Σάββατο 13 Ιουνίου 2009

Φτιάξε, καρδιά μου, το δικό σου παραμύθι….


ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΙΟΥΝΙΟΥ 2009
Article Author: ΕΠΤΑ / Βασίλης Βασιλούδας, Aρχιτέκτων Μηχανικός
Ο ΠΕΛΕΚΑΣ: «παραπόταμος του Αίσωνα που βρίσκεται Νοτίως της Κατερίνης …όπου η μειωμένη ροή νερού έχει αποδυναμώσει τις δυνητικές του οικολογικές λειτουργίες που, σε συνδυασμό με διάφορες χωροθετήσεις εγκαταστάσεων στην περιοχή της ευρείας κοίτης, έχουν αποκαταστήσει ένα μάλλον αδύναμο οικολογικό σύστημα. Παρόλα αυτά αποτελούν δέσμευση χώρου και διαμορφώνουν ένα φυσικό τοπίο που θα μπορούσε να αναβαθμιστεί σε περιαστικό πράσινο με περιπατητικές διαδρομές και …….».
Κάπως έτσι περιγράφεται στο Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο και έτσι θα τον γνωρίζει στο εξής η νέα γενιά της πόλης μας. Όμως, οι άνθρωποι μιας άλλης γενιάς τον ξέρουν και τον θυμούνται διαφορετικά. Τον θυμούνται και νοσταλγούν τα παιδικά τους χρόνια, όταν ανέμελοι πιτσιρικάδες βουτούσαν στα νερά του για να κολυμπήσουν και να κάνουν τσουλήθρες στις κατηφοριές του. Ο Αλέκος τον αποκαλούσε «ο Μισισιπής»! Έτσι τον έβλεπε με τα παιδικά του μάτια, όταν μέσα στην κοίτη του, με ένα παλιό τρύπιο καπέλο και ένα πλαστικό πιστόλι, προσπαθούσαν αυτός και η παρέα του να νικήσουν όλους τους κακούς του κόσμου μαζί με τη Ντιάνα και τον Πεπίτο. Κι η Σωτηρία έτρεχε ξοπίσω τους γκρινιάζοντας, γιατί δεν την έπαιζαν τ’ αγόρια! «Ευτυχώς που ήταν και ο Πέλεκας», μου έλεγε ο κυρ Αποστόλης ο γείτονας. «Όλο το χαλίκι από κει το πήρα όταν έχτιζα το σπίτι»! Εκεί δίπλα έφτιαξε μια μικρή κάμαρη ο κυρ Χαράλαμπος, ο σιδεράς, ο πρόσφυγας από τον Πόντο. Μακριά από τα φώτα της πόλης, έξω απ’ το Σχέδιο και δίπλα στις πλημμύρες. Αυθαίρετο, χωρίς άδεια. Χαμηλό, να μη φαίνεται απ’ τους άλλους, που είχαν στα χέρια τους την εξουσία και τους νόμους. «Θυμάστε την πλημμύρα το ΄70 τόσο!», έλεγαν κάποιοι φίλοι (ακόμη τον θυμούνται με φόβο όταν ξεχείλισε και «έπνιξε» τη μισή πόλη). Όμως τα χρόνια πέρασαν, το νερό λιγόστεψε, τα παιδικά παιχνίδια στεγάστηκαν στις PILOTIS και στους παιδικούς σταθμούς, η ρίψη σκουπιδιών συνεχίστηκε, η λήψη αμμοχάλικου απαγορεύθηκε δια νόμου, το σχέδιο πόλης, απαλλαγμένο από το φόβο της πλημμύρας, πλησίασε όσο μπορούσε για να δηλώσει την κυριαρχία του και με τη νέα επέκταση θα περάσει και απέναντι. Ο κυρ Χαράλαμπος πέθανε στη Γερμανία. Σε κάποια στοά, είπαν τότε. Δεν τη χρειάζεται πια την κάμαρη. Το γραφείο αυθαιρέτων θα κάνει τη δουλειά του κι οι μπουλντόζες τη δικιά τους. Ο φίλος μου ο Αλέκος μεγάλωσε και ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο. «Τον είδα από κοντά», μου είπε γελώντας όταν γύρισε από την Αμερική, «δεν είναι σαν τον δικό μας». Όχι Αλέκο, δεν είναι. Γιατί ο δικός σας είναι πιο μικρός, σχεδόν ασήμαντος. Αλλά εσείς, σ’ αυτόν τον Μισισιπή φτιάξατε τα όνειρα και τα δικά σας παραμύθια… Και τώρα, που όλοι αυτοί μεγάλωσαν και τα όνειρα λιγόστεψαν, μαζευτήκαν λίγοι φίλοι καλοί και από ενοχή αν θες ή από νοσταλγία για τα χρόνια της αθωότητας, φτιάξανε ένα παραμύθι και πήγαν παντού, το είπαν και σε άλλους και μαζεύτηκαν πολλοί και γίνανε χίλιοι και είπανε πολλά και ονειρευτήκανε ακόμη περισσότερα. -Να φέρουμε τον κόσμο ξανά κοντά του, όχι ως καταπατητή αλλά σαν επισκέπτη! -Να φέρουμε τα παιδιά να παίξουν στις κοίτες του! -Να φυτέψουμε δένδρα, να χαράξουμε μονοπάτια! -Να καθαρίσουμε τον «Μισισιπή» από τα σκουπίδια! …Σκεφτήκανε και άλλα πολλά. Και είπαν να δείξουνε στον κόσμο το όνειρό τους. Και μια Κυριακή, σήκωσαν τα μανίκια, αυτοί και τα παιδιά τους, πήγαν εκεί και καθαρίσανε και χίλια δέντρα φύτεψαν και ακόμη χίλιοι ήρθαν και χίλιες συγνώμες θα ζητήσουνε όσοι ποτέ δεν πήγαν. Ήρθαν και οι ταγοί της πόλης, αυτοί που τόσα χρόνια μπορούσαν να κάνουν τα πάντα και δεν έκαναν τίποτα και έδωσαν τα συχαρίκια τους για την πρωτοβουλία. Είπαν κάτι για τους «ενεργούς πολίτες», κάτι για τη συμπαράστασή τους στην όμορφη πρωτοβουλία, τα συνηθισμένα δηλαδή για την περίπτωση. Και όταν οι κάμερες έκλεισαν, αποχώρησαν, όπως πάντα. Και δεν ξανάρθαν. Γιατί ξέρανε. Και την άλλη μέρα, τη Δευτέρα, τα φορτηγά και οι μπουλντόζες πάτησαν το πρώτο δένδρο. Τρομάξανε οι άνθρωποι και πήγαν επί τόπου. Τρέξανε παντού, φωνάξανε, οργίστηκαν, χτύπησαν πόρτες. «Θα κάνουμε ένα περιμετρικό δρόμο», τους είπαν. Ίσως και περιφερειακό, δεν θυμάμαι. Μια πράσινη διαδρομή (ίσως και μπλε ο καιρός θα δείξει), να μπορούν οι πολίτες να περπατούν «Θα τον ασφαλτοστρώσουμε», είπαν, «5 μέτρα πλάτος θα έχει, ίσως και 10. Αυτοκίνητα δεν θα περνούν, μόνο ποδήλατα, από τη δεξιά πλευρά (βεβαίως-βεβαίως), οι πεζοί από την άλλη, τα καροτσάκια στη μέση και αν μαζευτούν πολλοί, ίσως βάλουμε και κάγκελα, όπως στους δρόμους της πόλης». Όμορφα και τακτοποιημένα, όλα σε τάξη και θα πηγαίνουμε μέχρι τον Σβορώνο με τα πόδια και θα γυρίζουμε και πάλι από την αρχή. Γιατί, είναι όνειρο ζωής ο Πέλεκας και τόσα χρόνια οι άλλοι (οι κακοί, ξέρετε) τι έκαναν; Τίποτε. Και το όνειρο; Το δικό μας όνειρο; Το δικό μας παραμύθι; Αυτό που το τελειώσατε πριν καν αρχίσει; Και τώρα πού να το βρούμε ανάμεσα στο δικό τους τίποτα και στο δικό σας κάτι; Και αν κάνετε λάθος; Αν η δική σας πράσινη διαδρομή, που θα σκουρύνει με την άσφαλτο, δεν είναι η καλύτερη λύση; Κάνατε όλες τις απαραίτητες ενέργειες; Μήπως βιαστήκατε; Μήπως το άγχος της επανεκλογής, σας οδηγεί σε βιαστικές παρεμβάσεις; …Κοντοστάθηκαν. Τι άλλο να ρωτήσουνε και τι να πούνε άλλο. « Έχετε μελέτες;» ρώτησαν στο τέλος. Ούτε οι ίδιοι είχαν, όχι βέβαια ότι τους ένοιαζε, όμως έπρεπε κάτι να βρούνε κάτι που θα σταματούσε τις μπουλντόζες. Όχι για να μη γίνει το έργο, αλλά για να ενώσουν τα όνειρα. Και μελέτες δεν είχαν και μελέτες θα φτιάξουν. Υδραυλικές τις είπαν (για να έχουν το κεφάλι τους και τη συνείδηση ήσυχη, αν τυχόν πλημμυρήσει) και εγκρίσεις από την Περιφέρεια θα πάρουν και περιβαλλοντικές μελέτες θα κάνουν και τον Πέλεκα θα οριοθετήσουν και το έργο θα κοστολογήσουν και τις μπουλντόζες θα πληρώσουν, και ο τοπογράφος στη διάθεσή τους και οι τεχνοκράτες του Τ.Ε.Ε στο πλευρό τους και οι Πανεπιστημιακοί παραδίπλα και κανένας απολύτως λόγος ανησυχίας δεν συντρέχει και όλα είναι υπό έλεγχο και … έβοσκαν τα πρόβατα πιο κάτω και αν τους έδειχναν μια μικρομελέτη θα πήγαιναν πιο πάνω... «Θα σας δώσουμε και το βήμα να μας πείτε τις απόψεις σας», είπαν, «όχι τώρα, όταν τελειώσουμε». Όλα μέσα στο πνεύμα των συμμετοχικών διαδικασιών και της άμεσης δημοκρατίας. Όμως, εμείς που αυτή τη φορά δεν είμαστε διατεθειμένοι να σας πιστέψουμε, δε θα σας ρωτήσουμε αν έχετε μελέτες, δεν θα σας προκαλέσουμε για να αναζητήσετε τη συνδρομή των τεχνοκρατών του Τ.Ε.Ε και των καθηγητών, δεν θα αναζητήσουμε ξανά τις δημοκρατικές σας ευαισθησίες, δεν θα σας στεναχωρήσουμε ξανά με την παρουσία μας στο Δημοτικό Συμβούλιο, δεν θα σας ρωτήσουμε γιατί τέτοια βιασύνη. Γιατί το μήνυμα το λάβαμε και το κατανοήσαμε. Ας μιλήσουμε λοιπόν τεχνοκρατικά αφού θέλετε. Είναι μια γλώσσα γνώριμη, που την καταλαβαίνετε και εσείς και οι σύμβουλοί σας και τα αποστειρωμένα GOLDEN BOYS που σας περιτριγυρίζουν. Είναι μια γλώσσα που την ξέρουν και την καταλαβαίνουν οι τεχνοκράτες του Τ.Ε.Ε, που παθαίνουν όμως προσωρινή αμνησία, όταν πρόκειται να έρθουν σε σύγκρουση με την εξουσία. Είναι μια γλώσσα γνώριμη ακόμη και στον τοπογράφο παντός καιρού και εξουσίας. Είναι μια γλώσσα γνώριμη στους πανεπιστημιακούς, γιατί αυτοί μας τη διδάξαν. Ας μιλήσουμε λοιπόν για τη μεθοδολογία παραγωγής μελετών και έργων από τη διοίκηση και το κράτος. Ας πούμε λίγα για τη μέθοδο και τη διαδικασία που επιβάλλεται να ακολουθούμε. Ας πούμε λίγα λόγια για αυτή τη διαδικασία. Στην οποία η διοίκηση μπορεί να καταθέσει το δικό της όνειρο. Και οι σύμβουλοι το ίδιο. Κι εκείνοι που δεν πρόλαβαν να κάνουν πράξη το όραμά τους δέκα χρόνια τώρα. Από κοντά σ’ αυτούς και ο Αλέκος. Και ο πιτσιρικάς που του πάτησαν το δέντρο. Και εμείς, οι άλλοι. Αν μας το επιτρέψετε. Έχουμε και λέμε λοιπόν. ΤΟ ΕΡΓΟ:
«Διερεύνηση δυνατοτήτων αξιοποίησης και μελέτη ανάπλασης του Πέλεκα»
Η ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ:
ανάπλαση θεωρείται η επέμβαση σε μια περιοχή, η οποία περιλαμβάνει σύνολο κατευθύνσεων, μέτρων, παρεμβάσεων και διαδικασιών πολεοδομικού, κοινωνικού, οικονομικού, οικιστικού και ειδικού αρχιτεκτονικού χαρακτήρα με σκοπό τη βελτίωση των όρων διαβίωσης των κατοίκων, τη βελτίωση του δομημένου περιβάλλοντος, καθώς και την προστασία και ανάδειξη των πολιτιστικών, ιστορικών, μορφολογικών και αισθητικών στοιχείων και χαρακτηριστικών της περιοχής (άρθρ. 8.1337/83).
Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ: 1. Μελέτη σκοπιμότητας.
Το επεξηγηματικό κείμενο βρίσκεται σε όλα τα επιστημονικά εγχειρίδια, είναι η ανάλυση ενός επιχειρησιακού προβλήματος ώστε να διαπιστώνεται αν αυτό μπορεί να επιλυθεί αποτελεσματικά. Οι λειτουργικές (θα έχει αποτέλεσμα;), οικονομικές (κόστος και οφέλη) και τεχνικές (μπορεί να κατασκευαστεί;) πτυχές αποτελούν μέρη της μελέτης. Τα αποτελέσματα της μελέτης καθορίζουν κατά πόσον η λύση είναι εφικτή από όλες τις παραπάνω απόψεις και, κατά συνέπεια, αν θα πρέπει να υλοποιηθεί.
Η Μελέτη θα εκπονηθεί από επιστημονική ομάδα με εμπειρία σε παρόμοιες μελέτες, με βάση τα βιογραφικά που θα καταθέσουν, θα συζητηθούν και θα εγκριθούν (συγκριτική αξιολόγηση) από το Δ.Σ. 2. Οδηγός Διαδικασιών Ωρίμανσης Έργων και Μελετών.
Περιλαμβάνει την καταγραφή όλων βασικών προπαρασκευαστικών ενεργειών/διαδικασιών που απαιτούνται, ώστε ένα Έργο να προωθηθεί προς δημοπράτηση σε πλήρη ετοιμότητα, με βάση το νομοθετικό πλαίσιο που διέπει τις διαδικασίες αυτές. Τα διαγράμματα ροής των δραστηριοτήτων για κάθε σύστημα παραγωγής του έργου, θα συνταχθούν στο πνεύμα των Εγκυκλίων 37/95 και 31/97 του YΠEXΩΔE και την ισχύουσα εθνική και κοινοτική νομοθεσία που ρυθμίζει τις σχετικές διαδικασίες μέχρι και τη δημοπράτηση του έργου.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ:
Οι βασικές ενότητες δραστηριοτήτων που χαρακτηρίζουν την όλη διαδικασία ωρίμανσης ενός Έργου, σε όλα τα συστήματα παραγωγής, διακρίνονται σε:
ΣΤΑΔΙΟ Ι.
Περιλαμβάνει όλες τις προκαταρκτικές διαδικασίες προγραμματισμού του έργου
όπου λαμβάνονται αποφάσεις επιτελικού επιπέδου για τη σκοπιμότητα, τη θέση, τη λειτουργία του έργου και τη διαμόρφωση του χρηματοδοτικού σχήματος υλοποίησης του, ενώ αξιολογούνται συνήθως προκαταρκτικές εναλλακτικές λύσεις και προτάσεις και προσδιορίζονται οι αναγκαίες θεσμικές ρυθμίσεις που είναι κατά περίπτωση αναγκαίες για τις γνωμοδοτήσεις, εγκρίσεις ή αδειοδοτήσεις από αρμόδιους δημόσιους φορείς.
ΣΤΑΔΙΟ ΙΙ.
Αφορά στην επιλογή μελετητή ή μελετητών και την εκπόνηση των κατά περίπτωση
αναγκαίων προκαταρκτικών και υποστηρικτικών μελετών (γεωτεχνικές μελέτες, εργαστηριακές δοκιμές, Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, κυκλοφοριακή μελέτη κλπ.) που είναι απαραίτητες για τις γνωμοδοτήσεις ή εγκρίσεις συναρμόδιων φορέων. Το Στάδιο ολοκληρώνεται με την ετοιμασία και υποβολή των στοιχείων για την έκδοση των εγκριτικών αποφάσεων συναρμόδιων φορέων, που αποτελούν απαραίτητη προϋπόθεση για την εκπόνηση σε επόμενο στάδιο της Προμελέτης και της Οριστικής Μελέτης.
ΣΤΑΔΙΟ ΙΙΙ.
Το στάδιο περιλαμβάνει την σύνταξη των τεχνικών προδιαγραφών και την εκπόνηση των προμελετών, των οριστικών μελετών και των μελετών εφαρμογής, εφόσον
επιλέγεται η διαδικασία δημοπράτησης με πλήρεις μελέτες. Στη φάση αυτή περιλαμβάνεται και η σύνταξη της διακήρυξης και των τευχών δημοπράτησης, προκειμένου το Έργο να δημοπρατηθεί άμεσα… Συμπέρασμα:
Η δική σας πράσινη διαδρομή καλή και η δική μας ίσως πιο καλή. Μα πιο καλή και από τις δύο, αυτή που θα προκύψει από τη διαδικασία.
Αυτή που θα μας προτείνουν οι επιστημονικές ομάδες μελετητών, με εμπειρία και γνώση στη μελέτη και επεξεργασία τέτοιων ζητημάτων. Αυτή που θα προκύψει από τις συμμετοχικές διαδικασίες μιας κοινωνίας που θέλει να ζει και να ονειρεύεται σε αυτήν τη πόλη και όχι εκ των υστέρων. Αυτή που θα πάρει χρόνο για να υλοποιηθεί, που θα ξοδευτούν χρήματα, θα συγκρουστούν απόψεις και ιδεολογίες, όμως κάποια στιγμή θα τελειώσει και όλοι θα είμαστε σίγουροι για το αποτέλεσμα. Και έτσι εσείς, θα κερδίσετε τη χαμένη σας αξιοπιστία και εμείς θα σας εμπιστευτούμε ξανά, όταν θα ξεκινήσουμε μαζί να χτίζουμε το δικό σας όνειρο και το δικό μας παραμύθι. Ο επίλογος:
Από όλα τα παραπάνω τι ακριβώς δεν κάνατε; Τι δεν θυμηθήκατε να κάνετε;
Και τι ακριβώς δεν ξέρατε; Γιατί, έστω και τώρα, αν θυμηθείτε, σκεφτείτε. Ίσως και να υπάρχει ελπίδα γι’ αυτήν τη πόλη. Την πόλη μας. Που, τα δικά σας βιαστικά όνειρα από τη μια και τα πράσινα οράματα των άλλων, ίσως την καταδικάσουν να μην ξαναδεί τον Όλυμπο ποτέ.
… στον Αλέκο και τον «Μισισιπή» του … στον κ. Νομάρχη, για την απόφαση του να χρηματοδοτήσει την ασφαλτόστρωση των περιμετρικών οδών της πόλης μας … σ’ αυτούς που ίσως σκέφτηκαν να ενώσουν την πράσινη διαδρομή και το μπλε Νοσοκομείο, για την χρωματική τους ευαισθησία … στους πολιτικούς που ξέχασαν να ονειρεύονται, αλλά θυμούνται πώς να χτίζουν …και στους Φίλους του Περιβάλλοντος και της Πρωτοβουλίας για τον Πέλεκα, με χίλια συγνώμη γιατί δεν ήμασταν εκεί την Κυριακή…

ΚΡΑΧΤΗΣ (kraxtis-gr.blogspot.com)

Δεν υπάρχουν σχόλια: