ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ: την τελευταία φορά πουο Χέρµαν βαν Ρόµπαϊ ήταν στην Αθήνα, κανείς από την κυβέρνηση δεν τον έβγαλε έξω το βράδυ. Εντάξει – µετά τις επίσηµες συναντήσεις και τα γεύµατα τον είχαν πάει στο Νέο Μουσείο Ακρόπολης. Ουδείς ....όµως σκέφτηκε – µάλλον γιατί υποσυνείδητα δεν το επιθυµούσε – να τον ξαναδεί σε συνθήκες πιο χαλαρές και προσωπικές όπως σε µια νυχτερινή έξοδο.
ΛΟΓΙΚΟ: στο σπίτι του κρεµασµένου δεν µιλάνε για σχοινί. Σε µια Ελλάδα που πήγαινε φούντο, ποιοςείχε όρεξη να µπεισε βαθιές κουβέντες µε τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συµβουλίου.Αν είναι να συζητήσεις τα δυσάρεστα, καλύτερανα τα πεις απευθείας µε την Ανγκελα Μέρκελ ή τον Νικολά Σαρκοζί. Αυτή ήταν, τους τελευταίους δεκαοκτώµήνες, η επιλογή του Γιώργου Παπανδρέου.
ΣΥΜΦΩΝΟΙ: αλλά οι Ευρωπαίοι – ιδίως δε οι Γαλλογερµανοί που εκτιµούν ιδιαίτερα τον Ρόµπαϊ – έχουν τη µεθοδολογία τους. Στα σκούρα, ο Χέρµαν, πρώην πρωθυπουργός του Βελγίου που αγαπά να γράφει χαϊκού, καλείται να παίξει τον ρόλο του µεσολαβητή. Ισως γιατί είναι λιγότερο τοξικός ώστε να µπορεί να πει τα δυσάρεστα. Συνεπώς, η παρουσία του Ρόµπαϊ στην Αθήνα δεν είναι καλό νέο. Μεαρχαιοελληνική αναφορά, αγγελιαφόρος καλών δεν είναι.Απλώς, σε αντίθεση µε τους τύπους της τρόικας, που ρίξαµε περίπου στο πηγάδι µετά τη συνέντευξη Τύπου του Φεβρουαρίου όταν µας ζήτησαν ιδιωτικοποιήσεις 50 δισ., τον Χέρµαν δεν µπορούµε ούτε στον γκρεµό να τον πετάξουµε ούτε να τον αγνοήσουµε.
ΑΣ ΜΗΝ ΕΙΜΑΣΤΕ αφελείς. Το ξέρουν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, το ξέρουνοι Ευρωπαίοι, το ξέρουµε κι εµείς. Το Μνηµόνιο µας έριξε έξω. Ή µάλλον µας έριξε πιο έξω γιατί έξω είχαµε πέσει ήδη. Χάσαµε τα νούµερα του 2010, έχουµε ήδηαπόκλιση από τον προϋπολογισµό του 2011, λείπουν 4 ή 5 ή 6 δισ. κι αυτό συνεπάγεται σκληρές αποφάσεις. Η κυβέρνηση Παπανδρέου πήρε τεράστιο πολιτικό κόστος – κι αυτό στην Ευρώπη το ξέρουν και το αναγνωρίζουν. Και ηελληνική κοινωνία έχει υποστεί τις συνέπειες χωρίς η χώρα να πάρει φωτιά. Είναι κι αυτό ένα σηµαντικό εθνικό κεκτηµένο. Γι’ αυτό ο Ρόµπαϊ ήταν χθες προσεκτικός στις εν Αθήναις δηµόσιες διατυπώσεις του. Αλλά το πρόγραµµα δεν βγαίνει και κάτι πρέπει να γίνει.
ΤΙ; Οι αγορές λένε αναδιάρθρωση χρέους. Η κυβέρνηση προτιµά επιµήκυνση. Ούτως ή άλλως όµως, η Ελλάδα δεν µπορεί να µείνει όπως ήταν. Εµείς, ας πούµε, κρύβαµε ώς τώρα την ανεργία στον υπερδιογκωµένο δηµόσιο τοµέα, ενώ η Ισπανία, που δεν το κάνει, έχει περάσει το 20%. Μπορεί αυτό να συνεχιστεί;
Η ΣΤΙΓΜΗ της αλήθειας πλησιάζει. Το χαϊκού είναι τρίστιχο ιαπωνικής εµπνεύσεως ποίηµα µε πέντε, επτά και πέντε συλλαβές. Ας πούµε κάτι όπως αυτό: «Το Μνηµόνιο;/ Μα αυτό µάλλον είναι/ σαν µνηµόσυνο». (ΝΕΑ)
ΛΟΓΙΚΟ: στο σπίτι του κρεµασµένου δεν µιλάνε για σχοινί. Σε µια Ελλάδα που πήγαινε φούντο, ποιοςείχε όρεξη να µπεισε βαθιές κουβέντες µε τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συµβουλίου.Αν είναι να συζητήσεις τα δυσάρεστα, καλύτερανα τα πεις απευθείας µε την Ανγκελα Μέρκελ ή τον Νικολά Σαρκοζί. Αυτή ήταν, τους τελευταίους δεκαοκτώµήνες, η επιλογή του Γιώργου Παπανδρέου.
ΣΥΜΦΩΝΟΙ: αλλά οι Ευρωπαίοι – ιδίως δε οι Γαλλογερµανοί που εκτιµούν ιδιαίτερα τον Ρόµπαϊ – έχουν τη µεθοδολογία τους. Στα σκούρα, ο Χέρµαν, πρώην πρωθυπουργός του Βελγίου που αγαπά να γράφει χαϊκού, καλείται να παίξει τον ρόλο του µεσολαβητή. Ισως γιατί είναι λιγότερο τοξικός ώστε να µπορεί να πει τα δυσάρεστα. Συνεπώς, η παρουσία του Ρόµπαϊ στην Αθήνα δεν είναι καλό νέο. Μεαρχαιοελληνική αναφορά, αγγελιαφόρος καλών δεν είναι.Απλώς, σε αντίθεση µε τους τύπους της τρόικας, που ρίξαµε περίπου στο πηγάδι µετά τη συνέντευξη Τύπου του Φεβρουαρίου όταν µας ζήτησαν ιδιωτικοποιήσεις 50 δισ., τον Χέρµαν δεν µπορούµε ούτε στον γκρεµό να τον πετάξουµε ούτε να τον αγνοήσουµε.
ΑΣ ΜΗΝ ΕΙΜΑΣΤΕ αφελείς. Το ξέρουν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, το ξέρουνοι Ευρωπαίοι, το ξέρουµε κι εµείς. Το Μνηµόνιο µας έριξε έξω. Ή µάλλον µας έριξε πιο έξω γιατί έξω είχαµε πέσει ήδη. Χάσαµε τα νούµερα του 2010, έχουµε ήδηαπόκλιση από τον προϋπολογισµό του 2011, λείπουν 4 ή 5 ή 6 δισ. κι αυτό συνεπάγεται σκληρές αποφάσεις. Η κυβέρνηση Παπανδρέου πήρε τεράστιο πολιτικό κόστος – κι αυτό στην Ευρώπη το ξέρουν και το αναγνωρίζουν. Και ηελληνική κοινωνία έχει υποστεί τις συνέπειες χωρίς η χώρα να πάρει φωτιά. Είναι κι αυτό ένα σηµαντικό εθνικό κεκτηµένο. Γι’ αυτό ο Ρόµπαϊ ήταν χθες προσεκτικός στις εν Αθήναις δηµόσιες διατυπώσεις του. Αλλά το πρόγραµµα δεν βγαίνει και κάτι πρέπει να γίνει.
ΤΙ; Οι αγορές λένε αναδιάρθρωση χρέους. Η κυβέρνηση προτιµά επιµήκυνση. Ούτως ή άλλως όµως, η Ελλάδα δεν µπορεί να µείνει όπως ήταν. Εµείς, ας πούµε, κρύβαµε ώς τώρα την ανεργία στον υπερδιογκωµένο δηµόσιο τοµέα, ενώ η Ισπανία, που δεν το κάνει, έχει περάσει το 20%. Μπορεί αυτό να συνεχιστεί;
Η ΣΤΙΓΜΗ της αλήθειας πλησιάζει. Το χαϊκού είναι τρίστιχο ιαπωνικής εµπνεύσεως ποίηµα µε πέντε, επτά και πέντε συλλαβές. Ας πούµε κάτι όπως αυτό: «Το Μνηµόνιο;/ Μα αυτό µάλλον είναι/ σαν µνηµόσυνο». (ΝΕΑ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου