 | ΣΑΒΒΑΤΟ 10 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2009 Από τον Παναγιώτη Δ. Παναγιώτου (ΕΘΝΟΣ) |
Αντίθετα, στη ΝΔ, ο Καραμανλής εξελίσσεται στο «μοιραίο πρόσωπο» της διαλυτικής δίνης στην οποία έχει περιέλθει
Η συγκρότηση της νέας κυβέρνησης, το πρώτο υπουργικό συμβούλιο, οι γρήγορες αποφάσεις, η κινητικότητα, η σοβαρότητα και η αποφασιστικότητα των πρώτων ημερών, ακόμα και το ύφος, δείχνουν ότι υπήρχε προετοιμασία και πραγματικό σχέδιο. Και κυρίως ότι υπάρχει ισχυρή πολιτική βούληση.
Με το «καλημέρα» βλέπουμε έναν πρωθυπουργό να λειτουργεί με καταιγιστικούς ρυθμούς, που η σύγκρισή του με την «αφασία» του Καραμανλή είναι «η μέρα με τη νύχτα». Επ ευκαιρία, πάντως, πρέπει οι ερευνητές της κοινής γνώμης να επανεξετάσουν εκείνο τον δείκτη περί... «καταλληλότερου πρωθυπουργού» και πολλά άλλα από τα «εργαλεία» που χρησιμοποιούν, καθώς οι... δέκα μονάδες διαφορά και οι σχετικές αστοχίες τους δεν τους αφήνουν πολλά περιθώρια για να αισθάνονται «επιβεβαιωμένοι» στον βαθμό που θα έπρεπε.
Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει η εντύπωση που δίνει η κυβέρνηση, ότι επιθυμεί και είναι έτοιμη εξ αρχής να δώσει μια πρώτη και γρήγορη «μάχη» για να επανατοποθετήσει σε νέα βάση το σύνολο των δομικών προβλημάτων της χώρας. Δείχνουν να θέλουν να πάνε με την «πρώτη» στην ουσία των ζητημάτων.
Το συμπέρασμα είναι ότι έχουμε από τις πρώτες μέρες ένα εξαιρετικό «δείγμα γραφής», με πολιτικά κυρίως χαρακτηριστικά και όχι επικοινωνιακά. Κάτι που έχει ανάγκη πολύ η χώρα, ύστερα από μια μακρά περίοδο «αφασίας», «επικοινωνιακών τρικ» και γενικής αίσθησης ενός πολιτικού συστήματος που «σέρνεται».
Η εντύπωση με το «καλημέρα» ότι υπάρχει διάθεση για μια σοβαρή ανασυγκρότηση της χώρας είναι το «ήμισυ του παντός».
Από την άλλη μεριά, η ΝΔ δείχνει αδύναμη να διαχειριστεί ακόμα και την ήττα της! Για να είμαστε βέβαια ακριβοδίκαιοι, δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα, καθώς είναι ήττα στρατηγικού χαρακτήρα, που σημαίνει ότι υπάρχει ανάγκη συνολικού επανακαθορισμού. Ο Καραμανλής -δυστυχώς- τείνει να εξελιχθεί στο «μοιραίο πρόσωπο» της διαλυτικής δίνης στην οποία έχει περιέλθει η ΝΔ. Πρώτον, γιατί είναι -ας μη γελιόμαστε- ο κύριος υπεύθυνος της κυβερνητικής κατάρρευσης και, δεύτερον, γιατί μετεκλογικά λειτουργεί με τις επιλογές του ακόμα περισσότερο αποσταθεροποιητικά στις εσωκομματικές εξελίξεις.
Το κακό για τη ΝΔ είναι ότι η κατάσταση αυτή συμπίπτει με μια γενικότερη «υπόγεια» κινητικότητα του κοινωνικού και εκλογικού σώματος (που αποδεικνύεται από μια βαθύτερη μελέτη των εκλογικών αποτελεσμάτων), που φαίνεται να προσανατολίζεται σταδιακά στην αναζήτηση ενός νέου, πιο σύνθετου, «πολιτικού χάρτη» με νέα πολιτικά υποκείμενα, καθώς ο δικομματισμός δεν καταρρέει, αλλά υποχωρεί σημαντικά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου