Στη λογική του «πονάει δόντι, κόβει κεφάλι» φαίνεται να κινείται η χθεσινή απόφαση αυτοδιοικητικών και πολιτικών παραγόντων, καθώς και εκπροσώπων επαγγελματικών φορέων, να ζητήσουν από το Υπουργείο Πολιτισμού την κατάργηση της Υπουργικής Απόφασης του 1985 (της Μελίνας Μερκούρη) που κήρυξε τον Όλυμπο ως «ιστορικό-αρχαιολογικό τόπο», αντί της χωροθέτησης συγκεκριμένων ζωνών προστασίας, που ζητά εδώ και χρόνια η Αρχαιολογική Υπηρεσία που εδρεύει στην Πιερία.
Αυτό τουλάχιστον λένε οι ...αρχαιολόγοι, που βρίσκονται στο στόχαστρο των κατοίκων της Νότιας Πιερίας (και όχι μόνο), εξαιτίας της αβελτηρίας της πολιτείας να θεσπίσει σαφείς όρους προστασίας του παγκόσμιου μνημείου της φύσης, του Ολύμπου. Αντ’ αυτού, τράβηξε μια μολυβιά στο χάρτη, χαρακτηρίζοντας αρχαιολογικό και ιστορικό τόπο δομημένες και αδόμητες περιοχές, αδιαφορώντας για το ότι έτσι συντηρεί έναν διαρκή πόλεμο μεταξύ αρχαιολόγων και ιδιοκτητών ακινήτων στην ευρύτερη περιοχή του βουνού.
Την αδράνεια αυτή και τις ευθύνες της πολιτείας για τη σημερινή κατάσταση (όπου και ο Όλυμπος και οι κάτοικοι των περιοχών αδικούνται) υπενθυμίζει σε επιστολή της (που φέρει ημερομηνία 16.2.2010) προς το Νομαρχιακό Συμβούλιο Πιερίας η προϊσταμένη της Κ.Ζ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Πιερίας Έφη Πουλάκη-Παντερμαλή.
«Το 2004» αναφέρει, «κατατέθηκε από τις υπηρεσίες του ΥΠΕΧΩΔΕ η Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη Εθνικού Δρυμού και Σχέδιο Κοινής Υπουργικής Απόφασης που αφορά τις Ζώνες Προστασίας και Χρήσεων Γης, αλλά παραμένουν στα συρτάρια των υπηρεσιών στις οποίες απεστάλησαν», με αποτέλεσμα «να ανεγερθούν πολλά αυθαίρετα τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα μέσα στη λεγόμενη Γ΄ Ζώνη Προστασίας του Εθνικού Δρυμού, η οποία βεβαίως ποτέ δεν θεσμοθετήθηκε, όπως βεβαίως και δεν κατεδαφίστηκαν τα αυθαίρετα».
Κι αφού επισημαίνει ότι το Τοπικό Συμβούλιο Μνημείων Θεσσαλονίκης (όπου υποβάλλονται προς έγκριση όλες οι εντός της κήρυξης του Ολύμπου αιτήσεις) γνωμοδοτεί υπέρ της απόλυτης απαγόρευσης, ακόμη και για τις περιπτώσεις που η Εφορεία της Πιερίας εισηγείται θετικά, σημειώνει: «Είναι γεγονός ότι η τακτική της προσωποποίησης-ταύτισης της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας με το πρόσωπό μου (από άγνοια ή μη), σε συνδυασμό με τη τακτική της απόλυτης απαγόρευσης, επιδείνωσε το κλίμα εναντίον μου προσωπικά, σε βαθμό ανησυχίας για την προσωπική μου ακεραιότητα». Πράγμα το οποίο δε έχει μεταφραστεί μέχρι στιγμής σε χειροδικία, εμφανίστηκε όμως (και χθες στη συνεδρίαση του Ν.Σ) με τη μορφή της (βαριάς) προσβολής της προσωπικότητας.
«Θεωρώ ότι αποτελεί μονόδρομο», τονίζει η κ. Πουλάκη, «η δημιουργία θεσμοθετημένων κανόνων προστασίας και χρήσεων γης και ότι πρέπει επιτέλους να υπογραφεί από τους συναρμόδιους υπουργούς η έτοιμη ήδη ΚΥΑ, που συνοδεύει την Ειδική Περιβαλλοντική μελέτη, αφού ληφθούν υπόψη και οι απόψεις του Υπουργείου Πολιτισμού, ενώ παράλληλα πρέπει να βοηθηθεί η νεοσύστατη υπηρεσία μας με την κατάλληλη στελέχωση, ώστε να προχωρήσει στην πρόταση ζωνών προστασίας και χρήσεων γης για όλο τον υπόλοιπο γεωγραφικό χώρο του Ολύμπου, επί των οποίων όλοι οι φορείς θα κληθούν να εκφέρουν τις δικές τους προτάσεις».
Οι τοπικοί, όμως, άρχοντες και οι φορείς (πλην αξιομνημόνευτων εξαιρέσεων) δείχνουν να έχουν άλλη γνώμη, εκτιμώντας ότι μονόδρομο αποτελεί η κατάργηση της γενικόλογης, αόριστης, απόφασης του 1985 και του νόμου του 2002.(Πολιτεία/Βέτα Χαϊλατζίδου )
Αυτό τουλάχιστον λένε οι ...αρχαιολόγοι, που βρίσκονται στο στόχαστρο των κατοίκων της Νότιας Πιερίας (και όχι μόνο), εξαιτίας της αβελτηρίας της πολιτείας να θεσπίσει σαφείς όρους προστασίας του παγκόσμιου μνημείου της φύσης, του Ολύμπου. Αντ’ αυτού, τράβηξε μια μολυβιά στο χάρτη, χαρακτηρίζοντας αρχαιολογικό και ιστορικό τόπο δομημένες και αδόμητες περιοχές, αδιαφορώντας για το ότι έτσι συντηρεί έναν διαρκή πόλεμο μεταξύ αρχαιολόγων και ιδιοκτητών ακινήτων στην ευρύτερη περιοχή του βουνού.
Την αδράνεια αυτή και τις ευθύνες της πολιτείας για τη σημερινή κατάσταση (όπου και ο Όλυμπος και οι κάτοικοι των περιοχών αδικούνται) υπενθυμίζει σε επιστολή της (που φέρει ημερομηνία 16.2.2010) προς το Νομαρχιακό Συμβούλιο Πιερίας η προϊσταμένη της Κ.Ζ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Πιερίας Έφη Πουλάκη-Παντερμαλή.
«Το 2004» αναφέρει, «κατατέθηκε από τις υπηρεσίες του ΥΠΕΧΩΔΕ η Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη Εθνικού Δρυμού και Σχέδιο Κοινής Υπουργικής Απόφασης που αφορά τις Ζώνες Προστασίας και Χρήσεων Γης, αλλά παραμένουν στα συρτάρια των υπηρεσιών στις οποίες απεστάλησαν», με αποτέλεσμα «να ανεγερθούν πολλά αυθαίρετα τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα μέσα στη λεγόμενη Γ΄ Ζώνη Προστασίας του Εθνικού Δρυμού, η οποία βεβαίως ποτέ δεν θεσμοθετήθηκε, όπως βεβαίως και δεν κατεδαφίστηκαν τα αυθαίρετα».
Κι αφού επισημαίνει ότι το Τοπικό Συμβούλιο Μνημείων Θεσσαλονίκης (όπου υποβάλλονται προς έγκριση όλες οι εντός της κήρυξης του Ολύμπου αιτήσεις) γνωμοδοτεί υπέρ της απόλυτης απαγόρευσης, ακόμη και για τις περιπτώσεις που η Εφορεία της Πιερίας εισηγείται θετικά, σημειώνει: «Είναι γεγονός ότι η τακτική της προσωποποίησης-ταύτισης της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας με το πρόσωπό μου (από άγνοια ή μη), σε συνδυασμό με τη τακτική της απόλυτης απαγόρευσης, επιδείνωσε το κλίμα εναντίον μου προσωπικά, σε βαθμό ανησυχίας για την προσωπική μου ακεραιότητα». Πράγμα το οποίο δε έχει μεταφραστεί μέχρι στιγμής σε χειροδικία, εμφανίστηκε όμως (και χθες στη συνεδρίαση του Ν.Σ) με τη μορφή της (βαριάς) προσβολής της προσωπικότητας.
«Θεωρώ ότι αποτελεί μονόδρομο», τονίζει η κ. Πουλάκη, «η δημιουργία θεσμοθετημένων κανόνων προστασίας και χρήσεων γης και ότι πρέπει επιτέλους να υπογραφεί από τους συναρμόδιους υπουργούς η έτοιμη ήδη ΚΥΑ, που συνοδεύει την Ειδική Περιβαλλοντική μελέτη, αφού ληφθούν υπόψη και οι απόψεις του Υπουργείου Πολιτισμού, ενώ παράλληλα πρέπει να βοηθηθεί η νεοσύστατη υπηρεσία μας με την κατάλληλη στελέχωση, ώστε να προχωρήσει στην πρόταση ζωνών προστασίας και χρήσεων γης για όλο τον υπόλοιπο γεωγραφικό χώρο του Ολύμπου, επί των οποίων όλοι οι φορείς θα κληθούν να εκφέρουν τις δικές τους προτάσεις».
Οι τοπικοί, όμως, άρχοντες και οι φορείς (πλην αξιομνημόνευτων εξαιρέσεων) δείχνουν να έχουν άλλη γνώμη, εκτιμώντας ότι μονόδρομο αποτελεί η κατάργηση της γενικόλογης, αόριστης, απόφασης του 1985 και του νόμου του 2002.(Πολιτεία/Βέτα Χαϊλατζίδου )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου