Παρασκευή 23 Απριλίου 2010

Αλλο επιτήρηση κι άλλο κηδεμονία...

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 23-4-2010
Συχνά  οι λαθεμένες εκτιμήσεις, η έλλειψη προγραμματισμού, η αναποφασιστικότητα, η αναβλητικότητα και η ατολμία οδηγούν στην επικοινωνιακή ακατανοησία και σε άκαιρες αντιδράσεις. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ...γνωστό και το ζήσαμε πολλές φορές κατά το παρελθόν. Συνήθως εκφράζεται με το «γαία πυρί μειχθήτω» στο οποίο, μάλλον ταιριάζει, σε ενεστώτα χρόνο, η μετάφραση: «στάχτη και μπούρμπερη» λόγω της ισλανδικής τέφρας,

Δεν ξέρω, αν το προσέξατε, αλλά η ηφαιστειακή σκόνη δεν επισκέφθηκε την Ελλάδα ή αν θέλετε δεν ήταν ακριβής στο ραντεβού της. Λέτε να φοβήθηκε μήπως μείνει άνεργη; Διότι από όπου πέρασε καθήλωσε αεροπλάνα στο έδαφος και κόντεψε να τινάξει εταιρείες στον αέρα. Με απλά λόγια δημιούργησε χάος. Κάτι που εμείς συνήθως το δημιουργούμε μόνοι μας! (Θυμηθείτε τον κρατικό αερομεταφορέα!)

Με σημαντική καθυστέρηση έκανε την εμφάνιση της και η κρίση και επειδή κάποιοι ξεροστάλιασαν να την περιμένουν, βιάστηκαν να την υποτιμήσουν-δεν μας αφορά λόγω της παραοικονομίας κ.ά. επιστημονικά! Σήμερα όμως κάνει «χρυσές δουλειές», αυξάνοντας την ανεργία ημών των υπολοίπων. Σύμφωνα με τη Στατιστική Υπηρεσία, το ποσοστό της ανεργίας τον περασμένο Ιανουάριο ήταν 11,3%, από 9,4%, ένα χρόνο νωρίτερα.

Την κατάσταση της χώρας φαίνεται ότι δεν την εκτίμησε σωστά η κυβέρνηση ούτε προεκλογικά ούτε μετεκλογικά. Προεκλογικά πλειοδότησε σε δημοφιλείς υποσχέσεις έναντι της απερχόμενης κυβέρνησης, όταν όλα έδειχναν μετά βεβαιότητας ότι ο λαός της είχε καταλογίσει και κοστολογήσει τις ευθύνες και τα λάθη της πενταετούς διακυβέρνησης που έφεραν την οικονομία πιο κοντά στο χείλος του γκρεμού.                                Σελίδα  5 Δεν χρειαζόταν λοιπόν να υποσχεθεί στο λαό το πουδραρισμένο «λεφτά υπάρχουν» την ώρα που ο απερχόμενος Πρωθυπουργός τόνιζε τη «μπούρμπερη» που είχε κατακαθίσει στα αραχνιασμένα κρατικά ταμεία. Έτσι κι αλλιώς «πούδρα» και «μπούρμπερη» ίσως να έλκουν την κοινή τους καταγωγή από το λατινικό «pulvis» που σημαίνει τη σκόνη. Και ήταν σε όλους ηλίου φαεινότερο ότι η κατάσταση με το δημόσιο χρέος μύριζε μπαρούτι. (Μαύρη σκόνη είναι κι αυτό…)

Με υπερβολική αυτοπεποίθηση και χωρίς καμιά εκτίμηση για τους προκατόχους της ανέλαβε η κυβέρνηση τα ηνία της χώρας. (Θυμηθείτε τις ομιλίες κάποιων, κατά Λαλιώτη «μποστόνιαν» περισπούδαστων υπουργών, κατά τις τελετές παράδοσης και παραλαβής των υπουργείων και τον απαξιωτικό έως προσβλητικό τρόπο που απευθύνθηκαν στους υπαλλήλους, υποσχόμενοι να κάνουν από τη μια μέρα στην άλλη την Ελλάδα Ευρώπη, λες και μπορούσαν να το κάνουν μόνοι τους!) Ίσως να υπέθεσαν ότι είχαν βρει τον αποδιοπομπαίο τράγο, ώστε πλειοδοτώντας στα αρνητικά της σπατάλης και διαφθοράς των απερχόμενων θα εξασφάλιζαν την ευμένεια και τη στήριξη των ευρωπαίων εταίρων. Αντ’ αυτής εισέπραξαν απόρριψη και ταπείνωση. Οι ίδιοι κατηγορούν σήμερα τις δεξιές κυβερνήσεις της ΕΕ, βλέποντας ότι με την εμπλοκή του ΔΝΤ η επιτήρηση της ΝΔ, στην οποία η κυβέρνηση είχε επενδύσει πολιτικά, έχει μετατραπεί σε κηδεμονία. Κι όπως και να το κάνουμε άλλο επιτήρηση κι άλλο κηδεμονία. Ο επιτηρητής παρακολουθεί τι κάνεις κι ο κηδεμόνας σου λέει τι και πώς να το κάνεις. Ωστόσο το ΔΝΤ το επικαλέστηκε πρώτη η κυβέρνηση επιδεικνύοντας μάλλον πολιτική ανωριμότητα, ανεξαρτήτως δικαιολογιών περί διαπραγματευτικού επιχειρήματος έναντι της Ευρωζώνης κλπ.

Μια σειρά ανούσιων νεωτεριστικών πρωτοβουλιών όπως οι διαβουλεύσεις σε πείσμα της ίδιας της λέξης αφού δεν υπήρχε κανένα επίσημο επίπεδο συνομιλιών, η επιλογή κυβερνητικών στελεχών μέσω ανοιχτής (opengov) διαδικτυακής διαδικασίας για να προσληφθούν τελικά, στη συντριπτική πλειοψηφία, αμιγώς κομματικά στελέχη και άλλες πρωτοποριακές πρωτοβουλίες και στομφώδεις εκφράσεις, όπως το κουμπί και το πιστόλι, που μάλλον θύμιζαν τη λαϊκή σοφία «αφήσαμε το γάμο να πάμε για πουρνάρια», οδήγησαν σταδιακά τις αγορές να απειλούν με διαζύγιο επί διαταράξει της πιστοληπτικής εμπιστοσύνης και την κοινωνία σε ακατανοησία των κυβερνητικών χειρισμών.

Την ύστατη ώρα και πριν την ενεργοποίηση του μηχανισμού της ευρωστήριξης που συνεπάγεται κηδεμονία του ΔΝΤ και  μια βδομάδα πριν προϋπαντήσουμε (στην εξοχή;) τον απαιτητικό σε δάνεια μήνα Μάιο η κυβέρνηση προετοιμάζεται να επικοινωνήσει με το λαό. Αυτό το πικρό ποτήρι ίσως να είχε αποφευχθεί αν πχ τα μέτρα του Μαρτίου είχαν παρθεί τον Ιανουάριο και δεν είχε καθυστερήσει να σερβιριστεί το «ατζέμ (περσικό) πιλάφι» δηλαδή τα μέτρα της ΕΚΤ, της Κομισιόν και του ΔΝΤ ως αμιγώς ελληνικά με το «πήραμε μέτρα επί πλέον των όσων μας ζητήθηκαν».

Το κουμπί που θα εκτινάξει το δίχτυ ασφάλειας της ευρωστήριξης έναντι των κερδοσκόπων των αγορών, που τόσο πολύ επικαλείται η κυβέρνηση, πρέπει να πατηθεί έγκαιρα. Γιατί αργότερα το ΔΝΤ θα αποτελεί τη μόνη λύση. Κι αυτό ούτε πανάκεια είναι όπως αφήνουν να εννοηθεί κάποιοι υπουργοί ούτε διακρίσεις κάνει για να μας φερθεί με «πουδραρισμένη» συμπεριφορά.

Η επικοινωνία προϋποθέτει την κοινωνία, η οποία μέχρι σήμερα έχει κάνει ιώβεια υπομονή, συναισθανόμενη την κρισιμότητα της κατάστασης για τη χώρα μέχρι μάλιστα του σημείου: «Σφάξε με αγά μου ν΄ αγιάσω», γεγονός που έχει κάνει αρκετούς ξένους αναλυτές να απορούν.

Πόσο θα περιμένει ακόμη; Θα εξαρτηθεί από την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης, το βαθμό κοινωνικής δικαιοσύνης των αποφάσεων και προ παντός από την αποτελεσματικότητά τους.

Ωστόσο, εκτός από το «ατζέμ» υπάρχει και το «σιχτίρ πιλάφι» για όσους αμφιταλαντεύονται και καθυστερούν πριν αναλάβουν δράση. Κι αυτό μαγειρεύεται γρήγορα…

Δεν υπάρχουν σχόλια: