Τι θα γιορτάσουμε φέτος; Την αγάπη. Να μάθουμε να αγαπάμε, να εκτιμάμε το φαινομενικά
ασήμαντο, να του δίνουμε ποιητικές διαστάσεις, να το μεγαλώνουμε και να το κάνουμε σημαντικό.
Την αλληλεγγύη. Να αντιληφθούμε το άδικο, να το πολεμήσουμε και να γιορτάσουμε τη νίκη μας. Να συμπαρασταθούμε στους αναξιοπαθούντες, στους φτωχούς, τους ασθενείς, τους απόμαχους (που σημαίνει ότι έχουν δώσει κάποιες μάχες), τα μικρά παιδιά ..
(που είναι το μέλλον) και να γιορτάσουμε την ανθρωπιά μας.
Να θυμηθούμε. Από πού είμαστε, τι καταβολές έχουμε, τι φέρνουμε για να γιορτάσουμε την καταγωγή μας και παράλληλα να πιστέψουμε στην Ελλάδα, στη χώρα της Φιλοσοφίας, της Αστρονομίας, της Ιατρικής, των Τεχνών, του Πολιτισμού, της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας και όχι της ελευθεριότητας και να γιορτάσουμε τον πατριωτισμό μας. Να θυμηθούμε τους ανθρώπους που έχουμε χάσει και να κεντράρουμε σε αυτά που έχουμε κερδίσει από αυτούς.
Να γιορτάσουμε τη θάλασσα, τον ήλιο, τον Αίολο, τη διαφορετικότητα των τόπων της Ελλάδας και τη γλώσσα μας. Να βρεθούμε μεταξύ μας οι άνθρωποι οπουδήποτε. Στα σπίτια, στις εξοχές, στις οσμές, στα σώματα, στις ανατάσεις των σωμάτων και να σπάσει έτσι ο ατομισμός, η ηλιθιότητά του και να μπούμε στη συντροφικότητα και τη χαρά.
Να μάθουμε να μπούμε στη διαδικασία της Πολιτείας μας, να αντιληφθούμε την πόλη και τον δήμο, να γίνουμε πολίτες και να γιορτάσουμε τις αντιστάσεις μας στο κατεστημένο και σε οτιδήποτε επαναλαμβάνεται και μας πάει πίσω.
Να γιορτάσουμε τη μία μέρα που έχουμε ζωή ακόμα γιατί έτσι θα έχει σημασία ακόμη και το δευτερόλεπτο. Να γιορτάσουμε τον έρωτα, τη συνύπαρξη, τις ιδέες και τις αντιπαραθέσεις τους. Έτσι η οικονομική κρίση δε μας αγγίζει. Και γιορτάζουμε με αυτήν, αυτοί που δεν κοιτάνε ψηλά, που δεν είναι ανθρώπινοι άνθρωποι και το άνω θρώσκω δεν το αντιλαμβάνονται.
Χρόνια τώρα. (ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΟΥΓΑΝΕΛΗΣ - aixmi.gr)
ασήμαντο, να του δίνουμε ποιητικές διαστάσεις, να το μεγαλώνουμε και να το κάνουμε σημαντικό.
Την αλληλεγγύη. Να αντιληφθούμε το άδικο, να το πολεμήσουμε και να γιορτάσουμε τη νίκη μας. Να συμπαρασταθούμε στους αναξιοπαθούντες, στους φτωχούς, τους ασθενείς, τους απόμαχους (που σημαίνει ότι έχουν δώσει κάποιες μάχες), τα μικρά παιδιά ..
(που είναι το μέλλον) και να γιορτάσουμε την ανθρωπιά μας.
Να θυμηθούμε. Από πού είμαστε, τι καταβολές έχουμε, τι φέρνουμε για να γιορτάσουμε την καταγωγή μας και παράλληλα να πιστέψουμε στην Ελλάδα, στη χώρα της Φιλοσοφίας, της Αστρονομίας, της Ιατρικής, των Τεχνών, του Πολιτισμού, της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας και όχι της ελευθεριότητας και να γιορτάσουμε τον πατριωτισμό μας. Να θυμηθούμε τους ανθρώπους που έχουμε χάσει και να κεντράρουμε σε αυτά που έχουμε κερδίσει από αυτούς.
Να γιορτάσουμε τη θάλασσα, τον ήλιο, τον Αίολο, τη διαφορετικότητα των τόπων της Ελλάδας και τη γλώσσα μας. Να βρεθούμε μεταξύ μας οι άνθρωποι οπουδήποτε. Στα σπίτια, στις εξοχές, στις οσμές, στα σώματα, στις ανατάσεις των σωμάτων και να σπάσει έτσι ο ατομισμός, η ηλιθιότητά του και να μπούμε στη συντροφικότητα και τη χαρά.
Να μάθουμε να μπούμε στη διαδικασία της Πολιτείας μας, να αντιληφθούμε την πόλη και τον δήμο, να γίνουμε πολίτες και να γιορτάσουμε τις αντιστάσεις μας στο κατεστημένο και σε οτιδήποτε επαναλαμβάνεται και μας πάει πίσω.
Να γιορτάσουμε τη μία μέρα που έχουμε ζωή ακόμα γιατί έτσι θα έχει σημασία ακόμη και το δευτερόλεπτο. Να γιορτάσουμε τον έρωτα, τη συνύπαρξη, τις ιδέες και τις αντιπαραθέσεις τους. Έτσι η οικονομική κρίση δε μας αγγίζει. Και γιορτάζουμε με αυτήν, αυτοί που δεν κοιτάνε ψηλά, που δεν είναι ανθρώπινοι άνθρωποι και το άνω θρώσκω δεν το αντιλαμβάνονται.
Χρόνια τώρα. (ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΟΥΓΑΝΕΛΗΣ - aixmi.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου