Τετάρτη 16 Μαΐου 2012
Στις 6 Μαΐου, εν μέσω πρωτοφανούς κρίσης, έγιναν εκλογές στην Ελλάδα, προέκυψε επτακομματική βουλή, ανέκυψε όμως ένα νέο πρόβλημα: Αυτή την κυβέρνηση ποιος θα την πάρει; Οι πολιτικοί μας το ‘ριξαν στην «κολοκυθιά», αν και ...
γνώριζαν ότι η χώρα βρίσκεται ένα βήμα πριν τον γκρεμό.Και τώρα; Νέες εκλογές, νέες περιπέτειες. Στο μεταξύ, όμως, ας ευχηθούμε να μη συμβεί κανένα «ατύχημα» με την Ευρώπη… να μη συμβεί και κανένα «ατύχημα» εδώ στην ευρασιατική «γειτονιά» μας.
Άραγε, πώς μπορεί κανείς να περιγράψει όλο αυτό το θεατρινίστικο πολιτικό σκηνικό; Στο ερώτημα αυτό λέω να απαντήσω πάλι με σάτιρα (όπως έκανα και σε προηγούμενα άρθρα μου στο «ΒΗΜΑ»), μεγαλοποιώντας αδυναμίες πολιτικών αρχηγών και μικραίνοντας τα πλεονεκτήματά τους.
Για λέγε, λοιπόν, «ποιητή», στον αιώνα σου τι βλέπεις;
Χμ… Μπαίνω στο πολιτικό παζάρι, βλέπω Αλέξη να μαρσάρει, βλέπω κι έναν Σαμαρά, να τα ‘χει χάσει φανερά, η ΝΔ να υποχωρεί, ΣΥΡΙΖΑ να προχωρεί. Ακούγεται κάλεσμα Αντώνη, σε Μάνο, Ντόρα, Τζήμερο, καλά και σώνει, όσο για κείνον τον Καμένο, αυτόν τον έχει …ξεγραμμένο!
Αντώνης ρίχνει βέλη σε Αλέξη, αλλά για τις γαλάζιες γκάφες, ούτε λέξη, για τις διαγραφές με το σωρό, βιαζότανε για εκλογές - να τον χαρώ! Είχε καημό να φύγει ο Παπαδήμος, και σαν σωτήρας να ‘ρθει εκείνος, για να διαπραγματευτεί, κι η Ελλάς να βολευτεί.
Βενιζέλε, πες «αλεύρι»; Το 13 σε γυρεύει. Όχι τυχερό δεκατριάρι, αλλά του «Άκη» το …«ποδάρι»! Τι ποδαρικό κι αυτό, Βαγγελάκη, Βαρελάκη, δεκατρία τα εκατό, το δικό σου ποσοστό!
Αστείες οι δικιολογίες, τάχα ο Άκης σού ‘κανε ζημιά, να σου θυμίσω τώρα ιστορίες; Ήταν το ’96 μια φορά, στο συνέδριο για του ΠΑΣΟΚ την προεδρία: Ποια ήταν τότε η δική σου η πορεία; Τον Τσοχατζό εστήριζες, επ’ ευκαιρία, κι ένιωθες όλα μια χαρά.
Στον ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές, αρχίσανε οι κουζουλές. Βλέπω έναν άλλο Τσίπρα, 20 πόντους να ψηλώνει, να υψώνει, να φουσκώνει, όπως του δεσπότη η μίτρα, στους πολίτες να δηλώνει, πως σαν έρθει εκείνος πάνω, θα πει στης Μέρκελ το αυτί, έναν λόγο παραπάνω, θα πει στη Γερμανία την …«κουτή», θα πει και στους Γερμαναράδες: Νάιν αυτή η πολιτική, θέλουμε μόνο τους …παράδες! Το μνημόνιο έξ από δω, κρατάμε μόνο το ευρώ, πάμε ξανά σε δανεικά, «τι ωραία, τι καλά, μοιάζουμε μ’ όμορφη κυρά».
Φτάνω και στην Κουμουνδούρου, μα τι κουτσομπολιά και ντούρου-ντούρου, ξεχείλισε η αλαζονεία, στου ΣΥΡΙΖΑ εκεί κάτω τα γραφεία, ακούω τις πιο τρελές δηλώσεις, έλα Γλέζο να μας σώσεις: Όταν θα γίνουμε υπουργοί, θα εφαρμόσουμε παλιά γραμμή: Θα σας τα πάρουμε με δόσεις, αγύριστα και δανεικά, χέρι Στρατούλη σε δικές μας καταθέσεις, και θα ‘ναι όλα πιο …«γλυκά»! Μα τι ωραίες του ΣΥΡΙΖΑ οι θέσεις…
Ναι σε κυβέρνηση φωνάζει ο Καμένος, βάζει όμως όρους να μη γίνει, εκλογές επιδιώκει για να μείνει, παρών πολιτικά και στεριωμένος. Κυβέρνηση με ΣΥΡΙΖΑ θέλει θα κάνει, μετά του Ιουνίου τις εκλογές, τον Σαμαρά να τον ξεκάνει, για τις κακές του επιλογές.
Κουβέλη, πες «αλεύρι»; Ο Κύρκος σε γυρεύει, θέλει να σε μαλώσει, γιατί έχεις μαλακώσει, θέλει να στα ψάλλει, να βγεις από τη ζάλη, θέλει να σου τα «χώσει», μήπως το πράμα στρώσει, αγριεύει και θεριεύει, την παράταξη να σώσει.
Να κι ο Κάπτεν Γιώτης, Χαρίλαος Φλωράκης, δίπλα του ο Σαράφης, φωνάζουν και κραυγάζουν: «Ελληνικέ λαέ, καμία σοβαρότης, σ’ Αλέκα – ΚΚΕ». Ο Φλωράκης βουρλισμένος, νιώθει πάλι προδομένος, θέλει στη γη να κατεβεί, στην Παπαρήγα να τα πει, με το ΠΑΜΕ να τα βάλει, απ’ το καλάμι να τους βγάλει. Πάει να του σαλτάρει, ωχ το κόμμα θα κλατάρει, μυαλό θέλει να του βάνει, είν’ αργά πια δεν προκάνει.
Συννέφιασε, ο ήλιος έδυσε… Σκοτάδι έχει πλακώσει, μαυρίλα τρομερή, νύχτα χωρίς φεγγάρι, δεν λέει να ξημερώσει, να έρθει η χαραυγή, φωνή μέσα στο σκότος, θανάσιμη κραυγή: Τώρα μαδάει και δέρνει, είν’ η «Χρυσή Αυγή», Ες Ες κάνουν παρέλαση, ο Χίτλερ ξαναζεί.
Σκοτάδι έχει πλακώσει, μαυρίλα τρομερή, δεν λέει να ξημερώσει, ελπίδα να φανεί. Πώς να χαράξει φως ημέρας; Πώς να φανεί ήλιου το φως; Κατασκευάσαμε ένα τέρας, υπάρχει θεέ μου λυτρωμός;
Ανδρέας Κατσιάπης – Γαλανός
Δημοσιογράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου