Της Βάλιας Μπαζού
«Ένα δήμαρχο στο 4»… Όταν ακούστηκε η παραγγελία ο Έκτορας Μποτρίνι ούτε καν υποψιάστηκε ότι ..αυτό το «πιάτο» θα του τίναζε νεύρα και καριέρα στον αέρα. Λίγο αργότερα σταφ, πελάτες και παρατρεχάμενοι έβλεπαν τον Ελληνοιταλό σεφ να σκίζει πτυχία και ποδιές στην πλατεία Κοτζιά, να ρίχνει στη φωτιά τα τζόκεϊ και να φεύγει για άλλες Πολιτείες βρίζοντας δυνατά με τη λεπτή ιταλική αξάν του.
Γιατί το «πιάτο δήμαρχος» δεν «στρώνει» με τίποτα, δεν τρώγεται με τίποτα. Άοσμο, άγευστο ακόμα και άχρωμο - πράγμα πρωτοφανές- , δεν διαθέτει ούτε καν το άλλοθι των θρεπτικών συστατικών. Δεν μοιάζει με τίποτα… δεν είναι ούτε μαμαδέ, ούτε φοιτητικό. Δεν είναι γκουρμέ. Και οποία παγκόσμια πρωτοτυπία… έχει απορριφθεί ως απαράδεκτο ακόμα και από τη λίστα των τζανκ φουντ! Δεν θυμίζει τίποτα… Εάν κλείσεις τα μάτια δεν ξέρεις εάν τρως ψάρι, κρέας ή φασολάκια. Δεν έχει σχήμα, δεν είναι ούτε καν μόρφωμα ή μύκητας. . Και το παράδοξο είναι ότι το «πιάτο» αυτό βρίσκεται σε όλα τα μεγάλα φαγοπότια του αρχαιότερου δήμου του πλανήτη. Ποιος φυλάει με νύχια και με δόντια τη «μυστική» συνταγή της αποτυχίας; Γιατί όλοι οι ιδιοκτήτες αν και ανταγωνιστές, μας προσφέρουν το ίδιο «πιάτο» απλά σε διαφορετικό σερβίτσιο; Μα ποιος το παραγγέλνει; Ποιος το καταπίνει; Ποιος το πληρώνει; Έχουμε εθιστεί τόσο στην κακογουστιά; Και κανείς δεν προσβάλλεται; Κανείς δεν θυμώνει; Έκτορα έφυγες νωρίς…
ΚΡΑΧΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου