Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012 Το ένα λάθος φέρνει το άλλο. Αντί να αρχίσουμε με σοβαρές διαρθρωτικές αλλαγές, μπήκαμε στον άγονο δρόμο των «μέτρων» επί δικαίους και αδίκους, χωρίς να προσμετρώνται και οι..«παράπλευρες» απώλειές τους, που μεγάλωναν τελικά το πρόβλημα αντί να το μικραίνουν. Αντί, πριν από δύο χρόνια, να αρχίσουμε μια γρήγορη και ριζική αναδιάρθρωση και μείωση του κράτους, να υιοθετήσουμε ένα πρότυπο ευρωπαϊκό σύστημα κατά της φοροδιαφυγής κι ένα νέο απλό ρεαλιστικό και αυστηρό φορολογικό σύστημα, αυξάναμε τους φόρους, επιπόλαια και εμβαλωματικά, μειώναμε μισθούς και συντάξεις οριζόντια και κατασκευάζαμε απίθανες «πατέντες» τύπου «εφεδρείας», μη εφαρμόσιμες ψευδεπίγραφες και καταστροφικές για τη δημόσια διοίκηση, για να μην αντιμετωπίσουμε τελικά το πρόβλημα στην ουσία του!
Οσο για τις διαρθρωτικές... αλλαγές, εξαντληθήκαμε στο... ωράριο λειτουργίας των φαρμακείων, τα... ταξί και τις... δικηγορικές εταιρείες. Αστεία δηλαδή πράγματα, για μικρόνοες, μπροστά στα βασικά και κύρια προβλήματα που έπρεπε να αντιμετωπίσει η χώρα. Οχι για να μην ανοίξουν τα κλειστά επαγγέλματα. Αλλά για την... ιεράρχησή τους, σε σχέση με τις προτεραιότητες και τη σπατάλη «πολιτικού κεφαλαίου» σε συνάρτηση βέβαια και με τα... αποτελέσματά τους! Ενός λάθους... μύρια έπονται. Αφού αποτύχαμε στην αναδιάρθρωση του κράτους, στις αποκρατικοποιήσεις, στην πάταξη της φοροδιαφυγής, στη μείωση της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς, δηλαδή στους κύριους τομείς που καθιστούν αντιπαραγωγική και μη αναπτυξιακή την ελληνική οικονομία, τι έμεινε για την... ενίσχυση του ανταγωνισμού και της παραγωγικότητας; Η μείωση του... κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα! Ελεος... Συνιστά παραλογισμό, που προβληματίζει ακόμα και τις εργοδοτικές οργανώσεις!
Τη στιγμή μάλιστα, που λόγω κρίσης, η μεσοσταθμική μείωση μισθών στον ιδιωτικό τομέα αγγίζει το 25% (κατά το Ινστιτούτο της ΓΣΕΕ), οι εργασιακές σχέσεις έχουν υπερ-ελαστικοποιηθεί και η ανεργία κυμαίνεται στο περίπου 20%. Δηλαδή μιλάμε για μία πλήρως απορρυθμισμένη αγορά εργασίας, «γονατισμένη», που δεν προβάλλει ούτε καν στοιχειώδη αντίσταση, μπροστά στον φόβο της ανεργίας. Δεν ξέρω αν με τέτοιες... συνταγές κρίνεται το μέλλον της Ελλάδας στο ευρώ! Φοβούμαι ότι απλά εντείνεται ο «φαύλος κύκλος» του προβλήματος και λαμβάνονται μέτρα για τα... μέτρα, χωρίς πρακτικό νόημα, αφού είναι περισσότερο αποτέλεσμα ιδεοληψιών. Στο τέλος της ημέρας ο «λογαριασμός» πάλι αρνητικός θα είναι με τη μέθοδο αυτή. Ισως το μεγαλύτερο πρόβλημα για μια επανατοποθέτηση, μιας σειράς ζητημάτων, είναι ότι κάποιοι πρέπει να ομολογήσουν την παταγώδη αποτυχία τους! Και κυβερνητικοί και τροϊκανοί... Αντιλαμβάνομαι τις δυσκολίες της συγκυρίας εδώ που έφθασαν τα πράγματα. Αλλά το να συνεχίσουμε στο όνομα των δυσκολιών σε έναν λάθος δρόμο δεν είναι φρόνιμο...
panpan@pegasus.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου