Παρασκευή 27 Αυγούστου 2010 - Πολιτεία
Τους βλέπουμε συχνά στις οθόνες των τηλεοράσεων με κραυγές να επιζητούν την προσοχή μας.
Τις περισσότερες φορές φαίνεται πως είναι άνθρωποι μεροκαματιάρηδες, άνθρωποι ..του μόχθου, άνθρωποι βασανισμένοι από την ζωή.
Δεν ζητούν ελεημοσύνη, δεν επαιτούν τη συμπόνια μας, αλλά διεκδικούν το δικαίωμα του για δουλειά!
Δουλειά που είχαν και έχασαν, όχι γιατί δεν υπάρχει αντικείμενο εργασίας, αλλά γιατί κάποιοι δεν τους χρειάζονται πλέον.
Είναι οι εργαζόμενοι με διάφορους τύπους συμβάσεων στους Δήμους, σε βάρος των οποίων παίζεται το πιο άθλιο και ανήθικο παιγνίδι.
Τι γίνεται με λίγα λόγια.
Τις παραμονές των εκλογών οι Δήμαρχοι ανακαλύπτουν ότι έχουν ανάγκη από προσωπικό (συνήθως εργατοτεχνίτες) και κάνουν αθρόες προσλήψεις.
Τους κλείνουν πονηρά το μάτι ότι αυτοί δήθεν θα γίνουν μόνιμοι υπάλληλοι, τους μετατρέπουν σε φανατικούς ψηφοφόρους (και τις οικογένειές τους εννοείται) και μετά τις εκλογές διαπιστώνουν με λύπη τους ότι δεν υπάρχουν κονδύλια για να πληρωθούν και τους απολύουν!
Είναι εκπληκτικό το είδος των συμβάσεων που τους επιβάλλουν να υπογράψουν. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν κανένα δικαίωμα!
Τους εμφανίζουν ως ελεύθερους επαγγελματίες που υπογράφουν εξάμηνες ή ετήσιες συμβάσεις έργου, πληρώνουν ΤΕΒΕ, ΦΠΑ, δεν έχουν άδειες, δώρα, δεν καλύπτονται σε περίπτωση ατυχήματος, δεν υπάρχουν στις καταστάσεις προσωπικού του Δήμου.
Τους προσλαμβάνουν για εργασία 4 ωρών την ημέρα με αποτέλεσμα να έχουν μισό μεροκάματο, μισή αμοιβή, μισή ζωή…
Άλλη πληγή ήταν τα προγράμματα STAGE που ενώ βασικός στόχος ήταν η επιμόρφωση των νέων, μετατράπηκαν (παράνομα) σε θέσεις εργασίας. Ακόμα και ένα σάντουιτς που δικαιούνταν τους το παρακρατούσαν…
Στη απελπισία τους έπεφταν στα νύχια των εργατολόγων …
Εκεί ξεκινούσε άλλος κύκλος εκμετάλλευσης.
Πληρώνουν τεράστια ποσά για μάχες που είναι χαμένες εκ των προτέρων αφού οι νόμοι είναι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα της κάθε μορφής εξουσίας.
Αυτή η ανάλγητη συμπεριφορά των Δημοτικών Αρχόντων αυτός ο εργασιακός Μεσαίωνας, αυτή η τακτική της «στημένης λεμονόκουπας», αυτή η εξαπάτηση είναι που πνίγει του συμβασιούχους. Τους πνίγει και τους οδηγεί σε ακραίες εκδηλώσεις, που δυστυχώς θα βλέπουμε όλο και πιο συχνά από εδώ και πέρα γιατί τα πράγματα «ζορίζουν» για όλους….
Τις περισσότερες φορές φαίνεται πως είναι άνθρωποι μεροκαματιάρηδες, άνθρωποι ..του μόχθου, άνθρωποι βασανισμένοι από την ζωή.
Δεν ζητούν ελεημοσύνη, δεν επαιτούν τη συμπόνια μας, αλλά διεκδικούν το δικαίωμα του για δουλειά!
Δουλειά που είχαν και έχασαν, όχι γιατί δεν υπάρχει αντικείμενο εργασίας, αλλά γιατί κάποιοι δεν τους χρειάζονται πλέον.
Είναι οι εργαζόμενοι με διάφορους τύπους συμβάσεων στους Δήμους, σε βάρος των οποίων παίζεται το πιο άθλιο και ανήθικο παιγνίδι.
Τι γίνεται με λίγα λόγια.
Τις παραμονές των εκλογών οι Δήμαρχοι ανακαλύπτουν ότι έχουν ανάγκη από προσωπικό (συνήθως εργατοτεχνίτες) και κάνουν αθρόες προσλήψεις.
Τους κλείνουν πονηρά το μάτι ότι αυτοί δήθεν θα γίνουν μόνιμοι υπάλληλοι, τους μετατρέπουν σε φανατικούς ψηφοφόρους (και τις οικογένειές τους εννοείται) και μετά τις εκλογές διαπιστώνουν με λύπη τους ότι δεν υπάρχουν κονδύλια για να πληρωθούν και τους απολύουν!
Είναι εκπληκτικό το είδος των συμβάσεων που τους επιβάλλουν να υπογράψουν. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν κανένα δικαίωμα!
Τους εμφανίζουν ως ελεύθερους επαγγελματίες που υπογράφουν εξάμηνες ή ετήσιες συμβάσεις έργου, πληρώνουν ΤΕΒΕ, ΦΠΑ, δεν έχουν άδειες, δώρα, δεν καλύπτονται σε περίπτωση ατυχήματος, δεν υπάρχουν στις καταστάσεις προσωπικού του Δήμου.
Τους προσλαμβάνουν για εργασία 4 ωρών την ημέρα με αποτέλεσμα να έχουν μισό μεροκάματο, μισή αμοιβή, μισή ζωή…
Άλλη πληγή ήταν τα προγράμματα STAGE που ενώ βασικός στόχος ήταν η επιμόρφωση των νέων, μετατράπηκαν (παράνομα) σε θέσεις εργασίας. Ακόμα και ένα σάντουιτς που δικαιούνταν τους το παρακρατούσαν…
Στη απελπισία τους έπεφταν στα νύχια των εργατολόγων …
Εκεί ξεκινούσε άλλος κύκλος εκμετάλλευσης.
Πληρώνουν τεράστια ποσά για μάχες που είναι χαμένες εκ των προτέρων αφού οι νόμοι είναι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα της κάθε μορφής εξουσίας.
Αυτή η ανάλγητη συμπεριφορά των Δημοτικών Αρχόντων αυτός ο εργασιακός Μεσαίωνας, αυτή η τακτική της «στημένης λεμονόκουπας», αυτή η εξαπάτηση είναι που πνίγει του συμβασιούχους. Τους πνίγει και τους οδηγεί σε ακραίες εκδηλώσεις, που δυστυχώς θα βλέπουμε όλο και πιο συχνά από εδώ και πέρα γιατί τα πράγματα «ζορίζουν» για όλους….
Ηλίας Χρυσικός
Δ/ντής Ρ/Σ Ενημέρωση 92,2
Δ/ντής Ρ/Σ Ενημέρωση 92,2
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου