Το Eurogroup της ερχόμενης Τρίτης έθεσε ως ορόσημο ο υπουργός
Οικονομικών της Γερμανίας, κ. Β. Σόιμπλε, για την εξεύρεση λύσης στο
θέμα της κάλυψης του χρηματοδοτικού κενού της Ελλάδας. Ωστόσο, ακόμα δεν
έχουν οριστικοποιηθεί οι ...αποφάσεις ούτε για τον ακριβή τρόπο με τον
οποίο θα χρηματοδοτηθεί η Ελλάδα, ούτε για το πώς θα διασφαλιστεί η
βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, αφού Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ)
και Ευρωζώνη δεν έχουν καταλήξει σε ένα κοινό σημείο.
Η
καγκελάριος της Γερμανίας, κυρία Άγκελα Μέρκελ, δήλωσε μετά τη συνάντησή
της με τον πρωθυπουργό της Γαλλίας κ. Ζαν – Μαρκ Ερο, ότι πλησιάζει η
στιγμή που θα βρεθεί η λύση που απαιτείται. Ομως, σημείωσε ότι «δεν
συζήτησε για “κουρέματα” χρέους» και συμπλήρωσε πως “γνωρίζετε την άποψη
μας. Αυτή δεν έχει αλλάξει και δεν πρόκειται να αλλάξει”. Πάντως, και ο
κ. Ερό υποστήριξε ότι φθάνει η στιγμή της λήψης απόφασης για την Ελλάδα
και η Γαλλία επιθυμεί αυτή να έλθει το συντομότερο δυνατό, ενώ ανέφερε
πως όλοι συμφωνούν ότι η χώρα πρέπει να παραμείνει στο ευρώ.
Ο κ.
Σόιμπλε από την πλευρά του αναφερόμενος στην κάλυψη του χρηματοδοτικού
κενού της Ελλάδας δήλωσε ότι «χρειαζόμαστε μια λύση, η οποία θα
διαρκέσει για κάποιο καιρό». Τοποθέτηση που μεταφράστηκε από αρκετούς
ότι η λύση θα αφορά το κενό της διετίας 2013 – 2014 και όχι έως το 2016.
Παράγοντες του οικονομικού επιτελείου ανέφεραν χθες πως δεν αποκλείεται
να αποφασιστεί η εξασφάλιση της χρηματοδότησης μόνο για τα επόμενα 2
έτη, αλλά το θεωρούν δύσκολο.
Το κενό για την περίοδο 2013-2014
υπολογίζεται στα 15 δισ ευρώ, ενώ για την τετραετία ανεβαίνει στα 32,6
δισ ευρώ. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν αρκετά σενάρια για το πώς μπορεί να
βρεθούν αυτά τα κεφάλαια:
1. Μείωση των επιτοκίων δανεισμού της
Ελλάδας ή και μηδενισμός τους. Αρμόδιοι παράγοντες ανέφεραν στην «Κ» ότι
το σενάριο του να μην πληρώνει καθόλου τόκους η Ελλάδα τόσο για τα
διμερή δάνεια που έλαβε στο πλαίσιο του πρώτου Μνημονίου από τις χώρες
της Ευρωζώνης (53 δισ ευρώ), όσο και για εκείνα (73,9 δισ ευρώ έως τώρα)
από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης (EFSF), έχει συζητηθεί τις
τελευταίες μέρες. Αλλά οι ίδιοι θεωρούν ότι είναι πολύ δύσκολο να συμβεί
κάτι τέτοιο.
Αντιθέτως, είναι πιο πιθανό να μειωθούν. Για τα 53
δισ ευρώ είναι πιθανό να υπάρξει μείωση της τάξης του 0,8% στο περιθώριο
κέρδους των χωρών της Ευρωζώνης. Το δύσκολο – αλλά πολύ πιθανό να
συμβεί – είναι να συμφωνηθεί το EFSF να δανείζει την Ελλάδα με μικρότερο
επιτόκιο από ότι δανείζεται το ίδιο. Για να πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο
θα πρέπει οι απώλειες του EFSF να καλυφθούν από τις άλλες χώρες της
Ευρωζώνης. Πάντως, η οποιαδήποτε παρέμβαση στα επιτόκια είναι θετική
γιατί μειώνει τις υποχρεώσεις της χώρας για τόκους.
2. Εφόσον
μειωθούν τα επιτόκια, να επιστραφεί στην Ελλάδα η διαφορά μεταξύ του
αρχικού επιτοκίου με το νέο μειωμένο. Δηλαδή, εάν η Ελλάδα πλήρωνε
τόκους με βάση ένα επιτόκιο της τάξης 4% για 100 ευρώ (άρα 4 ευρώ) και
πλέον το επιτόκιο πέσει στο 2%, να εισπράξει τους μισούς τόκους που έχει
καταβάλει (να επιστραφούν τα 2 ευρώ).
3. Να διατεθεί περίοδος χάριτος στην αποπληρωμή τόκων.
4.
Να επιστραφούν τα κέρδη επί των ελληνικών ομολόγων που αγόρασε η
Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) κατά τη διάρκεια της κρίσης (εκτιμώμενο
όφελος περίπου 8-10 δισ ευρώ).
5. Αντί σταδιακής επιστροφής των
κερδών αυτών, να καταβληθούν άμεσα τα προσδοκώμενα κέρδη των επόμενων
ετών στην Ελλάδα για να έχει ρευστότητα.
6. Να υπάρξει κάποιας
μορφής παρέμβαση στα ελληνικά ομόλογα που έχουν στο επενδυτικό τους
χαρτοφυλάκιο (περίπου 11 δισ ευρώ) οι Εθνικές Κεντρικές Τράπεζες της
Ευρωζώνης.
7. Να γίνουν νέες εκδόσεις εντόκων γραμματίων.
Με
εξαίρεση την έκδοση νέων γραμματίων, όλα τα παραπάνω σενάρια συμβάλλουν
έμμεσα ή άμεσα και στην διασφάλιση της βιωσιμότητας του ελληνικού
χρέους. Πέραν αυτών, όμως, υπάρχουν κι άλλες προτάσεις που εξετάζονται
για να χαρακτηριστεί ως διατηρήσιμο το δημόσιο χρέος:
1. Πρόγραμμα
επαναγοράς ομολόγων. Το ζήτημα είναι υπό συζήτηση με χώρες της
Ευρωζώνης (τις παραδοσιακές «σκληρές") να υποστηρίζουν πρόταση για
υποχρεωτική συμμετοχή των ομολογιούχων με τη χρήση των Ρητρών Συλλογικής
Δράσεις (CAC's) που ενεργοποιήθηκαν για να ολοκληρωθεί το PSI. Ωστόσο,
στο οικονομικό επιτελείο δεν θέλουν μία τέτοια λύση και δουλεύουν πάνω
σε άλλους τρόπους υλοποίησης ενός προγράμματος επαναγορών ομολόγων.
2. Μεταφορά στο 2022, αντί του 2020 που ισχύει σήμερα, του στόχου για μείωση του χρέους στο 120% του ΑΕΠ.
3. Υιοθέτηση προβλέψεων για μεγαλύτερο πρωτογενές πλεόνασμα.
4. Υιοθέτηση εκτιμήσεων για μεγαλύτερη ανάπτυξη.
5. Να μετακυλήθουν οι λήξεις των δανείων από την Ευρωζώνη, ώστε να εξομαλυνθεί το πρόγραμμα αποπληρωμής τους.
Του Σωτήρη Νίκα- www.kathimerini.gr | 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου