Γράφει ο Γ.Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
giorgis@massavetas.gr
giorgis@massavetas.gr
Περιμένοντας ένα φίλο, σε γνώριμο στέκι, έγινα "λαθρακουστής" της συζήτησης που είχαν διαφορετικές παρέες. Στο ένα τραπέζι κάθονταν δυο... γνωστοί επιχειρηματίες. Στο άλλο τρεις άγνωστοι άνθρωποι, εκ των οποίων ο ένας ήταν προφανές ότι ψήφιζε ΠΑΣΟΚ. Και στα δυο έτυχε να συζητούν για την κρίση.
Στο τραπέζι των αγνώστων κυριαρχούσε η απαισιοδοξία για τις προοπτικές της ζωής μας. Ακόμη και στον καταφανώς "πράσινο". Η διαφορά ήταν ότι ενώ οι δυο άλλοι τόνιζαν πως μεγάλο μέρος της ευθύνης για την κατάντια μας βαρύνει τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, ο τρίτος, σε μήκος κύματος Πάγκαλου, αμυνόταν λέγοντας: "Μπορεί να φάγανε λεφτά και οι Μαντέληδες και πολλοί άλλοι, αλλά φάγαμε και εμείς. Έτσι ήταν η Ελλάδα πριν από τον Αντρέα; Είχε τόσα αυτοκίνητα υπερπολυτελείας και τόσες σπιταρόνες;"
Είναι μια εκδοχή που δικαιώνει ακόμη και την διασπάθιση η και την λεηλασία του δημοσίου χρήματος, αρκεί να έχουμε βάλει και εμείς το δάχτυλο μας στο μέλι. Χωρίς να θέλω να ταυτίσω τους μεν με τους δε, δεν μπορώ παρά να θυμηθώ ότι με την ίδια λογική, κάποιοι νοσταλγοί των απριλιανών "καλών ημερών", μας θυμίζουν πως άλλαξε η ζωή στην ύπαιθρο, με την ηλεκτροδότηση των χωριών και την "άσφαλτο που πήγε παντού".
Στο άλλο τραπέζι μιλούσαν λιγότερο για το παρελθόν. Τους ενδιέφερε το από δω και πέρα. Και αισιοδοξούσαν ότι "η κρίση έχει και τα καλά της". Ένα από αυτά, όπως έλεγαν, θα είναι και το "ξεσκαρτάρισμα". Ότι "θα κλείσουν οι τυχάρπαστοι και θα μείνουν οι σωστές επιχειρήσεις, οι σοβαροί επιχειρηματίες".
Μπορεί σε κάποιο βαθμό να έχουν δίκιο. Τουλάχιστον θεωρητικά έτσι θα έπρεπε να συμβεί. Αλλά στην Ελλάδα ζούμε. Και οι απατεώνες και οι "τυχάρπαστοι" επιπλέουν ευκολότερα, στα θολά νερά, από εκείνους που "πάνε με τον σταυρό στο χέρι". Μικρό παράδειγμα. Μια από τις αρχαιότερες περιφερειακές εφημερίδες, ο "Κήρυκας" Χανίων, που ίδρυσε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, διέκοψε την έκδοση του. Ενώ έντυπα υποτίθεται "εθνικής κυκλοφορίας" με πωλήσεις κάτω των πεντακοσίων φύλλων, με αμφιλεγόμενους ιδιοκτήτες, "ζουν και βασιλεύουν".
Αλήθεια θα μείνουν οι "καλές επιχειρήσεις" ή τελικώς θα κυριαρχήσουν απολύτως, σε όλους τους τομείς, οι πολυεθνικές, που επεκτείνονται ακόμη και στα ψιλικατζίδικα και τις καφετέριες;
Στο τραπέζι των αγνώστων κυριαρχούσε η απαισιοδοξία για τις προοπτικές της ζωής μας. Ακόμη και στον καταφανώς "πράσινο". Η διαφορά ήταν ότι ενώ οι δυο άλλοι τόνιζαν πως μεγάλο μέρος της ευθύνης για την κατάντια μας βαρύνει τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, ο τρίτος, σε μήκος κύματος Πάγκαλου, αμυνόταν λέγοντας: "Μπορεί να φάγανε λεφτά και οι Μαντέληδες και πολλοί άλλοι, αλλά φάγαμε και εμείς. Έτσι ήταν η Ελλάδα πριν από τον Αντρέα; Είχε τόσα αυτοκίνητα υπερπολυτελείας και τόσες σπιταρόνες;"
Είναι μια εκδοχή που δικαιώνει ακόμη και την διασπάθιση η και την λεηλασία του δημοσίου χρήματος, αρκεί να έχουμε βάλει και εμείς το δάχτυλο μας στο μέλι. Χωρίς να θέλω να ταυτίσω τους μεν με τους δε, δεν μπορώ παρά να θυμηθώ ότι με την ίδια λογική, κάποιοι νοσταλγοί των απριλιανών "καλών ημερών", μας θυμίζουν πως άλλαξε η ζωή στην ύπαιθρο, με την ηλεκτροδότηση των χωριών και την "άσφαλτο που πήγε παντού".
Στο άλλο τραπέζι μιλούσαν λιγότερο για το παρελθόν. Τους ενδιέφερε το από δω και πέρα. Και αισιοδοξούσαν ότι "η κρίση έχει και τα καλά της". Ένα από αυτά, όπως έλεγαν, θα είναι και το "ξεσκαρτάρισμα". Ότι "θα κλείσουν οι τυχάρπαστοι και θα μείνουν οι σωστές επιχειρήσεις, οι σοβαροί επιχειρηματίες".
Μπορεί σε κάποιο βαθμό να έχουν δίκιο. Τουλάχιστον θεωρητικά έτσι θα έπρεπε να συμβεί. Αλλά στην Ελλάδα ζούμε. Και οι απατεώνες και οι "τυχάρπαστοι" επιπλέουν ευκολότερα, στα θολά νερά, από εκείνους που "πάνε με τον σταυρό στο χέρι". Μικρό παράδειγμα. Μια από τις αρχαιότερες περιφερειακές εφημερίδες, ο "Κήρυκας" Χανίων, που ίδρυσε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, διέκοψε την έκδοση του. Ενώ έντυπα υποτίθεται "εθνικής κυκλοφορίας" με πωλήσεις κάτω των πεντακοσίων φύλλων, με αμφιλεγόμενους ιδιοκτήτες, "ζουν και βασιλεύουν".
Αλήθεια θα μείνουν οι "καλές επιχειρήσεις" ή τελικώς θα κυριαρχήσουν απολύτως, σε όλους τους τομείς, οι πολυεθνικές, που επεκτείνονται ακόμη και στα ψιλικατζίδικα και τις καφετέριες;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου