Το τι είναι σωστό και το τι λάθος είναι εν πολλοίς αποτέλεσμα μιας συμφωνίας. Όπως για παράδειγμα είναι ο χρόνος, που στην ουσία υπάρχει έτσι όπως τον ξέρουμε, επειδή αποφασίσαμε να τον μετράμε με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Το λάθος και το σωστό, λοιπόν, είναι η βασική οριοθέτηση ενός κώδικα συνύπαρξης, προόδου και αξιολόγησης. Ως τέτοιος -επειδή ακριβώς είναι ...
ανθρώπινη κατασκευή- μπορεί να αλλάξει αν πάψει να υπηρετεί όσα δημιουργήθηκε για να διασφαλίζει.
Και αν τους καιρούς που όλα πηγαίνουν περίφημα, είναι απολύτως αιρετικό, αν όχι καταστροφικό, να αναζητάμε την πεμπτουσία της ανθρώπινης ελευθερίας και δημιουργικότητας – που ανά τους αιώνες ήταν να τολμάει κανείς αυτό που μέχρι εκείνη τη στιγμή φαινόταν το απόλυτο λάθος- σήμερα μάλλον αναζητάμε εναγωνίως εκείνους που είναι έτοιμοι να κάνουν τα σωστά «λάθη».
Να αμφισβητήσουν τα «κλισέ», να βάλουν στην άκρη τις υποκριτικές ηθικολογίες, να πάρουν το ρίσκο που αν και σε ατομικό επίπεδο μπορεί να οδηγήσει σε τεράστιο κόστος, στο κοινωνικό πεδίο σχεδόν πάντα απελευθερώνει τεράστια δύναμη και ανανεώνει εκ βάθρων όχι μόνο τους θεσμούς αλλά κυρίως το λόγο για τον οποίο οι άνθρωποι αισθάνονται ότι έχει νόημα να ανήκουν σε μια κοινότητα.
Αυτό ακριβώς το «λάθος» χρειαζόμαστε σήμερα. Το «λάθος» που στην ουσία δεν είναι τίποτε άλλο παρά το δικαίωμα στο όνειρο, η αθώα αυταπάτη του καθενός ότι μπορεί να εκφράσει τη δική του αλήθεια και να υπερβεί μέσα από αυτή έναν κώδικα σχέσεων, έναν τρόπο να κατανοούνται και να γίνονται τα πράγματα, ο οποίος έχει πάψει να λειτουργεί απελευθερωτικά και έχει μετατραπεί σε μια αφόρητη καταπίεση για ο,τιδήποτε καλό.
Χρειαζόμαστε τους πολιτικούς που είναι έτοιμοι να κάνουν, υπηρετώντας το όνειρο μιας άλλης Ελλάδας, το «λάθος» που θα μπορούσε να στοιχίσει στην σταδιοδρομία τους.
Χρειαζόμαστε τους επιχειρηματίες που είναι έτοιμοι να κάνουν, υπηρετώντας το όνειρο της καινοτομίας, το «λάθος» που μπορεί να τους στοιχίσει για κάποιο διάστημα την κερδοφορία τους.
Χρειαζόμαστε τους πολίτες, που είναι έτοιμοι να κάνουν, υπηρετώντας όσα έλεγαν τόσα χρόνια περί κοινωνικής δικαιοσύνης και αξιοκρατίας, το «λάθος» που ίσως θα στοίχιζε λίγο από τον χρόνο τους ή την διεκπεραίωση σε βάρος κάποιου άλλου μιας δικής τους υπόθεσης.
Χρειαζόμαστε όλους όσους συνεχίζουν να σκέφτονται και μπορούν σήμερα να νιώσουν μέσα σε όλο αυτό το χαμό, την ελευθερία να αποφασίζεις κατά περίπτωση «τι είναι σωστό και τι είναι λάθος» και όχι στη βάση του προπατορικού ιδεολογικού σου αμαρτήματος.
Χρειαζόμαστε τη δύναμη και την απόφαση να κάνουμε επιτέλους τα σωστά «λάθη».
ανθρώπινη κατασκευή- μπορεί να αλλάξει αν πάψει να υπηρετεί όσα δημιουργήθηκε για να διασφαλίζει.
Και αν τους καιρούς που όλα πηγαίνουν περίφημα, είναι απολύτως αιρετικό, αν όχι καταστροφικό, να αναζητάμε την πεμπτουσία της ανθρώπινης ελευθερίας και δημιουργικότητας – που ανά τους αιώνες ήταν να τολμάει κανείς αυτό που μέχρι εκείνη τη στιγμή φαινόταν το απόλυτο λάθος- σήμερα μάλλον αναζητάμε εναγωνίως εκείνους που είναι έτοιμοι να κάνουν τα σωστά «λάθη».
Να αμφισβητήσουν τα «κλισέ», να βάλουν στην άκρη τις υποκριτικές ηθικολογίες, να πάρουν το ρίσκο που αν και σε ατομικό επίπεδο μπορεί να οδηγήσει σε τεράστιο κόστος, στο κοινωνικό πεδίο σχεδόν πάντα απελευθερώνει τεράστια δύναμη και ανανεώνει εκ βάθρων όχι μόνο τους θεσμούς αλλά κυρίως το λόγο για τον οποίο οι άνθρωποι αισθάνονται ότι έχει νόημα να ανήκουν σε μια κοινότητα.
Αυτό ακριβώς το «λάθος» χρειαζόμαστε σήμερα. Το «λάθος» που στην ουσία δεν είναι τίποτε άλλο παρά το δικαίωμα στο όνειρο, η αθώα αυταπάτη του καθενός ότι μπορεί να εκφράσει τη δική του αλήθεια και να υπερβεί μέσα από αυτή έναν κώδικα σχέσεων, έναν τρόπο να κατανοούνται και να γίνονται τα πράγματα, ο οποίος έχει πάψει να λειτουργεί απελευθερωτικά και έχει μετατραπεί σε μια αφόρητη καταπίεση για ο,τιδήποτε καλό.
Χρειαζόμαστε τους πολιτικούς που είναι έτοιμοι να κάνουν, υπηρετώντας το όνειρο μιας άλλης Ελλάδας, το «λάθος» που θα μπορούσε να στοιχίσει στην σταδιοδρομία τους.
Χρειαζόμαστε τους επιχειρηματίες που είναι έτοιμοι να κάνουν, υπηρετώντας το όνειρο της καινοτομίας, το «λάθος» που μπορεί να τους στοιχίσει για κάποιο διάστημα την κερδοφορία τους.
Χρειαζόμαστε τους πολίτες, που είναι έτοιμοι να κάνουν, υπηρετώντας όσα έλεγαν τόσα χρόνια περί κοινωνικής δικαιοσύνης και αξιοκρατίας, το «λάθος» που ίσως θα στοίχιζε λίγο από τον χρόνο τους ή την διεκπεραίωση σε βάρος κάποιου άλλου μιας δικής τους υπόθεσης.
Χρειαζόμαστε όλους όσους συνεχίζουν να σκέφτονται και μπορούν σήμερα να νιώσουν μέσα σε όλο αυτό το χαμό, την ελευθερία να αποφασίζεις κατά περίπτωση «τι είναι σωστό και τι είναι λάθος» και όχι στη βάση του προπατορικού ιδεολογικού σου αμαρτήματος.
Χρειαζόμαστε τη δύναμη και την απόφαση να κάνουμε επιτέλους τα σωστά «λάθη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου