Πέμπτη 17 Μαΐου 2012
Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, φίλες και φίλοι, οι μέρες που μεσολάβησαν από τις εκλογές της 6ης Μαϊου μέχρι σήμερα και ιδίως η διαδικασία των διερευνητικών εντολών και..
των διαβουλεύσεων υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ανέδειξαν την πραγματική φυσιογνωμία των κομμάτων, την πραγματική στρατηγική τους και την πραγματική αντοχή τους σε σχέση με αυτά που με ευκολία υποσχέθηκαν προεκλογικά.Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, φίλες και φίλοι, οι μέρες που μεσολάβησαν από τις εκλογές της 6ης Μαϊου μέχρι σήμερα και ιδίως η διαδικασία των διερευνητικών εντολών και..
Νομίζω ότι τώρα ο πολίτης έχει ένα στέρεο κριτήριο με βάση το οποίο μπορεί να αξιολογήσει τα εύκολα προεκλογικά λόγια. Από τη διαδικασία αυτή, το ΠΑΣΟΚ αναδείχθηκε ως η κατ’ εξοχήν δύναμη της ευθύνης και της σταθερότητας. Κινηθήκαμε με μόνο κριτήριο το συμφέρον του τόπου, το συμφέρον των Ελλήνων πολιτών. Με μόνο κριτήριο την ασφάλεια της εθνικής οικονομίας, την ασφάλεια της πατρίδας, για να γίνει η κατάσταση καλύτερη και φυσικά όχι χειρότερη για τους Έλληνες πολίτες.
Όπως ξέρετε, υποστηρίξαμε προεκλογικά, με ειλικρίνεια, με σθεναρό τρόπο την ανάγκη συνεργασίας όλων των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων της ευθύνης, της αλληλεγγύης και της ανάπτυξης. Κι αμέσως μετά τις εκλογές με σεβασμό στις επιλογές και τα μηνύματα του ελληνικού λαού, ταχθήκαμε υπέρ μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας όλων των δυνάμεων ευρωπαϊκού προσανατολισμού, χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη τη στάση των πολιτικών κομμάτων απέναντι στη δανειακή σύμβαση, απέναντι στο λεγόμενο μνημόνιο, γιατί θεωρούσαμε ότι μπορούν να βρεθούν κοινοί παρονομαστές, οι οποίοι να ενεργοποιήσουν όλες τις εθνικές δυνάμεις προς μια κατεύθυνση που θα ήταν θετική για την ανάπτυξη, θετική για κάθε ελληνική οικογένεια.
Υιοθετήσαμε αμέσως τη λεκτική παραλλαγή της δικής μας πρότασης για κυβέρνηση εθνικής ενότητας, δηλαδή την πρόταση για μια οικουμενική κυβέρνηση με τη συμμετοχή όλων των δυνάμεων που αποδέχονται ως όριο τη συμμετοχή της Ελλάδας στο ευρώ και που έχουν ως στόχο την οριστική υπέρβαση του λεγόμενου μνημονίου, την απαγκίστρωση, την επαναδιαπραγμάτευση. Σημασία δεν έχουν οι όροι, σημασία έχει μια γενική κατεύθυνση, η οποία είναι λίγο ή πολύ ίδια και στην οποία θα αναφερθώ.
Και εξαντλήσαμε την πολιτική μας ευθύτητα και γενναιοδωρία ζητώντας από το ΣΥΡΙΖΑ με τη συνεργασία της ΔΗΜΑΡ να σχηματίσουν, εάν θέλουν και εάν μπορούν, δική τους κυβέρνηση, μια κυβέρνηση της παραδοσιακής και κομμουνιστογενούς αριστεράς με τη στήριξη ή την ανοχή του ΠΑΣΟΚ.
Όλα αυτά οδηγήθηκαν σε απόλυτο αδιέξοδο επειδή είτε κάποιοι είχαν εξ αρχής τη στρατηγική της επανάληψης των εκλογών, γιατί το μόνο που μπορούν να λένε με ευκολία είναι «εκλογές και ξανά εκλογές και ίσως ξανά εκλογές», γιατί δεν είναι εύκολο να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό παρά μόνο εάν εμείς πείσουμε τους πολίτες ότι πρέπει να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό.
Και βεβαίως γιατί απεδείχθη ότι όταν καλείς κάποιες πολιτικές δυνάμεις να αναλάβουν την ευθύνη της διαχείρισης της κρίσης και να δοκιμάσουν στην πράξη τα λόγια τους, αυτές «λακίζουν», ακόμη και στη φάση του σχηματισμού της εκλογικής κυβέρνησης. Μετά τη διαπίστωση του αδιεξόδου, όταν ήταν βέβαιο ότι πηγαίνουμε για εκλογές και έπρεπε να αποφασίσουμε ποιος θα έχει την ευθύνη της διακυβέρνησης τις τριάντα ημέρες της προεκλογικής περιόδου, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με φθηνά κομματικά παιχνίδια.
Ταχθήκαμε υπέρ της πρότασης του Προέδρου της Δημοκρατίας να συνεχίσει ο κ. Παπαδήμος τα καθήκοντά του ως καθαρά υπηρεσιακός πρωθυπουργός, γιατί έχει τη γνώση, την εμπειρία, δεν πρέπει να δημιουργηθεί κενό. Βρεθήκαμε αντιμέτωποι με πρόταση ενός κόμματος για πολιτικό πρωθυπουργό, μια πρόταση που είχε κατά τρόπο αλαζονικό και προκλητικό τα χαρακτηριστικά μιας μικροκομματικής συναλλαγής.
Κάποιοι κατέθεσαν στο τραπέζι του Προέδρου της Δημοκρατίας ως πρόταση με θεσμικά χαρακτηριστικά ένα κομματικό ρουσφέτι, ένα κομματικό αντάλλαγμα. Αυτό ήταν μια προσβολή για τα άλλα κόμματα, για την διαδικασία, για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Και τελικά φυσικά αποδειχτήκαμε η συνταγματικά προβλεπόμενη λύση του Πρωθυπουργού Προέδρου Ανωτάτου Δικαστηρίου που αυτή τη στιγμή οδηγεί τη χώρα στις εκλογές, μια χώρα όμως ουσιαστικά ακυβέρνητη, πολιτικά ακυβέρνητη, υπό την τυπική ευθύνη υπηρεσιακών προσώπων που επιτελούν ένα εθνικό καθήκον -είμαι βέβαιος με υψηλό φρόνημα και με τις ικανότητες που έχουν που είναι μεγάλες- αλλά δεν έχουν ούτε πολιτική ευθύνη, ούτε φυσικά την υποχρέωση απέναντι στον τόπο, απέναντι στο έθνος να λύσουν τα μεγάλα προβλήματα τα οποία εκκρεμούν.
Χάνουμε χρόνο! Αυτή η διαδικασία είναι απώλεια ιστορικού χρόνου για την πατρίδα, για την οικονομία, για τις επιχειρήσεις, για τους ανέργους, για τους νέους μας.
Η χώρα πηγαίνει σε εκλογές, γιατί δυστυχώς κάποιες πολιτικές δυνάμεις που έπρεπε να φερθούν υπεύθυνα δεν φέρθηκαν υπεύθυνα, δεν θέλησαν να αναλάβουν την αυξημένη ευθύνη που τους αναγνώρισε το εκλογικό σώμα. Κι αυτό ο Έλληνας πολίτης καλείται να το αξιολογήσει, ή μάλλον καλείται να το επαναξιολογήσει τώρα ενόψει των επαναληπτικών εκλογών της 17ης Ιουνίου.
Ο φόβος μπροστά στην ανάληψη της ευθύνης συμβαδίζει με την πρόωρη αλαζονεία. Φόβος απέναντι στην ευθύνη και αλαζονεία λόγω του εκλογικού αποτελέσματος είναι ένας κακός, ένας εκρηκτικός συνδυασμός. Πρέπει η χώρα και αυτές τις μέρες, μέχρι το σχηματισμό υπεύθυνης νομιμοποιημένης κυβέρνησης, να προστατευθεί. Πρέπει να μάθουμε επιτέλους οι Έλληνες να διαβάζουμε σωστά και να κατανοούμε τα μηνύματα από το εξωτερικό.
Πρέπει να αντιληφθούμε αυτό που έχω πει κατ’ επανάληψη ότι η Ευρώπη είναι ένας πολύπλοκος και αντιφατικός μηχανισμός που δε λειτουργεί ούτε ορθολογικά, ούτε οργανωμένα, όσο νομίζουν κάποιοι. Υπάρχουν κρίσιμες αποφάσεις, οι οποίες λαμβάνονται από αδράνεια, γιατί το τυχαίο παίζει πολύ σημαντικό ρόλο και γιατί όταν έχεις 27 κυβερνήσεις, 27 κοινοβούλια, 150 κόμματα, έχεις τυχαία πολιτικά γεγονότα σε κάθε χώρα, είναι πάρα πολύ δύσκολο όλα αυτά να τα υποτάξεις σε ορθολογικούς και διαφανείς κανόνες λειτουργίας που σου επιτρέπουν πρόγνωση με ασφάλεια.
Αυτό το λέω πολύ φιλικά σε κάποιους που με έναν ευρωπαϊκό μικρομεγαλισμό ψαχουλεύουν τώρα το ευρωπαϊκό φαινόμενο νομίζοντας ότι το γνωρίζουν ή ότι το κατανοούν. Αυτό που έχουμε να τους πούμε είναι ότι υπάρχει μια μεγάλη ευρωπαϊκή δύναμη που είναι πράγματι αυτή που μπορεί να αλλάξει τους συσχετισμούς, όπως φάνηκε και στη Γαλλία με την εκλογή του François Hollande. Αυτή είναι η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, η δική μας πολιτική οικογένεια. Το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, η Κοινοβουλευτική Ομάδα των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Την άλλη εβδομάδα, την άλλη Τετάρτη στις 23 του μηνός, οργανώνεται στις Βρυξέλλες συνάντηση των αρχηγών των σοσιαλιστικών κομμάτων που είναι μέλη του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Θα έχω την ευκαιρία εκεί να συναντηθώ με σημαντικούς κρίκους, με τον επικεφαλής του SPD, του γερμανικού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος με το νέο Γάλλο Πρωθυπουργό και με άλλους ομολόγους μου, με τους οποίους θα συζητήσουμε ακριβώς πώς μπορούμε να συνδιαμορφώσουμε τους νέους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς.
Αν νομίζουν κάποιοι ότι θα παλέψουν στα φαντασιακά «μαρμαρένια αλώνια» κατευθείαν με την κα Merkel ή με όποιον άλλον εκφράζει τη συντηρητική, νεοφιλελεύθερη Ευρώπη, ζουν απλώς ένα μικρό όνειρο, τίποτε περισσότερο. Δεν είναι αυτό η ευρωπαϊκή πραγματικότητα.
Το ΠΑΣΟΚ δεν ήθελε επανάληψη των εκλογών. Έκανε ό,τι μπορούσε και περισσότερα απ’ όσα μπορούσε, προκειμένου να σχηματιστεί βιώσιμη κυβέρνηση. Αποδεχόμαστε φυσικά την πρόκληση των εκλογών που μας επέβαλλαν κάποιοι άλλοι, παραβιάζοντας τη βούληση του ελληνικού λαού. Γιατί ο ελληνικός λαός, παρ’ ό,τι στις 6 Μαΐου δεν έδωσε καθαρή εντολή, είπε καθαρά μερικά πολύ απλά και θεμελιώδη πράγματα: Ότι δεν ήθελε εκλογές αλλά ήθελε συνεργασία, ότι ήθελε και θέλει την Ελλάδα στο ευρώ και ότι φυσικά θέλει η κατάστασή του να γίνει καλύτερη και όχι χειρότερη. Θέλει βελτίωση σε ατομικό, καθημερινό επίπεδο, αλλά μέσα σε μια χώρα ευρωπαϊκή, ασφαλή, που προκόβει, που τείνει προς την αποκατάσταση της αυτοδυναμίας και της ανεξαρτησίας της και όχι σε μια χώρα που είναι διαρκώς ένας «ζήτουλας» μέσα στην Ευρώπη. Μας είπε πράγματα αξιοπρεπή, υπερήφανα και συγκεκριμένα ο ελληνικός λαός. Και φοβούμαι ότι κάποιοι τον παρερμηνεύουν συστηματικά.
Πηγαίνουμε λοιπόν σε εκλογές. και πηγαίνουμε σε εκλογές έχοντας την υποχρέωση να πούμε ποια είναι η δική μας πρόταση για τη διακυβέρνηση του τόπου την επομένη των δεύτερων εκλογών. Εμείς λοιπόν πηγαίνουμε σε εκλογές προτείνοντας στους Έλληνες πολίτες την επομένη των εκλογών, μια κυβέρνηση της υπεύθυνης Κεντροαριστεράς, μια κυβέρνηση με κορμό τη υπεύθυνη Κεντροαριστερά.
Ανοίγουμε μέτωπο με τη Δεξιά βεβαίως, που οδήγησε τη χώρα στις εκλογές, αιχμαλωτισμένη στην ψευδαίσθηση της δήθεν κομματικής αυτοδυναμίας. Τήρησε επί καιρώ, επί δυόμισι χρόνια, μια ανεύθυνη και αντιφατική στάση σε σχέση με τη διαχείριση της εθνικής κρίσης. Τοποθετήθηκε απέναντι στα πράγματα χωρίς ίχνος αυτοκριτική, χωρίς συνείδηση ευθύνης και τροφοδότησε με τη στάση της όλο αυτό το διάστημα τη δημαγωγία και τον τυχοδιωκτισμό, θύμα του οποίου σε μεγάλο βαθμό έπεσε και η ίδια.
Ανοίγουμε μέτωπο με όλες τις εκδοχές της Ακροδεξιάς, της ακραίας και γραφικής φιλοναζιστικής. Αλλά βεβαίως, έχουμε και άλλη εκδοχή της Ακροδεξιάς, η οποία φάνηκε απολύτως ανεύθυνη και απαράσκευη στη διαδικασία των διερευνητικών εντολών και των διαβουλεύσεων.
Και βέβαια, ανοίγουμε καθαρό και σαφές μέτωπο με την ανευθυνότητα, τη δημαγωγία και το λαϊκισμό που εμφανίζεται ως δήθεν αριστερός ή προοδευτικός.
- Δεν είναι Κεντροαριστερά το παιχνίδι με τη φωτιά.
- Δεν είναι προοδευτική στάση το εμπόριο ψευδαισθήσεων.
- Δεν είναι πατριωτική και υπεύθυνη στάση να δοκιμάσουμε τα ακραία όρια αντοχής της χώρας για λόγους εκλογικούς, για λόγους μικροκομματικούς, επειδή ζούμε τον οίστρο μιας εκλογικής επιτυχίας, η οποία όμως τοποθετείται σ’ ένα άλλο πλαίσιο, σ’ ένα άλλο κομματικό σύστημα, σε άλλο συσχετισμό δυνάμεων μεταξύ των ελληνικών πολιτικών κομμάτων.
- Δεν είναι κεντροαριστερή ή προοδευτική, αλλά βαθιά συντηρητική, η αντίληψη της απόλυτης ακινησίας, η αντίληψη που θέλει να μη γίνει τίποτα, να μην αλλάξει τίποτα.
- Δεν είναι προοδευτικό, αλλά συντηρητικό, το να εκπροσωπείς τον πιο κραυγαλέο κρατισμό, ένα διογκωμένο, αντιαναπτυξιακό, αντιπαραγωγικό, σπάταλο κράτος που τελικά απομυζά τις δυνάμεις της οικονομίας και στρέφεται κατά του απλού Έλληνα, του πιο φτωχού, του πιο αδύναμου, κατά της μεσαίας τάξης.
- Και βεβαίως είναι βαθιά συντηρητικό και επικίνδυνο, στο όνομα της απεξάρτησης από τη δανειακή σύμβαση και της καταγγελίας της μονομερούς της δανειακής σύμβασης, τελικά να οδηγείς τη χώρα στη διαρκή εξάρτηση, να την κάνεις έναν «ζήτουλα» επί δεκαετίες, γιατί δε θα μπορεί να σταθεί στα πόδια της και φυσικά δε θα μπορέσει ποτέ να βγει στις αγορές.
Η επάνοδος της χώρας στις περιβόητες αγορές είναι στοιχείο συνυφασμένο με την αυτοδυναμία της και με τη διαπραγματευτική ικανότητά της μέσα στην Ευρώπη, με τη θεσμική και πολιτική ισοτιμία της χώρας μέσα στην Ευρώπη, σε μια Ευρώπη που μπορεί ν’ αλλάξει, που μπορούμε να την αλλάξουμε μαζί με όλες τις δυνάμεις των ευρωπαϊκών σοσιαλιστικών κομμάτων.
Αυτός είναι λοιπόν ο εκλογικός μας στόχος σε σχέση με τη διακυβέρνηση: Κυβέρνηση με κορμό την υπεύθυνη Κεντροαριστερά.
Είναι εξίσου καθαρή η στάση μας σε σχέση με τη δανειακή σύμβαση. Η δανειακή σύμβαση ήταν απολύτως αναγκαία -και ιδίως η δεύτερη ζωτική- για να πετύχουμε μια σειρά από πράγματα, χωρίς τα οποία δεν είχαμε προοπτική, δε μπορούσαμε να πάμε καλύτερα σε ατομικό επίπεδο για τον Έλληνα πολίτη, για το νοικοκυριό, για την επιχείρηση.
Από τη δανειακή σύμβαση, κρατάμε όλα τα θετικά:
- Το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι μέσα στο ευρώ όρθια, τη δραστική μείωση του χρέους. Ποιο είναι το επονείδιστο χρέος που ακούω, το επαχθές χρέος; Τι είναι τα 106 δισ. ευρώ χρέος που διαγράψαμε; Ποιος άλλος έχει διαγράψει τόσο μεγάλο μέρος του χρέους; Ποια χώρα; Σε ποια εποχή; Δεν υπάρχει ούτε μία χώρα του Τρίτου Κόσμου και της Λατινικής Αμερικής, που να έχει βγάλει από πάνω της τόσο μεγάλο μέρος του χρέους. Ποιος τολμά να μιλά στο ΠΑΣΟΚ για επονείδιστο και επαχθές χρέος; Εμείς είμαστε αυτοί που βγάλαμε το χρέος από τις πλάτες του ελληνικού λαού χωρίς ν’ ανοίξει ρουθούνι. Με απόλυτη ασφάλεια.
- Διασφαλίσαμε επίσης, μια διεθνώς πανθομολογούμενη και αναγνωρισμένη βιωσιμότητα του χρέους.
- Μειώσαμε τους ετήσιους στόχους, μειώσαμε δηλαδή το δημοσιονομικό έλλειμμα.
- Ελαφρύναμε τους Έλληνες που πληρώνουν τους τόκους κάθε χρόνο, μειώνοντας τα επιτόκια, μεγαλώνοντας τη διάρκεια εξυπηρέτησης του χρέους. Η Ελλάδα πληρώνει 2% επιτόκιο όταν η Ιταλία πληρώνει 6% αυτή την εποχή, την εποχή της κρίσης. Αυτό είναι αδιάφορο για τον φορολογούμενο, για τον επιχειρηματία, για τον άνεργο που περιμένει να πάρει επίδομα από τον προϋπολογισμό, για το συνταξιούχο που θέλει επιχορήγηση του Ταμείου του από τον κρατικό προϋπολογισμό; Είναι αδιάφορο για τις δαπάνες υγείας; Είναι αδιάφορο για τις δαπάνες υγείας; Είναι αδιάφορο για τα σχολεία; Είναι αδιάφορο για τα νοσοκομεία;
- Εμείς, με τη δανειακή σύμβαση παίρνουμε όλα τ’ αναγκαία κεφάλαια για την προστασία των τραπεζών, δηλαδή των καταθέσεων. Και δε μπορώ ν’ ακούω το θρασύ επιχείρημα ότι «δεν πειράζει αν κάθε μέρα φεύγουν από τις Τράπεζες 800 εκατομμύρια ευρώ, ένα και πλέον δισ. ευρώ, επειδή τα προηγούμενα δυόμισι χρόνια έφυγαν 70 δισ. ευρώ». Εάν πάμε σε τέτοιο ρυθμό σε καθημερινή βάση, πηγαίνουμε βέβαια σε ένα πρόβλημα το οποίο δε θέλω ούτε να το φανταστούμε. Και μπορούμε να το αποφύγουμε και θα το αποφύγουμε, επειδή εμείς διατηρούμε υπεύθυνη στάση και προεκλογικά, προστατεύοντας την οικονομία, τις καταθέσεις, τους πολίτες. Αλλά δε μπορούμε μόνοι μας.
- Το ίδιο ισχύει για τη ρευστότητα, για τα 50 δισ. ευρώ που θα πέσουν στην αγορά για επενδύσεις, για την ενίσχυση των επιχειρήσεων, για τα μέτρα κοινωνικής προστασίας.
Ενώ λοιπόν κρατάμε όλα τα θετικά -κι ας βγει ένας να σηκώσει το χέρι του και να πει «εγώ δε θέλω να κρατήσουμε αυτά τα θετικά», να το εξηγήσει στον ελληνικό λαό- αλλάζουμε όλα τ’ αρνητικά. Γιατί τώρα μπορούμε ν’ αλλάξουμε όλα τ’ αρνητικά. Έχουμε τη βάση, έχουμε το κεκτημένο, έχουμε την ασφάλεια, χάρις στις προσπάθειές μας και κυρίως χάρις στις θυσίες του ελληνικού λαού.
Αυτά που προτείνουμε, είναι τα μόνα συγκεκριμένα, τα μόνα υπεύθυνα, τα μόνα εφικτά και τα πιο διεκδικητικά. Μόνο για λόγους πολιτικής γενναιοδωρίας και εθνικής ευθύνης δεχόμαστε συζήτηση για επαναδιαπραγμάτευση, για απαγκίστρωση και όλα αυτά. Είναι αστεία κατά βάθος όλα αυτά. Διότι Ευρωπαϊκή Ένωση σημαίνει ένα διαρκές γήπεδο διαπραγμάτευσης. Δανειακή σύμβαση σημαίνει διαρκής αξιολόγηση, αναθεώρηση, διαπραγμάτευση. Όποιος δεν ξέρει τι σημαίνει διαπραγμάτευση, τι σημαίνει Ευρώπη, μπορεί να μιλάει για επαναδιαπραγμάτευση, επειδή δεν αντιλαμβάνεται τι σημαίνει διαρκής διαπραγμάτευση.
Και επαναλαμβάνω ότι δεν δέχομαι μαθήματα διαπραγμάτευσης από κανέναν, γιατί κάναμε και έκανα προσωπικά τη σκληρότερη διαπραγμάτευση. Επαναλαμβάνω ότι από το δικό μου γραφείο έφυγε στο τέλος Αυγούστου του 2011 η Τρόικα, όταν έδωσα και προσωπικά τη μάχη στο όνομα της ανάπτυξης, εναντίον της ύφεσης, εναντίον εισοδηματικών περικοπών, που τροφοδοτούν την ύφεση. Αλλά δεν υπήρχε εθνικό μέτωπο, δεν υπήρχε η αναγκαία διορατικότητα και συστράτευση.
Άρα, αν κάποιοι νομίζουν ότι επειδή τα καταφέραμε εμείς, δεν ισχύουν πλέον τα διλήμματα του «μέσα ή έξω από το ευρώ», του «ευρώ ή δραχμή», κάνουν πολύ μεγάλο λάθος, γιατί παρερμηνεύουν το πώς λειτουργεί και το πώς εκφράζεται το διεθνές οικονομικό σύστημα. Και ας μην το αντιμετωπίζουν ως φοβισμένο ή ως φίλο τους, δυστυχώς. Γιατί δεν είναι έτσι. Εκεί μέσα δεν υπάρχουν μόνο κράτη, δεν υπάρχουν μόνο Κυβερνήσεις, δεν υπάρχουν διεθνείς οργανισμοί. Εκεί υπάρχουν οι κερδοσκόποι, οι αγορές, οι οίκοι αξιολόγησης, εκεί υπάρχουν οι πραγματικοί αντίπαλοι όλου του συστήματος της παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης, που είναι ανάπηρο και ανίκανο να προστατεύσει λαούς, κράτη και Κυβερνήσεις.
Απευθυνόμαστε προσωπικά εμείς στον κάθε Έλληνα πολίτη με βάση την κοινωνική του ιδιότητα και λέμε στον κάθε Έλληνα πολίτη με βάση τον πόνο του και την προτεραιότητά του, να αξιολογήσει τις δικές μας προτάσεις, με βάση και τη δική μας ευθύνη για το παρελθόν, σε σύγκριση με τις προτάσεις άλλων που ας μην έχουν ή ας μην αναλαμβάνουν καμία ευθύνη για το παρελθόν.
Δεν υπάρχει ανεύθυνος για το παρελθόν και όποιος έκανε πολιτικό συνδικαλισμό στο όνομα του κρατισμού και των πελατειακών σχέσεων, έχει τη δική του ευθύνη. Τα παλιά μεγάλα κόμματα έχουν τη δική τους, τα παλιά κόμματα της Αριστεράς έχουν τη δική τους, αλλά ας το δεχτούμε κι αυτό για τις ανάγκες της συζήτησης.
Απευθυνόμαστε λοιπόν στον άνεργο. Το ένα και πλέον εκατομμύριο ανέργων και δυστυχώς οι πολύ περισσότεροι άνθρωποι που φοβούνται για τη δουλειά τους, φοβούνται μήπως γίνουν άνεργοι, τι βρίσκουν μέσα στις προτάσεις των κομμάτων που επαγγέλλονται την εύκολη και άμεση λύση, που δεν θα έρθει ποτέ; Τι ενδιαφέρον για τον άνεργο υπάρχει σε αυτά τα κείμενα, σε αυτές τις προτάσεις; Πώς θα δοθεί δουλειά στον άνεργο; Πώς θα λειτουργήσουν οι επιχειρήσεις; Πώς θα γίνουν οι επενδύσεις; Πώς θα αυξηθεί η απασχόληση; Πώς θα έρθει το μεροκάματο στο σπίτι; Εμείς λοιπόν ναι, απευθυνόμαστε στους ανέργους.
Και απευθυνόμαστε και στους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα. Αυτούς, που κανείς δεν τους εκπροσωπεί, αυτοί που δεν είναι στην πραγματικότητα συνδικαλισμένοι, αυτοί που δεν έχουν κανονισμούς εργασίας, αυτοί που δουλεύουν κυρίως στη μικρή και πολύ μικρή επιχείρηση και βλέπουν την αγωνία και τον αγώνα του εργοδότη τους και δίνουν κοινό αγώνα ζωής.
Εμείς λοιπόν τους λέμε ότι «ναι, σε εσένα τον άνεργο, σε εσένα τον εργαζόμενο του ιδιωτικού τομέα τον απροστάτευτο, εμείς έχουμε να προτείνουμε συγκεκριμένα πράγματα».
- Γιατί όταν λέμε 50 δισ. ευρώ ρευστότητα μέσα από το Ταμείο Ενίσχυσης των Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων για κεφάλαια κίνησης, εσένα έχουμε στο μυαλό μας.
- Όταν λέμε ότι οι υπερχρεωμένοι επαγγελματίες με 25.000 ευρώ χρέος μπαίνουν στο νόμο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, εσένα έχουμε στο μυαλό μας.
- Όταν λέμε ότι πρέπει να ισχύσουν νέοι κανόνες για τον ΤΕΙΡΕΣΙΑ, εσένα έχουμε στο μυαλό μας.
- Όταν λέμε ότι πρέπει να μειωθούν 10% τουλάχιστον οι ασφαλιστικές εισφορές για να μπορούν οι επιχειρήσεις να προσλαμβάνουν εργαζόμενους ή να διατηρούν εργαζόμενους, εσένα έχουμε στο μυαλό μας, εσένα τον άνεργο και τον μισθωτό του ιδιωτικού τομέα, που αγωνίζεσαι και αγωνιάς.
Το ίδιο ισχύει και για τις επιχειρήσεις, για το μεγάλο όγκο των μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων. Για τη ρευστότητα, για τον ΤΕΙΡΕΣΙΑ.
- Πώς θα επιστραφεί ο ΦΠΑ αν δεν μπουν λεφτά από τη δανειακή σύμβαση στο Ταμείο;
- Πώς θα πληρωθούν στην αγορά τα 6,5 δις των ληξιπρόθεσμων οφειλών του κράτους, για να μπορέσει και η επιχείρηση να πληρώσει εργαζόμενους, προμηθευτές, πιστωτές;
- Πώς θα λειτουργήσει η επιχείρηση εάν δεν λειτουργεί το κράτος μέσα από τα προγράμματα για τις καινοτόμες επιχειρήσεις; Μέσα από τα προγράμματα του Υπουργείου Ανάπτυξης;
Απευθυνόμαστε στο συνταξιούχο, εμείς ναι. Εμείς, που αναγκαστήκαμε να κάνουμε περικοπή στις υψηλότερες συντάξεις και πολύ μικρή περικοπή λόγω του Δώρου στις μικρότερες συντάξεις. Ναι, αλλά εμείς το κάναμε αυτό για να έχει το ταμείο λεφτά, για να μπορούν τα ασφαλιστικά ταμεία να πληρώνουν τις συντάξεις. Ασφαλιστικά Ταμεία, τα οποία δεν θα έχουν μέλλον εάν δεν εξυγιανθούν. Και αυτό δεν αφορά μόνο τα Ταμεία κύριας ασφάλισης που χρηματοδοτούνται και από το κράτος, αφορά και τα Ταμεία επικουρικής ασφάλισης, που χρηματοδοτούνται από εργαζόμενους και εργοδότες και όχι από το κράτος παρ' ό,τι υπολογίζονται στον προϋπολογισμό της γενικής κυβέρνησης και στο στόχο του ελλείμματος.
Τι να το κάνεις αν μπορεί να δοθεί η σύνταξη μόνο για ένα μήνα, εάν δεν υπάρχει προοπτική για τον επόμενο μήνα; Δεν κινδυνολογούμε, απλώς ενημερώνουμε τον ελληνικό λαό για μια αγωνιώδη προσπάθεια, η οποία περνάει μέσα από μια χώρα, η οποία σέβεται τις κατακτήσεις της και τις θυσίες της.
Εμείς λοιπόν απευθυνόμαστε σε όλους αυτούς. Στους αγρότες.
- Είναι κανείς διατεθειμένος να θέσει σε κίνδυνο τους πόρους της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής;
- Μίλησε κανείς πιο συγκεκριμένα για το αγροτικό πετρέλαιο;
- Μίλησε κανείς πιο συγκεκριμένα από το ΠΑΣΟΚ για την υπαγωγή όλων των αγροτικών εφοδίων στο χαμηλότερο συντελεστή του ΦΠΑ;
- Μίλησε κανείς πιο συγκεκριμένα από εμάς για τις νέες μορφές οργάνωσης των αγροτών και εμπορίας αγροτικών προϊόντων σε ευθεία σχέση με το καταναλωτή, ξεπερνώντας τα εμπόδια των μεγάλων αλυσίδων;
- Μίλησε κανείς πιο συγκεκριμένα για την οργάνωση της επιστροφής των νέων στην ύπαιθρο;
- Έδωσε κανείς εύπορη αγροτική γη δωρεάν στους νέους, που δεν είμαστε εμείς και δεν τον ξέρουμε ποιος είναι; Στους νέους απευθυνόμαστε, για να τους προσφέρουμε ευκαιρίες δημιουργίας και όχι απλώς διέξοδο στην οργή τους, που τη σεβόμαστε και την καταλαβαίνουμε. Αλλά είναι άλλο πράγμα η οργή και άλλο πράγμα η οργανωμένη ευκαιρία για να ζήσεις και να δημιουργήσεις κάτω από τον ήλιο της πατρίδας σου.
Φίλες και φίλοι, ξεκινάει η προεκλογική εκστρατεία. Και τίθεται όλο το Κίνημα, όλη η Παράταξη και εσείς οι νέοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ σε διάταξη μάχης. Η εκλογική μας καμπάνια, η εκλογική μας εκστρατεία ξεκινάει από το σημείο μηδέν. Όλα τα κόμματα ενόψει των εκλογών της 17ης Ιουνίου βρίσκονται στο ίδιο σημείο εκκίνησης, στην ίδια αφετηρία.
Και θέλετε να μιλήσω και με αριθμητικούς όρους; Η απόσταση που χωρίζει τα τρία πρώτα Κόμματα, είναι μόλις 5 ποσοστιαίες μονάδες. Πέντε ποσοστιαίες μονάδες! Σε απόλυτους αριθμούς θα θέσουμε τους στόχους μας. Για κάθε εκλογική Περιφέρεια θα έχουμε στόχο σε απόλυτο αριθμό εκλογέων. Θέλουμε να φέρουμε πίσω τους δικούς μας ανθρώπους που απείχαν από τις εκλογές, τους δικούς μας ανθρώπους που εκφράστηκαν με οργή, με πόνο και μας τιμώρησαν και δεχόμαστε την τιμωρία.
Αλλά, κατανοούμε το μήνυμα και τους προτείνουμε συστράτευση με όρους τιμής, ειλικρίνειας, αλήθειας, ισοτιμίας για το καλό της πατρίδας και για το καλό του κάθε Έλληνα και της οικογένειάς του.
Στόχοι εκλογικοί, μετρημένοι σε απόλυτους αριθμούς για κάθε εκλογική Περιφέρεια. Είναι η πρώτη φορά που Βουλή διαλύεται μέσα σε δυο μέρες, ποτέ δεν έχει γίνει αυτό μεταπολεμικά (ακόμη και το 1963 η Βουλή διατηρήθηκε για 40 περίπου μέρες).
- Έχουμε στόχο σε κάθε Περιφέρεια, αρχής γενομένης από τις 20 Περιφέρειες που το ΠΑΣΟΚ δεν εκπροσωπείται σε αυτή τη θνησιγενή Βουλή, να μην υπάρχει περιφέρεια στην επόμενη Βουλή που το ΠΑΣΟΚ δεν θα έχει βουλευτή.
- Έχουμε στόχο σε όλες τις μονοεδρικές, σε όλες τις διεδρικές, σε όλες τις τετραδικές και είναι καθοριστικός ο δικός σας ρόλος, ο ρόλος των βουλευτών, αλλά και ο ρόλος των υποψηφίων.
Γιατί θέλουμε στην επόμενη Βουλή να είμαστε πολύ περισσότεροι στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Μια γροθιά, ενιαία, ομαδικά, με παρουσία η οποία είναι παρουσία της παράταξης σε κάθε δήμο, σε κάθε διαμέρισμα, σε κάθε χωριό, σε κάθε χώρο δουλειάς με τους Γραμματείς και τις επιτροπές μας, περιφερειακές, νομαρχιακές, δημοτικές. Αλλά συμπληρωμένες επιτροπές με ανθρώπους της κοινωνίας, της τοπικής αυτοδιοίκησης, με διανοούμενους, με πανεπιστημιακούς, με δυναμικούς επιχειρηματίες, με νέους ανθρώπους, με γυναίκες που θέλουν να εκφραστούν στο δημόσιο βίο.
Αυτή είναι η αναγέννηση της παράταξης. Κάνουμε δυο εκστρατείες ταυτόχρονα: Προεκλογική εκστρατεία και εκστρατεία αναγέννησης της παράταξης, ώστε να σχηματίσουμε τη μεγάλη κεντροαριστερά και είμαστε, το επαναλαμβάνω, ανοιχτοί για άμεσο, ισότιμο, ανοιχτό και απροκατάληπτο διάλογο και με άλλες πολιτικές δυνάμεις που τοποθετούνται με αξιοπιστία στο χώρο της ευρύτερης κεντροαριστεράς.
Πρέπει λοιπόν μέσα σε τέσσερις εβδομάδες, μέσα στις επόμενες 29 ημέρες, να ανατρέψουμε τα πάντα και να προσφέρουμε στον τόπο λύση. Το ΠΑΣΟΚ είναι ο εγγυητής και ο καταλύτης αυτών των διαδικασιών. Εάν το ΠΑΣΟΚ είχε μεγαλύτερη εκλογική και κοινοβουλευτική δύναμη, τώρα η χώρα δεν θα έχανε χρόνο. Και το επαναλαμβάνω: Δεν είμαστε κολλημένοι στην εξουσία, δεν θέλουμε να σηκώνουμε συνεχώς το σταυρό της διαχείρισης της κρίσης με κόστος, με φθορά. Αλλά έχουμε εθνική, ηθική, πολιτική υποχρέωση να συμβάλουμε. Και μπορούμε να συμβάλουμε. Χωρίς το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να δοθεί λύση. Θα δοθεί από το ΠΑΣΟΚ η λύση.
Πάμε λοιπόν με υπεύθυνο, μετρημένο, ρεαλιστικό στόχο κυβέρνηση με κορμό την υπεύθυνη κεντροαριστερά, πάμε να αλλάξουμε όσα πρέπει να αλλάξουν, πάμε να κατοχυρώσουμε τα κεκτημένα που είναι ζωτικά για την πορεία της χώρας, με ασφάλεια στο μέλλον. Αυτό είναι το συγκεκριμένο, αισιόδοξο και ρεαλιστικό μήνυμά μας.
Σας ευχαριστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου