Πρεμιέρα για τα «Αικατερίνεια», με έκθεση φωτογραφίας από την μεταπολεμική Κατερίνη.
Φωτογραφίες από την μεταπολεμική Κατερίνη, εκθέτονται από χθες στην Αστική Σχολή Κατερίνης (πρώην 1ο Δημοτικό Σχολείο), η οποία 102 χρόνια μετά τη λειτουργία της, άνοιξε για πρώτη φορά τις πύλες της στο κοινό ως «μόνιμη» στέγη πολιτισμού.
Η έκθεση, ξεκίνησε και το χορό των εκδηλώσεων των «Αικατερινείων», τα οποία για τρίτη συνεχή χρονιά, θα επιχειρήσουν να αποτρέψουν τη «χειμερία νάρκη» στην οποία πέφτει η Κατερίνη.
Φωτογραφίες από την μεταπολεμική Κατερίνη, εκθέτονται από χθες στην Αστική Σχολή Κατερίνης (πρώην 1ο Δημοτικό Σχολείο), η οποία 102 χρόνια μετά τη λειτουργία της, άνοιξε για πρώτη φορά τις πύλες της στο κοινό ως «μόνιμη» στέγη πολιτισμού.
Η έκθεση, ξεκίνησε και το χορό των εκδηλώσεων των «Αικατερινείων», τα οποία για τρίτη συνεχή χρονιά, θα επιχειρήσουν να αποτρέψουν τη «χειμερία νάρκη» στην οποία πέφτει η Κατερίνη.
«Η έκθεση είναι μια τονωτική έκθεση πατριδογνωσίας», ανέφερε ...στη σύντομη ομιλία του ο Σπύρος Τσιλιγκιρίδης, γιος του Σάββα (Σάτσι), του φωτογράφου που για δεκαετίες αποθανάτιζε ξεχωριστές και καθημερινές εικόνες της πόλης μας. Μιας πόλης που δεν έχει την ιστορία άλλων, όπως είπε ο δήμαρχος Σάββας Χιονίδης, τονίζοντας ότι οφείλουμε να γράψουμε ιστορία και να αναδείξουμε ότι μπορεί να αναδειχθεί.
Κάποιες μόνο φωτογραφίες από το πλούσιο αρχείο του Σάτσι, εκθέτονται στην Αστική Σχολή και όσοι αποφασίσουν να την επισκεφθούν, δεν θα αποφύγουν το ταξίδι στο παρελθόν, στην Κατερίνη των παιδικών τους χρόνων, της λάσπης και της βροχής, με τα χαμηλά κτίρια και τα αρκετά νεοκλασικά, πολύ περισσότερα απ’ όσα νομίζαμε ότι υπήρχαν και πολύ λιγότερα όσα τελικά καταφέραμε να περισώσουμε.
Φωτογραφίες από τις καθημερινές ασχολίες των Κατερινιωτών, κομμάτια μιας ζωής που έγινε ιστορία. Κτίρια που κατεδαφίστηκαν, προσωπικότητες που έγραψαν ιστορία όπως η φωτογραφία από τις πρώτες προπονήσεις του Πιερικού λίγο μετά την ένωση του Όλυμπου και του Μέγα Αλέξανδρου.
Την έναρξη των Αικατερινείων, έκανε ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου, Λάμπης Καρατζόγλου, ο οποίος αναφέρθηκε στην προσπάθεια του Οργανισμού να συγκροτήσει όσο το δυνατόν καλύτερο πρόγραμμα, αλλά και στο να ανοίξει παλιά κτίρια, τα οποία αποτελούν κομμάτι της ιστορίας της πόλης, στο κοινό.
Στα εγκαίνια παραβρέθηκε η Βουλευτής Μαρία Μίχου, η οποία ευχήθηκε καλή επιτυχία, ο νομάρχης Γ. Παπαστεργίου, ο οποίος πρότεινε στον Πολιτιστικό Οργανισμό να συλλέξει παλιές φωτογραφίες της πόλης τις οποίες έχουν οι Κατερινιώτες στα συρτάρια τους, καθώς και νομαρχιακοί και δημοτικοί σύμβουλοι.
Η έκθεση, θα διαρκέσει μέχρι τις 22 Νοεμβρίου και θα περιμένει το κοινό από τις 10:30 το πρωί μέχρι τη 1:30 το μεσημέρι και από τις 5:30 το απόγευμα μέχρι τις 8:30 το βραδύ.
Αύριο, στο κτίριο της Ιεράς Μητρόπολης, εγκαινιάζεται η έκθεση φωτογραφίας με θέμα «Οι δεκαετίες του ’50 και του ’60 στην εκκλησιαστική ζωή» από τη συλλογή του Γιάννη Τζιφόπουλου.
Κάποιες μόνο φωτογραφίες από το πλούσιο αρχείο του Σάτσι, εκθέτονται στην Αστική Σχολή και όσοι αποφασίσουν να την επισκεφθούν, δεν θα αποφύγουν το ταξίδι στο παρελθόν, στην Κατερίνη των παιδικών τους χρόνων, της λάσπης και της βροχής, με τα χαμηλά κτίρια και τα αρκετά νεοκλασικά, πολύ περισσότερα απ’ όσα νομίζαμε ότι υπήρχαν και πολύ λιγότερα όσα τελικά καταφέραμε να περισώσουμε. Φωτογραφίες από τις καθημερινές ασχολίες των Κατερινιωτών, κομμάτια μιας ζωής που έγινε ιστορία. Κτίρια που κατεδαφίστηκαν, προσωπικότητες που έγραψαν ιστορία όπως η φωτογραφία από τις πρώτες προπονήσεις του Πιερικού λίγο μετά την ένωση του Όλυμπου και του Μέγα Αλέξανδρου.
Την έναρξη των Αικατερινείων, έκανε ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου, Λάμπης Καρατζόγλου, ο οποίος αναφέρθηκε στην προσπάθεια του Οργανισμού να συγκροτήσει όσο το δυνατόν καλύτερο πρόγραμμα, αλλά και στο να ανοίξει παλιά κτίρια, τα οποία αποτελούν κομμάτι της ιστορίας της πόλης, στο κοινό.
Στα εγκαίνια παραβρέθηκε η Βουλευτής Μαρία Μίχου, η οποία ευχήθηκε καλή επιτυχία, ο νομάρχης Γ. Παπαστεργίου, ο οποίος πρότεινε στον Πολιτιστικό Οργανισμό να συλλέξει παλιές φωτογραφίες της πόλης τις οποίες έχουν οι Κατερινιώτες στα συρτάρια τους, καθώς και νομαρχιακοί και δημοτικοί σύμβουλοι.
Η έκθεση, θα διαρκέσει μέχρι τις 22 Νοεμβρίου και θα περιμένει το κοινό από τις 10:30 το πρωί μέχρι τη 1:30 το μεσημέρι και από τις 5:30 το απόγευμα μέχρι τις 8:30 το βραδύ.
Αύριο, στο κτίριο της Ιεράς Μητρόπολης, εγκαινιάζεται η έκθεση φωτογραφίας με θέμα «Οι δεκαετίες του ’50 και του ’60 στην εκκλησιαστική ζωή» από τη συλλογή του Γιάννη Τζιφόπουλου.
Για τον Σάτσι …
Τα πάντα και οι πάντες παραχώρησαν την ψυχή τους στο φακό του
Ο εξαίρετος και καλλιτέχνης φωτογράφος Σάββας Τσιλιγγιρίδης γεννήθηκε στη Φάτσα, την αρχαία Βαδίσανη, του Πόντου το 1924 και έζησε τα παιδικά του χρόνια στον Τρίλοφο της Πιερίας.
Το 1943 τέλειωσε το γυμνάσιο, εγγράφηκε στην Ιατρική σχολή του ΑΠΘ το 1945, τους δύσκολους εκείνους καιρούς, επιστρατεύτηκε όμως το 1947 και τρία χρόνια αργότερα, με το ηθικό του πεσμένο από τον αδελφοκτόνο εμφύλιο και τη σπατάλη του αίματος (το χύναν’ στα βουνά της πατρίδας εχθροί από την ίδια ράτσα), διέκοψε τις σπουδές του και επιδόθηκε στη φωτογραφία.
Δάσκαλοί του στην τέχνη της ήταν ο κ. Παναγιώτου (του Φώτο Μιμόζα) και ο κ. Πάνος Χαρτοματζίδης (του Φώτο Πάνος), επαγγελματίες του καιρού, που του δίδαξαν όλα τα μυστικά της φωτογραφικής τέχνης. Το 1952 ξεκίνησε το Φώτο Σάτσι (από τις πρώτες συλλαβές του βαπτιστικού και του οικογενειακού επιθέτου του), στην οδό 25ης Μαρτίου, στην Κατερίνη.
Πέθανε σε ηλικία ογδόντα ετών, πλήρης ημερών, το 2004, αφού αποτύπωσε εξαίσια με το φακό του το βουνό των θεών, τον Όλυμπο, και τα πεδία της Πίειρας γης (κατά τον Όμηρο, δηλαδή της εύφορης γης), ή αλλέως της Πιερίας, και την καρδιά της Κατερίνης, της πόλης που τον δέχθηκε με στοργή στους κόλπους της και τον κράτησε εκεί επί δεκαετίες.
Τα πάντα και οι πάντες παραχώρησαν την ψυχή τους στο φακό του από το 1952 και ύστερα: γυναίκες ηλικιωμένες του λαού που περπατούν στο δρόμο κουβαλώντας τις καλαθούνες τους, παλαιικά λεωφορεία από κείνα τα πράσινα, πρόβατα λευκάζοντα υπό τον Όλυμπο πιο εδώ από τις λεύκες ενός προαστίου, άνθρωποι και ποδήλατα σε μια κεντρική οδό της Κατερίνης, κάποια πλατεία και όσοι συναγελάζονται αυτού απειλούμενοι από τα σύννεφα. Ξεφυλλίζεις το ημεροδρόμιο της Κατερίνης και διαβάζεις εδώ είδη προικός, εκεί Φαρμακείον, πιο πέρα ΚΤΕΛ γραμμή Θεσσαλονίκης. Και διαρκώς ψηλότερα από τα κτίσματα αιωρούμενο μονίμως και υψιπετές το μέγα όρος των θείων θαυμάτων, να φθάνει ως τον αιθέρα…
Οι άνθρωποι ζουν, επιζούν μάλλον, όταν διαρκεί, όσο διαρκεί το ευτυχισμένο έργο τους. Έτσι, πίσω απ’ αυτές τις εικόνες διακρίνουμε πάντα τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη, τον διακριτό δημιουργό που προσπαθεί να συλλάβει κάθε φορά τούτο το ακαριαίον, όπως θα έλεγε ο αρχαίος φιλόσοφος. Την ειδική στιγμή των πραγμάτων και των ανθρώπων, την ειδική στιγμή των στοιχείων της φύσης. Κι έτσι στοιχειωμένα να μας αφήσει όσα έθελξαν την ευαισθησία του ως παρακαταθήκη μνήμης.
Τα πάντα και οι πάντες παραχώρησαν την ψυχή τους στο φακό του
Ο εξαίρετος και καλλιτέχνης φωτογράφος Σάββας Τσιλιγγιρίδης γεννήθηκε στη Φάτσα, την αρχαία Βαδίσανη, του Πόντου το 1924 και έζησε τα παιδικά του χρόνια στον Τρίλοφο της Πιερίας.
Το 1943 τέλειωσε το γυμνάσιο, εγγράφηκε στην Ιατρική σχολή του ΑΠΘ το 1945, τους δύσκολους εκείνους καιρούς, επιστρατεύτηκε όμως το 1947 και τρία χρόνια αργότερα, με το ηθικό του πεσμένο από τον αδελφοκτόνο εμφύλιο και τη σπατάλη του αίματος (το χύναν’ στα βουνά της πατρίδας εχθροί από την ίδια ράτσα), διέκοψε τις σπουδές του και επιδόθηκε στη φωτογραφία.
Δάσκαλοί του στην τέχνη της ήταν ο κ. Παναγιώτου (του Φώτο Μιμόζα) και ο κ. Πάνος Χαρτοματζίδης (του Φώτο Πάνος), επαγγελματίες του καιρού, που του δίδαξαν όλα τα μυστικά της φωτογραφικής τέχνης. Το 1952 ξεκίνησε το Φώτο Σάτσι (από τις πρώτες συλλαβές του βαπτιστικού και του οικογενειακού επιθέτου του), στην οδό 25ης Μαρτίου, στην Κατερίνη.
Πέθανε σε ηλικία ογδόντα ετών, πλήρης ημερών, το 2004, αφού αποτύπωσε εξαίσια με το φακό του το βουνό των θεών, τον Όλυμπο, και τα πεδία της Πίειρας γης (κατά τον Όμηρο, δηλαδή της εύφορης γης), ή αλλέως της Πιερίας, και την καρδιά της Κατερίνης, της πόλης που τον δέχθηκε με στοργή στους κόλπους της και τον κράτησε εκεί επί δεκαετίες.
Τα πάντα και οι πάντες παραχώρησαν την ψυχή τους στο φακό του από το 1952 και ύστερα: γυναίκες ηλικιωμένες του λαού που περπατούν στο δρόμο κουβαλώντας τις καλαθούνες τους, παλαιικά λεωφορεία από κείνα τα πράσινα, πρόβατα λευκάζοντα υπό τον Όλυμπο πιο εδώ από τις λεύκες ενός προαστίου, άνθρωποι και ποδήλατα σε μια κεντρική οδό της Κατερίνης, κάποια πλατεία και όσοι συναγελάζονται αυτού απειλούμενοι από τα σύννεφα. Ξεφυλλίζεις το ημεροδρόμιο της Κατερίνης και διαβάζεις εδώ είδη προικός, εκεί Φαρμακείον, πιο πέρα ΚΤΕΛ γραμμή Θεσσαλονίκης. Και διαρκώς ψηλότερα από τα κτίσματα αιωρούμενο μονίμως και υψιπετές το μέγα όρος των θείων θαυμάτων, να φθάνει ως τον αιθέρα…
Οι άνθρωποι ζουν, επιζούν μάλλον, όταν διαρκεί, όσο διαρκεί το ευτυχισμένο έργο τους. Έτσι, πίσω απ’ αυτές τις εικόνες διακρίνουμε πάντα τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη, τον διακριτό δημιουργό που προσπαθεί να συλλάβει κάθε φορά τούτο το ακαριαίον, όπως θα έλεγε ο αρχαίος φιλόσοφος. Την ειδική στιγμή των πραγμάτων και των ανθρώπων, την ειδική στιγμή των στοιχείων της φύσης. Κι έτσι στοιχειωμένα να μας αφήσει όσα έθελξαν την ευαισθησία του ως παρακαταθήκη μνήμης.
Απόσπασμα από κείμενο του Θανάση Γεωργιάδη
(εφημ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ)
(εφημ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ)
ΚΡΑΧΤΗΣ
http://kraxtis-gr.blogspot.com/
http://kraxtis-gr.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου