. Εντάξει, χρειάζεται να ανακτήσει την αξιοπιστία της. Εντάξει, οφείλει να πείσει και να διαπραγματευτεί. Αλλά πολλή κουβέντα, βρε αδελφέ.
ΤΗΝ ΙΔΙΑ στιγμή θα μπορούσε, ας πούμε, να είχε ετοιμαστεί πολύ νωρίτερα το φορολογικό νομοσχέδιο. Ή να είχε μελετηθεί καλύτερα ώστε να μην κόβεται και ράβεται στο πόδι, όπως συμβαίνει τώρα. Ή να είχαν παρουσιαστεί κάποια αναπτυξιακά αντίβαρα σε μια οικονομία που κινδυνεύει να βυθιστεί στην ύφεση.
ΤΙ ΣΧΕΣΗ έχει το ένα με το άλλο; θα με ρωτήσετε. Τεράστια. Διότι για άλλη μια φορά θα σημειώσω ότι το πραγματικό πρόβλημα της χώρας δεν είναι η έλλειψη μηχανισμού στήριξης από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι οι διεθνείς παράγοντες δεν έχουν πειστεί ότι τα μέτρα που ανακοινώθηκαν θα εφαρμοστούν και θα αποδώσουν.
ΟΙ ΠΙΟ καλοπροαίρετοι περιμένουν να δουν. Οι πιο κακοπροαίρετοι προεξοφλούν την αποτυχία. Και η γενική έλλειψη εμπιστοσύνης είναι που κυρίως αποτυπώνεται στα υψηλά επιτόκια και στον δυσχερή δανεισμό. Οι άνθρωποι δεν είναι καθόλου βέβαιοι ότι ξαφνικά σοβαρευτήκαμε.
ΜΕ ΑΛΛΑ λόγια, αυτή η δυσπιστία είναι ο μεγάλος μας αντίπαλος- ούτε η Μέρκελ, ούτε οι κερδοσκόποι... Ό,τι τη συντηρεί, βλάπτει τη χώρα. Και οι καθυστερήσεις, οι αντιφάσεις, οι ολιγωρίες, οι προχειρότητες βλάπτουν γι΄ αυτόν ακριβώς τον λόγο: επειδή ενισχύουν τις αμφιβολίες αν αυτά που λέμε τα εννοούμε, αν αυτά που εννοούμε θα τα κάνουμε και αν αυτά που θα κάνουμε αρκούν για να φτιάξουν την κατάσταση. ΑΝΤΕ ΤΩΡΑ να εξηγήσεις στον δύσπιστο Γερμανό ότι η κυβέρνηση χρειάστηκε έξι μήνες για να φτιάξει ένα φορολογικό νομοσχέδιο. Ότι χρειάζεται έναν έβδομο για να το ψηφίσει. Κι ότι μετά τα τόσα πηγαινέλα και τις προσθαφαιρέσεις, όσα τελικώς προβλέπονται και θα εφαρμοστούν και θα αποδώσουν. Να πιστέψει, δηλαδή, ο Γερμανός ότι οσονούπω θα τον παραλαμβάνουν στο αεροδρόμιο ταξί με ταμειακές μηχανές!
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ απλό ούτε εύκολο. Και, ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν έχει να κάνει με κανέναν ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης. Αλλά με την προσπάθεια μιας ολόκληρης χώρας.
Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι οι διεθνείς παράγοντες δεν έχουν πειστεί ότι τα μέτρα που ανακοινώθηκαν θα εφαρμοστούν και θα αποδώσουν(ΝΕΑ)http://kraxtis-gr.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου