Στις μέρες μας κάθε μέρα ακούμε κι από ένα γεγονός που υπό άλλες συνθήκες δεν υπήρχε περίπτωση να το ακούσουμε. Πριν λίγες μέρες κάποιοι "μπλόκαραν" τους βουλευτές στη Βουλή με αποτέλεσμα, όπως γράφτηκε, να "φυγαδευτούν" αρκετοί βουλευτές με συνοδεία αστυνομίας και πυροσβεστικής και με...
τη βοήθεια φακών! Ουσιαστικά αυτό το επεισόδιο είναι συνέχεια του "σήριαλ" με τα γιαουρτώματα, τις ύβρεις και το ξύλο που έχουν ήδη φάει κάποιοι βουλευτές.
Δεν θα μπω στη λογική του αν αυτές οι ενέργειες είναι τραμπουκισμοί. Αναμφισβήτητα όμως η βία, ψυχολογική ή σωματική είναι δυσανάλογη διότι μέχρι τώρα δεν έχουμε δει 100 βουλευτές να προπηλακίζουν ένα διαδηλωτή. Ούτε έχουμε δει βουλευτές να γιαουρτώνουν κάποιον που κάνει διάλεξη στο εξωτερικό.
Είναι επίσης γνωστό οτι αμέτρητοι συμπολίτες μας έχουν περάσει πολλές ώρες στα βουλευτικά γραφεία ζητώντας διάφορες "εξυπηρετήσεις". Από ευμενή μετάθεση ενός γιού που είναι φαντάρος μέχρι διορισμό στο δημόσιο, διαγραφή προστίμων και κλήσεων της τροχαίας, διάνοιξη δρόμων δίπλα απ' το χωράφι, υδροδότηση, ηλεκτροδότηση, νομιμοποίση αυθαιρέτων, ακόμη και δανεικά μετρητά όταν ξέσπασε η κρίση. Δεν ήταν λίγες οι φορές όπου βουλευτές έπαιρναν τηλέφωνο ακόμα και πολύ μικρές ιδιωτικές επιχειρήσεις για να πιέσουν για πρόσληψη κάποιου ψηφοφόρου.
Ουσιαστικά, και μέχρι πρότινος, οι βουλευτές εχρησιμοποιούντο όπως ο Χρυσός Οδηγός. Ότι ζητούσε κανείς εκεί στρεφόταν για να βρει αυτό που έψαχνε. Ελάχιστοι έως κανένας ενδιαφερόταν για το αν κάποιοι βουλευτές ίσως έπαιρναν μίζες, αν ήταν διαπλεκόμενοι, αλαζόνες, υπερφίαλοι, μικροί Βοναπάρτηδες ή απλά οπορτουνίστες που κοίταζαν να "πιάσουν την καλή" ή που συναγελάζοντο με μεγιστάνες και κεφαλαιοκράτες. Τουναντίον, μόλις ξεσπούσε κάποιο σκάνδαλο για κάποιο βουλευτή, οι ψηφοφόροι της περιφέρειάς του τον ανεδείκνυαν σε ήρωα, Μακεδονομάχο ή Πορθητή. Θεωρούσαν οτι οι κατηγορίες είναι αβάσιμες, οτι πλεκτάνη υφίσταται γύρω από τον εκλεκτό τους βουλευτή, οτι η δικαιοσύνη δεν κάνει καλά τη δουλειά της, οτι τα άλλα κόμματα θέλουν να τον "φάνε" και μύριες άλλες θεωρίες συνωμοσίας.
Αίφνης όμως, μόλις διαπιστώθηκε οτι η χώρα δεν μπορεί λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης να καλύψει πλέον τις δανειακές της ανάγκες, οι βουλευτές βρέθηκαν στο επίκεντρο του σεισμού, στο μάτι του τυφώνα. Ιδιαίτερα οι των 2 μεγάλων κυβερνητικών κομμάτων βρέθηκαν προ τετελεσμένων και εις βάρος τους γεγονότων. Οι μεν της Νέας Δημοκρατίας ουδέν μπορούσαν να εκφέρουν εφόσον επί των ημερών της κυβέρνησής τους το χρέος της Ελλάδας αυξήθηκε, οι δε του ΠΑΣΟΚ διότι νόμισαν οτι η επιστροφή στην κυβέρνηση ισούτο με επιστροφή σε παλιές μορφές διακυβερνήσεως όπου όλα ήταν χαλαρά και βουλευτές και ψηφοφόροι ευχαριστημένοι.
Θα πρέπει να θεωρείται απολύτως βέβαιο οτι αν δεν υπήρχε η κρίση, στο βαθύ υποσυνείδητο πολλών βουλευτών και ψηφοφόρων της ΝΔ θα υπήρχε η ιδέα, "που θα πάει, θα ξαναπέσει το ΠΑΣΟΚ και θα ξαναβγούμε στην εξουσία". Δυστυχώς πολλοί βουλευτές και αναρίθμητοι ψηφοφόροι των 2 μεγάλων κομμάτων έτσι έβλεπαν την πολιτική στη χώρα μας. Ως ποιός θα βγει στην εξουσία οι μεν και ποιός θα έχει προτεραιότητα στα ρουσφέτια οι δε. Ακόμα και το όποιο έργο που παρήγαγαν οι 2 κυβερνήσεις (διότι έγινε έργο σε πολλούς τομείς) επισκιαζόταν από την εμμονή της εξουσίας και της λαχτάρας μεγάλου μέρους των κομματικών δεξαμενών να μετέχουν της "πίτας" του κρατικού πλούτου.
Με την κρίση, όμως, ξαφνικά ανασύρθηκαν από το συλλογικό υποσυνείδητο των Ελλήνων οι λέξεις "κλέφτες", "λαμόγια", "απατεώνες" και άλλες και επειδή γενικά ως λαός δεν είμαστε του μέτρου, άρχισαν οι κοροϊδίες, τα γιουχαϊσματα, τα γιαουρτώματα και προσφάτως το ξύλο και οι αποκλεισμοί στη Βουλή.
Κάποιος θα αντιτείνει: Μειώθηκαν συντάξεις, μισθοί, χιλιάδες στον ευπαθή ιδιωτικό τομέα οδηγήθηκαν σε εργασιακό μεσαίωνα, πολλές οικογένειες δυστύχησαν και επιχειρήσεις έκλεισαν. Δεν πρέπει κάποιος να διαμαρτυρηθεί;
Η διαμαρτυρία είναι σημαντική στη Δημοκρατία και δικαιολογημένη οταν κάποιοι πολίτες αισθάνονται οτι εξαπατήθηκαν και ιδιαίτερα όταν κάποιοι δεν έφταιξαν σε τίποτα, δε ζήτησαν ρουσφέτια και δεν εξαργύρωσαν την ψήφο τους.
Η Δημοκρατία όμως λέγεται Δημοκρατία διότι ο λαός αποφασίζει. Και αν ο λαός αισθάνεται οτι απειλείται από το ΔΝΤ και την Τρόϊκα, δεν έχει παρά να απαιτήσει αλλαγή προσώπων και πολιτικών. Να ζητήσει νέους πολιτικούς φορείς και νέα πρόσωπα, άφθαρτα, να τους πλαισιώνουν. Να στρέψει την πλάτη στα τζάκια και τους τοπικισμούς. Να καταθέσει τις απόψεις του συντεταγμένα και με πυγμή. Χωρίς βρισίματα, τραμπουκισμούς και χρήση βίας. Είναι πολύ ευκολότερο να απαιτήσει κανείς νέο κόμμα και νέα πρόσωπα (και να τα επιβάλλει δια της ψήφου του) αντί να λιθοβολήσει τα παλιά. Εξάλλου, η καταδίκη των παλαιών κομμάτων στη λήθη είναι απείρως ισχυρότερη από τα έκτροπα και τις λαοσυνάξεις με τις κατσαρόλες.
Όμως, και εδώ είναι η ουσία, μαζί με την αλλαγή των κομμάτων απαιτείται και εξάλειψη της συναλλαγής των πολιτών με τους πολιτικούς. Η ισχύς ενός εκλογικού σώματος που εκλέγει πολιτικούς όχι μόνο για το καλό της εκάστοτε εκλογικής περιφέρειας αλλά για το καλό της χώρας γενικά, είναι αδιαμφισβήτητη. Ο ηθικός ψηφοφόρος που εκλέγει κάποιον για τις αρετές του και τους αγώνες του και όχι γιατί διόρισε το παιδί του, μπορεί και να "κατεβάσει" από την καρέκλα όποιο βουλευτή δεν κάνει καλά τη δουλειά του. Διότι, εκεί πράγματι η εξουσία του ψηφοφόρου γίνεται αντιληπτή. Άν όμως σπεύσουμε να "κουκουλώσουμε" το βουλευτή που εμπλέκεται σε ένα σκάνδαλο επειδή είναι "πατριωτάκι" και κουμπάρος μας, τότε δε δικαιούμεθα να διαδηλώνουμε στη Βουλή, να υψώνουμε τις γροθιές μας και να κτυπάμε τηγάνια και ταπεράκια. Ουσιαστικά, θα είμαστε επαναστάτες χωρίς αιτία.
τη βοήθεια φακών! Ουσιαστικά αυτό το επεισόδιο είναι συνέχεια του "σήριαλ" με τα γιαουρτώματα, τις ύβρεις και το ξύλο που έχουν ήδη φάει κάποιοι βουλευτές.
Δεν θα μπω στη λογική του αν αυτές οι ενέργειες είναι τραμπουκισμοί. Αναμφισβήτητα όμως η βία, ψυχολογική ή σωματική είναι δυσανάλογη διότι μέχρι τώρα δεν έχουμε δει 100 βουλευτές να προπηλακίζουν ένα διαδηλωτή. Ούτε έχουμε δει βουλευτές να γιαουρτώνουν κάποιον που κάνει διάλεξη στο εξωτερικό.
Είναι επίσης γνωστό οτι αμέτρητοι συμπολίτες μας έχουν περάσει πολλές ώρες στα βουλευτικά γραφεία ζητώντας διάφορες "εξυπηρετήσεις". Από ευμενή μετάθεση ενός γιού που είναι φαντάρος μέχρι διορισμό στο δημόσιο, διαγραφή προστίμων και κλήσεων της τροχαίας, διάνοιξη δρόμων δίπλα απ' το χωράφι, υδροδότηση, ηλεκτροδότηση, νομιμοποίση αυθαιρέτων, ακόμη και δανεικά μετρητά όταν ξέσπασε η κρίση. Δεν ήταν λίγες οι φορές όπου βουλευτές έπαιρναν τηλέφωνο ακόμα και πολύ μικρές ιδιωτικές επιχειρήσεις για να πιέσουν για πρόσληψη κάποιου ψηφοφόρου.
Ουσιαστικά, και μέχρι πρότινος, οι βουλευτές εχρησιμοποιούντο όπως ο Χρυσός Οδηγός. Ότι ζητούσε κανείς εκεί στρεφόταν για να βρει αυτό που έψαχνε. Ελάχιστοι έως κανένας ενδιαφερόταν για το αν κάποιοι βουλευτές ίσως έπαιρναν μίζες, αν ήταν διαπλεκόμενοι, αλαζόνες, υπερφίαλοι, μικροί Βοναπάρτηδες ή απλά οπορτουνίστες που κοίταζαν να "πιάσουν την καλή" ή που συναγελάζοντο με μεγιστάνες και κεφαλαιοκράτες. Τουναντίον, μόλις ξεσπούσε κάποιο σκάνδαλο για κάποιο βουλευτή, οι ψηφοφόροι της περιφέρειάς του τον ανεδείκνυαν σε ήρωα, Μακεδονομάχο ή Πορθητή. Θεωρούσαν οτι οι κατηγορίες είναι αβάσιμες, οτι πλεκτάνη υφίσταται γύρω από τον εκλεκτό τους βουλευτή, οτι η δικαιοσύνη δεν κάνει καλά τη δουλειά της, οτι τα άλλα κόμματα θέλουν να τον "φάνε" και μύριες άλλες θεωρίες συνωμοσίας.
Αίφνης όμως, μόλις διαπιστώθηκε οτι η χώρα δεν μπορεί λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης να καλύψει πλέον τις δανειακές της ανάγκες, οι βουλευτές βρέθηκαν στο επίκεντρο του σεισμού, στο μάτι του τυφώνα. Ιδιαίτερα οι των 2 μεγάλων κυβερνητικών κομμάτων βρέθηκαν προ τετελεσμένων και εις βάρος τους γεγονότων. Οι μεν της Νέας Δημοκρατίας ουδέν μπορούσαν να εκφέρουν εφόσον επί των ημερών της κυβέρνησής τους το χρέος της Ελλάδας αυξήθηκε, οι δε του ΠΑΣΟΚ διότι νόμισαν οτι η επιστροφή στην κυβέρνηση ισούτο με επιστροφή σε παλιές μορφές διακυβερνήσεως όπου όλα ήταν χαλαρά και βουλευτές και ψηφοφόροι ευχαριστημένοι.
Θα πρέπει να θεωρείται απολύτως βέβαιο οτι αν δεν υπήρχε η κρίση, στο βαθύ υποσυνείδητο πολλών βουλευτών και ψηφοφόρων της ΝΔ θα υπήρχε η ιδέα, "που θα πάει, θα ξαναπέσει το ΠΑΣΟΚ και θα ξαναβγούμε στην εξουσία". Δυστυχώς πολλοί βουλευτές και αναρίθμητοι ψηφοφόροι των 2 μεγάλων κομμάτων έτσι έβλεπαν την πολιτική στη χώρα μας. Ως ποιός θα βγει στην εξουσία οι μεν και ποιός θα έχει προτεραιότητα στα ρουσφέτια οι δε. Ακόμα και το όποιο έργο που παρήγαγαν οι 2 κυβερνήσεις (διότι έγινε έργο σε πολλούς τομείς) επισκιαζόταν από την εμμονή της εξουσίας και της λαχτάρας μεγάλου μέρους των κομματικών δεξαμενών να μετέχουν της "πίτας" του κρατικού πλούτου.
Με την κρίση, όμως, ξαφνικά ανασύρθηκαν από το συλλογικό υποσυνείδητο των Ελλήνων οι λέξεις "κλέφτες", "λαμόγια", "απατεώνες" και άλλες και επειδή γενικά ως λαός δεν είμαστε του μέτρου, άρχισαν οι κοροϊδίες, τα γιουχαϊσματα, τα γιαουρτώματα και προσφάτως το ξύλο και οι αποκλεισμοί στη Βουλή.
Κάποιος θα αντιτείνει: Μειώθηκαν συντάξεις, μισθοί, χιλιάδες στον ευπαθή ιδιωτικό τομέα οδηγήθηκαν σε εργασιακό μεσαίωνα, πολλές οικογένειες δυστύχησαν και επιχειρήσεις έκλεισαν. Δεν πρέπει κάποιος να διαμαρτυρηθεί;
Η διαμαρτυρία είναι σημαντική στη Δημοκρατία και δικαιολογημένη οταν κάποιοι πολίτες αισθάνονται οτι εξαπατήθηκαν και ιδιαίτερα όταν κάποιοι δεν έφταιξαν σε τίποτα, δε ζήτησαν ρουσφέτια και δεν εξαργύρωσαν την ψήφο τους.
Η Δημοκρατία όμως λέγεται Δημοκρατία διότι ο λαός αποφασίζει. Και αν ο λαός αισθάνεται οτι απειλείται από το ΔΝΤ και την Τρόϊκα, δεν έχει παρά να απαιτήσει αλλαγή προσώπων και πολιτικών. Να ζητήσει νέους πολιτικούς φορείς και νέα πρόσωπα, άφθαρτα, να τους πλαισιώνουν. Να στρέψει την πλάτη στα τζάκια και τους τοπικισμούς. Να καταθέσει τις απόψεις του συντεταγμένα και με πυγμή. Χωρίς βρισίματα, τραμπουκισμούς και χρήση βίας. Είναι πολύ ευκολότερο να απαιτήσει κανείς νέο κόμμα και νέα πρόσωπα (και να τα επιβάλλει δια της ψήφου του) αντί να λιθοβολήσει τα παλιά. Εξάλλου, η καταδίκη των παλαιών κομμάτων στη λήθη είναι απείρως ισχυρότερη από τα έκτροπα και τις λαοσυνάξεις με τις κατσαρόλες.
Όμως, και εδώ είναι η ουσία, μαζί με την αλλαγή των κομμάτων απαιτείται και εξάλειψη της συναλλαγής των πολιτών με τους πολιτικούς. Η ισχύς ενός εκλογικού σώματος που εκλέγει πολιτικούς όχι μόνο για το καλό της εκάστοτε εκλογικής περιφέρειας αλλά για το καλό της χώρας γενικά, είναι αδιαμφισβήτητη. Ο ηθικός ψηφοφόρος που εκλέγει κάποιον για τις αρετές του και τους αγώνες του και όχι γιατί διόρισε το παιδί του, μπορεί και να "κατεβάσει" από την καρέκλα όποιο βουλευτή δεν κάνει καλά τη δουλειά του. Διότι, εκεί πράγματι η εξουσία του ψηφοφόρου γίνεται αντιληπτή. Άν όμως σπεύσουμε να "κουκουλώσουμε" το βουλευτή που εμπλέκεται σε ένα σκάνδαλο επειδή είναι "πατριωτάκι" και κουμπάρος μας, τότε δε δικαιούμεθα να διαδηλώνουμε στη Βουλή, να υψώνουμε τις γροθιές μας και να κτυπάμε τηγάνια και ταπεράκια. Ουσιαστικά, θα είμαστε επαναστάτες χωρίς αιτία.
ΚΡΑΧΤΗΣ http://kraxtis-gr.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου