Μια «επιγραμματική αξιολόγηση του χθεσινού προσύμφωνου» από τον Κ. Αλεξάκο

..

Γράφει ο Κων/νος Αλεξάκος 

1. Το κόστος των καθυστερήσεων – διαπραγμάτευσης – είναι γύρω στο ένα δισεκατομμύριο το μήνα. Το είδαμε όταν έδιωξε ο κ. Βενιζέλος την Τρόικα, το εμπεδώσαμε όταν πήγαμε σε διπλές εκλογές για να συγκυβερνήσει με τον κ. Σαμαρά, το επαληθεύσαμε για να είμαστε σίγουροι χθες βράδυ (3 δισ. από την ώρα που άφησαν οι άλλοι το mail Χαρδούβελη στο Παρίσι, κι άλλα πέντε από τότε).

2. Το πρόγραμμα που ανακοινώθηκε εχθές θεωρείται ολοκλήρωση του τελευταίου Μνημονίου που επεκτείνεται μέχρι το τέλος του 2016.

3. Η Ελλάδα στα χρόνια των Μνημονίων είχε δύο δημοσιογράφους στο ΔΝΤ, τον εξής ένα: τον κ. Μιχάλη Ιγνατίου, αυτόν που εσχάτως μας πλάσαρε (και αυτός μέσω των Εκδόσεων Λιβάνη – τυχαίο;) ως γεγονός την αστήρικτη εκτίμηση του πως ο κ. Παπανδρέου μπορούσε να αποφύγει το Μνημόνιο Ι. Σήμερα βλέπει ελπίδα μετά την παράταση και τα 8 δισ. μέτρα ενώ κάνει ρεπορτάζ για την αναγκαιότητα του ΔΝΤ. Άβυσσος η ψυχή του ανδρός. Για την ενημέρωση μας θα κάνει κάποιος κάτι;

4. Αναμένεται να δούμε ποιά θα είναι η στάση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κι αν ο κ. Σαμαράς με όσους παραβλέπουν το αντιμεταρρυθμιστικό του έργο και την περιφρόνηση για τα ανθρώπινα δικαιώματα και κάθε τι προοδευτικό: θα επιχειρήσουν να χρησιμοποιήσουν την ορμή από τις κινητοποιήσεις των ευρωπαϊστών στις πλατείες για να εκτοξευτούν πίσω στην εξουσία κατά την ψήφιση των νέων μέτρων, ή θα στηρίξουν τη χώρα; Κακά τα μέτρα, αλλά TINA (There Is No Alternative) κυρίως με δική τους ευθύνη μετά την τριετή διακυβέρνησή τους.

Ένα ΥΓ για αργότερα: είδαμε το πρώτο βήμα παράδοσης του κόμματος πίσω στους Καραμανλικούς με την τοποθέτηση του κ. Ρουσόπουλου τοποτηρητή (επικοινωνίας) της ΠΟΛΑΝ μέχρι να ξαναγίνει Νέα Δημοκρατία. Καλή επιτυχία.

5. Τη συμπάθεια μας για τον κ. Βαρουφάκη και καλό του δρόμο. Η διαπραγμάτευση, οι θεωρίες παιγνίων και όλα όσα ακούγαμε όσο καθυστερούσε εν μέσω παιδικών διαγραμμάτων και φωτογραφήσεων ράγισαν σαν καθρέφτης και κόστισαν σε όλους, με πρώτο τον κ. Τσίπρα· η απόγνωση ενός νάρκισσου αναμενόμενη.

6. Τις ευχαριστίες μας στον κ. Τσακαλώτο που έκανε τη βρωμοδουλειά να μαζέψει τα κομμάτια μας και να τα κάνει μία πρόταση που μοιάζει καταρχάς αποδεκτή από την Τρόικα. Τα κοινοβούλια έπονται κι εκεί θα χρειαστεί μία διπλωματική υπερπροσπάθεια για να ξεπεραστούν τα εμπόδια που άφησαν πίσω τους οι διαλέξεις του ΥΠΟΙΚ για την ευρωπαϊκή ιστορία, τον Κέυνς (τα είχαν σπουδάσει υπουργέ…) και το Bretton Woods.

7. Η ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ θα ξεπεράσει σχετικά εύκολα την όποια δυστοκία της στην ψήφιση των μέτρων. «Κοινωνικά δίκαιο το βάρος» ακούγεται από χθες για να τους διευκολύνει. Για τους δύσκολους υπάρχει ο κυβερνητισμός, οι τροπολογίες, μπορεί και κανένα βούλευμα για τους πολύ δύσκολους και ολίγον μπερδεμένους…

8. Όσοι βιάζονται για συγκυβέρνηση, ειδικά οι ανήκοντες στο κλαμπ στελεχών που υπηρέτησε κάθε πολιτική κάτω από τον ήλιο μέχρι σήμερα, θα περιμένουν λίγο ακόμα. Δεν είναι η ώρα τους. Αν οι βουλευτές/υπουργοί/γενικοί γραμματείς/σύμβουλοι και πρόεδροι οργανισμών του ΣΥΡΙΖΑ δε θέλουν να διακινδυνεύσουν μία φορά τις καρέκλες τους με εκλογές, ο κ. Καμμένος δε θέλει δέκα. Οι ΑΝΕΛ θα τον ακολουθήσουν πιστά – η συγκυβέρνηση είναι για την ώρα ασφαλής. Πρώτο σημάδι, οι συντάξεις των ενστόλων. Τα περί ΦΠΑ είναι προφάσεις. Μία απορία θα μας μείνει για το συμβόλαιο των 500 εκατ. που υπέγραψε με τον Πρωθυπουργό, αν και μάλλον έχει ήδη ακυρωθεί.

9. Το αυτό θα ισχύσει και για την Εξοχοτάτη του πρώην Παλατιού. Πού θα βρει ξανά τόσα παιχνίδια – συγνώμη – Επιτροπές, σκηνοθέτες, 1800 υπαλλήλους και τόσα άλλα; Είναι νωρίς για να επιχειρήσει να πάρει το κόμμα και να κυβερνήσει, ενώ η πτώση της #πρώτηΦοράΑριστερά θα είναι ασυγχώρητη. Άτιμο πράγμα η εξουσία – υποτάσσει τα καλύτερα παιδιά. Έχει και το χρέος που θα κηρύξει επονείδιστο στο δρόμο για την επανάσταση, τη δικαιοσύνη και την καρέκλα του Τσίπρα.

Μία απορία μένει: αν μας πήρε τρεις μήνες για να τα παρατήσει ο κ. Σαμαράς με τον κ. Βενιζέλο και πέντε μήνες για να δεχτούμε πως ο κ. Καραμανλής μας άφησε ένα «επανιδρυμένο» κράτος με ένα έλλειμμα που ακόμα μας βασανίζει (βλέπε 8 δισ. μέτρα για να πληρωθεί) πόσο θα μας πάρει για να γράψουμε ένα ελληνικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων που θα απελευθερώσει την ελληνική παραγωγή, δημιουργία, οικονομία; Γιατί δεν το απαίτησε για μία ακόμα φορά η Τρόικα των Θεσμών; Και πώς θα «μοιραστούν» τα 35 δισεκατομμύρια Γιούνκερ μέσα από τη σημερινή λειτουργία του ελληνικού κράτους και τις πιέσεις που μπορεί και με σιγουριά θα ασκήσει η Ολιγαρχία της χώρας; Εδώ υποκύπτουμε ακόμα στο «σάντουιτς» των ΔΕΗτζήδων.

Έληξε το δράμα; Όχι. 

Παράταση πήραμε.

Η λύση στα προσεχώς για μία ακόμα φορά.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ http://alexacos.blogspot.gr/