Πέμπτη 17 Μαίου 2012
Το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μαΐου, εκτός από «απροσδόκητο» για όσους δεν καταλάβαιναν τις συνέπειες των πολιτικών τους στην ελληνική κοινωνία, ήταν και «αντικειμενικά» δύσκολο. Με την έννοια ότι στην ουσία απαιτούσε έναν «ιστορικό συμβιβασμό» μεταξύ...
«μνημονιακών» και «αντιμνημονιακών» δυνάμεων (Δεξιάς και Αριστεράς) σε μια ρεαλιστική βάση τροποποίησης των μνημονιακών δεσμεύσεων και επανατοποθέτησης του ελληνικού προβλήματος στο πλαίσιο των νέων συσχετισμών και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Δυστυχώς, ένας επικίνδυνος «αριστερός μαξιμαλισμός» υπερτιμά τα όρια των ευρωπαϊκών ανακατατάξεων και φοβούμαι ότι κάνει κακή ανάγνωση των ευρωπαϊκών δεδομένων, παρότι υποτίθεται ότι ομιλεί στο όνομα της Ευρώπης και του ευρώ. Αυτή είναι η αιτία -πέραν των μικροκομματικών υπολογισμών- που δεν κατέστη δυνατή η συγκρότηση μιας κυβέρνησης ευρύτερης πλειοψηφίας με ισχυρό αναθεωρητικό στίγμα των μνημονιακών δεσμεύσεων, συμβατό όμως ταυτόχρονα με τις ευρωπαϊκές, εν δυνάμει, ανακατατάξεις. Τούτων δοθέντων, πάμε σε νέες επαναληπτικές εκλογές. Φοβούμαι ότι παρά τις όποιες εκλογικές ανακατατάξεις, ενώπιον του ίδιου πολιτικού προβλήματος θα βρεθούμε και μετά τις νέες εκλογές. Παρ' όλα αυτά υπάρχουν μέχρι τις νέες εκλογές ορισμένα κρίσιμα θέματα. Πρώτον, η όσο το δυνατόν επιτάχυνση των εκλογών, στο πλαίσιο βέβαια του Συντάγματος. Ο «κενός χρόνος» καθιστά ακόμα δυσχερέστερη τη διαχείριση του ελληνικού προβλήματος, ενώ το «ρίσκο» μεγαλώνει. Η κατάσταση στον χώρο της πραγματικής οικονομίας γίνεται απελπιστική. Ο «χρόνος» αυτός κινείται εναντίον της χώρας, ενώ ο κίνδυνος δημιουργίας «ανεξέλεγκτων πανικών» ή «απροσδόκητων ατυχημάτων» είναι μεγάλος. Το δεύτερο είναι η πλήρης συγκεκριμενοποίηση των θέσεων όλων των κομμάτων από τώρα, και πώς προτίθενται να χρησιμοποιήσουν την ψήφο που θα λάβουν, την «επόμενη ημέρα» σε σχέση με τον σχηματισμό κυβέρνησης. Και το τρίτο θέμα είναι η «διόρθωση» της ψήφου από πλευράς εκλογικού σώματος -αν νομίζει ότι πρέπει να τη «διορθώσει»- με βάση την εμπειρία του από τις εκλογές της 6ης Μαΐου και του τι επακολούθησε. Αναφέρομαι καταρχάς στη Χρυσή Αυγή. Αλλά όχι μόνο. Αναφέρομαι επίσης στις «δυνάμεις της δραχμής», που είτε φανερά είτε συγκαλυμμένα ωθούν τη χώρα εκτός ευρώ και Ευρώπης.
Το διακύβευμα είναι η χώρα. Χρειάζονται ευρύτερες συνεργασίες και συμπτώσεις στη βάση μιας αναθεώρησης των μνημονιακών πολιτικών στο πλαίσιο των ανακατατάξεων και στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Δηλαδή ρεαλισμός και ευθύνη. Και από την ελληνική πλευρά και από τους Ευρωπαίους εταίρους μας. Δεν είναι, εδώ που φθάσαμε, δυστυχώς, εύκολο, αλλά ούτε ακατόρθωτο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου