ΠΕΜΠΤΗ 15-4-2010
Η αλήθεια είναι πως το Πα.σο.κ κι ο Γ. Παπανδρέου το είχαν υποσχεθεί προεκλογικά.
Θα καταργήσουμε – έλεγαν – τη βάση του 10 για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Και την καταργούν. Τώρα αν δεν σεβάστηκαν άλλες εξίσου σοβαρές δεσμεύσεις τους, όπως «δεν θα παγώσουμε μισθούς και συντάξεις, δεν θα βάλουμε νέους φόρους, δεν θα αυξήσουμε τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και τόσα ....άλλα, αυτό δεν έχει καθώς φαίνεται καμία σημασία. Είναι σαν να λεν: Ό,τι θέλουμε υποσχόμαστε κι αν μας ψηφίσετε θα κάνουμε ότι μας βολεύει ή κρίνουμε σκόπιμο.
Το κακό στην υπόθεση είναι ότι επικαλούνται τις προεκλογικές δεσμεύσεις επιλεκτικά. Η Υπουργός Παιδείας παρουσιάζοντας το Πολυνομοσχέδιο δήλωσε, αιτιολογώντας την σχετική απόφαση: «Η κατάργηση της βάσης του 10 θα ισχύσει από φέτος. Είναι μια προεκλογική δέσμευση της Κυβέρνησης...». «Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ή μελέτη που να αποδεικνύει ότι η θέσπιση της βάσης του 10 πέτυχε στο ελάχιστο την άνοδο της ποιότητας σπουδών στα Λύκεια ή τα Τριτοβάθμια Ιδρύματα. Δεν έχουμε καμία ένδειξη ότι τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ έχουν σήμερα καλύτερους φοιτητές από αυτούς που είχαν μέχρι το 2006», αναφέρεται στο σχέδιο νόμου ως βασικό επιχείρημα για την κατάργηση της βάσης ύστερα από τέσσερα χρόνια εφαρμογής της.
Υποστηρίζει δηλαδή η κα Υπουργός ότι είτε ίσχυε η βάση του 10 είτε όχι οι φοιτητές ήταν το ίδιο κακοί ή καλοί, αν προτιμάτε. Τουλάχιστον δεν υπάρχουν ενδείξεις περί του αντιθέτου. Είναι σαν να μας λέει δεν έχουμε ενδείξεις ότι αρμενίζουμε στραβά άρα στραβός είναι ο γυαλός! Είναι κι αυτό μια θεωρία. Κάπως περίεργη (αν όχι παράλογη) αλλά τι να κάνουμε. Εξάλλου δεν είναι ο Einstein που είπε «αν τα γεγονότα δεν συμφωνούν με τη θεωρία αλλάξτε τα γεγονότα»; Άλλο εννοούσε ο άνθρωπος αλλά έτσι το κατάλαβαν εκεί στην Αθήνα. Ή μήπως ο Μπρέχτ δεν είπε απευθυνόμενος προς την τότε κυβέρνηση της Γερμανίας: «Αφού ο λαός της χώρας αντιδρά δυναμικά στις αποφάσεις σας δεν πειράζει. Αλλάξτε... το λαό»; Ούτω πως πρώτο βασικό επιχείρημα για την κατάργηση του 10 η προεκλογική δέσμευση (!). (Κοίτα ποιος μιλάει...) Δεύτερο και κύριο επιχείρημα ο ισχυρισμός (έγινε άραγε κάποια σχετική επιστημονική έρευνα;)ότι δεν ανέβηκε το μορφωτικό επίπεδο των φοιτητών, παρά την καθιέρωση της βάσης του 10.
Ας υποθέσουμε προς στιγμήν ότι έχει δίκιο η κα Υπουργός. Ότι δηλαδή οι υποψήφιοι που εισαγόταν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση πριν το 2006, με βαθμολογία κάτω από το 10 σε ένα ή περισσότερα μαθήματα, στη συνέχεια γινόταν το ίδιο καλοί φοιτητές μ’ αυτούς που εισήχθησαν τα επόμενα τέσσερα χρόνια που ίσχυε η βάση. Αν όντως συνέβαινε κάτι τέτοιοι αυτό σημαίνει ότι η βαθμολογία στις Πανελλήνιες δεν έχει και τόση σημασία ή, σε κάθε περίπτωση, δεν αποτυπώνει τις πνευματικές - μαθησιακές ικανότητες του υποψηφίου. Κι αν είναι έτσι δεν υπάρχει λόγος να γίνονται οι εξετάσεις αυτές. Θα μπορούσαν οι υποψήφιοι να εισάγονται με βάση το βαθμό του απολυτηρίου του Λυκείου. Κι ακόμη δεν θα χρειαζόταν ενδεχομένως και η βαθμολογία στο Λύκειο. Μ’ αυτή τη συλλογιστική σίγουρα ο «γυαλός είναι στραβός»! Η κοινή λογική βέβαια θα έλεγε πως κάτι τέτοιο είναι παράλογο και πως μάλλον «στραβά αρμενίζουμε» αλλά το πολύ – πολύ την καταργούμε κι αυτήν... Ας είναι. Όμως μετά ας μην μιλούμε για αξιοπιστία του συστήματος, για αναβάθμιση της παιδείας κι άλλα παρόμοια.
Είναι βέβαια γεγονός πως με την κατάργηση της βάσης θα εισαχθούν 15.000 περίπου υποψήφιοι περισσότεροι στα ΑΕΙ- ΤΕΙ της χώρας. Ένας μεγάλος αριθμός από αυτούς θα κατέφευγε στα Πανεπιστήμια της αλλοδαπής με όλα τα συνακόλουθα για τους γονείς κυρίως αλλά και για την οικονομία της χώρας και πολλών επαρχιακών πόλεων, εδρών ΤΕΙ. Κάτι που ασφαλώς δεν πρέπει να αγνοείται. Ωστόσο το σπουδαιότερο είναι να «ψαχτούν» οι αρμόδιοι στο θέμα της πραγματικής αναβάθμισης της Εκπαίδευσης όπου τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά. Όπου πραγματικά «στραβά αρμενίζουμε». Αποδείξεις όχι μόνο ο μεγάλος αριθμός των υποψηφίων που γράφει κάτω από 10 (το 2006 «κόπηκε» γι’ αυτό το λόγο το 42% από αυτούς γιατί δεν έπιασε τη βάση) αλλά και η παταγώδης αποτυχία των Ελλήνων μαθητών σε διεθνείς και αδιάβλητες αξιολογήσεις. Το μεγάλο λοιπόν ζητούμενο είναι ένα άλλο εκπαιδευτικό σύστημα κι όχι τα «μερεμέτια» στο υπάρχον. Και το πολυνομοσχέδιο της Υπουργού Παιδείας, παρά τα θετικά του στοιχεία, όπως π.χ. η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού προσωπικού, δεν φέρνει δυστυχώς αυτή την αλλαγή, αυτό «το άλλο» που απαιτούν οι καιροί. Μάλλον πρόκειται για μια ακόμη «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση» από τις πολλές πάρα πολλές παρόμοιες που έγιναν τις προηγούμενες δεκαετίες. Μια από τα ίδια δηλαδή.
Και να σκεφθεί κανείς πως το Υπουργείο παιδείας και Θρησκευμάτων (μέχρι τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009) μετονομάστηκε σε Παιδείας, Δια βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων. Προστέθηκε δηλαδή το Δια Βίου Μάθησης. Που θα πει ανοιχτή πρόσβαση στην Παιδεία όποτε το θελήσει ο πολίτης, ανεξαρτήτως ηλικίας και χωρίς περιορισμούς. Οι σημερινές συνθήκες επιβάλλουν όντως συνεχή εκπαίδευση και μετεκπαίδευση. Προς αυτή την κατεύθυνση δεν γίνεται δυστυχώς τίποτε σοβαρό…
Το κακό στην υπόθεση είναι ότι επικαλούνται τις προεκλογικές δεσμεύσεις επιλεκτικά. Η Υπουργός Παιδείας παρουσιάζοντας το Πολυνομοσχέδιο δήλωσε, αιτιολογώντας την σχετική απόφαση: «Η κατάργηση της βάσης του 10 θα ισχύσει από φέτος. Είναι μια προεκλογική δέσμευση της Κυβέρνησης...». «Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ή μελέτη που να αποδεικνύει ότι η θέσπιση της βάσης του 10 πέτυχε στο ελάχιστο την άνοδο της ποιότητας σπουδών στα Λύκεια ή τα Τριτοβάθμια Ιδρύματα. Δεν έχουμε καμία ένδειξη ότι τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ έχουν σήμερα καλύτερους φοιτητές από αυτούς που είχαν μέχρι το 2006», αναφέρεται στο σχέδιο νόμου ως βασικό επιχείρημα για την κατάργηση της βάσης ύστερα από τέσσερα χρόνια εφαρμογής της.
Υποστηρίζει δηλαδή η κα Υπουργός ότι είτε ίσχυε η βάση του 10 είτε όχι οι φοιτητές ήταν το ίδιο κακοί ή καλοί, αν προτιμάτε. Τουλάχιστον δεν υπάρχουν ενδείξεις περί του αντιθέτου. Είναι σαν να μας λέει δεν έχουμε ενδείξεις ότι αρμενίζουμε στραβά άρα στραβός είναι ο γυαλός! Είναι κι αυτό μια θεωρία. Κάπως περίεργη (αν όχι παράλογη) αλλά τι να κάνουμε. Εξάλλου δεν είναι ο Einstein που είπε «αν τα γεγονότα δεν συμφωνούν με τη θεωρία αλλάξτε τα γεγονότα»; Άλλο εννοούσε ο άνθρωπος αλλά έτσι το κατάλαβαν εκεί στην Αθήνα. Ή μήπως ο Μπρέχτ δεν είπε απευθυνόμενος προς την τότε κυβέρνηση της Γερμανίας: «Αφού ο λαός της χώρας αντιδρά δυναμικά στις αποφάσεις σας δεν πειράζει. Αλλάξτε... το λαό»; Ούτω πως πρώτο βασικό επιχείρημα για την κατάργηση του 10 η προεκλογική δέσμευση (!). (Κοίτα ποιος μιλάει...) Δεύτερο και κύριο επιχείρημα ο ισχυρισμός (έγινε άραγε κάποια σχετική επιστημονική έρευνα;)ότι δεν ανέβηκε το μορφωτικό επίπεδο των φοιτητών, παρά την καθιέρωση της βάσης του 10.
Ας υποθέσουμε προς στιγμήν ότι έχει δίκιο η κα Υπουργός. Ότι δηλαδή οι υποψήφιοι που εισαγόταν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση πριν το 2006, με βαθμολογία κάτω από το 10 σε ένα ή περισσότερα μαθήματα, στη συνέχεια γινόταν το ίδιο καλοί φοιτητές μ’ αυτούς που εισήχθησαν τα επόμενα τέσσερα χρόνια που ίσχυε η βάση. Αν όντως συνέβαινε κάτι τέτοιοι αυτό σημαίνει ότι η βαθμολογία στις Πανελλήνιες δεν έχει και τόση σημασία ή, σε κάθε περίπτωση, δεν αποτυπώνει τις πνευματικές - μαθησιακές ικανότητες του υποψηφίου. Κι αν είναι έτσι δεν υπάρχει λόγος να γίνονται οι εξετάσεις αυτές. Θα μπορούσαν οι υποψήφιοι να εισάγονται με βάση το βαθμό του απολυτηρίου του Λυκείου. Κι ακόμη δεν θα χρειαζόταν ενδεχομένως και η βαθμολογία στο Λύκειο. Μ’ αυτή τη συλλογιστική σίγουρα ο «γυαλός είναι στραβός»! Η κοινή λογική βέβαια θα έλεγε πως κάτι τέτοιο είναι παράλογο και πως μάλλον «στραβά αρμενίζουμε» αλλά το πολύ – πολύ την καταργούμε κι αυτήν... Ας είναι. Όμως μετά ας μην μιλούμε για αξιοπιστία του συστήματος, για αναβάθμιση της παιδείας κι άλλα παρόμοια.
Είναι βέβαια γεγονός πως με την κατάργηση της βάσης θα εισαχθούν 15.000 περίπου υποψήφιοι περισσότεροι στα ΑΕΙ- ΤΕΙ της χώρας. Ένας μεγάλος αριθμός από αυτούς θα κατέφευγε στα Πανεπιστήμια της αλλοδαπής με όλα τα συνακόλουθα για τους γονείς κυρίως αλλά και για την οικονομία της χώρας και πολλών επαρχιακών πόλεων, εδρών ΤΕΙ. Κάτι που ασφαλώς δεν πρέπει να αγνοείται. Ωστόσο το σπουδαιότερο είναι να «ψαχτούν» οι αρμόδιοι στο θέμα της πραγματικής αναβάθμισης της Εκπαίδευσης όπου τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά. Όπου πραγματικά «στραβά αρμενίζουμε». Αποδείξεις όχι μόνο ο μεγάλος αριθμός των υποψηφίων που γράφει κάτω από 10 (το 2006 «κόπηκε» γι’ αυτό το λόγο το 42% από αυτούς γιατί δεν έπιασε τη βάση) αλλά και η παταγώδης αποτυχία των Ελλήνων μαθητών σε διεθνείς και αδιάβλητες αξιολογήσεις. Το μεγάλο λοιπόν ζητούμενο είναι ένα άλλο εκπαιδευτικό σύστημα κι όχι τα «μερεμέτια» στο υπάρχον. Και το πολυνομοσχέδιο της Υπουργού Παιδείας, παρά τα θετικά του στοιχεία, όπως π.χ. η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού προσωπικού, δεν φέρνει δυστυχώς αυτή την αλλαγή, αυτό «το άλλο» που απαιτούν οι καιροί. Μάλλον πρόκειται για μια ακόμη «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση» από τις πολλές πάρα πολλές παρόμοιες που έγιναν τις προηγούμενες δεκαετίες. Μια από τα ίδια δηλαδή.
Και να σκεφθεί κανείς πως το Υπουργείο παιδείας και Θρησκευμάτων (μέχρι τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009) μετονομάστηκε σε Παιδείας, Δια βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων. Προστέθηκε δηλαδή το Δια Βίου Μάθησης. Που θα πει ανοιχτή πρόσβαση στην Παιδεία όποτε το θελήσει ο πολίτης, ανεξαρτήτως ηλικίας και χωρίς περιορισμούς. Οι σημερινές συνθήκες επιβάλλουν όντως συνεχή εκπαίδευση και μετεκπαίδευση. Προς αυτή την κατεύθυνση δεν γίνεται δυστυχώς τίποτε σοβαρό…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου