"Γιατί - και πότε - πρέπει να γίνουν πρόωρες εκλογές. Α' ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ" του Γιάννη Κορομήλη

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011
	Το ζήτημα  των πρόωρων εκλογών, τον τελευταίο καιρό, έρχεται συχνά στην επικαιρότητα. Τις ζητούν όχι μόνο όλα τα... κόμματα  της  αντιπολίτευσης,αλλά και λίγοι υπουργοί και αρκετοί βουλευτές του κυβερνώντος  κόμματος. Ο Πρωθυπουργός – που έχει  και τον πρώτο λόγο -  τις αρνείται κατηγορηματικά. Το ίδιο και πολλοί υπουργοί και βουλευτές. Όσο για τους πολιτικούς συντάκτες  αυτοί παρουσιάζονται διχασμένοι. Ένα τμήμα τους τάσσεται  υπέρ της διενέργειας  πρόωρων εκλογών και ένα άλλο κατά. Και καθένα  τους προβάλλει  τις απόψεις του. Το ουσιαστικό δεν είναι ασφαλώς  τι θέλει  ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί, οι βουλευτές, οι δημοσιογράφοι. Αλλά τι συμφέρει  στον τόπο και το λαό. Και βεβαίως  τι συνάδει  με το Σύνταγμα  και με τα πολιτικά  και οικονομικά δεδομένα. Προκύπτει  κατά συνέπεια η ανάγκη να αναλυθούν  αντικειμενικά και σφαιρικά  τα δεδομένα και από την ανάλυσή τους να εξαχθούν τα ανάλογα   συμπεράσματα  και «το δέον γενέσθαι». Μια τέτοια ανάλυση  θα μπορούσε  να στηριχθεί  σε ερωτήματα όπως: Απολαμβάνει  της λαϊκής εμπιστοσύνης η σημερινή κυβέρνηση;  Έχει τη δημοκρατική νομιμοποίηση που επιβάλλεται  ιδιαίτερα  σήμερα με τις εκρηκτικές οικονομικές συνθήκες; Ασκεί αποτελεσματικά  τα καθήκοντά της, ώστε να  ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των καιρών; Υπάρχει κάποιο (ή κάποια) εθνικό θέμα  που ξεπερνάει  τις δυνατότητες της κυβέρνησης; Κλπ. Αυτή  την ανάλυση θα επιχειρήσουμε στη συνέχεια. Σήμερα λέμε ότι μια κυβέρνηση έχει τη δημοκρατική νομιμοποίηση εφ’ όσον έχει  εκλεγεί από την  πλειοψηφία (σχετική συνήθως) του λαού και στηρίζεται  στην αντίστοιχη (βάση του εκάστοτε  εκλογικού νόμου) πλειοψηφία των αντιπροσώπων του λαού, των βουλευτών. Η δημοκρατική  νομιμοποίηση είναι μια αναγκαία συνθήκη για την ύπαρξη  δημοκρατικού πολιτεύματος. Δεν είναι  όμως πάντοτε  ικανή. Ο Χίτλερ  για παράδειγμα, πήρε την εξουσία με  νόμιμο τρόπο (εκλογές – πλειοψηφία). Ο εξουσιοδοτικός νόμος που τον έκανε δικτάτορα ψηφίστηκε από την πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο. Και μετά  ακολούθησε  η δικτατορία  και τα εγκλήματα  του με θύματα εκατομμύρια ανθρώπων. Τίθεται επίσης  και ένα άλλο ζήτημα: αποκτήθηκε  με θεμιτό τρόπο αυτή η νομιμότητα; Κι αυτό  γιατί εκλέχτηκε από τη σχετική  πλειοψηφία (44%) των Ελλήνων που ψήφισαν έγκυρα. Ως γνωστόν αποχή,  άκυρα, λευκά δεν λαμβάνονται  υπόψη στον υπολογισμό της εκλογικής  δύναμης των κομμάτων. Στην πραγματικότητα το κυβερνών κόμμα ψηφίστηκε από πολύ μικρότερο  ποσοστό ψηφοφόρων. Έτσι και  με τη βοήθεια του εκλογικού νόμου πάντως,  απόκτησε την απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή (160 βουλευτές σε σύνολο 300). Από τις εκλογές  και μέχρι σήμερα  διαγράφηκαν 4 παραιτήθηκαν  από το κόμμα 2 και η κυβερνητική πλειοψηφία περιορίστηκε στους 154. Έχει κατά συνέπεια  την (τραβηγμένη  από τα μαλλιά έστω) δημοκρατική νομιμοποίηση. Τυπικά βέβαια. Γιατί ουσιαστικά  δεν την έχει. Και δεν την έχει γιατί στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009  εξαπάτησε  τους ψηφοφόρους με τις υποσχέσεις  (που γνώριζε ότι ήταν ψευδείς) ότι «λεφτά υπάρχουν», «θα δοθούν αυξήσεις μισθών», «δεν θα αυξηθούν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης», κ.ά. Υποσχέσεις  που ήξεραν στο  κυβερνών κόμμα ότι δεν θα τηρηθούν  όμως τις μοίραζαν απλόχερα «προς άγραν ψήφων». Ανήλθε  στην εξουσία με καταφανή και σοβαρή πραγματική μειοψηφία  στο λαό (εκλογικός νόμος, μη συνυπολογισμός  αποχής, άκυρων, λευκών. Αλλά και χωρίς αυτά, το 44%  είναι προφανώς μικρότερο από το 56%  των άλλων κομμάτων). Ακόμα κι αν δεχθούμε την δημοκρατική νομιμοποίηση, επειδή όλα όσα προαναφέρθηκαν (μειοψηφία, εκλογικός νόμος,  αποχή, άκυρα, λευκά) είναι νόμιμα μια και έτσι προβλέπει  η σχετική δημοκρατικά ψηφισθείσα  νομοθεσία  πάλι αυτή πάσχει. Και πάσχει  διότι δεν τηρήθηκε  το κυβερνητικό  πρόγραμμα που  προεκλογικά  παρουσίασε το Πασοκ και γι’αυτό  ψηφίστηκε  από όσους ψηφίστηκε. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά εφαρμόσθηκαν άδικα κι αντιλαϊκά  μέτρα έξι φορές τους τελευταίους  16 περίπου μήνες. Προς την αντίθετη ακριβώς  κατεύθυνση από την υποσχεθείσα. Ποια νομιμοποίηση διαθέτει  κάποιος  που προκειμένου να αποκτήσει  ένα περιουσιακό σου στοιχείο  υπόσχεται, έγγραφα μάλιστα, ότι θα σου προσφέρει  ισοδύναμο αντάλλαγμα, σου παίρνει  αυτό το στοιχείο και μετά σε υποχρεώνει  να πληρώνεις κι από πάνω(!!!); Κάπως έτσι  (και χειρότερα αν το καλοσκεφτείς) μας τα έκανε  η κυβέρνηση του  κ. Γ. Α. Παπανδρέου. Είναι προφανές  ότι έχουν δίκιο  όσοι (και κυβερνητικά στελέχη)  υποστηρίζουν ότι πρέπει να ζητήσει ο πρωθυπουργός   από το λαό την δημοκρατική νομιμοποίηση. Δηλαδή να γίνουν εκλογές. Το επιχείρημα  ισχυροποιείται   ακόμα περισσότερο  αν πάρουμε υπόψη μας ότι παραμένουν σε εκκρεμότητα  σοβαρά εθνικά θέματα  και αυξάνονται  συνεχώς οι κίνδυνοι ακόμα για την εδαφική ακεραιότητα της χώρας ενώ έχει  αφαιρεθεί υπέρ της τρόικας  σημαντικό κομμάτι της εθνικής μας κυριαρχίας και η χρεοκοπία βρίσκεται κοντύτερα  από κάθε άλλη  φορά μεταπολεμικά. Μ’ αυτά τα δεδομένα  είναι να  απορεί κανείς  γιατί ο κ. Παπανδρέου  επιμένει μόνιμα  ότι θα εξαντλήσει  την τετραετία, ότι εκλογές θα γίνουν το Φθινόπωρο του 2013. Είναι αλήθεια  ότι το Σύνταγμα  (αρθρ. 53παρ.1) προβλέπει  τετραετή θητεία για τους εκλεγμένους από το λαό βουλευτές. Αυτό ισχύει όταν η πορεία της χώρας είναι ομαλή, χωρίς  κινδύνους για κάποιο από τα εθνικά  μας θέματα. Για την περίπτωση  που  υπάρχει τέτοιος κίνδυνος  το Σύνταγμα προβλέπει  (αρθρ. 41 παρ.2) πρόωρες εκλογές.Γιάννης Κορομήλης

 ΚΡΑΧΤΗΣ http://kraxtis-gr.blogspot.com/