ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 22-05-2009
Η πολιτική διαμάχη που ξέσπασε γύρω από τη φράση του Γιώργου Παπανδρέου -την οποία δανείστηκε από το μαρξιστή φιλόσοφο Κορνήλιο Καστοριάδη- «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» επιδιώκει να κρύψει μια αρκετά βάρβαρη πραγματικότητα.
Στην Ελλάδα κερδίζει έδαφος τις τελευταίες τετραετίες η βαρβαρότητα. Πρόκειται για την προσαρμογή μας σε μία ανησυχητική διεθνή τάση.
Εικοσαετία υποβάθμισης
Η διολίσθηση της ελληνικής κοινωνίας και του πολιτικού, διοικητικού συστήματος προς τη βαρβαρότητα είναι μια υπόθεση που εξελίσσεται σε βάθος χρόνου. Ας πάρουμε για παράδειγμα τις επιπτώσεις από την κατάρρευση του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού στη χώρα μας.
Στη δεκαετία του '90 ήρθαν στην Ελλάδα εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες και λαθρομετανάστες από τις πρώην κομμουνιστικές χώρες, και ιδιαίτερα από την Αλβανία. Εντάχθηκαν στο οικονομικό και κοινωνικό μας σύστημα σε συνθήκες απόλυτης βαρβαρότητας. Δεν αναγνωρίστηκαν βασικά οικονομικά τους δικαιώματα, πολλοί από αυτούς υποβαθμίστηκαν σε ένα είδος σύγχρονων δουλοπάροικων, ενώ δημιουργήθηκε ολόκληρη «βιομηχανία» γύρω από το λεγόμενο trafficking των γυναικών. Δίκτυα πορνείας παρέσυραν και στη συνέχεια εγκλώβισαν, με την ανοχή και τη συνενοχή των Αρχών, πολλές χιλιάδες νέες γυναίκες από τις πρώην κομμουνιστικές χώρες που ήρθαν στην Ελλάδα αναζητώντας το δυτικό «όνειρο».
Μια πρόχειρη ανάλυση των κοινωνικών και οικονομικών εξελίξεων της τελευταίας 20ετίας δείχνει ότι είμαστε πολύ πιο βάρβαροι απ' ό,τι θέλουμε να πιστεύουμε και πως έχουμε εξοικειωθεί με σύγχρονες μορφές βαρβαρότητας.
Νέα χαρακτηριστικά
Τα τελευταία χρόνια αναδεικνύονται νέα χαρακτηριστικά της ελληνικής βαρβαρότητας, που αποτελεί μέρος μιας ανησυχητικής διεθνούς τάσης.
Έχουμε, για παράδειγμα, εντυπωσιακή ανάπτυξη του δουλεμπόριου, το οποίο στις περισσότερες περιπτώσεις στήνεται από τις τουρκικές Αρχές και φαίνεται να αποδίδει οικονομικά εξαιτίας και της αξιοπερίεργης αδράνειας των ελληνικών Αρχών. Ολόκληρες περιοχές της Αθήνας και της Πάτρας αρχίζουν να θυμίζουν Καμπούλ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την κοινωνική οπισθοδρόμηση στη χώρα μας.
Και ενώ μέχρι το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης επικρατούσε η αντίληψη ότι τα στοιχεία της νεοελληνικής βαρβαρότητας ήταν κυρίως εισαγόμενα, τώρα είμαστε υποχρεωμένοι να αναγνωρίσουμε τη σκληρή πραγματικότητα. Έχουμε πλέον να κάνουμε με μια βάρβαρη αντιμετώπιση των συμπολιτών μας με μεγάλες οικονομικές και κοινωνικές ανάγκες, των ηλικιωμένων που δεν έχουν τα μέσα και των ανήμπορων, των νεόπτωχων και αυτών που είναι υποχρεωμένοι να ζουν καθημερινά σε συνθήκες ανασφάλειας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου