Τετάρτη 20 Ιουλίου 201
Κάποια πράγματα θεωρούνται επιτυχίες. Να κατασκευαστεί διώροφο αεροπλάνο με γυμναστήριο, μπαρ και παιδικό σταθμό. Να σχεδιαστεί...
πλωτή κατασκευή με μήκος μισό χιλιόμετρο και εκτόπισμα έξι φορές μεγαλύτερο από οτιδήποτε ποντίστηκε ποτέ στους ωκεανούς. Να υπάρξουν εμπορικές φίρμες των πέντε ηπείρων και των επτά θαλασσών. Επιτεύγματα. Στο βάθος όμως θα βρούμε την έπαρση, την απληστία και τη χυδαιότητα. Τέτοιο είναι το επίτευγμα του Ρούπερτ Μέρντοκ. Τον αποκαλούν «αυτοκράτορα της ενημέρωσης» ενώ ο σωστός χαρακτηρισμός είναι «φαταούλας των μέσων ενημέρωσης». Θα ήταν διαφορετική η θέση του αν είχε έναν συγκεκριμένο προσανατολισμό, αν για παράδειγμα αγόραζε όλες τις σκανδαλοθηρικές εφημερίδες του πλανήτη, αν αποκτούσε όλες τις οικονομικές φυλλάδες. Τα ήθελε όμως όλα δικά του, τα παραδοσιακά μέσα και τα νεότευκτα, τα ιστορικά λογότυπα και τις ρυπαρές επωνυμίες. Όλα στο ίδιο τσουβάλι για να καμαρώνει, για να γεμίζει το θησαυροφυλάκιο και να φουσκώνει από την πολλή εξουσία. Είναι ένας καθ΄όλα επιτυχημένος επιχειρηματίας στον πλανήτη που θαυμάζει και αποθεώνει το πιο μεγάλο, το πιο ισχυρό, το πιο εντυπωσιακό. Το σκάνδαλο με τις υποκλοπές έχει πάρει τον δρόμο του, όσον αφορά τις αστυνομικές και δικαστικές πλευρές του. Στα μέσα ενημέρωσης όμως θα μείνει ένας λεκές, ίσως ανεξίτηλος. Η δημοσιογραφία έγινε συνώνυμο της αλητείας, της κατινιάς, της ευτέλειας. Πώς να διαχωριστούν τα πράγματα όταν η κίτρινη News of the World και η σοβαρή Wall Street Journal ανήκουν στο ίδιο «μαγαζί»; Πώς να πείσει ο αξιοπρεπής δημοσιογράφος, υπάλληλος του Μέρντοκ, ότι δεν έχει καμία σχέση με παράνομες μεθόδους και εγκληματικές δραστηριότητες. Δυστυχώς ο λεκές δεν αφορά μόνο τα έντυπα και τα κανάλια του αυστραλού εκδότη. Αφορά τον κλάδο διαπλανητικά. Οι αναγνώστες ήταν ήδη καχύποπτοι για τον ρόλο των μίντια. Τώρα έχουν ένα λόγο παραπάνω να αμφισβητούν την εγκυρότητα και το ήθος όσων γράφουν. Οι εφημερίδες αργά αλλά σταθερά περνούν από τα χέρια των δημοσιογράφων στα χέρια επιχειρηματιών. Είναι κάτι σαν status symbol των μεγιστάνων: μια ποδοσφαιρική ομάδα, ένα αξιόλογο έντυπο και μια σύζυγος φωτομοντέλο είναι το απόλυτο τρίπτυχο του πετυχημένου άνδρα.
Τα κίτρινα, φτηνιάρικα ή αναξιόπιστα έντυπα που έχουν ως λόγο ύπαρξης τη στήριξη συμφερόντων, το ανέβασμα μετοχών και το πολιτικό παίγνιο, δεν έχουν ανάγκη από δημοσιογράφους. Χρειάζονται ρυπαρογράφους, αντιγραφείς δελτίων τύπου και φερέφωνα. Είναι η κατάλληλη στιγμή για να διαχωρίσουμε τη θέση μας και να δηλώσουμε ευθέως ότι αυτοί οι γραφιάδες, αυτά τα έντυπα, αυτοί οι εκδότες είναι εχθροί της ενημέρωσης. Αν βέβαια ανοίξει συζήτηση και ακουστούν οι θεωρίες συνομωσίας δεν θα τελειώσουμε ποτέ. Σε αυτούς που είναι πεπεισμένοι ότι οι δημοσιογράφοι πριν συντάξουν ένα μονόστηλο παίρνουν ντιρεκτίβα, μέσα κι έξω από την εφημερίδα, η μόνη απάντηση είναι η καλή και καθαρή δουλειά. Η μόνη επένδυση που μπορεί να γίνει στη δημοσιογραφία είναι η ίδια η δημοσιογραφία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου