«Κάνουμε ό,τι μπορούμε, αλλά δεν είναι δυνατόν να κρατούνται επί μήνες σε χώρους που δεν προορίζονται για μακροχρόνια παραμονή, επειδή το κράτος αδυνατεί να τους απελάσει», είπε στον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Τάσο Κουράκη, ο Αστυνομικός Διευθυντής Πιερίας
Από τη γειτονική Αλβανία, μέχρι το μακρινό Ιράκ, το Μπαγκλαντές, το Μαρόκο και την Τυνησία, 70 άνθρωποι (πιτσιρικάδες στη συντριπτική τους πλειοψηφία, 20χρονα και 25χρονα παιδιά) αντικρίζουν τον κόσμο μέσα από έναν φεγγίτη στα κρατητήρια της Αστυνομικής Διεύθυνσης Πιερίας. Τυχερότεροι απ’ όλους οι Αλβανοί, που οδηγούνται μέσα σε 5 μέρες από τη σύλληψή τους, με λεωφορείο της αστυνομικής υπηρεσίας του νομού, στα σύνορα της χώρας τους. Οι υπόλοιποι, μετρούν τουλάχιστον τρεις μήνες παραμονής στα κρατητήρια, αφού το κράτος δεν φροντίζει ούτε για τη φιλοξενία τους σε ανθρώπινους χώρους, ούτε για τη γρήγορη επαναπροώθησή τους στις πατρίδες τους.
Μια πληροφορία για μεταφορά αλλοδαπών κρατουμένων από τα κρατητήρια στο Νοσοκομείο Κατερίνης κινητοποίησε τον ΣΥΡΙΖΑ Κατερίνης που, μαζί με τον βουλευτή Α΄ Θεσσαλονίκης Τάσο Κουράκη, επισκέφθηκαν χθες το πρωί το κτίριο της Αστυνομικής Διεύθυνσης Πιερίας.
Η επίσκεψη των κρατουμένων στο Νοσοκομείο, τους πληροφόρησε ο Αστυνομικός Διευθυντής Θανάσης Φωτόπουλος, δεν είναι παρά μια «ανάσα» για τους άτυχους αλλοδαπούς, που επί μήνες δεν έχουν δει το φως του ήλιου, αφού η Υπηρεσία είναι υποχρεωμένη να τους «φιλοξενεί» σε χώρους που προορίζονται για προσωρινή και μόνον κράτηση (το πολύ πέντε ημερών) και, εξ αυτού, δε διαθέτουν χώρο προαυλισμού.
Τυχεροί, μέσα στην ατυχία τους, είναι οι Αλβανοί κρατούμενοι, τους οποίους η Αστυνομική Διεύθυνση Πιερίας φροντίζει να οδηγεί στα σύνορα της χώρας τους (με υπηρεσιακό λεωφορείο) μέσα σε πέντε μέρες από τη σύλληψή τους.
Οι υπόλοιποι όμως, που έφθασαν μέχρι εδώ από μακρινές χώρες της Ασίας και της Αφρικής, μετρούν μήνες και μήνες ζωής σε απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης, χωρίς να έχουν ιδέα τι θα τους ξημερώσει. Ξυπνώντας κάθε μέρα, ατέλειωτες μέρες, σε θαλάμους όπου ο μόνος τρόπος να μετακινηθείς από τη μια άκρη στη άλλη είναι πατώντας πάνω στα κρεβάτια, απλώνοντας τη μπουγάδα των λιγοστών ρούχων τους όπως-όπως πάνω στα κάγκελα του κελιού, μπροστά από τις λιγοστές ακτίνες του ήλιου που περνούν μέσα από ένα μικρό φεγγίτη. Παρακαλώντας να φύγουν, άλλος γιατί η γυναίκα θα γεννήσει από ώρα σε ώρα, άλλος γιατί βρήκε τρόπο να πληρώσει μόνος του το εισιτήριο της επιστροφής στον καταραμένο τόπο του.
«Αυτοί οι άνθρωποι», είπε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, «δεν έχουν καταδικαστεί, απλώς κρατούνται, στοιβαγμένοι στα κρατητήρια όλης της χώρας κι αυτό συνιστά εξ ορισμού βασανιστήριο. Το να μείνει ένας άνθρωπος σε ένα σκοτεινό κελί για μήνες έχει τρομακτικές επιπτώσεις στην ψυχική και σωματική του υγεία».
Στα κρατητήρια Κατερίνης οι αστυνομικοί κάνουν ό,τι μπορούν, αλλά ..
Μετά την επίσκεψή του στα κρατητήρια Κατερίνης και την ενημέρωση που είχε από τον κ. Φωτόπουλο, ο Τ. Κουράκης δήλωσε πως οι αστυνομικοί της Διεύθυνσης Πιερίας προσπαθούν με τα μέσα που διαθέτουν, να κάνουν ό,τι μπορούν («δεν διαπιστώσαμε καμία παρατυπία, απεναντίας είδαμε μια πολύ καλή διάθεση να βοηθήσουν αυτούς τους ανθρώπους», είπε), πλην όμως σκοντάφτουν και αυτοί σε δυο μείζονα ζητήματα.Το πρώτο είναι ότι δεν υπάρχουν ανοιχτά (όπως προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ) κέντρα υποδοχής και φιλοξενίας των μεταναστών και των προσφύγων, για όσο διάστημα εξετάζεται και εκδικάζεται από τις αρμόδιες αρχές η υπόθεσή τους.
Το δεύτερο είναι η απαράδεκτη νομοθετική ρύθμιση, που προώθησε δυο μήνες πριν φύγει η προηγούμενη κυβέρνηση, η οποία παρέτεινε το διάστημα κράτησης των αλλοδαπών απ’ τους τρεις μήνες (που ήταν υποχρεωμένη η πολιτεία ή να τους απελάσει, ή να τους αφήσει ελεύθερους) στον έναν χρόνο.
Γι’ αυτό, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κάλεσε τη νέα ηγεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης να προβεί πάραυτα στην αναθεώρηση της εξωφρενικής και απαράδεκτης από κάθε σχέση δικαίου, αυτής διάταξης, ώστε να υπάρξουν οι αναγκαίοι χώροι φιλοξενίας των παράνομων μεταναστών και προσφύγων και, μέσα από μια αλλαγή της μεταναστευτικής πολιτικής, να διευκολυνθούν οι περισσότεροι να μετακινηθούν σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γιατί αυτός είναι ο τελικός προορισμός, το όνειρο, που είχαν κατά νου οι «κολασμένοι της γης», της Ασίας και της Αφρικής.
Βρεθήκαμε απέναντί τους, δίπλα-δίπλα, με μόνα τα κάγκελα των κελιών να μας χωρίζουν. Στριμώχνονταν προς το μέρος μας, προσπαθώντας να μας πουν τις προσωπικές τους ιστορίες, φωνάζοντας με λίγα ελληνικά, λίγα αγγλικά, λίγα …γλώσσες άγνωστες.
Ο Αστυνομικός Διευθυντής δεν μας άφησε να τους φωτογραφίσουμε. Ίσως είναι κι αυτή μια κίνηση σεβασμού της αξιοπρέπειάς τους που τσαλαπατιέται καθημερινά στα κρατητήρια.
ΚΡΑΧΤΗΣ (kraxtis-gr.blogspot.com)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου