Ο πολιτισμός αυτής της πόλης οφείλει και πρέπει να έχει ανοικτούς ορίζοντες

Άρθρο της κ. Αθανασάκη

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

Είναι πεποίθησή μου ότι η εποικοδομητική κριτική μας βοηθά, μας κάνει καλύτερους. Αυτός είναι και ο λόγος που με οδήγησε να εκφράσω τις σκέψεις μου και την αγωνία μου για το χθες, το σήμερα και πολύ περισσότερο το αύριο ενός θεσμού όπως τα «Αικατερίνεια» που αν και εντέχνως επιχειρήθηκε να αποσιωπηθεί, είναι σε όλους γνωστό ότι αποτελεί δημιούργημα και συντονισμένη προσπάθεια δική μου και των συνεργατών μου στη διάρκεια της  θητείας μου ως Αντιδημάρχου Πολιτισμού στο δήμο Κατερίνης. Αυτή η προσπάθεια αποσιώπησης διαφάνηκε περίτρανα και στα εγκαίνια του κτιρίου πρ. Τσαλόπουλου με την παντελή έλλειψη αναφοράς τόσο από το δήμαρχο όσο και από τον πρόεδρο του Πολιτιστικού Οργανισμού στους πρώην δημάρχους Μεν.Τερζόπουλο και Γιάννη Αμοιρίδη, στις συντονισμένες προσπάθειες των οποίων οφείλεται η αγορά και αναπαλαίωση του κτιρίου. Δεν αποτελεί πικρία ούτε καν ...παράπονο, αποτελεί μια πραγματικότητα που οφείλω στην πίστη μου και στον αγώνα για την καθιέρωση αυτού του θεσμού, να καταθέσω, τώρα, σήμερα, που τα Αικατερίνεια  έκλεισαν τον τρίτο χρόνο ζωής τους στην πόλη. Συνειδητή υπήρξε η επιλογή μου να μην το πράξω στη διάρκεια ή πριν την διοργάνωση, γιατί η αγωνία μου για την επιτυχία του θεσμού υπερκέρασε τα όποια άλλα συναισθήματα. Η ανάγκη των συμπολιτών μας να ξεφύγουν  από την γκρίζα πραγματικότητα κατά  τη διάρκεια του χειμώνα όσο και η ανάγκη δημιουργίας ενός κλίματος εξωστρέφειας για την πόλη μας και γενικότερα για το δήμο μας γέννησαν τα Αικατερίνεια. Η Αντιδημαρχία Πολιτισμού, οργάνωσε για δυο χρόνια μια πραγματική γιορτή για την οποία-λαμβάνοντας υπόψιν τις δυσκολίες που κάθε νέα πρωτοβουλία έχει στη γένεσή της-αλλά και τη δύσκολη οικονομική συγκυρία, γίναμε αποδέκτες του ενθουσιασμού και της πλήρους αποδοχής και κυρίως της συμμετοχής των συνδημοτών μας. Οι πολίτες δεν ήταν απλοί θεατές αλλά ενεργοί συμμέτοχοι σε μια προσπάθεια να ανασάνει ο πολιτισμός της πόλης μας.Και αυτό χωρίς εκπτώσεις στην ποιότητα των εκδηλώσεων. Τα Αικατερίνεια  «αγκάλιασαν» όλη την πόλη, όλους τους δημιουργούς, ντόπιους και μη, έδωσαν χρώμα στα πολιτιστικά κρύα βράδια του χειμώνα και «μπήκαν» κυριολεκτικά στη ζωή της πόλης. Ζούσαν μαζί με την πόλη για έναν ολόκληρο μήνα. Φυσικά δεν μπορεί να αγνοήσει κανείς και το τουριστικό όφελος που προέκυψε έμμεσα ή άμεσα χάρη στην προσέλκυση επισκεπτών και την ενίσχυση της εικόνας της πόλης μας. Και όταν αναφέρομαι στους επισκέπτες από τους γειτονικούς νομούς και όχι μόνο νιώθω ακόμη πιο ικανοποιημένη και ενθουσιασμένη με  το εγχείρημα αυτό. Είχα αναφερθεί από την αρχή στο γεγονός ότι κάνουμε «επένδυση» για την πόλη μας. Αυτό ήταν και το νόημα της προβολής και δημοσιοποίησης των εκδηλώσεων, που έγινε τόσο από τα τοπικά όσο και από τα ΜΜΕ εκτός Πιερίας. Η προβολή των εκδηλώσεων αλλά πολύ περισσότερο της πόλης μέσω εκπομπών, καταχωρήσεων, συνεντεύξεων έγινε συντονισμένα και στοχευμένα και κυρίως έγκαιρα. Η δεύτερη χρονιά των Αικατερινείων ήταν πραγματική πρόκληση και ήταν και η ευκαιρία του θεσμού να βγει εκτός τειχών. Να απευθύνει κάλεσμα συνεργασίας σε καλλιτέχνες, ανθρώπους του πνεύματος, της μουσικής, των γραμμάτων. Και τα μηνύματα ήταν εκπληκτικά. Η ώθηση είχε δοθεί.   Η μεγάλη ευκαιρία ήταν μπροστά μας. Και ερχόμαστε τώρα στα Αικατερίνεια του 2009 που διοργάνωσε ο Πολιτιστικός Οργανισμός με πολύ υψηλότερο προϋπολογισμό, (έξοδα χωρίς φειδώ σε διαφημιστικό υλικό που δεν προβλέφθηκε να αξιοποιηθεί και τις επόμενες χρονιές ), με λιγότερες εκδηλώσεις, με χαρακτηριστική καθυστέρηση στην ανακοίνωση του προγράμματος και κακής προβολής του μόνο στην Πιερία, με επανάληψη εκδηλώσεων που παρουσιάστηκαν ως πρωτότυπες, με καθορισμό θεματικού αφιερώματος-με άξονα αποκλειστικά την Κατερίνη- που μαθηματικά οδηγεί σε ανακύκλωση των ίδιων και των ίδιων πολιτιστικών προϊόντων. Η ενδυνάμωση του ντόπιου καλλιτεχνικού δυναμικού πρέπει βέβαια να είναι στόχος της πολιτιστικής πολιτικής  του δήμου όλο το χρόνο και όχι αποκλειστικά στα Αικατερίνεια. Η φιλοσοφία των Αικατερινείων στη γένεσή τους ήταν η γνωριμία του πολιτιστικού και καλλιτεχνικού γίγνεσθαι της χώρας και η όποια δυνατή συνεργασία για ένα δυναμικό «άνοιγμα» των οριζόντων μας τόσο σαν θεατές όσο και σαν δημιουργοί. Τα φετινά Αικατερίνεια  ήταν εσωστρεφή δρώμενα για λίγους, χωρίς την ενεργό συμμετοχή του κόσμου, των συλλόγων και είχαν τελικά την αναμενόμενη μικρή απήχηση. Ήταν εκδηλώσεις που δεν υπηρέτησαν τη φιλοσοφία για την οποία δημιουργήθηκαν τα Αικατερίνεια. Ήταν δρώμενα που θα μπορούσαν διάσπαρτα να παρουσιαστούν καθόλη τη διάρκεια του χρόνου. Ο πολιτισμός όμως αυτής της πόλης οφείλει και  πρέπει να έχει ανοικτούς ορίζοντες. Οφείλει και πρέπει να παραμερίσει το πρόχειρο, και να αποκλείσει συμπεριφορές εκείνων που θα κρατήσουν την Κατερίνη εγκλωβισμένη. Εκείνων που επιχειρούν να εκμηδενίσουν, να αποσιωπήσουν, να υποτιμήσουν το αποτέλεσμα  των προσπαθειών  που έγιναν τα δυο προηγούμενα χρόνια, υπηρετώντας καθαρά προσωπικές φιλοδοξίες και προσπαθώντας να κρύψουν την σημερινή τους αδράνεια. Σε όλους αυτούς θέλω να πω το εξής: Ευκαιρίες θα υπάρξουν για να εκθέσουν τους εαυτούς τους στο αλάνθαστο κριτήριο των ενεργών φίλων του Πολιτισμού. Η ευκαιρία όμως των Αικατερινείων 2009  δυστυχώς χάθηκε. Ας ελπίσουμε τα Αικατερίνεια να ξαναβρούν το βηματισμό και τους στόχους με τους οποίους τα ξεκινήσαμε.(ΤΟΠΙΚΗ) ΚΡΑΧΤΗΣ (http://kraxtis-gr.blogspot.com)