Θα υποταχθούμε στην «Παπική επανάσταση»;"

Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010

του Γιάννη Κορομήλη

«Ανήκομεν εις την Δύσιν», είπε προ δεκαετιών στη Βουλή, πρωθυπουργός τότε, ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής. Εννοώντας προφανώς τη Δυτική Ευρώπη και τις ΗΠΑ, σε αντιδιαστολή με το Ανατολικό μπλοκ του υπαρκτού, λεγόμενου, σοσιαλισμού. Σήμερα ....το μπλοκ αυτό δεν υπάρχει. Και οι χώρες που το συναπάρτιζαν είτε προσχώρησαν στις δυτικές συμμαχίες (ΝΑΤΟ, ΕΕ) είτε όσες είναι εκτός (πλην Ρωσίας) επιδιώκουν την προσχώρησή τους.

Σήμερα πλέον μπορούν να υποστηρίζουν και οι περισσότερες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης ότι και αυτές ανήκουν στη Δύση χωρίς να προκαλούν αντιδράσεις ή ενστάσεις.

Αντίθετα εμείς οι Έλληνες αρχίζουμε - και μάλλον πρέπει – να προβληματιζόμαστε. Κι αυτό γιατί πρώτον η στάση και η συμπεριφορά των συμμάχων και συνεταίρων μας της δύσης (ΗΠΑ, ΕΕ) απέναντί μας δεν είναι η πρέπουσα – στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης πχ. όπως και στα εθνικά μας θέματα (Κυπριακό, Σκοπιανό, Ελληνοτουρκικά) – και δεύτερο οι από αιώνων διαφορές μας έρχονται σταδιακά στο προσκήνιο.

Το πρώτο είναι καταφανές. Θυμηθείτε πχ. τον «Αττίλα», το σχέδιο Ανάν, την αναγνώριση των Σκοπίων ως... «Μακεδονία», την απαράδεκτη και πιεστική προσπάθεια ένταξής της στο ΝΑΤΟ , την εξοργιστικά ευμενή προς την Τουρκία (και άρα δυσμενή προς ημάς) στάση των ΗΠΑ καί τινων Ευρωπαίων, η απροθυμία τους να μας βοηθήσουν να αντιμετωπίσουμε την οικονομική κρίση και η τοκογλυφική οικονομική... «βοήθεια» (έτσι ονομάζουν την δανειοδότηση μας με 5% όταν οι ίδιοι δανείζονται με 3%!!!) από χώρες της ΕΕ και τους εξοντωτικούς κι απάνθρωπους όρους της Τρόικας τουτέστιν ΕΕ και ΗΠΑ (μέσω ΔΝΤ) κλπ. κλπ.

Το δεύτερο είναι καταφανές επίσης αλλά μόνο γι’αυτούς που εμβαθύνουν στα πράγματα, που τα ψάχνουν περισσότερο. Αξίζει λοιπόν να δούμε ποια είναι αυτή η «δύση» στην οποία κατά κοινή παραδοχή ανήκουμε, τι έχουμε κοινά και τι όχι, τι μας χρωστάει (με τη γενικότερη έννοια του όρου) και τις της χρωστάμε. Κι αυτό, ιδιαίτερα στις μέρες μας είναι απολύτως απαραίτητο για λόγους που θα αναλυθούν παρακάτω.

Κατ’ αρχήν θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι στον όρο Δύση δεν δίνεται γεωγραφική έννοια. Ως Δύση ορίζεται μια ενότητα ιστορίας και αξιών. Υπ’ αυτήν την έννοια η Ελλάδα ήταν η Δύση. Η ιστορία της είναι ιστορία, διαχωρισμού της από τη μη – Δύση. Ως ενότητα ιστορίας και αξιών η Δύση, εκτός από τις χώρες της δυτικής Ευρώπης και τις ΗΠΑ – Καναδά, συμπεριλαμβάνει και την Αυστραλία, τη Ν.Ζηλανδία κ.ά.

Η Δύση όρισε τον εαυτό της ως τον φορέα του Χριστιανικού – ιουδαϊκού και ελληνικού πολιτισμού. Αρχικά της θρησκείας και στη συνέχεια των αρχών και αξιών που περικλείονται ή αναφέρονται σ’αυτή την παράδοση. Σημειώνουμε ότι η πρώτη γνωστή μονοθεϊστική θρησκεία από την οποία προέκυψε ο Ιουδαϊσμός παρουσιάστηκε για μικρό διάστημα στην Αίγυπτο τον 14ο π.Χ. αιώνα , όταν κυβερνούσε ο μεγάλος Φαραώ Αχενατόν

Η Δύση μπορεί να προσδιοριστεί ως μια πορεία εκκοσμίκευσης του κράτους και του διαχωρισμού των εξουσιών. Αυτός ο διαχωρισμός, έγινε για πρώτη φορά το 1215 με την αγγλική Magna Charta.. Τέλος η φιλελεύθερη αντιπροσωπευτική δημοκρατία, και οι θεσμοί της, ανήκει στον πυρήνα των αρχών και αξιών αυτού που ονομάστηκε Δύση.

Θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε σημειώνοντας ότι για να διαμορφωθεί αυτό που αποκαλούμε σήμερα Δύση, συνεργάστηκαν πέντε «εξελικτικά άλματα»:

1. Η επινόηση της πόλης και της επιστήμης στην Αρχαία Ελλάδα.

2. Το Δίκαιο και ο ουμανισμός της Ρώμης

3. Η ηθική της αγάπης και η εσχατολογική προφητεία της Βίβλου

4. Η «παπική επανάσταση» (11ος -13ος αιώνας)

5. Οι μεγάλες δημοκρατικές επαναστάσεις των Νεοτέρων Χρόνων που οδήγησαν στην φιλελεύθερη αντιπροσωπευτική δημοκρατία.

Όσες χώρες έχουν και τα πέντε από αυτά χαρακτηριστικά γνωρίσματα είναι δυτικές, συναποτελούν τη Δύση. Όπως πχ. Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία, Αγγλία, ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία, Ν. Ζηλανδία.

Εμείς, η Ελλάδα έχουμε καταφανώς τα τέσσερα από τα πέντε χαρακτηριστικά γνωρίσματα. Είμαστε όμως Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Δεν δεχθήκαμε, ούτε δεχόμαστε την καλούμενη «Παπική Επανάσταση» την οποία αντίθετα αποδέχονται καθολικοί, προτεστάντες κλπ. Στα τέλη του11ου μ. Χ. αιώνα και μέχρι και τον 13ο η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία διαχώρισε τη θέση της από την χριστιανική παράδοση προωθώντας μια νέα θεώρηση του κόσμου, με έναν νέο ρόλο για τον άνθρωπο, που τελικά οδήγησε στη «θεοποίηση» της επιστήμης.

Η Δύση, στην ευρωπαϊκή της διάσταση (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία,) θέλει να μας ενσωματώσει πλήρως. Κι αφού διαφέρουμε στο ότι είμαστε Ορθόδοξοι, μας ζητάει να πάψουμε να είμαστε(!). Θυμηθείτε τι έγινε με τις ταυτότητες και με τις εικόνες του Χριστού στα σχολεία, τα δικαστήρια κ.ά.

Προχθές μάλιστα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο καταδίκασε την Ελλάδα γιατί δεν καταργήσαμε «πλήρως και οριστικά» τον θρησκευτικό όρκο στα δικαστήρια, και όλες τις διοικητικές διαδικασίες του επίσημου ελληνικού κράτους (ορκωμοσία νέων βουλευτών, ορκωμοσία δημοσίων υπαλλήλων , μαρτύρων κλπ). Ο Υπουργός Δικαιοσύνης κ. Καστανίδης έχει εξαρχής δηλώσει ότι οι σχετικές διατάξεις θα προσαρμοσθούν στα ευρωπαϊκά δεδομένα!

ΚΡΑΧΤΗΣ