Η Ρωσία αναδύεται σε νέα δύναμη στον μεταψυχροπολεμικό κόσμο. Η
στρατηγική Πούτιν και το ενεργειακό χαρτί. Η πολιτική των ΗΠΑ και
οι «φτωχές» επιλογές Ομπάμα. Τι κρύβεται πίσω από την υπόθεση Snowden.
Εξασθενεί ο ρόλος της Κίνας. Η Stratfor καταγράφει αυτό που
αποκαλείται το τέλος της μεταψυχροπολεμικής περιόδου, έναν κόσμο με
τρεις πυλώνες: τις ΗΠΑ, την Ευρώπη και την Κίνα. Δύο από αυτές τις τρεις
μεταβάλλουν τη συμπεριφορά τους, τα τελευταία χρόνια. Έχουμε
συζητήσει το τέλος της εποχής των υψηλών ρυθμών ανάπτυξης της Κίνας,
όπως και της μικρής αύξησης των μισθών.
Έχουμε επίσης συζητήσει τη βαθιά θεσμική κρίση που έχει δημιουργηθεί στην Ευρώπη, ως αποτέλεσμα των οικονομικών της προβλημάτων. Επίσης έχουμε ασχοληθεί με τους πιθανούς διαδόχους της Κίνας. Αυτό στο οποίο πρέπει τώρα να εστιάσουμε είναι το σύστημα που θα αναδυθεί από τον μεταψυχροπολεμικό κόσμο και για να το κάνουμε αυτό χρειάζεται να αναλύσουμε τις αλλαγές στη συμπεριφορά της.
Η Ρωσία πέρασε δύο φάσεις μετά τον Ψυχρό Πόλεμο. Η πρώτη ήταν το χάος που ακολούθησε την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Το χάος μερικές φορές μπορεί να μπερδευτεί με τον φιλελευθερισμό. Πολλοί λοιπόν πιστεύουν ότι η Ρωσία στη δεκαετία μετά τη Σοβιετική Ένωση ήταν φιλελεύθερη. Αλλά η Ρωσία υπό τον Boris Yeltsin ήταν περισσότερο χαοτική παρά φιλελεύθερη, με ένα πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων που έκανε πλούσιους όσους γρήγορα οργανώθηκαν
για να εκμεταλλευτούν τις αδιαφανείς διαδικασίες. Ταυτόχρονα, υπήρχε μια ασχημάτιστη δημόσια ζωή, ενώ η Δύση ήταν ικανοποιημένη από την πτώση της σοβιετικής ισχύος και παραπλανημένη ότι η Ρωσία μετατρεπόταν σε δυτική συνταγματική δημοκρατία. Η δεύτερη φάση ήρθε ως απάντηση στην πρώτη. Το συνονθύλευμα του Yeltsin δεν μπορούσε να συνεχιστεί. Σε μεγάλο βαθμό, η Ρωσία δεν λειτουργούσε. Η μόνη δομή που είχε επιβιώσει από τη Σοβιετική Ένωση ήταν οι δυνάμεις ασφαλείας. Ακόμα και αυτές είχαν
υποβαθμιστεί από τον Yeltsin. Οι δυνάμεις ασφαλείας, όμως, κράτησαν τη χώρα κατά το δυνατόν συμπαγή και ταυτόχρονα συμμετείχαν στο μάζεμα του πλούτου μέσα από τη διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων. Χάρη στα παραπάνω, όχι μόνο διατήρησαν τη δύναμη που είχαν στη σοβιετική περίοδο, αλλά την αύξησαν κιόλας. Την ίδια στιγμή, μια τάξη ολιγαρχών αναδύθηκε και οι δύο ομάδες ταλαντεύονταν ανάμεσα στον ανταγωνισμό και τη συνεργασία.
Έχουμε επίσης συζητήσει τη βαθιά θεσμική κρίση που έχει δημιουργηθεί στην Ευρώπη, ως αποτέλεσμα των οικονομικών της προβλημάτων. Επίσης έχουμε ασχοληθεί με τους πιθανούς διαδόχους της Κίνας. Αυτό στο οποίο πρέπει τώρα να εστιάσουμε είναι το σύστημα που θα αναδυθεί από τον μεταψυχροπολεμικό κόσμο και για να το κάνουμε αυτό χρειάζεται να αναλύσουμε τις αλλαγές στη συμπεριφορά της.
Η Ρωσία πέρασε δύο φάσεις μετά τον Ψυχρό Πόλεμο. Η πρώτη ήταν το χάος που ακολούθησε την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Το χάος μερικές φορές μπορεί να μπερδευτεί με τον φιλελευθερισμό. Πολλοί λοιπόν πιστεύουν ότι η Ρωσία στη δεκαετία μετά τη Σοβιετική Ένωση ήταν φιλελεύθερη. Αλλά η Ρωσία υπό τον Boris Yeltsin ήταν περισσότερο χαοτική παρά φιλελεύθερη, με ένα πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων που έκανε πλούσιους όσους γρήγορα οργανώθηκαν
για να εκμεταλλευτούν τις αδιαφανείς διαδικασίες. Ταυτόχρονα, υπήρχε μια ασχημάτιστη δημόσια ζωή, ενώ η Δύση ήταν ικανοποιημένη από την πτώση της σοβιετικής ισχύος και παραπλανημένη ότι η Ρωσία μετατρεπόταν σε δυτική συνταγματική δημοκρατία. Η δεύτερη φάση ήρθε ως απάντηση στην πρώτη. Το συνονθύλευμα του Yeltsin δεν μπορούσε να συνεχιστεί. Σε μεγάλο βαθμό, η Ρωσία δεν λειτουργούσε. Η μόνη δομή που είχε επιβιώσει από τη Σοβιετική Ένωση ήταν οι δυνάμεις ασφαλείας. Ακόμα και αυτές είχαν
υποβαθμιστεί από τον Yeltsin. Οι δυνάμεις ασφαλείας, όμως, κράτησαν τη χώρα κατά το δυνατόν συμπαγή και ταυτόχρονα συμμετείχαν στο μάζεμα του πλούτου μέσα από τη διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων. Χάρη στα παραπάνω, όχι μόνο διατήρησαν τη δύναμη που είχαν στη σοβιετική περίοδο, αλλά την αύξησαν κιόλας. Την ίδια στιγμή, μια τάξη ολιγαρχών αναδύθηκε και οι δύο ομάδες ταλαντεύονταν ανάμεσα στον ανταγωνισμό και τη συνεργασία.
Η Ρωσία δεν μπορούσε να συνεχίσει όπως ήταν. Βυθιζόταν σε τρομερή
φτώχεια, χειρότερη από της Σοβιετικής Ένωσης, υπήρχαν περιοχές που
προσπαθούσαν να αποσχιστούν από τη Ρωσική Ομοσπονδία και το διεθνές της
βάρος ήταν ελάχιστο ως ανύπαρκτο.
Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ διεξήγαγαν πόλεμο στο Κόσοβο, αδιαφορώντας για τη ρωσική αντίθεση. Η Ρωσία ήταν αντίθετη, καθώς η Σερβία ήταν σύμμαχός της και λόγω της αρχής μη αλλαγής συνόρων στην Ευρώπη, που δημιουργήθηκε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Όταν η Σερβία δεν κατέρρευσε αμέσως μετά την αεροπορική επιδρομή και ο πόλεμος διήρκεσε, ζητήθηκε από τους Ρώσους να διαπραγματευθούν το τέλος του. Σε αντάλλαγμα τους υποσχέθηκαν σημαντικό ρόλο στο μεταπολεμικό Κόσοβο. Αυτό όμως δεν συνέβη, αφού το μέλλον του Κοσόβου έγινε ζήτημα των ΗΠΑ και της Ευρώπης.
Η επιρροή δεν είναι κάτι που χαρίζεται σε μια χώρα. Έχει την επιρροή λόγω της δύναμής της και επειδή το να αγνοήσει κάποιος τις επιθυμίες της θα είχε τεράστιες συνέπειες. Από το 1999 η Ρωσία βρίσκεται στο κατώτατο σημείο ισχύος της.
Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ διεξήγαγαν πόλεμο στο Κόσοβο, αδιαφορώντας για τη ρωσική αντίθεση. Η Ρωσία ήταν αντίθετη, καθώς η Σερβία ήταν σύμμαχός της και λόγω της αρχής μη αλλαγής συνόρων στην Ευρώπη, που δημιουργήθηκε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Όταν η Σερβία δεν κατέρρευσε αμέσως μετά την αεροπορική επιδρομή και ο πόλεμος διήρκεσε, ζητήθηκε από τους Ρώσους να διαπραγματευθούν το τέλος του. Σε αντάλλαγμα τους υποσχέθηκαν σημαντικό ρόλο στο μεταπολεμικό Κόσοβο. Αυτό όμως δεν συνέβη, αφού το μέλλον του Κοσόβου έγινε ζήτημα των ΗΠΑ και της Ευρώπης.
Η επιρροή δεν είναι κάτι που χαρίζεται σε μια χώρα. Έχει την επιρροή λόγω της δύναμής της και επειδή το να αγνοήσει κάποιος τις επιθυμίες της θα είχε τεράστιες συνέπειες. Από το 1999 η Ρωσία βρίσκεται στο κατώτατο σημείο ισχύος της.
Ο Πούτιν επαναφέρει τη Ρωσία
Ήταν λογικό ένας άνδρας σαν τον Vladimir Putin να αναδυθεί από το
χάος της δεκαετίας του 1990. Ο Putin ήταν βαθιά ενσωματωμένος στην KGB
και στο παλιό σύστημα των σωμάτων ασφαλείας. Κατά τη θητεία του στην
Αγία Πετρούπολη, αναμείχθηκε με τους ανερχόμενους ολιγάρχες και τη νέα
γενιά οικονομικών μεταρρυθμιστών. Ο Putin αντιλήφθηκε ότι δύο πράγματα
έπρεπε να συμβούν για να αναγεννηθεί η Ρωσία: Κατ΄ αρχάς, οι ολιγάρχες
έπρεπε να παρακινηθούν να ευθυγραμμίσουν τις κινήσεις τους με αυτές της
ρωσικής κυβέρνησης. Τους χρωστούσε αρκετά για να προσπαθήσει να τους
διαλύσει (αν και έκανε μία-δύο εξαιρέσεις), αλλά δεν τους χρωστούσε τόσα
ώστε να τους αφήσει να εκμεταλλεύονται τη χώρα.
Κατανόησε, επίσης, ότι έπρεπε να βάλει την οικονομία σε τάξη, τόσο για εσωτερικούς, όσο και για λόγους εξωτερικής πολιτικής. Η Ρωσία είχε τεράστια ενεργειακά αποθέματα, αλλά δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει στον διεθνή ανταγωνισμό στη βιομηχανία και στις υπηρεσίες. Ο Putin εστίασε στο βασικό πλεονέκτημά της: στην ενέργεια και στις πρώτες ύλες. Για να το επιτύχει αυτό έπρεπε να αναλάβει σε κάποιον βαθμό τον έλεγχο της οικονομίας. Όχι τόσο ώστε να καταφέρει να προσεγγίσει τη Σοβιετική Ένωση, αλλά αρκετά για να αφήσει πίσω του το φιλελεύθερο μοντέλο που η Ρωσία νόμιζε ότι ακολουθεί. Όργανό του ήταν η Gazprom, μια κρατικά ελεγχόμενη εταιρεία, με αποστολή την εκμετάλλευση των ρωσικών πηγών ενέργειας, για να σταθεροποιήσει τη χώρα και να δημιουργήσει παράθυρο για ανάπτυξη. Την ίδια στιγμή, όσο ανέστρεφε τον οικονομικό φιλελευθερισμό, ο Putin επέβαλλε ελέγχους στον πολιτικό φιλελευθερισμό, περιορίζοντας τα ατομικά δικαιώματα.
Κατανόησε, επίσης, ότι έπρεπε να βάλει την οικονομία σε τάξη, τόσο για εσωτερικούς, όσο και για λόγους εξωτερικής πολιτικής. Η Ρωσία είχε τεράστια ενεργειακά αποθέματα, αλλά δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει στον διεθνή ανταγωνισμό στη βιομηχανία και στις υπηρεσίες. Ο Putin εστίασε στο βασικό πλεονέκτημά της: στην ενέργεια και στις πρώτες ύλες. Για να το επιτύχει αυτό έπρεπε να αναλάβει σε κάποιον βαθμό τον έλεγχο της οικονομίας. Όχι τόσο ώστε να καταφέρει να προσεγγίσει τη Σοβιετική Ένωση, αλλά αρκετά για να αφήσει πίσω του το φιλελεύθερο μοντέλο που η Ρωσία νόμιζε ότι ακολουθεί. Όργανό του ήταν η Gazprom, μια κρατικά ελεγχόμενη εταιρεία, με αποστολή την εκμετάλλευση των ρωσικών πηγών ενέργειας, για να σταθεροποιήσει τη χώρα και να δημιουργήσει παράθυρο για ανάπτυξη. Την ίδια στιγμή, όσο ανέστρεφε τον οικονομικό φιλελευθερισμό, ο Putin επέβαλλε ελέγχους στον πολιτικό φιλελευθερισμό, περιορίζοντας τα ατομικά δικαιώματα.
http://voicenews.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου