ΤΡΙΤΗ 9-3-2010
του Γιάννη Κορομήλη
Το κράτος μας φαλίρισε.
Ή, αν το προτιμάτε, ξέμεινε από λεφτά. «Δεν υπάρχει σάλιο», είπε σε … άπταιστα Ελληνικά ο Υπουργός Εργασίας καθηγητής Αν. Λοβέρδος. Σε πείσμα όσων μας έλεγαν προεκλογικά – μόλις πριν πέντε μήνες – κι ο ίδιος και οι λοιποί του Πα.σο.κ κι ο αρχηγός τους. Τα γνωστά – και καταγέλαστα – «χρήματα υπάρχουν», «έχουμε σχέδιο εξόδου από την κρίση», «πράσινη ανάπτυξη», πάταξη της φοροδιαφυγής», «αυξήσεις μισθών και συντάξεων», «όχι σε νέους φόρους», κι άλλα παρόμοια. Η σχετική πλειοψηφία ψήφισε Πασοκ.
Κυρίως γιατί ήθελε να ....
Κυρίως γιατί ήθελε να ....
τιμωρήσει τη ΝΔ για τα λάθη τις παραλείψεις, τη διάψευση υποσχέσεων και ελπίδων. Κέρδισε λοιπόν τις εκλογές του Πασοκ και το τροπάρι άλλαξε. Λίγες μέρες μετά τις εκλογές και μέχρι προχθές ο Πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών επαναλάμβαναν μονότονα και παντού. «Η οικονομία είναι στην εντατική», «βρισκόμαστε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας», κλπ.
Δεν υπάρχει λοιπόν «ούτε σάλιο». Και τι θα κάνουμε; Θα πληρώσετε μας απάντησαν. Θα πληρώσετε όλοι, «προπαντός οι έχοντες και κατέχοντες».
Κι ύστερα – την περασμένη Τετάρτη για την ακρίβεια- ανακοινώθηκε η δεύτερη – και φαρμακερή – σειρά μέτρων. Πιο σκληρή από την πρώτη. «Μέτρα – σοκ», «θύελλα», «καταιγίδα» κ.α. έγραφαν με μεγάλους τίτλους οι εφημερίδες. Μηδέ των φιλοκυβερνητικών εξαιρουμένων. Λίγο πιο μασημένα στα κανάλια. Λίγο πιο μουδιασμένα οι φιλοκυβερνητικοί και «Παπανδρεϊκοί» Πρόεδροι ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ. Άγρια και τσεκουράτα η Αριστερά. «Άδικα και εξοντωτικά στην πλειοψηφία τους τα μέτρα» είπε η Ν.Δ. Διχασμένη η Κ.Ο του Πασοκ. Και μόνο ο ΛΑΟΣ δια του μεγάλου του αρχηγού Γ. Καρατζαφέρη τα είδε με θετικό μάτι και τάχθηκε υπέρ αυτών «για το καλό της πατρίδας», όπως είπε.
Σκληρά τα μέτρα, δυσβάστακτα. Και πρωτόγνωρα. Και σ’ αυτό φαίνεται πως όλοι συμφωνούμε: Κυβέρνηση, κόμματα, λαός.
Είναι σκληρά, ιδιαίτερα για τους χαμηλόμισθους, τους χαμηλοσυνταξιούχους, τους μικρομεσαίους.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι είναι και άδικα. Η Αριστερά τα θεωρεί όλα άδικα, η ΝΔ κάποια άδικα, άλλα όχι, η Κυβέρνηση αρκείται στο «σκληρά μεν αλλά επιβεβλημένα». Φυσικά οι άμεσα ενδιαφερόμενοι δημοσιουπάλληλοι κ.α. τα κρίνουν άδικα και αδικαιολόγητα. Και αντιδρούν με κινητοποιήσεις που, όπως υποστηρίζουν, συνεχώς θα εντείνονται. Άδικα τα θεωρεί και μεγάλο μέρος του υπόλοιπου, πλην των άμεσα θιγομένων, κόσμου. Είναι όντως άδικα;
Ένας αντικειμενικός και σώφρων άνθρωπος, πριν καταλήξει στο όποιο συμπέρασμα, το αναλύει το μελετάει το σκέφτεται, το αντιμετωπίζει αντικειμενικά και απ’ όλες τις πλευρές. Ας ακολουθήσουμε τη συνταγή του.
Κατ’ αρχήν στη συγκεκριμένη περίπτωση τα μέτρα είναι εισπρακτικά. Το κράτος δηλαδή, με κυρία ευθύνη των κυβερνήσεων των τριών τελευταίων δεκαετιών (της κάθε μιας βέβαια με το μερίδιό της), δανείσθηκε μεγάλα ποσά από τις διεθνείς αγορές. Υπερβολικό όντας, αδηφάγο και σπάταλο το κράτος άπλωνε πάντα τα πόδια του έξω από το πάπλωμα. Ξόδευε περισσότερα από όσα εισέπραττε, το χρέος όλο και μεγάλωνε, άρα και τα χρεολύσια και τελικά ξέμεινε από λεφτά.
Δεν έμεινε στα ταμεία «ούτε σάλιο», καταπώς είπε κι ο υπουργός εργασίας. Ζήτησε νέα δανεικά για να πληρώσει τα παλιά κι οι αγορές βρήκαν την ευκαιρία να το, και να μας «γδάρουν». Προχθές Πέμπτη – μια μέρα μετά την ανακοίνωση των τελευταίων σκληρών μέτρων δανεισθήκαμε 5 δις ευρώ για 10 χρόνια με επιτόκιο 6,3%! Την ίδια μέρα η Ισπανία (έχει κι αυτή μεγάλο έλλειμμα και χρέος) δανείσθηκε από τις ίδιες αγορές με 3%! Εσείς μας είπαν (οι αγορές) είστε αναξιόπιστοι…
Η Κυβέρνηση λοιπόν, σύμφωνα και με τις επιταγές της Κομισιόν, αποφάσισε να επιβάλλει νέους φόρους ύψους 4,8 δις ευρώ! Και υποχρέωσε τους υπαλλήλους του κυρίως αλλά και τους υπόλοιπους Έλληνες να τα πληρώσουν. Με δύο τρόπους: με άμεσους φόρους και με περικοπές μισθών ή συντάξεων.
Οι έμμεσοι φόροι, αυτούς δηλαδή που πληρώνει το ίδιο ο κάθε πολίτης, ανεξάρτητα από την οικονομική του κατάσταση είναι από τη φύση τους άδικοι. Όταν π.χ. αυξάνεται, υπέρ του κράτους, η τιμή της βενζίνης ο φτωχός καταναλωτής, ο μικρός επαγγελματίας, ο συνταξιούχος πληρώνει την ίδια αύξηση με τον εύπορο και τον πάμπλουτο. Τα ίδιο ισχύει και για το ηλεκτρικό ρεύμα και για τα τσιγάρα κλπ. Κι αυτό είναι άδικο γιατί καταστρατηγεί τον βασικό κανόνα της δικαιοσύνης, ότι: «Πρέπει να μεταχειριζόμαστε τους ίσους με ίσο τρόπο και τους άνισους με άνισο». Ο κανόνας αυτός προσλαμβάνει πολύ μεγαλύτερη σημασία μια και η διατήρηση της κοινωνικής ειρήνης στηρίζεται στην αξία της δικαιοσύνης.
Τι μας λέει αυτός ο κανόνας. Μας λέει ότι κάποια απόφαση, κάποιο μέτρο είναι δίκαιο όταν προβλέπει «ίση» μεταχείριση για όσους βρίσκονται στην ίδια κατάσταση και διαφορετική απ’ αυτή για όσους βρίσκονται σε διαφορετική κατάσταση. Με απλά λόγια είναι άδικο να φορτώνεις στις πλάτες του απλού μισθωτού και του μικρομεσαίου το ίδιο οικονομικό βάρος μ’ αυτό που φορτώνεις στους «έχοντες και κατέχοντες».
Δυστυχώς τα μέτρα της κυβέρνησης για πάγωμα συντάξεων μείωση μισθών, αύξηση ΦΠΑ, τιμής καυσίμων ηλεκτρικού ρεύματος κλπ. Βαρύνουν στην ουσία τους μη έχοντες και μη κατέχοντες. Κι αυτό είναι απαράδεκτο.
Υπάρχει επιπλέον και η γνωστή ηθική αρχή: «Ο τρώσας και ιάσεται» (αυτός που προκαλεί μια πληγή αυτός πρέπει και να την θεραπεύσει». Στην περίπτωσή μας δημόσιο χρέος και έλλειμμα εκσφενδονίστηκαν στα ύψη με ευθύνη των πολιτικών, των κυβερνήσεων δηλαδή. Στην ευθύνη που αντιστοιχεί σε κάθε κυβέρνηση – και κυβερνητικό κόμμα- από το 1974 μέχρι το 2010, αναφερθήκαμε στο χθεσινό editorial. Ευθύνη επίσης φέρουν τα συμφέροντα (μεγάλα στο σύνολό τους) που ευνοήθηκαν από τις Κυβερνήσεις καθώς και ένα ποσοστό μικρό σχετικά, διεφθαρμένων δημοσίων υπαλλήλων που καταχράστηκαν, «λαδώθηκαν».
Αυτοί κυρίως « έτρωσαν» τα οικονομικά και την αξιοπιστία της χώρας, αυτοί πρέπει να πληρώσουν. Όμως αντί γι’ αυτούς πληρώνει ο απλός εργαζόμενος και ο μικρομεσαίος. Κι αυτό είναι άδικο. Και «το άδικο ουκ ευλογείται».
ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου