τόγραψε ένας φίλος φοιτητής Νομικής και το αναρτώ γιατί μου άρεσε σάν κείμενο.....
ΗΡΘΕ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ........
Όταν μπήκαμε στο Πανεπιστήμιο, περίεργοι να δούμε τη σχολή στην οποία με κόπο και με την αξία μας περάσαμε, αντικρύσαμε αυτό που άλλοι από πριν γνωρίζαμε και άλλοι όχι.Όλοι πάντως "αρπαχθήκαμε" από τις παρατάξεις, οι οποίες μας έκαναν την εγγραφή, λες και εμείς, μαθητές που πέρασαν στο Πανεπιστήμιο, ήμασταν ανήμποροι να τις κάνουμε μόνοι μας.Βέβαια, μετά ανταλλάξαμε και νούμερα για να ενημερωνόμαστε σχετικά με τα δρώμενα αλλά και για τις υποδοχές πρωτοετών σε κρασιά, clubs,φουαγιέ κτλ.Αυτή ήταν η πρώτη μας επαφή.
Αργότερα, όταν ξεκίνησαν τα μαθήματα κανονικά, μας μοίραζαν σημειώσεις, προγράμματα κτλ ενώ σιγά σιγά άρχιζαν να μας μιλάνε πολιτικά και να κατηγορούν η μία παράταξη την άλλη.Βγαίναμε για καφέ, πηγαίναμε στα πάρτι, ώσπου έφτασε η ώρα των εκλογών...!Τότε άρχισε το πάρτι: ψήφισέ μας γιατί αλλιώς θα βγουν οι άλλοι, γιατί δεν κάνουν τίποτα στο Πανεπιστήμιο, γιατί αυτό, γιατί εκείνο... μπες ψηφοδέλτιο κι ας μην ασχολείσαι, κι ας μην είσαι ΠΑΣΟΚ 'Η ΝΔ( εξάλλου "η ΠΑΣΠ δεν είναι ΠΑΣΟΚ" και "Μη βλέπεις τη ΔΑΠ ως ΝΔ, αλλά ως την παράταξη που στέκεται δίπλα στον φοιτητή").Ώσπου όλοι φανατιστήκαμε, κατηγορήσαμε τους "εχθρούς" κι ας μην τους γνωρίζαμε προσωπικά, ενώ άλλοι μπήκαν ψηφοδέλτιο και άλλοι σκεφτήκαμε σοβαρά να μπούμε!
Ξεχάσαμε, όμως, το άσυλο!Κι όχι το άσυλο με την έννοια που του δίνουν οι πολιτικοί, δηλαδή την έννοια της μη πρόσβασης της Αστυνομίας στον χώρο του Πανεπιστημίου και την καταστρατήγηση του κεκτημένου αυτού από τους "Γνωστούς-Άγνωστους"--που παρεμπιπτόντως όλοι ξέρουν και ξέρουμε ποιοί είναι, αλλά αυτό είναι άλλο θεμα.
Ξεχάσαμε το άσυλο της ελεύθερης ανάπτυξης νέων ιδεών, ανεξάρτητα από οποιονδήποτε εξωπανεπιστημιακό ιδεολογικό φορέα.Γιατί το Πανεπιστήμιο δεν είναι χώρος επαγγελματικής μόνο κατάρτισης(αλλιώς θα κάναμε τα μαθήματα μέσω ίντερνετ ή αλληλογραφίας), αλλά είναι και χώρος πνευματικής ανάπτυξης, ιδεολογικού προβληματισμού, κοινωνικής μόρφωσης και συνεργασίας.Με λίγα λόγια... χώρος Διαλόγου.
Για ποιόν Διάλογο μιλάμε όμως, όταν ένας ανεξάρτητος και μη κομματικοποιημένος ή απολίτιΚος φοιτητής αντικρύζει στο Πανεπιστήμιο ένα μικρό καθρέφτη του σημερινού Κοινοβουλίου;
Γιατί πρέπει να διαλέξω με ποιά πλευρά θα πάω και γιατί στο κάτω-κάτω να είναι η Σχολη μου χωρισμένη στα 2; Τι συνέβη στα 18-20 χρόνια της ζωής μας και ξαφνικά οι μεν έγιναν εχθροί με τους δε και τραμπουκίζονται μεταξύ τους για το ποιός θα γράψει το "πρωτοετό", για τις αφίσες και για τα Τραπεζάκια;
Κι αφού ενδιαφέρονται όλοι για τον φοιτητή, γεγονός που κανείς δεν αμφισβητεί, γιατί αυτός στερείται(εφόσον, βέβαια, είναι ανένταχτος παραταξιακά) του δικαίωματός του να συμμετάσχει στα κοινά του Πανεπιστημίου;;
Μια εύκολη απάντηση θα ήταν "-Μα πώς του στερείται το δικαίωμα να εκφράσει την άποψη του όταν οι Συνελεύσεις είναι ανοιχτές για όλους!".Δεν είναι όμως έτσι... Δυστυχώς, οι Συνελεύσεις είναι κλειστές, ακόμη και για τις ίδιες τις παρατάξεις.Βλέπουμε όλοι το απόλυτο Τραμπουκιστάν που κυριαρχεί εκεί μέσα.
Το Άσυλο , επομένως, δεν υπάρχει εδώ και χρόνια και ούτε θα υπάρξει ποτέ(ΑΝ και ΕΦΟΣΟΝ δεν καταργηθεί πλέον και τυπικά) όταν η εν δυνάμει ενιαία Φοιτητική Κοινότητα χωρίζεται στα 2 και στα 3 λόγω του συστήματος, του οποίου όλοι είμαστε μέρος με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.Ας μην παραπονιόμαστε, λοιπόν, όταν η κυβέρνηση θέλει να επέμβει περιοριστικά στο Άσυλο, αφού εμείς οι ίδιοι το καταπατούμε με τις πράξεις μας.
Υ.Γ.: Καμία προσωπική επίθεση δεν επιχειρείται.Ο καθένας έχει την άποψή του, έτσι έχω κι εγώ τη δική μου.Και μη μου πείτε πως βλέπω τα πράγματα πολύ ιδεατά...γιατί"ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΝΗΚΕΙ Σ'ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΤΟΥΣ"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου