Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010
Έτοιμοι, πανέτοιμοι να καλωσορίσουμε το Φθινόπωρο που θα έχει άρωμα εκλογών φέτος, μα ..καθόλου έτοιμοι να αποχαιρετίσουμε το καλοκαίρι, που αυτές τις τελευταίες ημέρες του Αυγούστου σηκώνει το καπελάκι του και αναχωρεί.
Αυτές τις μέρες που ήδη ξεκινήσαμε να νοσταλγούμε τις βραδιές στις παραλίες, τις διακοπές και τα ωραία μας, βρήκαν αυτοί όλοι να βγάλουν τις χατζάρες τους και να κονταροχτυπηθούν για τις τοπικές κοινωνίες.
Έτσι θα περάσουμε το Φθινόπωρό μας και δεν θα καταλάβουμε πότε από τη σαγιονάρα μπήκαμε στο μπουφάν και τη μπότα. Μ’αυτή τη μελαγχολική διαπίστωση ξεκινώ σήμερα, έτσι, γιατί ακόμη και τις στιγμές που θέλεις να το ξεχάσεις κάτι θα σου θυμίσει πως….οι καιροί είναι πονηροί.
Εκλογές λοιπόν και στο πανηγύρι. Εκεί να δείτε εκλογές που γίνονται. Με λουκάνικο, σουβλάκι, χειραψίες, ομιλίες, χαμόγελα, φλας και μια από τα ίδια.
Πάω στοίχημα ότι και πάλι ο Πέλεκας είχε την τιμητική του. Πάλι αναφορές για το δύσμοιρο το ποτάμι που αν είχε στόμα θα ούρλιαζε, όχι απλώς θα φώναζε.
Επιμένουν και δηλώνουν και ικανοποιημένοι από την εικόνα του.
Μπορεί να είναι καλύτερος από πέρυσι αλλά δεν είναι αυτό που πρέπει. Δεν έχει καταστεί ούτε χώρος αναψυχής ούτε διασκέδασης ούτε περιπάτου.
Απλώς έχουν περιοριστεί τα σκουπίδια λίγο πιο κάτω.
Αυτή η μανία των αιρετών της αυτοδιοίκησης να βάζουν όρια και σύνορα ακόμη και στα προβλήματα.
Αυτή η μανία τους να λειτουργούν μόνο και αποκλειστικά βάσει αρμοδιοτήτων. Λες και δεν είναι αρμοδιότητα τους να συνεργάζονται.
Λες και ο νομοθέτης τους λέει…αν τα σκουπίδια είναι στα όρια άλλου δήμου δεν σε αφορούν, ακόμη κι αν σε αγγίζουν.
Κάπως έτσι λοιπόν μπλέξαμε όλα αυτά τα χρόνια με τον Πέλεκα και τελειωμό δεν είχαμε.
Καίνε λάστιχα, κάποτε κάρβουνα (δεν ξέρω αν συνεχίζουν), γράφαμε και ξαναγράφαμε και τελειωμό δεν είχαμε αλλά επί ματαίω.
Στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα.
Πάμε τώρα και στην πλατεία. Παρατηρώ εδώ και δυο τουλάχιστον μήνες, μια σιδερένια κατασκευή, που στήθηκε στο καράκεντρο και πουλάει εισιτήρια για διάφορες συναυλίες.
Τι να πω ρε παιδιά; Όλα σ’αυτή την πόλη πρέπει να συμβαίνουν στην πλατεία; Πρέπει εκτός από τις όποιες παρεμβάσεις γίνονται πλέον ανά θητεία να είμαστε υποχρεωμένοι να υποστούμε και όλα αυτά τα infokiosk, περιπτεράκια, πάγκους, σιδεριές;
Δεν μπορεί να καθοριστεί ένας χώρος άλλος, να γίνει μια πιο καλαίσθητη κατασκευή, πιο συμμαζεμένη;
Αν θέλω δηλαδή να αγοράσω εισιτήριο για μια συναυλία δεν θα πάω κι ένα δρόμο παρακάτω;
Έλεος.
Ας σταματήσουν επιτέλους.
Κάποτε είχαμε τη μόδα των εκθέσεων αυτοκινήτων και πάσης φύσεως προϊόντων. Άντε μου….δυο-τρεις ημέρες υπόθεση, αίσχος βέβαια για την κεντρική πλατεία μιας πρωτεύουσας αλλά τέλος πάντων.
Τώρα έχουμε τα περίπτερα που πουλάνε τσιγάρα, τα περίπτερα που πουλάνε εισιτήρια, σε λίγο θα έχουμε πάγκους με πατάτες.
Αλλάζω θέμα, πάω τουρισμό. Αυτό το καλοκαίρι θα μας μείνει αξέχαστο, λένε οι τουριστικοί επαγγελματίες.
Ούτε ένα μήνα η σαιζόν.
Εντάξει, δεν λέω. Κρίση, η κίνηση ήταν υποτονική καθόλη τη διάρκεια του Ιουλίου αλλά κι εμείς….τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου.
Θα επανέλθω.
Κλείνω με την ελπίδα πως όσοι διαβάζουν τη στήλη θα κατανοήσουν πλήρως τι γράφω και δεν θα μου προσάψουν άλλα από αυτά που εννοώ.
Γκεγκε;;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου