Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010

Πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία

ΤΕΤΑΡΤΗ 31-3-2010
του Γιάννη Κορομήλη 
Το γεγονός ότι όλοι δείχνουμε να έχουμε καταλάβει απολύτως τι συμβαίνει σήμερα και τι αποφασίστηκε στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις Βρυξέλλες μάλλον δημιουργεί κάποια ερωτηματικά. Ενώ υπάρχει παραδοχή της σοβαρότητας της κατάστασης και συμφωνία ότι για την αντιμετώπισή της θα απαιτηθούν ανατροπές, συνήθως εξακολουθούν να ακούγονται οι ....ίδιες λέξεις όπως και στο παρελθόν.
Η κυβέρνηση έχει δηλώσει ότι επείγεται να κινηθεί από την τόλμη των σκληρών μέτρων για το συμμάζεμα των δημοσιονομικών που θίγουν και πολλούς συνεπείς του παρελθόντος και άρα ανυπαίτιους για τη σημερινή οικτρή κατάσταση προς την ελπίδα μιας νέας ανάπτυξης με σκοπό να επουλώσει τα τραύματα των αθώων θυμάτων της κρίσης. Ωστόσο περισσότερο αναφέρεται η πράσινη ανάπτυξη ενώ διαρκώς φθίνει και η ήδη υπάρχουσα.
Η αξιωματική αντιπολίτευση κατηγορεί για καθυστερήσεις την κυβέρνηση αλλά σε αρκετές περιπτώσεις καθυστερεί και η ίδια να ανανεωθεί και να αρθρώσει εποικοδομητικό αντιπολιτευτικό λόγο.
Τα κόμματα στα αριστερά της κυβέρνησης εξακολουθούν να εκφράζονται με την ίδια ξύλινη γλώσσα, εδώ και δεκαετίες. 
Στην Ελλάδα, σε παρόντα χρόνο, ένα κύμα αναξιοπιστίας έφερε ένα σύννεφο οικονομικής ύφεσης, υποσχόμενο κοινωνική ανισότητα και ανασφάλεια που το δημιουργούν δύο πιθανές αιτίες. Πρώτη, η στάση των αγορών απέναντι στη χώρα που εμφανίζονται δύσπιστες και περιμένουν να δουν την εφαρμογή στην πράξη του σχεδίου σταθεροποίησης που αποφάσισε η κυβέρνηση για την εξυγίανση των δημοσιονομικών. Δεύτερη, η συνοχή της κοινωνίας, την οποία τραυμάτισαν τα μέτρα, αφού τα κύρια βάρη για την ανάταξη της οικονομίας έπεσαν και πάλι στους μισθωτούς και στους συνταξιούχους. Επούλωση στα τραύματα του κοινωνικού ιστού θα μπορούσε να προσφέρει η έργω απόδειξη της κυβέρνησης και του κράτους ότι οι θυσίες του λαού θα πιάσουν τόπο.
Με ποιες πολιτικές συμπεριφορές γίνεται προσπάθεια να αντιμετωπιστούν αυτά τα ζητήματα; Διαβάζοντας κανείς τον αθηναϊκό τύπο εύκολα ξεχωρίζει κάποια παραδείγματα.
Τη Μεγάλη Δευτέρα η χώρα δανείστηκε 5 δις ευρώ από τις αγορές με επιτόκιο γύρω στο 6% έναντι του 6,5% περίπου πριν τη στήριξη του κ. Τρισέ και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Θα αποτελούσε υπερβολή, αν η μείωση του επιτοκίου κατά μισή μονάδα ύστερα από τις επίπονες πρωθυπουργικές προσπάθειες στο εξωτερικό για την αποκατάσταση της ελληνικής αξιοπιστίας, χαρακτηρίζονταν «πολύς καβγάς για το τίποτε». Αν όμως συνδυασθεί και με το γεγονός ότι η Ελλάδα αναγκάζεται να ζητά βραχυχρόνια δάνεια πχ τριετούς διάρκειας τότε δημιουργεί κάποιες απορίες η συμπεριφορά των αγορών που δείχνουν ότι θα αποκλιμακώσουν τα επιτόκια με πολύ αργούς ρυθμούς γιατί μάλλον δέχονται αντιφατικά μηνύματα από το εσωτερικό της χώρας. Στο πρώτο 48ωρο, μετά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, ο επικεφαλής του Οργανισμού Διαχείρισης του Δημόσιου Χρέους δήλωσε σε ευρωπαϊκή οικονομική εφημερίδα ότι θα εκδοθούν ομόλογα μέχρι το τέλος Μαρτίου. Ακολούθησε ο υπουργός Οικονομικών που είπε σε γνωστό πρακτορείο ειδήσεων ότι δεν υπάρχει τέτοια απόφαση. Επίσης παρά τις θεσμοθετημένες περικοπές, πληρώθηκαν κανονικά το Δώρο του Πάσχα όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι λόγω γραφειοκρατικών αδυναμιών γεγονός που αποδυναμώνει την αξιοπιστία της κυβέρνησης ότι θα εφαρμόσει το πρόγραμμα σταθερότητας και αναμένεται να εντείνει την κοινωνική ανησυχία όταν οι μισθωτοί δουν στους λογαριασμούς τους σωρευμένες περικοπές παρελθόντων μηνών.
Μάλλον ότι δεν θα πιάσουν τόπο οι θυσίες τους υπέθεσαν όσοι γονείς υποψηφίων προσπάθησαν να πληροφορηθούν τον αριθμό των θέσεων εισακτέων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ανά κατηγορία, αφού το Υπουργείο Παιδείας δεν τον ανακοίνωσε μαζί με το συνολικό αριθμό εισακτέων και παρά την καθυστέρηση που παρατηρήθηκε σε σχέση με προηγούμενες χρονιές. Αυτή η εικόνα σύγχυσης σε μια διαδικασία που, ανεξαρτήτως τελικού αποτελέσματος με τη συσσώρευση άνεργων πτυχιούχων, έχει πείσει την ελληνική κοινωνία για τη σοβαρότητα και την αξιοπιστία της, παρατηρείται για πρώτη φορά και μάλλον είναι απότοκη διχογνωμιών σχετικά με τη βάση του 10. Ωστόσο είναι και η πρώτη φορά κατά την τελευταία εικοσαετία που την ευθύνη των πανελλαδικών εξετάσεων έχει αναλάβει υφυπουργός αντί του γενικού γραμματέα που τις επόπτευε τα προηγούμενα χρόνια.
Δεν μπορούν να ελπίζουν σε πολλά για τις θυσίες τους και οι καταναλωτές της πασχαλινής αγοράς. Στην εφημερίδα «Το Βήμα» της περασμένης Κυριακής, η υπουργός Ανάπτυξης ανέφερε ότι οι υφυπουργοί δεν έχουν ακόμη αποκτήσει αρμοδιότητες που σημαίνει ότι οι αρμόδιες υπηρεσίες του τέως υπουργείου Εμπορίου, αρμόδιες για τους ελέγχους στις αγορές, παραμένουν χωρίς τιμονιέρη. Αυτό συμβαίνει φέτος που το Πάσχα πέφτει νωρίς και το νωρίς οι έμποροι μάλλον σκέπτονται να το πουλήσουν ακριβά αφού μάλλον τίποτε δεν θα έχει μεγαλώσει. Από τον άνηθο μέχρι τα αμνοερίφια!
Υπεύθυνος για το συντονισμό του κυβερνητικού έργου είναι ο πρωθυπουργός, ο οποίος προχθές Δευτέρα έφερε στην Αθήνα διαπρεπή Αμερικανό πανεπιστημιακό για να διδάξει στους υπουργούς τη διαχείριση κρίσεων. Το σεμινάριο παρακολούθησαν ο ίδιος και αρκετοί «Μποστόνιαν» κατά την προσφιλή έκφραση του Κώστα Λαλιώτη για όσους σπούδασαν ή εργάστηκαν στο εξωτερικό. Κάποιοι από αυτούς δεν έχουν δώσει, μέχρι στιγμής, και τα καλύτερα δείγματα γραφής, δημιουργώντας στην κοινωνία την εντύπωση ότι ο λόγος του πρωθυπουργού «δεν πείθει». Σε κυβερνητικά στελέχη που «δεν πείθει λόγος…δεικνύεται η έξοδος» έστω κι αν είναι «Μποστόνιαν» ακόμη κι όταν η κυβέρνηση δεν έχει ενηλικιωθεί.
Οι αγορές απάντησαν άμεσα στα μηνύματα της κυβέρνησης. Η κοινωνία χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να τα επεξεργαστεί. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν παρακολουθεί. Όλα και όλους. Γι’ αυτό ο πρωθυπουργός και οι πολιτικοί αρχηγοί ας αποκωδικοποιήσουν σωστά τους κινδύνους της περιόδου που διανύουμε, πριν βρεθούν στη δυσάρεστη θέση να αναζητούν οι ίδιοι την έξοδο από τα κοινωνικά αδιέξοδα που μάλλον θα δημιουργήσει η προσπάθεια αντιμετώπισης αυτής της κρίσης με λέξεις και μεθόδους του παρελθόντος.

1 σχόλιο:

Unknown είπε...

Μερικές απορίες μου έχουν δημιουργηθεί τελευταία και θα ήθελα αν ξέρει αυτός που έγραψε το άρθρο να με βοηθήσει.
1. Στην Ελλάδα σχεδόν τίποτα δεν λειτουργεί σωστά με πρώτο την δικαιοσύνη που αφήνει ατιμώρητους πολλούς απατεώνες. Υπάρχει τεράστιος δημόσιος τομέας και οι υπάλληλοι δεν δουλεύουν όπως θα έπρεπε. Έχουμε την νοοτροπία που αναφέρεται στο άρθρο και πολλά άλλα.
Στην Γερμανία όμως όλα είναι διαφορετικά όπως και στην Αγγλία και στην Αμερική.
Πρέπει δηλαδή οι χώρες αυτές να πανηγυρίζουν επειδή δανείζονται λιγότερα και επειδή χρωστάνε ένα κάρο λεφτά στις ( αγορές )?
Ποιες είναι αυτές οι αγορές?
Δεν έχουν όνομα?
Κάτι δεν μου αρέσει , κάτι δεν μου πάει καλά.
drosulitis