Τρίτη 23 Μαρτίου 2010
Ομιλία του Βουλευτή Πιερίας ΘΑΝΑΣΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ Μέλους του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ στη συνεδρίαση του Σαββάτου 20 Μαρτίου 2010, στη Θεσσαλονίκη
Σε τέσσερα ερωτήματα – διλήμματα που απασχολούν την κοινωνία το τελευταίο χρονικό διάστημα απάντησε ο Βουλευτής ΠΑΣΟΚ Πιερίας και μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ Θανάσης Παπαγεωργίου, στην ομιλία του, στη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου του Κινήματος, το Σάββατο 20 Μαρτίου 2010.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, θα ήθελα να συμβάλλω στον προβληματισμό μας, αναφορικά με τα 4 ερωτήματα και διλήμματα που προέκυψαν και που απασχόλησαν το δημόσιο λόγο και την κοινωνία το τελευταίο χρονικό διάστημα.
* Πρώτο ερώτημα: Καθυστερήσαμε να πάρουμε τα μέτρα ή όχι;
Η γνώμη μου είναι πως όχι δεν καθυστερήσαμε. Διότι δεν ξέραμε ποια ήταν η κατάσταση. Πρώτον έπρεπε η Κυβέρνηση να μετρήσει την κατάσταση κι αυτό έπρεπε να γίνει στο χρονικό διάστημα που πέρασε και δεύτερον η κοινωνία δεν ήταν έτοιμη από την πρώτη μέρα, από την επόμενη των εκλογών, να δεχτεί μέτρα χωρίς να κατανοήσει το μέγεθος του προβλήματος.
Όμως, αυτό δεν είναι και πάλι αιτιολογία. Ακόμη κι αν προσχωρήσω στην άποψη αυτών που λένε ότι έπρεπε να πάρουμε τα μέτρα νωρίτερα και ότι έτσι θα θεραπεύαμε το πρόβλημα του δημοσίου χρέους, του ελλείμματος, το πρόβλημα του δημοσιονομικού εκτροχιασμού η απάντηση είναι και πάλι όχι.
Ξέρετε τι εκτιμήσεις κάνουν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για τα δημόσια χρέη, που εξαιτίας της νομισματικής κρίσης εκτινάχθηκαν στις χώρες της Ευρώπης;
Λένε ότι για να επανέλθουν τα χρέη στα επίπεδα του 2007, δηλαδή στην περίοδο πριν τη χρηματοπιστωτική κρίση, θα πρέπει να πάρουμε μέτρα μέχρι το 2017. Μάλιστα πολλοί ισχυρίζονται μέχρι και το 2020!
Άρα, αν λαμβάναμε εμείς νωρίτερα τα μέτρα, θα θεραπεύαμε το πρόβλημα του δημοσίου χρέους; Όχι, διότι το δημόσιο χρέος της χώρας μας και το έλλειμμα, τα περίφημα δίδυμα ελλείμματα στην οικονομία, είναι μια πιο μακροχρόνια υπόθεση στην αντιμετώπισή τους.
* Δεύτερο ερώτημα: Λένε πολλοί, δημοσιονομική εξυγίανση, ύφεση ή ανάπτυξη;
Κατά τη γνώμη μου το δίλημμα δεν είναι ουσιαστικό. Γιατί; Διότι το 2010 θα έχουμε ύφεση, είτε το θέλουμε είτε όχι.
Πρέπει όμως, για να πάμε στην ανάπτυξη, να καταδικαστεί αυτό το οικονομικό μοντέλο, το μοντέλο του δανεισμού, της κατανάλωσης και των εισαγωγών, γιατί το τρίτο έλλειμμα, το εμπορικό έλλειμμα δείχνει την δραματική κατάσταση της χώρας μας. Δείχνει την απαξίωση της παραγωγικής μηχανής, την έλλειψη ανταγωνιστικότητας της χώρας μας.
Λέμε λοιπόν, ότι πρέπει να εμπεδωθεί φορολογική συνείδηση στη χώρα. Τα 6 τελευταία χρόνια έχει γίνει τεράστια ζημιά! Έχουν δίκιο οι δημόσιοι υπάλληλοι όταν λένε «μα εγώ τα 6 χρόνια πλήρωνα, δεν μπορούσα να φοροκλέψω, να φοροδιαφύγω».
Αντίθετα υπήρξε ένα τμήμα της μεσαίας τάξης, το οποίο έκανε βίλες, πισίνες, κότερα. Υπήρξε μια τεράστια φοροκλοπή στη χώρα. Για να πάμε τώρα σε ανάπτυξη πρέπει πρώτα να εμπεδωθεί η άποψη της φορολογικής δικαιοσύνης. Και φυσικά στη συνέχεια να πάμε στην ανάπτυξη.
Το 2010, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να είναι μια χρονιά προετοιμασίας, εμπέδωσης της λογικής της φορολογικής δικαιοσύνης και προετοιμασίας των πολιτικών για το ΕΣΠΑ, τον νέο αναπτυξιακό νόμο. Άλλωστε, τα συγχρηματοδοτούμενα έργα απαιτούν την ίδια συμμετοχή του δημόσιου κι αν δεν έχεις δημόσια οικονομικά δεν μπορείς να προχωρήσεις.
* Τρίτο ερώτημα, δίλημμα: Νομισματικό Ταμείο ή Ευρωπαϊκή Ένωση;
Προφανώς σήμερα υποστηρίζω την λύση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κοιτάξτε όμως τι επακόλουθα έχει το δίλημμα αυτό. Αν πας στο Νομισματικό Ταμείο αυτό σου δίνει χρηματοδότηση και φθηνό χρήμα.
Αν δανείζονταν από το Νομισματικό Ταμείο η χώρα μας, αυτή τη στιγμή θα δανείζονταν με 3,2% Τώρα δανειζόμαστε κοντά στο 6,2%, δηλαδή λιγότερο κοντά στις 3 ποσοστιαίες μονάδες, περίπου 1 δις ευρώ λιγότερη επιβάρυνση του δημοσίου το χρόνο, δηλαδή όσο θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι από τη φορολογία για την εξυγίανση των δημοσίων οικονομικών.
Όμως, το αρνητικό με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι ότι επιβάλλει μέτρα και αυτό είναι το δράμα. Και δεν δέχεται συζήτηση για τα μέτρα. Παράλληλα είναι γνωστό πως είναι ένας πυλώνας του νεοσυντηριτισμού και του νεοφιλελευθερισμού. Στον αντίποδα η Ευρωπαϊκή Ένωση. Τι προσφέρει λοιπόν;
Μας προσφέρει δανεισμό; Όχι.
Μπορούμε να βρούμε χρήματα στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Όχι
Πρέπει όμως εδώ να παλέψουμε. Και είναι πολύ σωστή η επιλογή του Προέδρου που λέει «εδώ, στην Ε.Ε. θα πρέπει να κάνουμε μηχανισμούς». Θα βρούμε όμως απέναντι τη Γερμανία. Γιατί η Γερμανία είναι η μόνη ωφελημένη χώρα από το ευρώ. Η Γερμανία εξάγει 1 τρις προϊόντα και τα 700 τα εξάγει στην Ευρωπαϊκή Ένωση των 27 χωρών. Πρέπει οι άλλες χώρες να το κατανοήσουν. Όλοι έχουν ελλείμματα, οι Γερμανοί έχουν πλεόνασμα. Πρέπει να βρούμε από κοινού τρόπους περιορισμού των ελλειμμάτων.
* Και το τέταρτο τελευταίο ερώτημα, δίλημμα είναι σοβαρό κατά τη γνώμη μου: Οι αγορές.
Δεν έχει κατανοηθεί πως οι τράπεζες έχασαν τον παλιό τους ρόλο. Δεν είναι πλέον ο ρόλος τους να αγοράζουν και πουλούν χρήμα. Στο χρηματοπιστωτικό τομέα έχει δημιουργηθεί ένα επενδυτικό κλίμα, έχουν συγκεντρώσει πάρα πολλά χρήματα. Υπάρχουν μελέτες που λένε ότι οι αξίες που έχουν συγκεντρώσει με τα σύνθετα, τα δομημένα, τα παράγωγα είναι 10 φορές πάνω απ' όσο παράγει σε ΑΕΠ η παγκόσμια κοινότητα. Και αυτά τα κεφάλαια, επειδή είχαν ζημιές το 2008 με τη χρηματοπιστωτική κρίση, τώρα, είναι επιθετικά. Οδήγησαν την Αργεντινή σε χρεοκοπία μέσα σε 1 μήνα. Είναι ο λεγόμενος ξαφνικός θάνατος. Καθήλωσαν τη Βραζιλία και την Ιαπωνία που ήταν παγκόσμια οικονομική δύναμη!
Εδώ τι λένε για την Ελλάδα; Την Ελλάδα θα την οδηγήσουν σε αργό κι όχι στον ξαφνικό θάνατο, επειδή είναι στο ευρώ. Πρέπει να το καταλάβουμε. Αυτά τα κεφάλαια έχουν φοβερή ισχύ και δύναμη, καταστρέφουν οικονομίες σε ένα βράδυ.
Πρέπει ο Πρόεδρος, όπως το κάνει, και οι Σοσιαλιστές να απαιτήσουν να εφαρμοστούν κανόνες και έλεγχος στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Αυτό που γίνεται είναι αδιανόητο. Δεν μπορεί να χρεοκοπούν χώρες, σε ένα βράδυ, από τα μεγάλα κεφάλαια, από τα μεγάλα funs. Το πλαίσιο ελέγχου και κανόνων εξαφανίστηκε μετά την εκχώρηση από τις κυβερνήσεις της νομισματικής πολιτικής.
Γιατί τι εργαλεία είχαν παλαιότερα τα κράτη; Την εισοδηματική, την φορολογική, και την νομισματική πολιτική. Εκχώρησαν τη νομισματική πολιτική στους ιδιώτες, σε ανεξάρτητες τράπεζες και διαλύονται πλέον οι οικονομίες.
Πρέπει επιτέλους στην ατζέντα να μπει μετ’ επιτάσεως το θέμα των κανόνων στο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο.
Σας ευχαριστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου