ΔΕΥΤΕΡΑ 1-2-2010
Το βασανιστικό αυτό ερώτημα ταλανίζει τον τελευταίο καιρό όλους σχεδόν τους Έλληνες. Εξαιρούνται οι αδιάφοροι, οι άσχετοι, οι πάμπτωχοι (που δεν είναι και λίγοι και φυσικά δεν έχουν να χάσουν και τίποτα) και οι υπεραισιόδοξοι της άποψης: «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει».
Και φυσικά και οι πολύ πλούσιοι που έχουν καταθέσεις σε πολλές χώρες και σε πολλά νομίσματα. Όλοι εμείς οι υπόλοιποι συχνά – κι όσο περνούν οι μέρες συχνότερα – αναρωτιόμαστε: τελικά θα ξεπεράσουμε ως χώρα την κρίση ή θα ακούσουμε τον πρωθυπουργό να επαναλαμβάνει το του Χαριλάου Τρικούπη: «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν»; Τα πράγματα είναι σε τέτοια λεπτή φάση οι απόψεις των μεγαλύτερων ειδικών του κόσμου αλληλογρονθοκοπούμενες ώστε κάθε απάντηση είναι παρακινδυνευμένη. Μέχρι αδύνατη.
Εδώ και ο «προφήτης της καταστροφής» (ο μόνος που προέβλεψε έγκαιρα την τωρινή παγκόσμια κρίση) ο πολύς κ. Ρουμπινί ενώ πριν έξι – εφτά ημέρες γνωμάτευσε ότι «η Ελλάδα έχει ήδη χρεοκοπήσει» αναγκάστηκε ....πριν τρεις μέρες να «τα μαζέψει» σε συνομιλία του με τον Έλληνα πρωθυπουργό. Κατάλαβε ότι έδειξε αμετροέπεια; Δεν θέλησε να τον στενοχωρήσει περισσότερο; Άγνωστο. Έτσι ή αλλιώς δεν έχει και μεγάλη σημασία. Γεγονός παραμένει ότι ως χώρα είμαστε σε φοβερά δύσκολη κατάσταση.
* Χρειαζόμαστε χρήματα. Ήδη η κυβέρνηση δανείστηκε 10 δις ευρώ και θα πρέπει να δανειστεί φέτος άλλα 50 δις , προκειμένου να εξοφλήσει αυτά που χρωστάμε (ληξιπρόθεσμες οφειλές, τοκοχρεολύσια). Οι διεθνείς αγορές από όπου αυτό το μήνα θα ζητήσουμε 10 δις ανεβάζουν καθημερινά σχεδόν τα επιτόκια. Πριν λίγο καιρό δανειστήκαμε 8 δις με επιτόκιο 6,2%. Σήμερα αυτό το επιτόκιο κυμαίνεται στο 7%. Αύριο μεθαύριο κανείς δεν ξέρει, που θα φτάσει. Κι αυτό γιατί δεν μας έχουν εμπιστοσύνη. Δεν πιστεύουν ότι όσα λέν και επαναλαμβάνουν ο πρωθυπουργός και ο υπουργός οικονομικών – σε όλους τους τόνους και προς πάσα κατεύθυνση – τελικά θα εφαρμοστούν.
Η αλήθεια είναι ότι και η κυβέρνηση έδωσε πολλά δικαιώματα. Ήδη από τη μέρα που ανέλαβε την εξουσία οι αγορές και η ΕΕ αμφέβαλαν για τις προθέσεις της. Γιατί ο Γ. Παπανδρέου κατά την προεκλογική περίοδο (σ’ αντίθεση με τον Κ. Καραμανλή που έλεγε τα πράγματα με το όνομα τους και… υποσχόταν πάγωμα μισθών κ.ά) έδειχνε να αγνοεί την πραγματικότητα (στην καλύτερη περίπτωση), να «λαϊκίζει» ή και να πιστεύει ότι με την «πράσινη ανάπτυξη» και την πάταξη της φοροδιαφυγής (αμήν και πότε) δεν θα αναγκαζόταν να πάρει σκληρά αντιδημοφιλή μέτρα. Όταν ο Κ. Καραμανλής και ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας και η Κομισιόν επαναλάμβαναν τακτικά και μονότονα ότι τα μέτρα αυτά είναι μονόδρομος. Σήμερα ο Γ. Παπανδρέου δείχνει να εγκατέλειψε την αδιέξοδη πορεία που προεκλογικά υποσχόταν. Όμως πέρασαν σχεδόν άπρακτες οι πρώτες φορτωμένες με δεκάδες υποσχέσεις 100 μέρες διακυβέρνησης του με φανερά τα δείγματα ατολμίας, αναβλητικότητας και προχειρότητας ακόμη. Τέτοια δείγματα έκαναν έγκυρη και καθόλου εχθρική προς την Ελλάδα ευρωπαϊκή εφημερίδα να γράφει πριν λίγες μέρες ότι πρωθυπουργός και οικονομικό επιτελείο στην Ελλάδα δείχνουν μεγάλη απειρία. Σ’ αυτά πρέπει να προστεθούν και οι πραγματικά ακατανόητες, βερμπαλιστικές, εκτός τόπου και χρόνου απόψεις ηγετικών στελεχών του κυβερνώντος κόμματος και υπουργών ακόμη που υποστηρίζουν πχ. ότι «την Ελλάδα δεν την κυβερνούν ο Αλμούνια και ο Τρισέ» (Παπουτσής), ή «ότι οφείλουμε και πρέπει να εφαρμόσουμε το προεκλογικό μας πρόγραμμα» (Λούκα) κ.ά. Όσο για την αντιπολίτευση την τιμή της σώζει ο Αντ. Σαμαράς ο οποίος – αν και στην ουσία δεν ασκεί την αντιπολίτευση που πρέπει – δήλωσε αρκετές φορές (και το εννοεί) ότι «βάζει πλάτη» σε όσα οικονομικά μέτρα είναι απαραίτητα όσο αντιδημοφιλή κι αν είναι.
Εκτός από τις φιλότιμες (πλην εν πολλοίς άκαρπες) προσπάθειες του Γ. Παπανδρέου και Γ. Παπακωνσταντίνου να πείσουν την ΕΕ και κυρίως τις αγορές ότι πρέπει να μας έχουν εμπιστοσύνη, ότι θα κάνουμε ότι πρέπει ώστε να περιορίσουμε το έλλειμμα και το δημόσιο χρέος, ότι κοντολογίς είμαστε έντιμοι και αξιόπιστοι πελάτες, εκτός από τα πολλά «θα» δεν κάνουμε σχεδόν τίποτα προς την κατεύθυνση της βελτίωσης της χώρας μας.
* Δυστυχώς εκτός από τους οικονομικούς, και όλοι οι άλλοι δείκτες αποδεικνύουν το κακό μας το χάλι. Και οι άλλοι αυτοί δείκτες αποδεικνύουν ότι ζούμε στον κόσμο μας. Που όμως δεν είναι ο σύγχρονος κόσμος, ο κόσμος της παγκοσμιοποίησης. Και είναι επιστημονικά και ιστορικά αποδεδειγμένο ότι όσοι οργανισμοί (φυτά, ζώα, άνθρωποι, κοινωνίες, κράτη) δεν προσαρμόζονται στις πραγματικές συνθήκες δεν έχουν μέλλον, χάνονται. Σήμερα την εποχή της παγκοσμιοποίησης, της πληροφορίας, της τεχνολογίας, της γνώσης εμείς δεν κάνουμε τίποτα - και η ευθύνη βαρύνει πρώτα την πολιτική – ώστε να προσαρμοστούμε σε μια πραγματικότητα, που αλλάζει με μεγάλη ταχύτητα.
Αποδείξεις; α) Σε έρευνα ελβετικού ινστιτούτου, που δημοσιοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα, για το πόσο «παγκοσμιοποιημένη», στα οικονομικά, στα πολιτικά, στα κοινωνικά θέματα, είναι μια χώρα η Ελλάδα τέταρτη απ’ το τέλος μεταξύ των 27 χωρών της ΕΕ. Χειρότερες από μας η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Λιθουανία, η Λετονία. Καλύτερες όλες οι άλλες! β) Σύμφωνα με το δείκτη της Παγκόσμιας Τράπεζας για την «οικονομία της γνώσης» τα ίδια χάλια. Βρισκόμαστε στα ίδια επίπεδα με τα νέα μέλη της ΕΕ, όπως η Πολωνία, Σλοβακία, Μάλτα, Λετονία, Λιθουανία. γ) «Παγκόσμιος δείκτης καινοτομίας» καταλαμβάνουμε την 31η θέση . Πίσω ακόμα και από τη Σλοβενία και την Εσθονία. Στις πρώτες θέσεις Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία, Βρετανία, Σκανδιναβικές χώρες. δ) Πολύ πίσω από τους ευρωπαίους εταίρους μας και στον τομέα «επανεκπαίδευση – δια βίου μάθηση». Θα περίμενε κανείς ως Έλληνες απόγονοι κορυφαίων προγόνων, να είμαστε ευπροσάρμοστοι και να διακρινόμαστε στους τομείς της γνώσης, της έρευνας της καινοτομίας. Άδικα θα περίμενε… Τα καλύτερα μυαλά εξάλλου της χώρας «παίρνουν των οματιών τους» ζουν, διαπρέπουν και προσφέρουν σε άλλες χώρες. Εμείς δεν είμαστε ικανοί να τους κρατήσουμε ή έστω να τους επαναφέρουμε. Δεν έχουμε χρήματα να τους πληρώσουμε, θα πείτε. Έχουμε ωστόσο να δίνουμε 16 μισθούς στους υπαλλήλους της Βουλής, δεκάδες χιλιάδες ευρώ το μήνα σε μεγαλόσχημους κομματικούς εγκάθετους, σε αετονύχηδες, αεριτζήδες.
Και φυσικά και οι πολύ πλούσιοι που έχουν καταθέσεις σε πολλές χώρες και σε πολλά νομίσματα. Όλοι εμείς οι υπόλοιποι συχνά – κι όσο περνούν οι μέρες συχνότερα – αναρωτιόμαστε: τελικά θα ξεπεράσουμε ως χώρα την κρίση ή θα ακούσουμε τον πρωθυπουργό να επαναλαμβάνει το του Χαριλάου Τρικούπη: «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν»; Τα πράγματα είναι σε τέτοια λεπτή φάση οι απόψεις των μεγαλύτερων ειδικών του κόσμου αλληλογρονθοκοπούμενες ώστε κάθε απάντηση είναι παρακινδυνευμένη. Μέχρι αδύνατη.
Εδώ και ο «προφήτης της καταστροφής» (ο μόνος που προέβλεψε έγκαιρα την τωρινή παγκόσμια κρίση) ο πολύς κ. Ρουμπινί ενώ πριν έξι – εφτά ημέρες γνωμάτευσε ότι «η Ελλάδα έχει ήδη χρεοκοπήσει» αναγκάστηκε ....πριν τρεις μέρες να «τα μαζέψει» σε συνομιλία του με τον Έλληνα πρωθυπουργό. Κατάλαβε ότι έδειξε αμετροέπεια; Δεν θέλησε να τον στενοχωρήσει περισσότερο; Άγνωστο. Έτσι ή αλλιώς δεν έχει και μεγάλη σημασία. Γεγονός παραμένει ότι ως χώρα είμαστε σε φοβερά δύσκολη κατάσταση.
* Χρειαζόμαστε χρήματα. Ήδη η κυβέρνηση δανείστηκε 10 δις ευρώ και θα πρέπει να δανειστεί φέτος άλλα 50 δις , προκειμένου να εξοφλήσει αυτά που χρωστάμε (ληξιπρόθεσμες οφειλές, τοκοχρεολύσια). Οι διεθνείς αγορές από όπου αυτό το μήνα θα ζητήσουμε 10 δις ανεβάζουν καθημερινά σχεδόν τα επιτόκια. Πριν λίγο καιρό δανειστήκαμε 8 δις με επιτόκιο 6,2%. Σήμερα αυτό το επιτόκιο κυμαίνεται στο 7%. Αύριο μεθαύριο κανείς δεν ξέρει, που θα φτάσει. Κι αυτό γιατί δεν μας έχουν εμπιστοσύνη. Δεν πιστεύουν ότι όσα λέν και επαναλαμβάνουν ο πρωθυπουργός και ο υπουργός οικονομικών – σε όλους τους τόνους και προς πάσα κατεύθυνση – τελικά θα εφαρμοστούν.
Η αλήθεια είναι ότι και η κυβέρνηση έδωσε πολλά δικαιώματα. Ήδη από τη μέρα που ανέλαβε την εξουσία οι αγορές και η ΕΕ αμφέβαλαν για τις προθέσεις της. Γιατί ο Γ. Παπανδρέου κατά την προεκλογική περίοδο (σ’ αντίθεση με τον Κ. Καραμανλή που έλεγε τα πράγματα με το όνομα τους και… υποσχόταν πάγωμα μισθών κ.ά) έδειχνε να αγνοεί την πραγματικότητα (στην καλύτερη περίπτωση), να «λαϊκίζει» ή και να πιστεύει ότι με την «πράσινη ανάπτυξη» και την πάταξη της φοροδιαφυγής (αμήν και πότε) δεν θα αναγκαζόταν να πάρει σκληρά αντιδημοφιλή μέτρα. Όταν ο Κ. Καραμανλής και ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας και η Κομισιόν επαναλάμβαναν τακτικά και μονότονα ότι τα μέτρα αυτά είναι μονόδρομος. Σήμερα ο Γ. Παπανδρέου δείχνει να εγκατέλειψε την αδιέξοδη πορεία που προεκλογικά υποσχόταν. Όμως πέρασαν σχεδόν άπρακτες οι πρώτες φορτωμένες με δεκάδες υποσχέσεις 100 μέρες διακυβέρνησης του με φανερά τα δείγματα ατολμίας, αναβλητικότητας και προχειρότητας ακόμη. Τέτοια δείγματα έκαναν έγκυρη και καθόλου εχθρική προς την Ελλάδα ευρωπαϊκή εφημερίδα να γράφει πριν λίγες μέρες ότι πρωθυπουργός και οικονομικό επιτελείο στην Ελλάδα δείχνουν μεγάλη απειρία. Σ’ αυτά πρέπει να προστεθούν και οι πραγματικά ακατανόητες, βερμπαλιστικές, εκτός τόπου και χρόνου απόψεις ηγετικών στελεχών του κυβερνώντος κόμματος και υπουργών ακόμη που υποστηρίζουν πχ. ότι «την Ελλάδα δεν την κυβερνούν ο Αλμούνια και ο Τρισέ» (Παπουτσής), ή «ότι οφείλουμε και πρέπει να εφαρμόσουμε το προεκλογικό μας πρόγραμμα» (Λούκα) κ.ά. Όσο για την αντιπολίτευση την τιμή της σώζει ο Αντ. Σαμαράς ο οποίος – αν και στην ουσία δεν ασκεί την αντιπολίτευση που πρέπει – δήλωσε αρκετές φορές (και το εννοεί) ότι «βάζει πλάτη» σε όσα οικονομικά μέτρα είναι απαραίτητα όσο αντιδημοφιλή κι αν είναι.
Εκτός από τις φιλότιμες (πλην εν πολλοίς άκαρπες) προσπάθειες του Γ. Παπανδρέου και Γ. Παπακωνσταντίνου να πείσουν την ΕΕ και κυρίως τις αγορές ότι πρέπει να μας έχουν εμπιστοσύνη, ότι θα κάνουμε ότι πρέπει ώστε να περιορίσουμε το έλλειμμα και το δημόσιο χρέος, ότι κοντολογίς είμαστε έντιμοι και αξιόπιστοι πελάτες, εκτός από τα πολλά «θα» δεν κάνουμε σχεδόν τίποτα προς την κατεύθυνση της βελτίωσης της χώρας μας.
* Δυστυχώς εκτός από τους οικονομικούς, και όλοι οι άλλοι δείκτες αποδεικνύουν το κακό μας το χάλι. Και οι άλλοι αυτοί δείκτες αποδεικνύουν ότι ζούμε στον κόσμο μας. Που όμως δεν είναι ο σύγχρονος κόσμος, ο κόσμος της παγκοσμιοποίησης. Και είναι επιστημονικά και ιστορικά αποδεδειγμένο ότι όσοι οργανισμοί (φυτά, ζώα, άνθρωποι, κοινωνίες, κράτη) δεν προσαρμόζονται στις πραγματικές συνθήκες δεν έχουν μέλλον, χάνονται. Σήμερα την εποχή της παγκοσμιοποίησης, της πληροφορίας, της τεχνολογίας, της γνώσης εμείς δεν κάνουμε τίποτα - και η ευθύνη βαρύνει πρώτα την πολιτική – ώστε να προσαρμοστούμε σε μια πραγματικότητα, που αλλάζει με μεγάλη ταχύτητα.
Αποδείξεις; α) Σε έρευνα ελβετικού ινστιτούτου, που δημοσιοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα, για το πόσο «παγκοσμιοποιημένη», στα οικονομικά, στα πολιτικά, στα κοινωνικά θέματα, είναι μια χώρα η Ελλάδα τέταρτη απ’ το τέλος μεταξύ των 27 χωρών της ΕΕ. Χειρότερες από μας η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Λιθουανία, η Λετονία. Καλύτερες όλες οι άλλες! β) Σύμφωνα με το δείκτη της Παγκόσμιας Τράπεζας για την «οικονομία της γνώσης» τα ίδια χάλια. Βρισκόμαστε στα ίδια επίπεδα με τα νέα μέλη της ΕΕ, όπως η Πολωνία, Σλοβακία, Μάλτα, Λετονία, Λιθουανία. γ) «Παγκόσμιος δείκτης καινοτομίας» καταλαμβάνουμε την 31η θέση . Πίσω ακόμα και από τη Σλοβενία και την Εσθονία. Στις πρώτες θέσεις Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία, Βρετανία, Σκανδιναβικές χώρες. δ) Πολύ πίσω από τους ευρωπαίους εταίρους μας και στον τομέα «επανεκπαίδευση – δια βίου μάθηση». Θα περίμενε κανείς ως Έλληνες απόγονοι κορυφαίων προγόνων, να είμαστε ευπροσάρμοστοι και να διακρινόμαστε στους τομείς της γνώσης, της έρευνας της καινοτομίας. Άδικα θα περίμενε… Τα καλύτερα μυαλά εξάλλου της χώρας «παίρνουν των οματιών τους» ζουν, διαπρέπουν και προσφέρουν σε άλλες χώρες. Εμείς δεν είμαστε ικανοί να τους κρατήσουμε ή έστω να τους επαναφέρουμε. Δεν έχουμε χρήματα να τους πληρώσουμε, θα πείτε. Έχουμε ωστόσο να δίνουμε 16 μισθούς στους υπαλλήλους της Βουλής, δεκάδες χιλιάδες ευρώ το μήνα σε μεγαλόσχημους κομματικούς εγκάθετους, σε αετονύχηδες, αεριτζήδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου