Τρίτη απόγευμα, η συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις έχει μπει στην τελική ευθεία και δεν μπορώ παρά να επισημάνω ότι είναι με διαφορά η πιο πρωτότυπη της Μεταπολίτευσης. Και δικαιολογημένα έως έναν βαθμό. Καλώς ή κακώς, όταν ύστερα από χρόνια θα αναφερόμαστε σε αυτές τις προγραμματικές δηλώσεις δεν θα θυμόμαστε την εύλογη συγκινησιακή φόρτιση του πρωθυπουργού ή το γεγονός πως ήταν οι πρώτες μιας αριστερής κυβέρνησης. Εκείνο που θα μας έχει μείνει θα είναι η αποδοχή σε ποσοστό 70% του τρισκατάρατου μνημονίου από τον υπουργό Οικονομικών Γ. Βαρουφάκη. Τι να κάνουμε; Tην έκλεψε την παράσταση.
Αχαρος ο ρόλος των υπουργών. Τι προγραμματικές δεσμεύσεις να ανακοινώσουν όταν δεν γνωρίζουν πού θα καταλήξει η διαπραγμάτευση με τους εταίρους και τι υποχρεώσεις θα αναλάβουν; Και μη βλέπετε τον Λαφαζάνη και τον Στρατούλη. Αυτοί ζουν και κινούνται στον κόσμο τους. Φάνηκε κι από τις παρεμβάσεις τους. Ιδιαίτερα του πρώτου. Που κατ' ευφημισμόν και μόνο αποκαλείται υπουργός Ανάπτυξης, μάλλον τον τίτλο του υπουργού Επανακρατικοποιήσεων έπρεπε να φέρει. Αν και όπως η Cosco απέδειξε, εύκολα κάνει το κορόιδο όταν χρειάζεται.
Οπως και να 'ναι, τα εύκολα τελείωσαν. Και για τον Αλ. Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ η δοκιμασία τώρα αρχίζει. Θα βγουν (και θα μας βγάλουν) σώους από την αναμέτρηση με τους εταίρους ή θα πέσουν (παρασύροντας κι εμάς) θύματα της αμετροέπειας και των εμμονών τους; Κι αν τα καταφέρουν με τους εταίρους, θα συμβεί το ίδιο και με τους όποιους και όσους συντρόφους τους δεν συμμερίζονται την άποψη πως θα πρέπει να αποδεχθούν και να εφαρμόζουν εφεξής το 70% του τρισάθλιου μνημονίου και τα όσα η εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ (άλλο άθλιο εφεύρημα αυτό) θα επιβάλει σε αναπλήρωση του υπόλοιπου μνημονιακού 30%;
Πού θα καταλήξει αυτή η διπλή αναμέτρηση της κυβέρνησης, ο χρόνος θα το δείξει. Ενας, δύο, τρεις το πολύ μήνες θα καταδείξουν πώς και με ποιους θα συμπορευτούμε.
Υ.Γ. Για λόγους στοιχειώδους πολιτικής σοβαρότητας δεν περιλαμβάνω στους προβληματισμούς μου τις αστειότητες των πιθανών δανειοδοτήσεων από Ρώσους, Αμερικανούς και Κινέζους.
Αχαρος ο ρόλος των υπουργών. Τι προγραμματικές δεσμεύσεις να ανακοινώσουν όταν δεν γνωρίζουν πού θα καταλήξει η διαπραγμάτευση με τους εταίρους και τι υποχρεώσεις θα αναλάβουν; Και μη βλέπετε τον Λαφαζάνη και τον Στρατούλη. Αυτοί ζουν και κινούνται στον κόσμο τους. Φάνηκε κι από τις παρεμβάσεις τους. Ιδιαίτερα του πρώτου. Που κατ' ευφημισμόν και μόνο αποκαλείται υπουργός Ανάπτυξης, μάλλον τον τίτλο του υπουργού Επανακρατικοποιήσεων έπρεπε να φέρει. Αν και όπως η Cosco απέδειξε, εύκολα κάνει το κορόιδο όταν χρειάζεται.
Οπως και να 'ναι, τα εύκολα τελείωσαν. Και για τον Αλ. Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ η δοκιμασία τώρα αρχίζει. Θα βγουν (και θα μας βγάλουν) σώους από την αναμέτρηση με τους εταίρους ή θα πέσουν (παρασύροντας κι εμάς) θύματα της αμετροέπειας και των εμμονών τους; Κι αν τα καταφέρουν με τους εταίρους, θα συμβεί το ίδιο και με τους όποιους και όσους συντρόφους τους δεν συμμερίζονται την άποψη πως θα πρέπει να αποδεχθούν και να εφαρμόζουν εφεξής το 70% του τρισάθλιου μνημονίου και τα όσα η εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ (άλλο άθλιο εφεύρημα αυτό) θα επιβάλει σε αναπλήρωση του υπόλοιπου μνημονιακού 30%;
Πού θα καταλήξει αυτή η διπλή αναμέτρηση της κυβέρνησης, ο χρόνος θα το δείξει. Ενας, δύο, τρεις το πολύ μήνες θα καταδείξουν πώς και με ποιους θα συμπορευτούμε.
Υ.Γ. Για λόγους στοιχειώδους πολιτικής σοβαρότητας δεν περιλαμβάνω στους προβληματισμούς μου τις αστειότητες των πιθανών δανειοδοτήσεων από Ρώσους, Αμερικανούς και Κινέζους.
bartzinopoulos@hotmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου