Πέμπτη 30 Σεπτεμβρίου 2010 Γράφει ο Γ.Π. Μασσαβέτας Από το www.massavetas.gr
Θα επιμείνω και σήμερα στα φιλόδοξα σχέδια για μια νέα εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Ελπίζοντας ότι εκείνοι που τα επεξεργάζονται θυμούνται ότι και η παιδεία είναι όπως ..και η ζωή στο γνωστό άσμα του λαϊκού βάρδου Στέλιου Καζαντζίδη. Έχει δηλαδή και αυτή δύο πόρτες.
Δεκαετίες τώρα όλοι προβληματισμοί περιστρέφονται περί την μια πόρτα. Της εισόδου. Επειδή πράγματι εκεί έχει αναπτυχθεί όλη η κακοήθεια του ελληνικού συστήματος και της κοινωνικής μας πραγματικότητας. Το εμπόριο ελπίδων, η παραπαιδεία, η δημιουργία σχολών και τμημάτων για λόγους ψηφοθηρικής προσέγγισης τοπικών κοινωνιών.
Ως προς την πόρτα εισόδου ζούμε μια πραγματικότητα εξωφρενική. Που αντίστοιχο της δεν υπάρχει πουθενά στα κράτη δυτικότερα και βορειότερα της Ελλάδος. Δεν ξέρω τι γίνεται σε αφρικανικές και ασιατικές κοινωνίες.
Αναρωτιέμαι όμως αν είναι μικρότερο έγκλημα σε βάρος της κοινωνίας το πως λειτουργεί η πόρτα εξόδου από τα ελληνικά πανεπιστήμια. Το με ποια κριτήρια και εφόδια φτάνει ένα μεγάλο ποσοστό των εισερχόμενων στην έξοδο και «αποδίδεται στην κοινωνία» για να την διοικήσει, να την εκπαιδεύσει, να την θεραπεύσει, να υπηρετήσει τις ανάγκες της, σε ένα κόσμο που κυριαρχείται από τον ανταγωνισμό της γνώσης.
Ως πότε δηλαδή θα παράγουμε αιωνόβιους φοιτητές, χωρίς υποχρέωση παρακολούθησης μαθημάτων, με κορυφαία επίδοση να στήνουν τραπεζάκια και να κολλάνε αφίσες ή να βρομίζουν τις σχολές τους με συνθήματα των κομμάτων και των πάσης φύσεως γκρουπούσκουλων στα οποία οργανώνονται.
Ως πότε θα παράγουμε «πτυχιούχους» με τυπικές διαδικασίες, μόνο και μόνο για να αποσυμφορήσουμε κάποια στιγμή σχολές ή τμήματα. Και αυτοί να επιπίπτουν κυριολεκτικώς επί της κοινωνίας, ημιμαθείς, κακότροποι, άμαθοι από μέθοδο ή άλλη οργάνωση πέραν του «πολιτικού» χαβαλέ.
Ωραίο ακούγεται το σχέδιο «Καλλικράτης για την παιδεία» αρκεί να έχει και την ανάλογη ουσία. Να τερματίσει το καθεστώς παραγωγής απλώς «πτυχίων» και να αποκτήσουμε πράγματι παραγωγή επιστημόνων, τεχνολόγων, στελεχών γενικότερα που να είναι ικανά όχι απλώς να επιβιώσουν ή να τα κονομήσουν, αλλά πάνε τούτη την πατρίδα ένα βήμα πιο μπροστά.
Όλα αυτά όμως δεν γίνονται με λόγια. Δει δη χρημάτων. Αλλά και ισχυρής πολιτικής βούλησης να μπει βαθιά το νυστέρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου