ΔΕΥΤΕΡΑ 15-3-2010
«Δε με τρομάζουν τα νέα μέτρα» δήλωσε ρητά και κατηγορηματικά ο επινοητής του «Afentulis plan». Το σχέδιο του θείου Αφεντούλη αντιμετωπίζει τη μείωση της αγοραστικής δύναμης, που συνεπάγονται τα σκληρά μέτρα, με στροφή στην αυτάρκεια.
«Το πρώτο αντίμετρο λέγεται Πελοπίδας» είπε προχτές ο θείος, αναλύοντας το ...
δικό του σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης.
«Αποφασίσατε να ηγηθείτε Ιερού Λόχου στον «πόλεμο» της αριστεράς για την απόσυρση των μέτρων;» ρώτησα, ενθυμούμενος το διοικητή του Ιερού Λόχου των Θηβών.
«Με την Αλέκα ποτέ. Αν ζούσε ο Φλωράκης θα το συζητούσαμε. Είμαστε κι οι δυο μπαρουτοκαπνισμένοι. Καπετάν Γιώτης αυτός. Καπετάν Χιώτης εγώ.» αναπόλησε ο θείος.
«Πολεμήσατε για την απελευθέρωση της Χίου από τα γερμανικά στρατεύματα;» ρώτησα.
«Όχι υπήρξα εμπορευάμενος. Εισαγωγές-Εξαγωγές. Πήγαινα σιτηρά στη Χίο κι έφερνα στο χωριό ελαιόλαδο και μαστίχα.» εξήγησε ο θείος και συνέχισε: «Θες ένα υποβρύχιο;»
«Παράπλευρης πλεύσης;» αστειεύτηκα.
«Αυτά να τα πεις στους Γερμανούς. Θες μια μαστίχα να γλυκάνει το είναι σου;» επέμεινε ο θείος σε ήπιο τόνο, παράδοξο για το χαρακτήρα του.
«Ευχαριστώ. Δεν είμαι φίλος.» απάντησα.
«Δεν πειράζει. Θέλω εγώ. Με τόσα μέτρα και αναλύσεις… πολύ πικράθηκα!» είπε ο θείος και κάλεσε την επιφορτισμένη με τον επισιτισμό σύζυγό του.
«Πολυτίμη. Ένα υποβρύχιο περιποιημένο. Και κρύο νερό.»
Ακολούθησε ολιγόλεπτη παύση αλλά η Πολυτίμη ούτε φάνηκε ούτε ακούστηκε.
«Τι φωνάζω; 8 Μαρτίου σήμερα. Ημέρα της γυναίκας.» μονολόγησε ο θείος.
«Στις 8 Μαρτίου απαγορεύεται η κατανάλωση υποβρυχίων;» απόρησα. «Όχι, απουσιάζει η Πολυτίμη. Είναι εξοδούχος μετά φιλενάδων. Χαλάλι της.» εξήγησε ο θείος.
«Και γιατί δεν αυτοτρατάρεστε;» ρώτησα.
«Επικάλυψη αρμοδιοτήτων ποτέ. Δεν είδες τι τραβάει ο Πρωθυπουργός με την ύφεση και την ανάπτυξη από τότε που χώρισε τα Υπουργεία;» είπε ο θείος.
«Δεν έχω αντιληφθεί.» απάντησα.
«Κι εμένα μου πέρασε η όρεξη για γλυκό. Έλα τώρα να σου συστήσω τον Πελοπίδα.»
Ο θείος με συνόδευσε στο πίσω μέρος της αυλής. «Σε μισό λεπτό, επιστρέφω» είπε και ξαναμπήκε στο σπίτι, αφήνοντας με να ψάχνω.
Σε λίγο επέστρεψε, κρατώντας ένα πιάτο αποφάγια.
« Ποιος θα τα φάει αυτά;» ρώτησα.
Ο «Πελοπίδας» απάντησε με καμάρι, δείχνοντας ένα μικρό γουρουνάκι που έπαιζε αμέριμνο σε μια γωνιά του κήπου.
Καθόλου δεν χάρηκε ο Πελοπίδας που με γνώρισε. Αντίθετα, έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον μόλις άδειασε το πιάτο.
«Λουκούμι θα γίνει τα Χριστούγεννα» μονολογούσε ο θείος κι ο Πελοπίδας κουνούσε την ουρά καθώς έτρωγε.
«Ο Λάζαρος πού βρίσκεται;» ρώτησα, αναμοχλεύοντας τα περασμένα.
«Δεν τον βλέπεις;» έδειξε με το δάχτυλο ένα κριάρι δεμένο στο δέντρο. «Προχτές μελάνιασε τα πλευρά της Πολυτίμης.» είπε με παράπονο ο θείος.
«Δεν τον προορίζατε για οβελία το προπέρσινο Πάσχα; » ρώτησα.
«Ακριβώς. Αλλά άλλες οι δικές μου βουλές κι άλλα τα κελεύσματα του εγγονού. Βαλάντωσε στο κλάμα μόλις πήγαμε να τον σφάξουμε. Εξ ου και το όνομα Λάζαρος» απάντησε ο θείος.
«Λέτε ο Αφεντούλης junior να συμπαθήσει και τον Πελοπίδα;» ρώτησα.
«Αυτό μας έλειπε. Έχω κάνει σχέδια. Λουκάνικα, καβουρμάς, τσιγαρίδες κλπ. Επιστροφή στα βασικά ανιψιέ!» απάντησε ο θείος.
«Εγγονού επιτρέποντος.» διευκρίνισα.
«Λες να έχουμε το Λάζαρο Β΄;» προβληματίστηκε ο θείος.
«Ίδωμεν» απάντησα.
«Δεν θα μου την ξανασκάσει εμένα το νιάνιαρο. Αύριο καταφτάνει η Αμάλθεια. Προσφορά του γείτονα Παυσίλυπου» ανταπάντησε ο θείος.
«Ο γείτονας έχει ειδικευτεί στην αντιμετώπιση κρίσεων;» ρώτησα.
«Όχι γεννήθηκε το ’32, όταν ο Βενιζέλος είχε κερδίσει «τη μάχη της δραχμής» μετά το μεγάλο κραχ του ΄29.» διευκρίνισε ο θείος.
«Εσείς πάντως δύσκολα θα κερδίσετε «τη μάχη της οικιακής οικονομίας» με τις ευαισθησίες του εγγονού» σχολίασα.
«Ο Αφεντούλης νικητής γεννήθηκε και νικητής θα πεθάνει. Στροφή στα γαλακτοκομικά. Εκεί θα στεγαστεί η Αμάλθεια.» είπε ο θείος και πήρε τα σύνεργα για να επιμεληθεί την «οικία» της κατσίκας-προσφοράς του γείτονα.
«Από αύριο το κατάστημα θα διαθέτει και φρέσκο ρυζόγαλο. Μη μου πεις ότι δεν είσαι φίλος και με τα γαλακτερά!» είπε ο θείος.
«Αφεντούλη, έχουμε νηστεία. Να σου λείπουν τα ρυζόγαλα. Τσάι κι ελιές μέχρι το Πάσχα.» ακούστηκε η θεία Πολυτίμη, άρτι επιστρέψασα.(ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ)
«Το πρώτο αντίμετρο λέγεται Πελοπίδας» είπε προχτές ο θείος, αναλύοντας το ...
δικό του σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης.
«Αποφασίσατε να ηγηθείτε Ιερού Λόχου στον «πόλεμο» της αριστεράς για την απόσυρση των μέτρων;» ρώτησα, ενθυμούμενος το διοικητή του Ιερού Λόχου των Θηβών.
«Με την Αλέκα ποτέ. Αν ζούσε ο Φλωράκης θα το συζητούσαμε. Είμαστε κι οι δυο μπαρουτοκαπνισμένοι. Καπετάν Γιώτης αυτός. Καπετάν Χιώτης εγώ.» αναπόλησε ο θείος.
«Πολεμήσατε για την απελευθέρωση της Χίου από τα γερμανικά στρατεύματα;» ρώτησα.
«Όχι υπήρξα εμπορευάμενος. Εισαγωγές-Εξαγωγές. Πήγαινα σιτηρά στη Χίο κι έφερνα στο χωριό ελαιόλαδο και μαστίχα.» εξήγησε ο θείος και συνέχισε: «Θες ένα υποβρύχιο;»
«Παράπλευρης πλεύσης;» αστειεύτηκα.
«Αυτά να τα πεις στους Γερμανούς. Θες μια μαστίχα να γλυκάνει το είναι σου;» επέμεινε ο θείος σε ήπιο τόνο, παράδοξο για το χαρακτήρα του.
«Ευχαριστώ. Δεν είμαι φίλος.» απάντησα.
«Δεν πειράζει. Θέλω εγώ. Με τόσα μέτρα και αναλύσεις… πολύ πικράθηκα!» είπε ο θείος και κάλεσε την επιφορτισμένη με τον επισιτισμό σύζυγό του.
«Πολυτίμη. Ένα υποβρύχιο περιποιημένο. Και κρύο νερό.»
Ακολούθησε ολιγόλεπτη παύση αλλά η Πολυτίμη ούτε φάνηκε ούτε ακούστηκε.
«Τι φωνάζω; 8 Μαρτίου σήμερα. Ημέρα της γυναίκας.» μονολόγησε ο θείος.
«Στις 8 Μαρτίου απαγορεύεται η κατανάλωση υποβρυχίων;» απόρησα. «Όχι, απουσιάζει η Πολυτίμη. Είναι εξοδούχος μετά φιλενάδων. Χαλάλι της.» εξήγησε ο θείος.
«Και γιατί δεν αυτοτρατάρεστε;» ρώτησα.
«Επικάλυψη αρμοδιοτήτων ποτέ. Δεν είδες τι τραβάει ο Πρωθυπουργός με την ύφεση και την ανάπτυξη από τότε που χώρισε τα Υπουργεία;» είπε ο θείος.
«Δεν έχω αντιληφθεί.» απάντησα.
«Κι εμένα μου πέρασε η όρεξη για γλυκό. Έλα τώρα να σου συστήσω τον Πελοπίδα.»
Ο θείος με συνόδευσε στο πίσω μέρος της αυλής. «Σε μισό λεπτό, επιστρέφω» είπε και ξαναμπήκε στο σπίτι, αφήνοντας με να ψάχνω.
Σε λίγο επέστρεψε, κρατώντας ένα πιάτο αποφάγια.
« Ποιος θα τα φάει αυτά;» ρώτησα.
Ο «Πελοπίδας» απάντησε με καμάρι, δείχνοντας ένα μικρό γουρουνάκι που έπαιζε αμέριμνο σε μια γωνιά του κήπου.
Καθόλου δεν χάρηκε ο Πελοπίδας που με γνώρισε. Αντίθετα, έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον μόλις άδειασε το πιάτο.
«Λουκούμι θα γίνει τα Χριστούγεννα» μονολογούσε ο θείος κι ο Πελοπίδας κουνούσε την ουρά καθώς έτρωγε.
«Ο Λάζαρος πού βρίσκεται;» ρώτησα, αναμοχλεύοντας τα περασμένα.
«Δεν τον βλέπεις;» έδειξε με το δάχτυλο ένα κριάρι δεμένο στο δέντρο. «Προχτές μελάνιασε τα πλευρά της Πολυτίμης.» είπε με παράπονο ο θείος.
«Δεν τον προορίζατε για οβελία το προπέρσινο Πάσχα; » ρώτησα.
«Ακριβώς. Αλλά άλλες οι δικές μου βουλές κι άλλα τα κελεύσματα του εγγονού. Βαλάντωσε στο κλάμα μόλις πήγαμε να τον σφάξουμε. Εξ ου και το όνομα Λάζαρος» απάντησε ο θείος.
«Λέτε ο Αφεντούλης junior να συμπαθήσει και τον Πελοπίδα;» ρώτησα.
«Αυτό μας έλειπε. Έχω κάνει σχέδια. Λουκάνικα, καβουρμάς, τσιγαρίδες κλπ. Επιστροφή στα βασικά ανιψιέ!» απάντησε ο θείος.
«Εγγονού επιτρέποντος.» διευκρίνισα.
«Λες να έχουμε το Λάζαρο Β΄;» προβληματίστηκε ο θείος.
«Ίδωμεν» απάντησα.
«Δεν θα μου την ξανασκάσει εμένα το νιάνιαρο. Αύριο καταφτάνει η Αμάλθεια. Προσφορά του γείτονα Παυσίλυπου» ανταπάντησε ο θείος.
«Ο γείτονας έχει ειδικευτεί στην αντιμετώπιση κρίσεων;» ρώτησα.
«Όχι γεννήθηκε το ’32, όταν ο Βενιζέλος είχε κερδίσει «τη μάχη της δραχμής» μετά το μεγάλο κραχ του ΄29.» διευκρίνισε ο θείος.
«Εσείς πάντως δύσκολα θα κερδίσετε «τη μάχη της οικιακής οικονομίας» με τις ευαισθησίες του εγγονού» σχολίασα.
«Ο Αφεντούλης νικητής γεννήθηκε και νικητής θα πεθάνει. Στροφή στα γαλακτοκομικά. Εκεί θα στεγαστεί η Αμάλθεια.» είπε ο θείος και πήρε τα σύνεργα για να επιμεληθεί την «οικία» της κατσίκας-προσφοράς του γείτονα.
«Από αύριο το κατάστημα θα διαθέτει και φρέσκο ρυζόγαλο. Μη μου πεις ότι δεν είσαι φίλος και με τα γαλακτερά!» είπε ο θείος.
«Αφεντούλη, έχουμε νηστεία. Να σου λείπουν τα ρυζόγαλα. Τσάι κι ελιές μέχρι το Πάσχα.» ακούστηκε η θεία Πολυτίμη, άρτι επιστρέψασα.(ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου