Ένα μήνυμα στο Facebook είναι η αφορμή της σημερινής αναφοράς μου σε αυτό που θα λέγαμε η φωνή του λαού, ίσως και η οργή του…
Η αλήθεια είναι ότι είμαι καινούργια στον κόσμο του facebook, είμαι πώς το λένε «άγουρη» ακόμα στον κόσμο της διαδικτυακής επικοινωνίας και προσπαθώ να αφομοιώσω κυρίως την κουλτούρα ενός ολόκληρου κόσμου που ζει στιγμές ή και ώρες της ζωής του μπροστά στο φως μιας ανοικτής οθόνης, ανταλλάσσοντας μηνύματα –σκέψεις, επιθυμίες αστεία, σοβαρά, χαζά ή έξυπνα, αγωνίες και ...προσδοκίες. Είναι αυτό ένα είδος καινούργιας «φιλίας» με ηλεκτρονικό πρόσωπο, φιλίας που δεν έχει την αμεσότητα της προσωπικής επαφής έχει όμως την ταχύτητα του internet και τη δυνατότητα της δικτύωσης, μιας εικονικής συνύπαρξης που αποπνέει άρωμα ανθρώπινης επαφής.
Σε αυτό το πλαίσιο, δράττομαι της ευκαιρίας, για να αναφερθώ σε ένα μήνυμα που πήρα από ένα διαδικτυακό φίλο μου από την Καρδίτσα, τον Τάκη, που ούτε λίγο ούτε πολύ μιλάει για την «κατρακύλα» που έχει πάρει οικονομικά η ζωή του, αυτός που από τα δώδεκα «δουλεύει ταβέρνα», 36 χρόνια τώρα. Η «κατρακύλα» θα μπορούσε να είναι το λαϊκό ανάλογο της πολύ σικ για τους απλούς ανθρώπους «ύφεσης». Ο,τι συμβαίνει δεν είναι απλώς «ύφεση» είναι «κατρακύλα», είναι συναίσθημα που απορρέει από την «πραγματική οικονομία», από τους πραγματικούς ανθρώπους και όχι από αφηρημένους οικονομικούς πίνακες περί ανόδου ή πτώσεως του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος.
Απέναντι σε αυτούς τους πίνακες στέκονται οι καθαροί άνθρωποι του μόχθου που αδυνατούν και δικαιολογημένα, ποιος μπορεί άλλωστε, να καταλάβουν πώς φτάσαμε έως εδώ και τι ακριβώς είναι αυτό το «εδώ». Και πού είναι το παραπέρα.
Το γεγονός ότι κάποιος μοιράζεται τις σκέψεις του για την πραγματικότητα της ζωής του στο internet, είναι κάτι το βαθιά ανθρώπινο και γι’ αυτό και αναφέρομαι σε αυτήν την επικοινωνία, γιατί η επικοινωνία με όλα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που ο καθένας της προσδίδει είναι τόσο αναγκαία σήμερα όσο ποτέ άλλοτε.
«Τι πρέπει να κάνουμε, γράφει ο Τάκης, να γίνουμε ξαδέρφια του Παλαιοκώστα, συγνώμη που σου γράφω έτσι…φτάσαμε εκεί που λέμε μας παίρνει η κατρακύλα..έλεος αν θα αποτύχω με τόσο κόπο που έχω κάνει στη ζωή μου, μόνο εγκληματίας μπορώ να γίνω…»
Το τι ακριβώς σημαίνει να βάζεις έναν ολόκληρο λαό στη μέγγενη της οικονομικής λιτότητας δεν μπορώ να σας πω ακριβώς, αυτό που μπορώ να πω είναι ότι είναι φόβος ακόμη και του αρμόδιου υπουργού ότι τα «ξαδέλφια του Παλαιοκώστα» θα πληθύνουν.
Και για να κλείσω με μια νότα αισιοδοξίας, θυμηθείτε το ότι η κρίση δημιουργεί και ευκαιρίες για τα δημιουργικά πνεύματα.
http://kraxtis-gr.blogspot.com/
Σε αυτό το πλαίσιο, δράττομαι της ευκαιρίας, για να αναφερθώ σε ένα μήνυμα που πήρα από ένα διαδικτυακό φίλο μου από την Καρδίτσα, τον Τάκη, που ούτε λίγο ούτε πολύ μιλάει για την «κατρακύλα» που έχει πάρει οικονομικά η ζωή του, αυτός που από τα δώδεκα «δουλεύει ταβέρνα», 36 χρόνια τώρα. Η «κατρακύλα» θα μπορούσε να είναι το λαϊκό ανάλογο της πολύ σικ για τους απλούς ανθρώπους «ύφεσης». Ο,τι συμβαίνει δεν είναι απλώς «ύφεση» είναι «κατρακύλα», είναι συναίσθημα που απορρέει από την «πραγματική οικονομία», από τους πραγματικούς ανθρώπους και όχι από αφηρημένους οικονομικούς πίνακες περί ανόδου ή πτώσεως του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος.
Απέναντι σε αυτούς τους πίνακες στέκονται οι καθαροί άνθρωποι του μόχθου που αδυνατούν και δικαιολογημένα, ποιος μπορεί άλλωστε, να καταλάβουν πώς φτάσαμε έως εδώ και τι ακριβώς είναι αυτό το «εδώ». Και πού είναι το παραπέρα.
Το γεγονός ότι κάποιος μοιράζεται τις σκέψεις του για την πραγματικότητα της ζωής του στο internet, είναι κάτι το βαθιά ανθρώπινο και γι’ αυτό και αναφέρομαι σε αυτήν την επικοινωνία, γιατί η επικοινωνία με όλα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που ο καθένας της προσδίδει είναι τόσο αναγκαία σήμερα όσο ποτέ άλλοτε.
«Τι πρέπει να κάνουμε, γράφει ο Τάκης, να γίνουμε ξαδέρφια του Παλαιοκώστα, συγνώμη που σου γράφω έτσι…φτάσαμε εκεί που λέμε μας παίρνει η κατρακύλα..έλεος αν θα αποτύχω με τόσο κόπο που έχω κάνει στη ζωή μου, μόνο εγκληματίας μπορώ να γίνω…»
Το τι ακριβώς σημαίνει να βάζεις έναν ολόκληρο λαό στη μέγγενη της οικονομικής λιτότητας δεν μπορώ να σας πω ακριβώς, αυτό που μπορώ να πω είναι ότι είναι φόβος ακόμη και του αρμόδιου υπουργού ότι τα «ξαδέλφια του Παλαιοκώστα» θα πληθύνουν.
Και για να κλείσω με μια νότα αισιοδοξίας, θυμηθείτε το ότι η κρίση δημιουργεί και ευκαιρίες για τα δημιουργικά πνεύματα.
http://kraxtis-gr.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου