Πολύ φοβάμαι πως για μια ακόμη φορά οι πολίτες θα προσέλθουν στις κάλπες όχι ενημερωμένοι, αλλά ζαλισμένοι. Για μια ακόμη φορά θα ..
υπερψηφίσουν ή θα καταψηφίσουν κόμματα με γνώμονα όχι τη λογική, αλλά το θυμικό. Η ψήφος τους δεν θα συνιστά έγκριση προγραμμάτων και συγκεκριμένων πολιτικών για το αύριο, αλλά, πρωτίστως, απόρριψη του παρελθόντος. Πίσω από το παραβάν η επιλογή δεν θα είναι συνειδητή, ψυχρή, επαγγελματική, συγκεκριμένη, αλλά συναισθηματική, ενοχική και στο περίπου.Τελικά οι πολίτες τούτης της χώρας είμαστε αδιόρθωτοι. Βρίζουμε, αγανακτούμε, τσακωνόμαστε, μουτζώνουμε, "κόβουμε" το χέρι μας, αλλά αυτό το χέρι συνεχώς, και παρά τα αλλεπάλληλα κοψίματα, μεγαλώνει αντί να μικραίνει. Μοιάζει σαν το χέρι του Καραγκιόζη που όταν δεν φασκελώνει τον εαυτό του, τους μόνους που σφαλιαρίζει είναι ο Χατζηαβάτης και ο Μπιριγκόγκος.
Δείτε για παράδειγμα τι συμβαίνει στην παρούσα προεκλογική περίοδο. Υποτίθεται οι εκλογές γίνονται για τη διαχείριση του δημοσίου χρέους, για την τελευταία αξιολόγηση της τρόϊκας και τα μέτρα που πρέπει να πάρουμε, για το πως μπορούμε να ζήσουμε χωρίς τη βοήθεια των δανειστών μας αφού η παραγωγική ανασυγκρότηση αργεί ακόμη και φυσικά για το πιο είναι εκείνο το συγκεκριμένο (και όχι γενικό ευχολόγιο ή καθηκοντολόγιο) "εθνικό σχέδιο" που θα μας βγάλει από την ύφεση, τη φτώχεια, την ανεργία και θα μας ξανατοποθετήσει στην κατηγορία των αναπτυγμένων κρατών.
Ακούσατε εσείς να γίνετε κάποια σοβαρή συζήτηση γι' αυτό το θέμα; Γίνατε καθόλου σοφότεροι από την αντιπαράθεση μεταξύ των κομμάτων; Πέραν των γενικών αφορισμών -τους οποίους ούτως ή άλλως ακούγαμε όλους τους προηγούμενους μήνες- προσετέθη κάποιο καινούργιο ή ιδιαίτερο στοιχείο που θα μας διαφωτίσει ως προς το τι τέξεται η επομένη; Τα ίδια και τα ίδια. Με το δρεπάνι του φόβου, σαν Χάρος, ο ένας μονομάχος, με το πανό της ελπίδας, σαν χαρούμενος διαδηλωτής, ο άλλος. Για τον Σόϊμπλε που δεν πρόκειται να κουνηθεί από τη θέση του μας λέει ο ένας, για την Μέρκελ που θα την αναγκάσουμε να χορέψει, ακόμη κι αν δεν θέλει, πεντοζάλη ο άλλος.
Είδατε, προεκλογικά, να επιδιώκονται προγραμματικές συγκλίσεις και να επικυρώνονται πολιτικές συμφωνίες ή όλα, όπως πάντα, να μετατίθενται για μετά τις εκλογές; Είδατε να διαμορφώνονται, οι ελάχιστοι έστω, κοινοί εθνικοί τόποι, οι οποίοι ανεξαρτήτως εκλογικού αποτελέσματος, θα αποτελούν σηματωρό της νέας διακυβέρνησης; Ακούσατε καμμιά μεγάλη αλήθεια, παρότι μας τσαμπουνάνε όλοι για τις "αλήθειες που επιτέλους πρέπει να ειπωθούν"; Πότε θα μας τις πουν; Όταν θα έχουμε πληρώσει το λογαριασμό; Όταν θα έχουμε απομακρυνθεί από το ταμείο και ουδέν λάθος θα αναγνωρίζεται; Δυστυχώς, όλα και όπως πάντα για μετά. Μιά ζωή βλέποντας και κάνοντας. Μιά ζωή κουφάλες.
Θαρρείς και η κρίση, παρότι διαρκεί έξι και περισσότερα χρόνια, δεν μας άγγιξε. Στα μυαλά. Γιατί στην τσέπη μάς άλλαξε. Κι όχι μόνον μας άλλαξε, μας διέλυσε. Όχι μόνον τους ανθρώπους, αλλά και τις επιχειρήσεις. Μικρές και μεγάλες. Όλοι αιμορραγούν. Χάνουν χρήματα, εισοδήματα, δουλειές, τη ζωή τους. Όμως τα μυαλά των πολιτικών μας (που βρέξει χιονίσει εισπράττουν το μισθό τους συν κάτι "τυχερά") εκεί, κολλημένα στο χθες. Ποιός θα κατηγορήσει τον άλλον για τη μεγαλύτερη ζημιά που προκάλεσε, προκαλεί ή θα προκαλέσει.
Το πρώτο πεδίο λοιπόν της προεκλογικής αντιπαράθεσης είναι η ανυπόφορη γενικολογία και οι αφορισμοί. Ένθεν κακείθεν. Το δεύτερο οι κατηγορίες και οι καταγγελίες. Το τρίτο οι εξυπνακισμοί και οι κουτσαβακισμοί από τηλοψίας ή στις κομματικές ανακοινώσεις. Το τέταρτο το εμπόριο φόβου και ελπίδας. Πουθενά σοβαρότητα, περίσκεψη, σχέδιο, αναστοχασμός, ανάταση, δημιουργικό και συνεργατικό πνεύμα. Καμμία υπέρβαση, μονίμως γείωση.
Α, ξέχασα υπάρχουν και οι δημοσκοπήσεις. Εκτός από τους πολιτικούς, τούτες τις μέρες θριαμβεύουν οι δημοσκόποι. Όλοι κρέμονται από τα χείλη τους και τα ποσοστά τους. Είναι οι μικροί θεοί που οφασίζουν ποιός θα κερδίσει και ποιός θα χάσει. Ποιός θα μπει στη Βουλή και ποιός όχι. Κι ας ξέρουν όλοι, ακόμη και οι ίδιοι που κάνουν τις έρευνες ότι τα ευρήματά τους, σε πρώτη φάση, πάσχουν σε αξιοπιστία. Δεν λέω ότι το κάνουν από πρόθεση ούτε ότι εξυπηρετούν συμφέροντα όπως αρκετοί υποστηρίζουν. Ούτε όμως ότι αποτελούν φωτογραφία της στιγμής, όπως οι ίδιοι λένε, δέχομαι. Και δεν το δέχομαι γιατί αυτό μου λέει η ιστορία πως πρέπει να κάνω.
Όταν στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις πέφτουν μονίμως σχεδόν όλοι έξω στις αποτυπώσεις τους είναι το μόνο συμπέρασμα στο οποίο θα πρέπει να καταλήξω. Δέχομαι τις αιτιάσεις τους για τα νέα δεδομένα. Όμως αυτό δεν απαντά στην απορία μου: Γιατί για παράδειγμα μέχρι και λίγες μέρες πριν τις ευρωεκλογές η "φωτογραφία της στιγμής" τους έδειχνε ντέρμπι μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, σε ορισμένες μάλιστα προηγούνταν η Ν.Δ., και τελικά ανεδείχθη με διαφορά 4 μονάδων νικητής ο ΣΥΡΙΖΑ; Τι μηχανή είναι αυτή που έχουν για να αιχμαλωτίζουν τη στιγμή; Μήπως την Πολαρόϊντ, που έχει αποσυρθεί;
Για να μην μακρηγορήσω δεν αναφέρω παραδείγματα, όμως όποιος θέλει μπορεί να ανατρέξει στις προβλέψεις όλων, μα όλων, τον Μάρτιο, τον Απρίλιο ακόμη και τον Μάϊο του 2014 και θα δει τι ποσοστά έδιναν. Δεν θέλετε τις ευρωεκλογές; Ανατρέξατε στις "φωτογραφίες" που τραβούσαν οι δημοσκόποι, όλοι οι δημοσκόποι, τον Μάρτιο, τον Απρίλιο και τον Μάϊο του 2012. Εκεί να δείτε πανηγύρι. Εκεί να δείτε επιτυχίες. Τρίτο κόμμα έδιναν, με ποσοστά 6% και 7% έδιναν τον ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε κατάλαβαν τι έγινε τον Μάϊο του 2012 με τη Χρυσή Αυγή, που από το πιάνει δεν πιάνει το 3% πέταξε στο 7%, ενώ υπερεκτίμησαν σε απίστευτο βαθμό το Ποτάμι του Στ. Θεοδωράκη, που άμα τη εμφανίσει του μας το έδιναν στο 12-14% και τελικά προσγειώθηκε στο 6,5%.
Δεν θέλω να κατηγορήσω τους ανθρώπους. Δεν υποστηρίζω, αυτό που λένε οι καχύποπτοι, ό,τι δηλαδή αρχικά κάνουν πολιτική, και την επιστήμη της στατιστικής αρχίζουν να την εξασκούν προϊόντος του χρόνου και όσο πλησιάζουμε προς την κάλπη. Εγώ θεωρώ πως είναι σοβαροί επαγγελματίες, αλλά κάποια στιγμή πρέπει κι αυτοί να ξαναδούν τα δείγματά τους. Πρέπει να μας εξηγήσουν για τον τρόπο που κάνουν τις σταθμίσεις. Γιατί έχουν φτάσει να κάνουν αναγωγές ακόμη και στα πρωτογενή δείγματα. Πρέπει να μας πουν τι σημαίνει "επαναποσοστοποίηση επί της διευκρινισμένης ψήφου". Και πολλά άλλα.
Εν πάση περιπτώσει ο μισός προεκλογικός χρόνος έφυγε και τα κόμματα, με τα λεγόμενά τους, μόνον σοφότερους δεν μας έκαναν για το τι ακριβώς θα συμβεί την επομένη των εκλογών. Το ίδιο και οι δημοσκόποι. Το μόνο που μας λένε είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πρώτο κόμμα, αλλά ακόμη και γι' αυτό διαφωνούν. Άλλοι μας λένε πως η ψαλίδα κλείνει και άλλοι ότι ανοίγει. Άλλοι ότι η διαφορά είναι στο 2,9% και άλλοι στο 7,5%. Για τα ακριβή ποσοστά των άλλων κομμάτων, για το ποιό θα είναι τρίτο κόμμα και για το ποιό μπαίνει η δεν μπαίνει στην Βουλή εγώ κρατάω μικρό καλάθι. Για τουλάχιστον ακόμη μια εβδομάδα θα περιμένω να δω ποιά τελικά θα είναι η γωνία λήψης από την οποίαν οι δημοσκόποι θα προσπαθήσουν να τραβήξουν τη "φωτογραφία" τους. Και τότε θα επανέλθω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου