Θλίψη και οργή, αγανάκτηση και θυμό είναι τα αισθήματα που μπορεί να προκάλεσε ακόμη και χθες ..λίγες ώρες μετά την εν ψυχρώ δολοφονία τριών ανθρώπων η συζήτηση στη βουλή των Ελλήνων σε.. επίπεδο πολιτικών αρχηγών.
Ο λόγος; Πολύ απλός. Έκαναν απολογισμό σκανδάλων, μιζών, ψεμάτων και ανακολουθιών.
Παρακολουθούσες με οργή τον έναν πολιτικό αρχηγό να κατονομάζει τα ανομήματα του άλλου και σύμπασα η ελληνική κοινωνία να παρακολουθεί με το στόμα ανοιχτό.
Η ελληνική κοινωνία που βίωσε τη χθεσινή τραγωδία και ένιωσε τον πόνο των ανθρώπων εκείνων που πληροφορήθηκαν ότι στην Αθήνα του 2010, δολοφονήθηκαν τρεις άνθρωποι που πήγαν στη δουλειά τους.
Μια ελληνική κοινωνία που αισθάνεται βαθύτατα προσβεβλημένη πια όχι από την οικονομική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει όσο από την ποιότητα της πολιτικής που παράγει.
Και πού; Στην Αθήνα, στην Ελλάδα που γέννησε τη Δημοκρατία και που ήκμασε η φιλοσοφία.
Σ’αυτή την Ελλάδα που σήμερα θρηνεί, οργίζεται αλλά μετά από λίγες ημέρες σιωπά και μπαίνει στους ρυθμούς της.
Είμαστε όλοι συνένοχοι στο έγκλημα της οδού Σταδίου. Κι εμείς οι πολίτες που ανεχθήκαμε και συνεχίζουμε να ανεχόμαστε την αναξιοκρατία, το ρουσφέτι, το λαϊκισμό.
Είμαστε όλοι συνένοχοι για την κατάντια του πολιτικού μας συστήματος. Και αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί, οφείλουμε να μιλήσουμε πρώτα για το τι κάναμε εμείς σ’αυτή τη χώρα και μετά να αναζητήσουμε ευθύνες από τους πολιτικούς που εμείς και πάλι αναδείξαμε, υποστηρίξαμε και σήμερα αλίμονο…ακόμη και σήμερα …στοιχιζόμαστε γύρω τους.
Εμείς οι ίδιοι οι πολίτες που κοιτάξαμε τη βολή μας και την καλοπέρασή μας. Εμείς που τρέχαμε να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα όσων μπήκαν στο δημόσιο από το παράθυρο.
Εμείς όλοι φταίμε. Απλώς, έτυχε να μην μας ενοχλεί…έτυχε να μην μας ακουμπάει το πρόβλημα. Εμείς δεν ανεχθήκαμε και δεν εκθρέψαμε την παραπαιδεία; Εμείς δεν ανεχτήκαμε το φακελάκι; Εμείς δεν αφήσαμε την αναξιοκρατία να ανθίσει;
Οι πολιτικοί μας, είμαστε εμείς. Το πολιτικό σύστημά μας, είμαστε εμείς. Ας μην βγάζουμε λοιπόν τον εαυτούλη μας πάλι απ’εξω.
Όχι ότι έχουμε τη μεγαλύτερη ευθύνη αλλά ΕΧΟΥΜΕ ευθύνη.
Και κάτι ακόμη από τη χθεσινή οδυνηρή κατά κοινή ομολογία συνεδρίαση της βουλής.
Ο Παναγιωτόπουλος ρε παιδιά ανακάλυψε λάθος εκφραστικό και έκανε σαματά στην ολομέλεια.
Η φράση «εξ απαλών ονύχων» που χρησιμοποίησε άστοχα σίγουρα ο πρωθυπουργός, προκάλεσε την ειρωνεία του Παναγιωτόπουλου.
Αυτό είναι το πρόβλημά του. Αν χρησιμοποιεί καλά την ελληνική ο πρωθυπουργός. Αυτά είναι τουλάχιστον αστειότητες.
Δεν άκουγε λέξη….πριν! Και προκάλεσε το εύλογο και απολύτως δικαιολογημένο ξέσπασμα του πρωθυπουργού που αν θέλετε και την άποψή μου; Κέρδισε τις εντυπώσεις.
Σ’αυτές τις κρίσιμες στιγμές, ο άστοχος χειρισμός του ήταν τελικά σε βάρος της παράταξής του.
Ας μην πάμε παρακάτω. Ας μείνουμε σ’αυτά. Και ας συμμορφωθούμε.
Κλείνω και με ένα Καλλικρατικό νέο, για να χαλαρώσουμε. Απ,ότι μάθαμε, μάχη δίνει κι ο Μιχαλολιάκος για την ενίσχυση του Σάββα με τη συνένωση του ορεινού όγκου με το δήμο Κατερίνης. Διακομματική στήριξη….(ΤΟΠΙΚΗ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου