Τρίτη 31 Αυγούστου 2010
Για μια ακόμη σχολική χρονιά το άγχος, η αγωνία και η επίπονη προσπάθεια των μαθητών, κορυφώθηκε με την ανακοίνωση των... ονομάτων που εισάγονται στα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας. Μελέτη, φροντιστήρια, διαγωνίσματα, εξετάσεις, συνθέτουν τον μόχθο πολλών μηνών προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος μιας ζωής. Συμπαραστάτες, αφανείς ήρωες και «χορηγοί» για το ταξίδι στο όνειρο είναι και οι γονείς των μαθητών που λαχταρούν ν’ ανοίξει ένας δρόμος, μια δίοδος για την επαγγελματική πρόοδο και εξέλιξη των βλασταριών τους.
Υπάρχουν όμως οι βάσεις στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας ώστε τα ελληνόπουλα να προετοιμαστούν και να προσανατολιστούν σωστά έως τη στιγμή που θα καταθέσουν το μηχανογραφικό τους δελτίο;
Αλήθεια η επιλογή μιας επαγγελματικής κατεύθυνσης γίνεται καθαρά και μόνο από τον αυτοσκοπό της εισόδου σ’ ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα; Πόσοι υποψήφιοι επιλέγουν άραγε αυτό στο οποίο διαθέτουν μια κλίση και ένα ενδιαφέρον; Πόσοι αναγκάζονται να σπουδάσουν σε μια οποιαδήποτε σχολή για να κάνουν το χατίρι των οικογενειών τους;
Το γνωστό ρητό: «δουλειά να’ ναι κι ότι να’ ναι…», συνοδεύει συχνά τις συμβουλές που δίνουν οι μεγαλύτεροι στους νεότερους, με συνέπεια τα αποτελέσματα των επιλογών να είναι, σε πολλές περιπτώσεις, αρνητικά.
Όταν απουσιάζουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις για την εισαγωγή των νέων στα πανεπιστήμια, όταν οι συνθήκες των σπουδών δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις των καιρών, όταν τα πτυχία γίνονται όμορφες κορνίζες που οδηγούν μια τεράστια μάζα νέων ανθρώπων στην ανεργία και στην μακροχρόνια αναζήτηση εργασίας, τότε το όνειρο της εισόδου στο πανεπιστήμιο γίνεται εφιάλτης.
Όταν λάθος άνθρωποι βρίσκονται σε λάθος θέσεις εργασίας, όταν κάποιοι άλλοι «εκτοπίζοντας» τους καταλαμβάνουν καίριες θέσεις, που ουσιαστικά παραμένουν κενές, γίνεται φανερό ότι το σύστημα είναι άρρωστο βαριά και δυστυχώς δεν υπάρχει θεραπεία, ίσως γιατί δεν υπάρχει τόλμη και ίσως κάποιοι να βολεύονται.
Αυτό που μένει, χωρίς να γενικεύσουμε την πραγματική εικόνα που επικρατεί, είναι μια στείρα, κλειδωμένη μόρφωση που δεν μπορεί να εκφραστεί και παραμένει σαν μια ξεπερασμένη, σκονισμένη εγκυκλοπαίδεια.
Προέχει λοιπόν, πέραν των συγχαρητηρίων και των ευχών για καλή σταδιοδρομία των επιτυχόντων, να ανασυνταχτεί, να χτιστεί εξαρχής το οικοδόμημα εκείνο της παιδείας, που θα πλάθει ανθρώπους για να μαθαίνουν σωστά, για να μορφώνονται πολύπλευρα και για να επιλέγουν κατάλληλα.(Γιάννης Τσαπουρνιώτης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου