Ομιλία του Γιώργου Παπανδρέου στη 1η Συνδιάσκεψη του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ Δημοκρατών Σοσιαλιστών. ΒΙΝΤΕΟ

...
Ομιλία του Γιώργου Παπανδρέου στη 1η Συνδιάσκεψη του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ Δημοκρατών Σοσιαλιστών στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.

Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι
Ξεκινάμε.

Όπως είχαμε δεσμευτεί την ημέρα της Ιδρυτικής μας Διακήρυξης.
Η μάχη για να κάνουμε πράξη τις αρχές μας, τις αξίες μας, τις ιδέες μας, τώρα αρχίζει.
Η μάχη για την Πατρίδα, τώρα αρχίζει.
Τώρα, που κάθε μέρα, βλέπουμε να δικαιώνονται όλα όσα έχουμε πει.
Τώρα, που όλοι, μέρα με τη μέρα, ακόμη και οι πολιτικοί μας αντίπαλοί, παραδέχονται ότι, ο πραγματικός εχθρός δεν είναι οι μύθοι και οι συνομωσιολογίες, αλλά τα κακώς κείμενα του πελατειακού κράτους – και η συντήρηση.

Φίλες και φίλοι,
Λίγες μόνον ημέρες μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, και ένα μόλις μήνα μετά την ίδρυσή του, το ΚΙΝΗΜΑ Δημοκρατών Σοσιαλιστών, το ΚΙΝΗΜΑ μας, οργανώνει την πρώτη του Πανελλαδική Συνδιάσκεψη.
Σας καλωσορίζω.
=======

Σας καλωσορίζω στην κοινή μας προσπάθεια για ένα Κίνημα συγκροτημένο, δυνατό, συμμετοχικό και καινοτόμο, πρωτοποριακό και κυρίως ελπιδοφόρο για τη χώρα για τις δημοκρατικές προοδευτικές δυνάμεις.

Πολλοί μετά το εκλογικό αποτέλεσμα με ρωτούσαν «θα συνεχίσουμε;».
Θα συνεχίσει το ΚΙΝΗΜΑ;
Μίλησα με πολλούς. Με έκπληξη άκουσα – και με έμφαση από νέους συντρόφους και συντρόφισσες – την αγωνία τους να μην σταματήσουμε.
Επέμεναν: «Απαιτούμε μια νέα αρχή. Αυτή του Κινήματός μας», μου έλεγαν.

Όπως μου γράφει μια ομάδα πρωτοβουλίας από την Θράκη, αξιολογώντας το αποτέλεσμα: «ο κόσμος του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ δεν πτοήθηκε από την μη είσοδο του στην Βουλή, οι υπάρχοντες πολιτικοί φορείς συνεχίζουν παλαιοκομματικά και πελατειακά, οδηγώντας την χώρα σε αδιέξοδο, για αυτό με δύναμη ψυχής συνεχίζουμε για να αλλάξουμε πρώτα τον εαυτό μας και παράλληλα την χώρα».

Από άλλη ομάδα πρωτοβουλίας και αυτοοργάνωσης στην Κρήτη, διαβάζω:
«Πεποίθηση μας είναι ότι, η ίδρυση του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ήταν επιτακτική ανάγκη.
Ήταν κάτι αναγκαίο.
Όχι απλά για να υπερασπιστούμε τις στρατηγικές επιλογές και τις μεταρρυθμιστικές πολιτικές της περιόδου 2009-2011.
Όχι μόνο για να υπερασπιστούμε την προσπάθεια, την ακεραιότητα και το ήθος του Γιώργου Παπανδρέου,
Αλλά κυρίως για να θέσουμε στον δημόσιο διάλογο μια διαφορετική ατζέντα πέρα από τον αριστερό και δεξιό λαϊκισμό.
Πρωταρχικό για εμάς είναι και παραμένει να επιλύσουμε, με την βοήθεια του λαού μας, τα πραγματικά προβλήματα που μας οδήγησαν στην οικονομική και κοινωνική κρίση.
Και όχι η συνέχιση της διαίρεσης της κοινωνίας στην βάση της αντιπαράθεσης «μνημόνιο-αντιμνημόνιο».

Επιβάλλεται σε εμάς, και σε κάθε προοδευτικό πολίτη να συνεχίσουμε την προσπάθεια, που ξεκινήσαμε στις 3 Γενάρη, για πραγματικές προοδευτικές μεταρρυθμίσεις που θα βγάλουν τη χώρα από την κρίση.
Που θα της επιτρέψουν να μπορεί σταθεί στα πόδια της μόνη της.
Χωρίς στήριξη
Να κάνουμε την Ελλάδα μια πραγματική Ευρωπαϊκή χώρα δικαίου.»

Φίλες και φίλοι,
Με την Συνδιάσκεψη αυτή, δίνουμε μια πρώτη και ηχηρή απάντηση.
Απαντάμε με τρόπο άμεσο ότι τώρα ξεκινάμε.

Ορίσαμε λοιπόν την πρώτη μας αυτή Συνδιάσκεψη ως εναρκτήρια διαδικασία για τον προσυνεδριακό μας διάλογο – ενόψει του Συνεδρίου.
Το οποίο θα καθορίσει τις πολιτικές και ιδεολογικές μας θέσεις, τα σύμβολα και την ονομασία μας, τις δομές αυτο-οργάνωσης και δικτύωσης του Κινήματος.
Μέσα από μια μεγάλη συμμετοχή, με μια πλατειά πρόσκληση.

Σήμερα με την 1η Πανελλαδική Συνδιάσκεψή μας, ξεκινάμε τον διάλογο για την οικοδόμηση του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ.
Με κινηματικά και συμμετοχικά χαρακτηριστικά.

Σημαντικό είναι στον διάλογο αυτό να κάνουμε τον απολογισμό του έστω νεογέννητου ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ μας και αυτής μας της προσπάθειας.
Που είχε πρώτο σταθμό τον εκλογικό αγώνα.
Έγινε υπεράνθρωπη προσπάθεια.
Όλων όσων συστρατευτήκαμε σε αυτή την δύσκολη και ασφυχτική χρονικά μάχη.
Με πολλά εμπόδια, οργανωτικά-εκλογικά.
Με δυσκολίες ακόμα και συναισθηματικές, αλλά και με βουνό από παρερμηνείες, λάσπη και ψευδή στερεότυπα που καλλιεργήθηκαν εδώ και χρόνια.

Όλα αυτά θα είναι χρήσιμα να αξιολογηθούν, και μάλιστα, αυτή η αξιολόγηση να γίνει σε κάθε περιφέρεια από τις ομάδες πρωτοβουλίας και αυτοοργάνωσης που πάλεψαν για το ΚΙΝΗΜΑ τις μέρες αυτές.

Ο πήχης ήταν ψηλά, η μάχη δύσκολη, αλλά η αρχή έγινε.
Είμαστε ακόμα στην αρχή αυτής της κοινής μας πρωτοβουλίας.
Στο ξεκίνημά μας λοιπόν θέλω, αισθάνομαι χρέος, να ευχαριστήσω για άλλη μια φορά όλους, εθελοντές, ψηφοφόρους, ομάδες πρωτοβουλίας, αυτοοργάνωσης, δίκτυα και υποψηφίους για τον εργώδη αυτόν αγώνα.
Γιατί αν και δεν είμαστε στην Βουλή, είμαστε μια δύναμη αξιών, δύναμη στελεχών, δύναμη απόφασης.
Δύναμη του νέου ξεκινήματος για μια νέα πορεία προς και με τον πολίτη.
Και να ξέρετε πάντα στην ιστορία η δύναμη ιδεών τελικά δεσπόζει την δύναμη των αριθμών.
Και εάν κάναμε ένα λάθος είναι να μην συνεχίσουμε μετά το 2011 να παλεύουμε ενεργά για τις ιδέες αυτές που σήμερα εκφράζουμε και να αφήνουμε να παραποιούν ιστορία και αφήγηση άλλοι.

Σήμερα θα ξανακάνουμε την πορεία μας προς τον πολίτη.
Είναι και προσωπική μου δέσμευση αυτή.
Μαζί θα οργώσουμε και θα οργανώσουμε την Ελλάδα, για να ακουστεί η φωνή μας και οι πολιτικές θέσεις μας.
Αυτές που πιστεύουμε ότι μπορούν να δώσουν πραγματική προοπτική και ελπίδα για την Ελλάδα του αύριο.

Προλάβαμε μέσα σε λίγες μόνον ημέρες να συντονιστούμε με όλες τις κατά τόπον ομάδες πρωτοβουλίας, να επικοινωνήσουμε μεταξύ μας.
Να στήσουμε μέσα σε πρωτόγνωρες συνθήκες ψηφοδέλτια σε όλη την Ελλάδα.
Να παρέμβουμε -παρά τις αντίξοες συνθήκες- προεκλογικά παντού.
Να είμαστε παρόντες στο δημόσιο διάλογο.
Να μιλήσουμε για τις Αρχές μας, τις Αξίες μας, τις ιδέες μας, την πολιτική μας, την ιδεολογία μας
Να δείξουμε και να αναδείξουμε το ήθος της πολιτικής.
Μακριά από στείρες αντιπαραθέσεις και πλαστές ηθικολογίες.
Να ξεχωρίσουμε την ουσία της πολιτικής από τα ψεύτικα προεκλογικά διλήμματα.

Σε συνθήκες πόλωσης, απογοήτευσης του πολίτη, εύκολου λαϊκιστικού λόγου, εμείς κληθήκαμε να δείξουμε ότι υπάρχουμε.

Να αποδείξουμε ότι έχουμε λόγο και υπάρχει λόγος που κάναμε αυτό το μεγάλο τόλμημα.

Να δημιουργήσουμε νέο φορέα, αυτόν του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ Δημοκρατών Σοσιαλστών, του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ μας.

Να φθάσει στον πιο απομακρυσμένο πολίτη το μήνυμα ότι δεν μπορούσαμε να παρακολουθούμε αδιάφορα την ασφυξία που ταλάνιζε το χώρο μας, την αλλοτρίωσή του, την ταύτισή του με τη Δεξιά και με δεξιές πρακτικές.

Να θέσουμε βάσεις πολιτικές, προοδευτικών, δημοκρατικών και σοσιαλιστικών αρχών, αξιών και πρακτικών, για την ανασύνταξη του ευρύτερου χώρου μας.
Μακριά από όσα μας πλήγωσαν.
Μακριά από όσα μας έφθειραν.
Μακριά από μηχανισμούς που απλά ήθελαν τη νομή μιας πελατειακής εξουσίας αντί την αλλαγή δομών εξουσίας.

Καθένας υποψήφιός μας, με την συντριπτική πλειοψηφία να είναι νέοι στην πολιτική, κάθε ένας από τους χιλιάδες εθελοντές μας, ανέλαβε το μεγάλο έργο να πλησιάσει τον κόσμο.
Να του εξηγήσει ποιοι είμαστε, γιατί ιδρύσαμε το ΚΙΝΗΜΑ, πού στοχεύουμε, τις διαφορές μας με άλλους πολιτικούς σχηματισμούς.
Να συγκρουστεί με φοβίες και προκαταλήψεις.

Χωρίς μέσα, χωρίς χρήματα, χωρίς μηχανισμούς, χωρίς προσβάσεις, απέναντι σε αποκλεισμούς και εκβιασμούς έπρεπε να καθιερωθούμε στη συνείδηση των πολιτών όχι ως άλλο ένα κόμμα της λεγόμενης Κεντροαριστεράς, αλλά ως δύναμη Αλλαγής, με κινηματικά και καινοτόμα στοιχεία.

Μια Δύναμη που ξεκινάει και οικοδομείται από τη βάση.
Μακριά από παραγοντισμούς, συγκεντρωτισμό, διευθετήσεις και συγκολλήσεις προσώπων.

Καταφέραμε να ακουστούμε, να μιλήσουμε:
Καταφέραμε όμως να μιλήσουμε και να αναγκάσουμε να ακουστούν αλήθειες.
Για την κυβερνητική μας θητεία, για τις μεγάλες αλλαγές που προωθήσαμε.
Όπως και για τα πραγματικά αίτια της κρίσης που περνά η χώρα.
Μια κρίση που ανάγκασε τον Ελληνικό λαό να κάνει θυσίες και που έφερε τόσες δυσκολίες, με τις οποίες βρίσκονται αντιμέτωποι οι πολίτες.

Ξεκινήσαμε και σπάσαμε το πέπλο σιωπής που υπήρχε τόσα χρόνια.
Μιλήσαμε για την τραγική κατάσταση που κληθήκαμε να διαχειριστούμε, με τεράστιο χρέος και έλλειμμα.
Με κλειστές στρόφιγγες χρηματοδότησης και την αναξιοπιστία της χώρας στο ζενίθ ελέω κυβέρνησης Καραμανλή.
Δόθηκε επιτέλους η ευκαιρία τόσο σε μένα, όσο και σε πολλούς από εσάς να εξηγήσουμε τα στερεότυπα που με γκαιμπελικό τρόπο μας αποδίδονταν.
Για το περίφημο «λεφτά υπάρχουν», για τα περί «διεφθαρμένης χώρας», ή περί «εισόδου στο Μνημόνιο από τον Παπανδρέου».

Για όλα όσα επινοήθηκαν και αναπτύχθηκαν εντέχνως από αυτούς που ήθελαν να συγκαλύψουν τις τεράστιες ευθύνες της Δεξιάς.
Με τη βοήθεια πολλών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, που ανέλαβαν για γνωστούς λόγους εργολαβικά να καλλιεργήσουν την ταύτιση του πυροσβέστη με τον εμπρηστή.
Από αυτούς που κυρίως ήθελαν να μην γίνεται συζήτηση για τα πραγματικά αίτια της κρίσης.

Δηλαδή, από όσους προγραμμάτισαν την πορεία τους προς την πρωθυπουργία πάνω στις εύκολες αντιμνημονιακές κορώνες, όπως ο κ. Σαμαράς ή ο κ. Τσίπρας.
Αγνοώντας τις πραγματικές ασθένειες της χώρας μας.
Αυτές που σήμερα πρέπει με ειλικρίνεια και θάρρος να αντιμετωπίσουμε.

Όπως το 2010 μόνος -μόνοι μας, βάλαμε πλάτη για να μην βουλιάξει η χώρα, έτσι και τα δυόμιση τελευταία χρόνια στήριξα-στηρίξαμε όσοι από εμάς συμμετείχαν στην προηγούμενη βουλή την Κυβέρνηση Σαμαρά.
Με πόνο ψυχής πολλές φορές.
Όταν έβλεπα να επαναλαμβάνονται οι πελατειακές διευθετήσεις – για ένα οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο.
Όπου αντί να γίνονται οι απαραίτητες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, που θα εξασφάλιζαν νοικοκύρεμα και δίκαιη κατανομή βαρών, να αναζητούνται πρωτογενή πλεονάσματα μέσα από συνεχείς οριζόντιες περικοπές και αυξήσεις φόρων.

Πολιτικές που γονάτιζαν τον Ελληνικό λαό.
Δυστυχώς όμως, και παρά την ευρεία συναίνεση που είχε για δυόμισι χρόνια, η κυβέρνηση Σαμαρά, απέτυχε.
Δεν κατάφερε να εξασφαλίσει την οριστική και ασφαλή έξοδο από το πρόγραμμα.
Σε αντίθεση με τις κυβερνήσεις της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας.
Χώρες οι οποίες σήμερα επιστρέφουν σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης.
Μπορούν να δανειστούν από τις αγορές σε ιστορικά χαμηλά επιτόκια.

Απέτυχε να βελτιώσει την ζωή των Ελλήνων, να δώσει προοπτική.
Αποδείχτηκε αυτά τα 2,5 χρόνια ότι η Δεξιά δεν πιστεύει στις μεγάλες Αλλαγές.
Δεν πιστεύει σε μετασχηματισμούς προοδευτικούς.
Σημαντικές και αναγκαίες μεταρρυθμίσεις όχι μόνον δεν προωθήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια, αλλά αντιθέτως καταπολεμήθηκαν.
Σε κρίσιμες θέσεις τοποθετήθηκαν όχι οι καταλληλότεροι, αλλά πολιτικοί φίλοι και συντοπίτες.

Υπονόμευσαν τις προοπτικές της επόμενης κυβέρνησης, ζητώντας τεχνική παράταση του προγράμματος που λήγει λίγες μόνο ημέρες μετά τη συγκρότηση της νέας κυβέρνησης.
Αφήνοντας τη χώρα χωρίς ταμειακά διαθέσιμα και χωρίς πρόσβαση στις αγορές.
Και ισχυρίζεται σήμερα ότι παρέδωσε χώρα ενώ παρέλαβε χάος.
Ξέρει καλά ότι χάος παραλάβαμε εμείς το 2009.
Και παραδώσαμε μια χώρα το 2011 με όλες τις προϋποθέσεις για μια πορεία εξόδου από την κρίση.
Μήπως αλήθεια ξέχασε ότι και ο ίδιος δημιούργησε χάος επιμένοντας να πάει η χώρα σε διπλές εκλογές το 2012;

Η ξέχασε την αλήθεια – ότι έπαιξε την χώρα στα ζάρια και πέταξε την καυτή πατάτα στο 2015 για να πετύχει την «αριστερή παρένθεση».
Όσοι λειτουργούν με στόχο μια «αριστερή παρένθεση» επενδύουν σε ένα εθνικό έγκλημα.
Πρώτα, γιατί φαίνεται ότι δεν μπορούν να σεβαστούν την ετυμηγορία των Ελλήνων πολιτών.
Το χειρότερο, γιατί φαίνεται ότι επιθυμούν την αποτυχία της σημερινής κυβέρνησης σε μια κρίσιμη στιγμή για το έθνος.
Όπως την ίδια αποτυχία εύχονταν το 2009, το 2010 και το 2011.
Όσο δεν ήσαν οι ίδιοι σε θέσεις εξουσίας.

Αντί να βάλουν πλάτη – τότε μάλιστα, που οι συνθήκες ήταν ακόμα πιο δύσκολες.
Όταν στην Ευρώπη και στις αγορές, η αξιοπιστία της χώρας ήταν στο ναδίρ.
Δεν μας άκουγαν, δεν μας πίστευαν, δεν είχαν πειστεί ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να αλλάξει.

Η χώρα δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποτύχει.
Βαζουμε πλάτη σ’ αυτές τις δύσκολες στιγμές για τη χώρα – και τις διαπραγματεύσεις που θα διεξαχθούν.
Δεν μένω στο ότι εμένα με λιθοβολούσαν όλοι, όταν τότε αγωνιζόμουνα να αποτρέψω την χρεοκοπία και την κατάρρευση της χώρας.
Όταν μας εξύβριζαν – μας αποκαλούσαν Τσολάκογλου.
Ήμασταν μόνοι τότε, αλλά δεν εύχομαι το ίδιο στην Κυβέρνηση σήμερα.
Για το καλό της πατρίδας.
Για το καλό του Ελληνικού λαού.
Όπως είπαμε και προεκλογικά: η Κυβέρνηση πρέπει να επιδιώξει και εμείς θα στηρίξουμε,
– Την ανάγκη για ελάφρυνση του χρέους,
– Τη μάχη που δίνει για μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα.
Καταθέσαμε συγκεκριμένη πρόταση.
Γιατί αυτή η στόχευση αποτελεί εκ των υστέρων μια έμπρακτη αναγνώριση ότι η μάχη που δώσαμε τότε για τη μείωση των ελλειμμάτων – του 15,7%, ήταν αναγκαία.
Και ας την πολέμησε τότε ως αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ.
Στηρίζουμε τη μάχη που δίνει για ταχύτερη ανάπτυξη, που θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας για να μειωθεί η ανεργία.

Θέσεις όμως υγιείς, σε επιχειρήσεις που θα δημιουργηθούν σε μια οικονομία ανταγωνιστική και όχι θέσεις στο δημόσιο.
Δεν μπορούμε να ξαναγυρίσουμε στα λάθη του παρελθόντος που μας οδήγησαν στην κρίση του 2009.
Οι εταίροι μας, δεν θα δεχθούν να βοηθήσουν χωρίς σοβαρό αντάλλαγμα – αλλά και να το έκαναν, δεν θα μας βοηθούσε να εξασφαλίσουμε μια οριστική λύση της κρίσης.
Μια βιώσιμη οικονομία που θα αποδίδει πραγματικούς πόρους για τον Ελληνικό λαό.
Για αυτό το λόγο εμείς προτείναμε προεκλογικά και επιμένουμε μετεκλογικά, σε ένα Ελληνικό Σχέδιο, σε βαθιές τομές, αλλαγές.

Γιατί πρώτα ο Ελληνικός λαός, πέρα από το τι μπορεί να ζητήσουν και οι εταίροι μας, θέλει μια Ελλάδα που να στέκεται στα δικά της πόδια.
Χωρίς την ανάγκη να ζητιανεύει και πάλι.

Το θέτω ως κυρίαρχο ζήτημα για το ΚΙΝΗΜΑ μας.
Να αποτελέσει τον πυρήνα της δουλειάς μας.
Κεντρικά και στις περιφέρειες.
Αλλά και να αποτελέσει μόνιμη πίεση σε μια κυβέρνηση που πολιτεύτηκε – όπως ο κ. Σαμαράς, με το δίλλημα: μνημόνιο ή αντιμνημόνιο.
Δηλαδή, που δεν άγγιξε τα πραγματικά ζητήματα της Ελληνικής κοινωνίας.

Επιτρέψτε μου να θυμίσω στον σημερινό πρωθυπουργό αυτά που του απάντησα τον Ιούνιο του 2011.
Που παραμένουν επίκαιρα – για ένα Ελληνικό Σχέδιο που θα μας οδηγήσει στη Μεταπελατειακή Ελλάδα.

“Όταν ανέλαβα Πρωθυπουργός σε αυτή τη χώρα κάτι δεν πήγαινε καλά.
Ήταν το τεράστιο χρέος, τα τεράστια ελλείμματα, ως σύμπτωμα βέβαια του προβλήματος που είχαμε μπροστά μας.
Δεν είχαμε ανταγωνιστική οικονομία, αγοράζαμε περισσότερα ξένα προϊόντα, απ’ όσα δικά μας πουλούσαμε, ουσιαστικά ήταν σε αργία η αγροτική μας παραγωγή, ένας τομέας εν δυνάμει δυναμικός.
Ένα μεγάλο μέρος της παραγωγικής, κατά τα άλλα, κοινωνίας, ζούσε παρασιτικά από το κράτος, από επιδοτήσεις, από πρόωρες συντάξεις, από εργολαβίες, που ποτέ δεν τέλειωναν, από φάρμακα που πληρώναμε πολλαπλά, από αδιαφανείς προμήθειες, διαφθορά, ρουσφέτι – ο νέος μόνο στο Δημόσιο έβλεπε μέλλον –, από φοροαπαλλαγές σε κάποιες προνομιούχες ομάδες, με αποτέλεσμα να επικρατεί ανισότητα, όπως συνέβαινε με τις χαριστικές πράξεις για ασφαλιστικές εισφορές των τραπεζών.
Υπήρχαν ιδιαίτερα προνόμια που απολάμβαναν μόνο λίγοι.

Ζούσαμε, λοιπόν, από ένα κράτος πελατειακό και όχι παραγωγικό. Από την άλλη, έλεγαν να μην πληρώνουμε φόρους, επειδή είναι άδικοι, να μην πληρώνουμε διόδια, να μην πληρώνουμε εισιτήρια. Πληρώναμε, όμως, κάτω από το τραπέζι την Εφορία, πληρώναμε το φακελάκι, το γρηγορόσημο, βγάζαμε τα λεφτά μας έξω. Θέλαμε να έρθει ο επενδυτής, να φέρει τα δικά του λεφτά, και όταν έρχονταν κάποιος, έπεφταν να τον γδάρουν, να το πούμε λαϊκά.
Θέλαμε, από την άλλη, σωστή παιδεία – δικαίως, δωρεάν παιδεία – δικαίως, δωρεάν υγεία – δικαίως, πρόνοια και κρατικές επενδύσεις σε έργα στην Περιφέρεια και υποδομές – δικαίως.
Αλλά όλα αυτά μαζί δεν πάνε, κ. Τσίπρα. Όλα αυτά μαζί, δεν γίνονται.
Και το κράτος αυτό λύγισε.
Γι΄ αυτό είμαστε αντιεξουσιαστές, γιατί είμαστε ενάντια σε αυτού του τύπου την εξουσία, σε αυτού του τύπου το κράτος.
Εμείς θέλουμε ένα κράτος όχι μεγάλο, σπάταλο και πελατειακό, αλλά σωστό, δίκαιο, με διαφάνεια και βεβαίως, να υπηρετεί τον πολίτη με σωστές Υπηρεσίες.
Αλλά αυτό το κράτος ήταν τεράστιο, συγκεντρωτικό, αναποτελεσματικό, παρασιτικό, πελατειακό.”

Αυτά απάντησα τότε.

Έτσι και τώρα,
Η Ελλάδα θα βγει κερδισμένη από τις συζητήσεις, αν πείσει τους εταίρους ότι έχει ένα Ελληνικό σχέδιο, με προοδευτικές μεταρρυθμίσεις που πραγματικά αλλάζουν τον τρόπο λειτουργίας του Δημοσίου και της οικονομίας.
Έτσι μόνο θα δεχτούν να προχωρήσουν σε θετικές αποφάσεις για το χρέος.
Όπως και η ανάπτυξη στο μέλλον, δεν μπορεί να έρθει μόνο μέσα από τις δημόσιες επενδύσεις.
Δεν φτάνουν μόνο αυτά τα κεφάλαια.
Χρειάζεται να προσελκύσουμε και ιδιωτικά κεφάλαια, όπως χρειάζονται και διευρωπαϊκά έργα.
Για να αλλάξει η παραγωγική βάση της χώρας, που χάθηκε πριν ή και κατά τη διάρκεια της κρίσης.

Και μια σημαντική παρένθεση θέλω εδώ να κάνω.
Δεν αρκεί να γιατρέψουμε ασθένειες του παρελθόντος. Χρειάζεται να οραματιστούμε ποιά Ελλάδα του αύριο θέλουμε και χρειαζόμαστε.
Τυχαίνει τα τελευταία τρία χρόνια να συμμετέχω σε μια Επιτροπή που όρισε ο Μπαν Κι Μουν, ο ΓΓ του ΟΗΕ.
Η μεγαλύτερη απειλή για την νέα γενιά είναι η κλιματική αλλαγή.
Πρόκληση επίσης οι τεχνολογικές αλλαγές στην παραγωγή.
Οι προκλήσεις αυτές μπορεί να γίνουν μεγάλη ευκαιρία για την ανθρωπότητα.
Ομως και η κάθε χώρα θα κριθεί από την δυνατότητά της να αλλάξει, να προετοιμαστεί, να αξιοποιήσει νέες τεχνολογίες. Να φτιάξει δομές διαφάνειας και δίκαιης διανομής, δημοκρατικής διαχείρισης όπως και τεχνολογίες που εδράζονται στην βιώσιμη αξιοποίηση του πλούτου κάθε χώρας.
Η ελληνικός τουρισμός, αγροτικός τομέας, ιχθυοκαλλιέργειες, υπηρεσίες σε υψηλή τεχνολογία, υπηρεσίες στην υγεία και παιδεία, υπηρεσίες στην ναυτιλία, μαζί με τον πολιτισμό της, μπορεί να αποτελέσουν οι αιχμές και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα για την βιώσιμη ανάπτυξη και την εξασφάλιση εργασίας, ευημερίας και προκοπής.

Το KINHMA μας πρέπει και μπορεί να πρωτοπορήσει στην διαμόρφωση περιφερειακών και εθνικών σχεδίων με στόχο ακριβώς αυτή την εναλλακτική ανάπτυξη.

Έχουμε υποχρέωση να στηρίζουμε κάθε θετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης.
Για αυτό τον λόγο η κυβέρνηση οφείλει να σεβαστεί τις κατακτήσεις των τελευταίων χρόνων που έγιναν με τεράστιες θυσίες.
Και σε ό,τι αφορά στις τακτικές κινήσεις της kυβέρνησης, να θυμίσω τι έλεγα τότε στον κ. Τσίπρα πάλι στην Βουλή τον Ιούνιο του 2011.
“Σήμερα, πονάμε όλοι και θα πονάμε αυτά τα χρόνια που έχουμε μπροστά μας, τα δυο-τρία δύσκολα χρόνια.
Αλλά θα ήταν πολύ πιο δύσκολα, αν δεν έτρεχα κι αν δεν τρέχαμε να πάρουμε αυτά τα χρήματα.
Θέλω να μου πείτε, αγαπητοί συνάδελφοι, με ειλικρίνεια κάποια στιγμή, γιατί το έθεσα και στους αρχηγούς των κομμάτων: Θέλετε ή όχι τα χρήματα αυτά;
Αν μου πείτε, «άντε φτύσε τους» – τα λέω πολύ-πολύ λαϊκά – αλλά όλοι να το πούνε, όλοι μας να το πούμε εδώ, στη Βουλή, να το κάνω.
Ξέρετε, πολλές φορές κι εγώ το ίδιο αισθάνομαι, ανθρώπινα λέω, «άει στο καλό με αυτούς που έχουμε πάνω στα κεφάλια μας».
Θα ήταν πολύ εύκολο να πω αυτό και να κάνω τον ήρωα και να αισθανθώ προς στιγμήν εθνική ανάταση.
Ξέρετε ποια θα ήταν η επόμενη μέρα όμως;
Ποια εθνική ανάταση θα αισθανόμασταν την επόμενη μέρα, που θα φεύγαμε από το ευρώ;
Που δεν θα είχαμε να πληρώσουμε;
Πολύ εύκολα, λοιπόν, λέτε να φύγουμε, και να τους πούμε να φύγουν.
Την επόμενη ημέρα όμως, δεν θα είχαμε να πληρώσουμε όλους τους δημόσιους υπαλλήλους και συνταξιούχους μαζί.
Αυτή θα ήταν η εθνική στάση;
Και βέβαια, θα είχαμε χάσει μαζί με αυτό και τη μεγάλη ευκαιρία να αλλάξουμε επιτέλους αυτόν τον τόπο.»

Χαίρομαι ότι σιγά σιγά αλλά σταθερά αυτά συνειδητοποεί η σημερινή κυβέρνηση.

Φίλες και φίλοι, αυτά λέγαμε το 2011.
Η κάθε διαπραγμάτευση είναι δύσκολη,
Το 2011, τελικά, πετύχαμε με το τεράστιο κούρεμα.
Αλλά έγινε οργανωμένα, χωρίς να πληγεί θανάσιμα η χώρα.
Αλλά σήμερα γίνεται με πολύ καλύτερους όρους.
Σε πολύ καλύτερες συνθήκες από εκείνες που είχαμε το 2009, με 15,7% έλλειμμα.
Ναι, σήμερα, κάποια λεφτά θα υπάρξουν αν γίνουν σωστοί χειρισμοί.
Γι’ αυτό δεν χρειάζονται βεβιασμένες ενέργειες που μπορεί να κλονίσουν την εμπιστοσύνη των καταθετών.
Μπορεί να οδηγήσουν σε φαινόμενα παρόμοια με αυτά που έζησε η Κύπρος.
Ούτε μπορεί η κυβέρνηση να στηρίζει την αναπτυξιακή της πολιτική στην υπερέκδοση εντόκων γραμματίων.
Γιατί αυτά αποστερούν τους πολύτιμους και περιορισμένους πόρους που έχει στη διάθεση του το τραπεζικό σύστημα για να χρηματοδοτήσει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Αυτές που θα δημιουργήσουν τις νέες θέσεις εργασίας και τα νέα εισοδήματα.
Αυτές που με την αύξηση του τζίρου τους θα συμβάλουν στην αύξηση των φορολογικών και ασφαλιστικών εσόδων.
Αν δεν μπορούν να βρουν κεφάλαια κίνησης η κεφάλαια για επενδύσεις, επειδή θα τα δανειστεί το κράτος, τότε θα πνιγούν από την πιστωτική ασφυξία και η προοπτική για έξοδο από την κρίση θα χαθεί. Θα συνεχίζουμε με νέα μνημόνια έστω και εάν τα βαφτίσουμε με άλλο όνομα.
Μετά την απόφαση της ΕΚΤ για την πρόσβαση σε ρευστότητα μέσω του ELA, oι συνθήκες στον τραπεζικό σύστημα είναι τέτοιες που χρειάζεται σύνεση και αυτοσυγκράτηση από όλες τις πλευρές.
Πρέπει να διδαχτούν και να διδαχτούμε από όσα έγιναν στην Ιρλανδία και στην Κύπρο.

Για τις επερχόμενες διαπραγματεύσεις είχαμε καταθέσει και δύο ακόμα προτάσεις:
Να οργανωθεί διεθνές συνέδριο εμπειρογνώμων για το χρέος – αντί να πετάμε ενδιαφέρουσες αλλά ερασιτεχνικές ιδέες για τη διευθέτηση του ανά τις πρωτεύουσες της ΕΕ. Και μετά να τα μαζεύουμε πίσω.
Και δεύτερον, το δημοψήφισμα ώστε να αυξηθεί η διαπραγματευτική μας δυνατότητα. Και να αποτελέσει εγγύηση προς τους λαούς της ΕΕ για μια μεταπελατειακή Ελλάδα.

Τρίτο θέμα, για την Κυβέρνηση είναι να συμβάλλει να αποκατασταθεί η αλήθεια.

Αλήθεια, τώρα που έγινε Πρωθυπουργός ο κ. Τσίπρας, γιατί δεν ρωτάει τους αρμόδιους της ΕΕ, ποιο ήταν τελικά το έλλειμμα της χώρας το 2009;
Γιατί δεν τους ρωτάει ποιος έφταιγε για τα χάλια της χώρας;
Το ρώτησε αυτό στον Γιούνκερ;
Τον ρώτησε για παράδειγμα να μάθει τελικά ποια κυβέρνηση έπαιξε εγκληματικά παιχνίδια με το έλλειμμα της χώρας;
Ή φοβόταν την απάντηση, γιατί μετά δεν θα έβρισκε υποψηφίους Προέδρους Δημοκρατίας;
Και γιατί δεν ρωτάει τους υπευθύνους του ΔΝΤ ο κ. Τσίπρας να του πουν την αλήθεια για το άλλο παραμύθι που κυκλοφόρησε και ο ίδιος στην Ελλάδα, ότι όλα ήταν δήθεν προσχεδιασμένα από τον Παπανδρέου;
Γιατί δεν τους ρωτάει πότε αποφασίστηκε το Μνημόνιο;
Γιατί δεν τους ρωτάει ποια βοήθεια είχε ζητήσει η ελληνική κυβέρνηση από το ΔΝΤ μέχρι τον Απρίλιο του 2010;
Γιατί δεν τους ρωτάει αν υπήρχε τότε, με τα τότε δεδομένα, άλλη εφικτή λύση από αυτή που επιλέχθηκε;
Να τους ρωτήσει – και να έρθει να μας πει τι του απάντησαν.
Και να ρωτήσει όποιον θέλει αν υπήρχε περίπτωση η Ελλάδα να βρει χρήματα από αλλού και τα αρνήθηκε – ακόμα ένα παραμύθι που διακίνησε με μεγάλη ευλάβεια για χρόνια ο κ. Τσίπρας.
Να ρωτήσει αν υπήρχε κάποιος που θα δάνειζε δεκάδες δισεκατομμύρια στην παντελώς αναξιόπιστη και βυθισμένη μέσα στο βούρκο αγνώστου βάθους ελλειμμάτων Ελλάδα του Καραμανλή.
Να τους ρωτήσει.
Αλλά όταν θα γελάσουν μαζί του, να έρθει να μας το πει.
Και πού είναι τώρα όλοι αυτοί;
Γιατί δεν έρχονται να στηρίξουν τη χώρα και υποχρεώνεται η κυβέρνηση να ζητά την έγκριση των Ευρωπαίων;
Να εγγυηθούν αυτοί ότι θα αγοράσουν τα 15 δις έντοκα που θέλει να εκδόσει η κυβέρνηση.
Για να μην στερηθεί η οικονομία από εγχώριους πόρους.
Και να εξασφαλίσει και η Κυβέρνηση τον αναγκαίο χρόνο για να προετοιμάσει τις προτάσεις που θέλει να καταθέσει στην Ευρώπη.

Έχει χρέος να αποκαταστήσει την αλήθεια που και ο ίδιος διέσυρε για χρόνια.
Έχει χρέος ως Πρωθυπουργός να πει την αλήθεια.

Έχει χρέος, όχι για την δικαίωσή μας, αλλά γιατί μόνο με αλήθειες θα χτυπήσουμε τα πραγματικά αίτια, μονό σε αλήθειες θα οικοδομήσουμε γερές βάσεις για το αύριο της χώρας μας.

Σε ένα ακόμα σημείο μπορούμε να στηρίξουμε την κυβέρνηση αυτή.
Το 2009 ακόμα παλεύαμε για ευρωομόλογα, για φόρο επί των χρηματιστηριακών συναλλαγών, για μια πολιτική ανάπτυξης, βιώσιμης, πράσινης, που θα επένδυε στον νέο άνθρωπο, σε υποδομές, σε μια Ευρώπη της συνοχής αλλά και της ποιότητας και όχι σε μια κούρσα προς τον πάτο.
Τότε τα λόγια μου φαινόντουσαν ουτοπικά και παράξενα στους εταίρους μας.

Σήμερα ακούγονται από πολλούς.
Και στην ΕΕ και στις ΗΠΑ.
Είναι φανερό ότι, οι μεγάλες αλλαγές που πρέπει να γίνουν στην Ευρώπη προϋποθέτουν ισχυρές εθνικές προοδευτικές κυβερνήσεις, που θα επιδιώξουν να συνεργαστούν με αντίστοιχες στην Ευρώπη.
Όμως, δεν πρέπει να έχουμε ψευδαισθήσεις ότι όλα θα αλλάξουν μονομιάς.
Όπως και δεν πρέπει να γίνουμε εμείς παρανάλωμα στην προσπάθειά μας να αλλάξουμε την ΕΕ.
Ούτε να περιμένουμε ότι άλλοι θα συμμαχήσουν εύκολα χωρίς να υπολογίσουν τα δικά τους στενά εθνικά συμφέροντα. Που επηρεάζονται από τις δογματικές πολιτικές της Γερμανίας για την λιτότητα.
Να δώσουμε τη μάχη. Και μαζί.
Αλλά και να την κερδίσουμε χωρίς να χάσει η Ελλάδα και ο Έλληνας πολίτης.

Φίλες και φίλοι,
Το μεγαλύτερο κέρδος από αυτήν την εκλογική διαδικασία, είναι ότι, μέσα σε αυτό το σύντομο διάστημα δούλεψαν εθελοντικά για το Κίνημά μας, αφού το πίστεψαν ως προσωπική τους υπόθεση, χιλιάδες πολίτες σε όλη την Ελλάδα.
Στη μεγάλη πλειοψηφία τους νέοι, άλλοι που εκτέθηκαν ως υποψήφιοι βουλευτές, άλλοι βοηθώντας, στηρίζοντας και υποστηρίζοντας δημοσίως το τολμηρό μας εγχείρημα.
Παρά τις μεγάλες ακόμη και προσωπικές τους δυσκολίες.

Αυτοί οι χιλιάδες λοιπόν ενεργοί πολίτες, μαζί με πολλούς ακόμη που βλέπουν πλέον πιο καθαρά το νόημα της δημιουργίας του Κινήματος, αποτελούν την πρώτη μαγιά.
Τους πρώτους ισχυρούς πυρήνες, που θα γίνουν η δύναμη της Αλλαγής από δω και πέρα μέσα από τις διαδικασίες που ξεκινάμε σήμερα.
Εμείς λοιπόν ξεκινήσαμε.

Δίνουμε χώρο στους πολίτες που δεν εκφράζονταν.
Που ασφυκτιούσαν βλέποντας τον πολιτικό τους χώρο
Να υφίσταται οβιδιακές μεταμορφώσεις, ανά δίμηνο, με αποφάσεις κορυφής,

Να εφευρίσκονται νέα ονόματα, να στεγάζονται παροδικά άλλα πολιτικά πρόσωπα, χωρίς πολιτικές αρχές, χωρίς πολιτική.
Να μετατρέπεται ο πολιτικός τους χώρος σε κέντρο διερχομένων περιπλανώμενων πολιτευτών της μεταπολίτευσης.
Το ΚΙΝΗΜΑ μας, λοιπόν, σε ελάχιστες μέρες δημιουργίας υπάρχει και φιλοδοξούμε να γίνει καταλύτης.
Διαμορφώνουμε σαφείς θέσεις για όλα τα ζητήματα και κυρίως για τη δρομολόγηση των λύσεών τους, μέσα από την εμπειρία που αποκτήσαμε με βίαιο δυστυχώς για τη χώρα και για εμάς τρόπο, εμπλουτισμένη με την καινοτόμο και «έξυπνη» οπτική των νέων ανθρώπων στην πολιτική, που μας πλαισίωσαν από την πρώτη ημέρα.

Μπορούμε και θέλουμε να συμβάλλουμε δημιουργικά στην επίσπευση της «επόμενης μέρας» για τη χώρα, η οποία ήδη θα έπρεπε να έχει προχωρήσει.
Μακριά από αδιέξοδες, δεξιάς αντίληψης πολιτικές και πρακτικές.
Από πολύ νωρίς είπαμε ότι, σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες, σε μια εποχή όπου και φιλικές πολιτικές δυνάμεις στην Ευρώπη προτάσσουν τις εθνικές τους προτεραιότητες σε βάρος της αλληλεγγύης.
ΚΑΝΕΙΣ ΠΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ.

Για την ανάδειξη του σύγχρονου στίγματος των προοδευτικών δυνάμεων με διακριτά όρια από τη συντήρηση.
Με επεξεργασία σαφών και ολοκληρωμένων θέσεων και προτάσεων για την έξοδο από την κρίση και την μετάβαση στην μεταπελατειακή Ελλάδα.
Στην οποία με χαρά βλέπω ότι αναφέρεται πλέον και η κυβέρνηση, έστω και θεωρητικά.

Από το Ηράκλειο της Κρήτης:
«Σήμερα, επιβάλλεται, παράλληλα με την οργανωτική μας συγκρότηση να αφουγκραστούμε και το μήνυμα των πολιτών.
Επιβάλλεται να χτίσουμε ένα κόμμα αρχών με εσωκομματική δημοκρατία, λειτουργία των οργάνων και διαρκή διαβούλευση.
Οι αποφάσεις να παίρνονται με ώσμωση μεταξύ κέντρου & περιφέρειας και όχι από «ηγετικούς πυρήνες» και «περιβάλλοντα» χωρίς ανταλλαγή απόψεων.
Πρέπει να προχωρήσουμε με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον και να αφουγκραστούμε τους προβληματισμούς της νέας γενιάς.
Να αφήσουμε στο παρελθόν τα κομματικά λάθη αλλά και τις κυβερνητικές συμπεριφορές της πρόσφατης περιόδου.
Να μην εγκλωβιστούμε στις εμμονές ή τις επιδιώξεις δικαίωσης επιμέρους στελεχών μας, που εδράζονται σε πικρίες ή απογοητεύσεις της περιόδου 2012-14 εντός του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Δεν μπορούμε να μεταδίδουμε παλαιοκομματικού τύπου μηνύματα που πατάνε μόνο στην παραδοσιακή διαίρεση δεξιάς-αριστεράς, αλλά δεν αντιλαμβάνονται τη σημερινή πραγματικότητα.
Δεν μπορούμε να συμπεριφερόμαστε ως κόμμα εξουσίας όντας, σήμερα, εξωκοινοβουλευτικό κόμμα!’

Ίσως αυτή η παρατήρηση των ομάδων πρωτοβουλίας και αυτοοργάνωσης του Νομού Ηρακλείου, να είναι ιδιαίτερα καίρια.
Το ότι δεν είμαστε στην Βουλή είναι και μειονέκτημα.
Μπορούμε να το κάνουμε και πλεονέκτημα.
Μπορούμε να αξιοποιήσουμε το χρόνο που θα είμαστε εκτός Βουλής, χτίζοντας ένα κίνημα που θα συνδέεται γερά με τον πολίτη, την κοινωνία, με νέες μορφές οργάνωσης που δεν θα έχουν ομοιότητες με κόμματα που στηρίζονται στις επαφές και τις εξυπηρετήσεις βουλευτών.
Ώστε όταν με το καλό βρεθεί με Κοινοβουλευτική Ομάδα το Κίνημά μας, να έχει γερές βάσεις.
Διαδικασίες, αρχές, περιεχόμενο, που θα εξασφαλίσει και την σωστή λειτουργία της ΚΟ αλλά και την αυτονομία του Κινήματός μας – τη λογοδοσία του κινήματός μας στην κοινωνία και στις ευρύτερες ανάγκες της.

Φίλες και Φίλοι,
Προγραμματίσαμε σήμερα να συζητήσουμε σε δύο ενότητες στις ομάδες διαλόγου.
Για να μπορέσουμε να συναντηθούμε ουσιαστικά.
Για να αλλάξουμε και τον τρόπο που συζητούσαμε μέχρι τώρα.

Όπως το σύνθημά μας:
«θέλουμε να γίνουμε η αλλαγή που πρεσβεύουμε».

Οι διαδικασίες που θα ακολουθήσουμε είναι νέες, καινοτόμες, διαδικασίες, – αντικατοπτρίζουν αρχές, όραμα,
Θα συμβάλλουν στην διαμόρφωση σοβαρών συναινέσεων για μεταρρυθμίσεις – αλλαγές, μια μεταπελατειακή Ελλάδα, με θεσμούς διαφάνειας και δικαίου.
Στις ομάδες θα υπάρξει ολιγόλεπτη παρουσίαση των βασικών ερωτημάτων που θέλουμε να συζητήσετε.
Οι ομάδες είναι με αριθμό συμμετεχόντων, ώστε όλοι να μπορούν να πάρουν τον λόγο και να συνδράμουν στην πρώτη αυτή επεξεργασία θέσεων.
Έχουμε στείλει / αναρτήσει κείμενα βοηθητικά για την συζήτηση που όμως δεν αποκλείουν δεν περιορίζουν το να θέσετε και άλλα θέματα κατά την διάρκεια της συζήτησης.

Πάλι από μια ομάδα πρωτοβουλίας διαβάζω – για να θέσω και εγώ ερωτήματα που πρέπει να απαντήσουμε:

“Σε ό,τι αφορά την οργανωτική συγκρότηση του Κινήματος μας θεωρούμε ότι πρέπει να δομηθεί με «σφιχτό» τρόπο, ώστε να υπάρχει αποτελεσματική και αμφίδρομη οριζόντια και κάθετη επικοινωνία, με σαφή στόχο την δημιουργία οργανώσεων τουλάχιστον στην έδρα κάθε νομού και οργανωτικών πυρήνων σε κάθε χωριό, γειτονιά και επαγγελματικό χώρο, αλλά και την διαρκή επικοινωνία με τους πολίτες και την μετάδοση συντονισμένων πολιτικών μηνυμάτων.
Είναι σημαντικό να πείσουμε τον κόσμο να μας ακούσει και να μας εμπιστευτεί, μια και αυτό δεν επιτεύχθηκε κατά την προεκλογική περίοδο.

Ευελπιστούμε ότι στην πορεία που ξεκινάμε θα πρυτανεύσουν οι αξίες και τα οράματα μας και θα κυριαρχήσουν συντεταγμένες συλλογικές δημοκρατικές διαδικασίες.
Διαδικασίες που δεν θα αφήσουν το περιθώριο να λαμβάνονται αποφάσεις από «κλειστούς κεντρικούς πυρήνες» κατά το δοκούν.

Επιδιώκουμε και επιζητούμε την ενεργή συμμετοχή μας, ως σύνολο, στην διαβούλευση για κάθε πολιτική ή οργανωτική πρωτοβουλία, που πρόκειται να ληφθεί την προσεχή περίοδο, και μέχρι την συγκρότηση των οργάνων του Κινήματος μας!

Ταυτόχρονα, θεωρούμε σημαντικό ο Πρόεδρος του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ να προχωρήσει σε συναντήσεις (ως σύνολο ανά περιοχή ή κατ’ ιδίαν με τον καθένα) με τους υποψηφίους Βουλευτές του Κινήματος μας, που έδωσαν την μάχη των εκλογών, προκειμένου να ανταλλάξουμε απόψεις και να του μεταφέρουμε τον παλμό κάθε τοπικής κοινωνίας.”

Αυτό δεσμεύομαι να το κάνω.

Τα θέματα που σήμερα θα διαπραγματευτούμε είναι

1. Δημοκρατία και Σοσιαλισμός στην εποχή μας
Μαζί με το θέμα
Έξοδος από την κρίση – Το Ελληνικό Σχέδιο – Οι μεταρρυθμίσεις και η μετάβαση στην επόμενη μέρα.
Βασικός στόχος μας είναι να βάλουμε ένα πλαίσιο και για τις μεταρρυθμίσεις που θέλουμε να πιέσουμε και για ένα σχέδιο ανά περιφέρεια βιώσιμης ανάπτυξης της χώρας μας.

2. Οι σύγχρονες μορφές οργάνωσης και πολιτικής δράσης
Να προσεγγίσουμε με ανθρωπιά, κατανόηση αλλά και επιστημονικό τρόπο ζητήματα, όπως αυτά της ανεργίας, της σωστής και διαφανούς αξιοποίησης των πόρων που διαθέτουμε, της βελτίωσης του εργασιακού περιβάλλοντος, των κοινωνικών προβλημάτων που εντάθηκαν με την κρίση, όπως της φτώχειας, της αδυναμίας εξασφάλισης υπηρεσιών υγείας, της ανασφάλειας για το μέλλον.
Μέσα από πρωτόγνωρες συλλογικές διαδικασίες πολιτικής συμμετοχής, να δώσουμε ελπίδα αλλά και δύναμη στον πολίτη.
Δύναμη για να αντιμετωπίσει προσωπικά αλλά και συλλογικά τις προκλήσεις.
Με αυτενέργεια, με τους τοπικούς θεσμούς, αλλά και με γενικότερες πολιτικές προτάσεις και δράσεις.
Θεωρώ ότι διαδικασίες που θα δίνουν όχι μόνο ιδεολογικά αλλά και στην πολιτική μας πρακτική τη δικιά μας ξεχωριστή ταυτότητα είναι αυτές που προτείνουμε όπως:
“Η μορφωτική διαδικασία, η συλλογική μας αυτομόρφωση, η έρευνα που οδηγεί σε δράση, η συστηματική διαβούλευση, αποτελούν την καρδιά μια σύγχρονης δημοκρατικής λειτουργίας ενός κινήματος.
Οι διαδικασίες αυτές που μπορούν να πάρουν πολλές μορφές, επιτρέπουν:
α. Την πληρέστερη ενημέρωση των μελών και φίλων για τις αρχές και τις πολιτικές θέσεις
β. Την εκπαίδευση στελεχών που μπορούν να αξιοποιηθούν σε όλα τα επίπεδα.
γ. Την αξιοποίηση της γνώσης όλων των μελών και φίλων (για παράδειγμα, οι νεότεροι να επωφεληθούν από την πολιτική εμπειρία των παλαιότερων, οι παλαιότεροι να μάθουν από τους νέους την αξιοποίηση του διαδικτύου για κοινωνικά κινήματα).
Η διαβούλευση επιτρέπει τη συμβολή όλων των ενεργών μελών στη διατύπωση θέσεων και πολιτικών προτάσεων.
Επιτρέπει επίσης, τη διαρκή αξιολόγηση των δράσεων και τοποθετήσεων του κόμματος.”

Σε κάθε ομάδα θα καταγραφούν διεξοδικά οι απόψεις και προτάσεις από τους συντονιστές.
Τα συμπεράσματα από τη κάθε συζήτηση, θα παρουσιαστούν για κάθε ομάδα αμέσως μετά στην Ολομέλεια της Συνδιάσκεψης.
Εάν υπάρξει χρόνος και διάθεση θα δώσουμε τον λόγο σε όποιον στην ολομέλεια θα θέλει να παρέμβει ή συμπληρώσει.
Το υλικό αυτό θα μας βοηθήσει, θα το επεξεργαστούμε, για έναν ουσιαστικό διάλογο προσυνεδριακό.

Καλή μας δουλειά λοιπόν γιατί περισσότερη σημασία έχει ο μεταξύ μας διάλογος,
η διαβούλευση,
η συμμετοχικότητα,
γιατί τώρα ΞΕΚΙΝΑΜΕ.

Καλή μας δύναμη.